Amnesia: The Bunker (2023)

Wat ik hierover lees is best positief. Ik probeer me van grote spoilers te onthouden bij het bekijken en lezen van dingen maar redelijk wat mensen zijn er best over te spreken en vinden hem over het algemeen beter dan de vorige. En eigenlijk vond ik die al best aardig van wat ik gespeeld heb op mijn kwakkelende PC voor hij in coma geraakte. Gaan dus samen op mijn wishlist voor de Xbox One.

Een paar uurtjes gespeeld nu en ik ben er behoorlijk over te spreken. Frictional probeert toch bij elk Amnesia deel wel weer iets nieuws te doen met hun formule. Bij Rebirth pakte dat m.i. niet sterk uit maar hier gaan ze meer op de Alien Isolation tour, iets wat ik een stuk beter kan waarderen. Een soort van open world (maar niet echt in grootte), een non-scripted AI die je gedurende het spel volgt. Het is an sich niet super nieuw maar eerlijk gezegd heb ik het zelden zo goed uitgewerkt zien worden als hier. Het probleem van sommige horror games is vaak om de goede balans tussen gameplay en scare factor te vinden. Maak er een hide and seek game van (zoals de originele Amnesia) en veel mensen vinden het te saai of repetitief worden, maar teveel combat en de engheid/spanning gaat verloren. Bunker houdt meer het midden tussen de twee en zorgt ervoor dat, terwijl het absoluut eng en soms behoorlijk zenuwslopend kan zijn, je genoeg middelen hebt om te interacten met het monster waardoor je niet compleet weerloos bent en je qua gameplay soms nog best creatief kunt zijn.

Klein dingetje is dat het soms simpelweg wat té intens is omdat je werkelijk geen rustpauzes krijgt in de game. Geen puzzel segmenten of ''stilte na de storm'' scenes, het speelt echt weg als één grote horror sequentie. Cijfer volgt later nog wel.

Gemiddeld meer frustratie dan dat er echt plezier kwam kijken, al moet ik bekennen één van mijn grootste gameblunders te hebben gemaakt.

Het interessante aan de Amnesia reeks is dat het in de basis hetzelfde is: first person hide and seek horrorgame waarin je iemand speelt met geheugenverlies, die via brieven leert wat er werkelijk is gebeurd. Maar ze weten bij ieder deel iets anders toe te voegen, waardoor geen vaanvoelt als een kopie van zijn voorgangers. Qua gameplay gooit The Bunker het roer het meeste om: geen lineair pad meer, geen vijanden die vaste routes lopen, een streng limiet op de items die je kunt vasthouden en het speelt zich af in een kleine open world waarin één monster je overal kan aanvallen (ala Alien Isolation). Waar je in voorgaande delen 100% weerloos was zijn er nu wel degelijk middelen die je kunt gebruiken om het monster af te schrikken. Combineer dat het met WO1 thema en dit deel onderscheidt zich meer dan genoeg.

Middenin de bunker is één safezone waarin je alle items bewaard, je de kaart kunt bestuderen, je kunt saven en de generator kunt aanzetten (wat je meer tijd geeft voordat het monster opduikt). Elke keer voordat ik de safezone verliet ging ik een route uitstippelen, bedenken welke items op zak te nemen (meenemen wat ik verwacht nodig te hebben, maar ook ruimte overhouden om andere items op te pakken) en bedenken of de generator aan moest. Dit geeft The Bunker een strategie-element die de voorgangers niet hadden. Langdurig weg zijn van de safezone kon voor spanning zorgen, wetende dat je veel vooruitgang kon kwijtraken als het je niet lukt terug te komen.

Er waren echter teveel dingen die frustrerend werkte. Het licht van de generator lijkt je hooguit 2-3 minuten extra te geven voordat het monster opduikt, maar het is beslist niet een betrouwbaar middel om jezelf consistent tijd te geven. Je geweer werkt maar 3x voordat het niets meer doet en granaten zijn veel te traag om het monster te raken. Eigenlijk werkte items alleen goed om ratten te verdelgen, maar bij de meeste groepen ratten kun je gewoon erlangs rennen (of jezelf ff laten raken en daarna healen). Hierdoor was regelmatig schuilen of wegrennen en later terugkomen aanzienlijk effectiever dan daadwerkelijk proberen de verschillende afweermiddelen te gebruiken. Een mislukt experiment.

Soortgelijk als Haunting Ground en White Day: A Labyrinth Named School is dit een hide and seek horrorgame waarin je geen 5 minuten kunt verkennen zonder de kast in te moeten duiken. En als het monster eindelijk weg is duurt het nog geen 5 minuten voordat ie er weer is. Hierdoor bestond de gameplay uit een stukje verkennen, schuilen of wegrennen voor 1 a 2 minuten, terugkomen en even verkennen, weer schuilen, eindelijk iets nuttigs vinden en het beest spawned opeens naast je. Game Over en alles weer opnieuw doen. Dat, of de game crashte! Het was mij rond de 5x gebeurd dat het spel opeens uitviel toen het er goed voor stond (op de PS5 versie). Geen idee of andere versies hier ook last van hadden, maar crashes waren iets te frequent voor de PS5 versie om ze over het hoofd te zien.

Halverwege de game was elke vorm van spanning vervangen door frustratie over hoe vervelend het was om steeds onderbroken te worden. Maar zoals gezegd maakte ik een hele grote blunder waar de game niets aan kon doen: ik vergat dat houten deuren kapot konden! Mega stom. Hierdoor miste ik allerlei kamers met belangrijke items, denkend dat ik sleutels miste. Dit is iets dat The Bunker duidelijk uitlegt in de opening. Ik dacht er totaal niet meer aan tijdens het verkennen van de bunker. Hierdoor werd een game die in 4 uur uitgespeeld kan worden uitgerekt naar 8 uur doelloos ronddwalen, niet snappen wat te moeten doen. Toen deze blunder bekend werd herstarte ik heel de game op Easy mode, omdat alle goede resources op waren en het monster mij de strot uitkwam. Op Easy mode komt het monster aanzienlijk minder vaak en gaat hij sneller weg, zelfs als je sprint, en doet hij je vaker schade (ipv insta killen). Er was meer tijd om te verkennen en ik moest minder vaak herstarten, waardoor de game aanzienlijk prettiger was om te doen.

Als ik de game meteen op Easy had gedaan en niet vergat dat houten deuren kapot gingen dan was het waarschijnlijk een voldoende geweest. Zoals het nu verliep was er teveel frustratie. Het monster voelt eerder als een belemmering die de game steeds pauzeert dan dat het een leuk onderdeel van het verkennen was. Verhaal stelt uiteindelijk iet zoveel voor en van zichzelf is het niet niet reden genoeg deze game aan te raden. Persoonlijk vond dit geen geslaagde poging, ondanks dat het leuke nieuwe ideeën had.

2.5*

No offense, ik hecht altijd waarde aan je mening over horrorgames, maar het lijkt ook wel alsof je de game een beetje ''verkeerd'' of iig met andere verwachtingen gespeeld hebt. Juist omdat je zoveel mogelijkheden hebt om je af te weren hoeft de game amper ''hide en seek''/pauze achtig te zijn (al kun je daar op strategische momenten wel voor kiezen). Je pistool kun je gewoon steeds aanvullen met kogels, later in de game krijg je nota bene een shotgun, verder kun je nog gebruik maken van de explosieve vaten, traps, verschillende soorten granaten, flares, molotovs. Je kunt zelfs de hollen in de muur waar het monster uitkomt blokkeren met spullen die je kunt verplaatsen en lichamen kun je verbranden zodat ze geen ratten meer aantrekken.

Het is eigenlijk echt een soort Alien Isolation maar dan met wat meer resource management en wordt je nog een stuk minder bij het handje gehouden, dat genre kan je gewoon niet liggen natuurlijk. Maar het lijkt alsof de game met een nogal lineaire mindset gespeeld hebt misschien, buiten kleine dingetjes zou ik eerlijk gezegd niet weten hoe je deze formule nog kunt verbeteren, de core gameplay van het spel werkt echt vlekkeloos goed.

No offense taken . Er is inderdaad een weide selecte aan wapens om te gebruiken, maar zoals aangegeven werkte ze mij niet effectief genoeg. Na 3x op het monster geschoten te hebben rende het monster niet meer weg, maar bleef hij slecht 2 tellen stilstaan voordat hij de sprint er weer inzette (hadden andere hier geen last van?). Granaten hebben een paar tellen nodig om te ontploffen, maar het monster beweegde zo snel dat het mij niet lukte hem ermee te raken. Gasgranaten hadden ook even nodig voordat het gas was verspreid en je krijgt mogelijk het gasmasker te laat waardoor je er sowieso niet denderend veel nutten voor hebt. Er zaten zoveel gaten in de muren dat ik ze op gegeven moment niet meer blokkeerde (en het monster brak de tonnen alsnog wanneer ik dit wel probeerde, waardoor ook deze methode niet al te effectief werkte). Alleen de molotov cocktails had ik nooit geprobeerd, buiten groepen ratten doden. Wellicht dat dit mijn go-to wapen had kunnen zijn.

Maar het kan natuurlijk dat ik de wapens herhaaldelijk op een verkeerde manier probeerde te gebruiken en het opgaf voordat de klik er was, waar menig ander speler ze beter wist toe te passen (aan de hand van de positieve recensies lijkt dit ook het geval te zijn). Wel eigenaardig dat dit mij zo slecht afging in vergelijking met de gemiddelde review, geziene ik verre van onbekend met het genre ben. Het non-ineaire aspect, routes uitplannen en item management beviel me juist goed. Het is vooral hoe te reageren op het monster wat niet klikte en op den duur ging storen.