Rule of Rose (2006)

Klik hier voor de trailer.

Prachtige trailer ja, ooit al eens iets van gezien, maar kreeg niet zo'n goeie kritieken, dacht ik. Poster is ook super. Toch eens ergens uithalen, denk dat ik 'm wel dig, sfeertje lijkt me iig te gek en verhaal klinkt ook goed.

Leuke game. De game heeft een hele enge sfeer en je hebt telkens het gevoel dat je wordt bekeken. de muziek is vreselijk irritant na een tijdje en de controls werken niet goed, maar toch heeft de game iets waardoor ik het bleef spelen.

een ondergewaardeerde game,,,ik vind hem veek beter dan silent hill 2 maar niemand kent de game zo te zien

Nou, ik heb er van gehoord, maar de game was verboden in Europa volgens mij, door wat voor redenen weet ik niet.

volgens mij omdat je met een VORK in zo een dwerg zijn oog moest steken hahaha

ahaha Nu wil ik helemaal deze game spelen!

hahhahaha

ik vind de game super sfeervol,en je verdwaalt ook niet zo snel als in silent hill,,want je hebt zo een hond die de weg voor je vind,,ahhh wat lief

het verhaal is lekker freaky,echt een verhaal waar ik van kan genieten,,lekker mysterieus.


YouTube - Let's Play: Rule of Rose - Part 12: Rat on a stick...?

spel is niet perfect,maar wel een gamesoort die je heel weinig tegen zal komen.

Haha, die scene met die rat!

Ziet er zeker bijzonder uit.

haha is gewoon een vernieuwende game vergeleken met al die shooters.

de game kent zijn minpunten,maar is wel goed genoeg vind ik voor een spel uit 2006.

Ja Resistance vind ik echt geweldig, maar die game is inderdaad ookal uit 2006, de shooters van vandaag de dag doen me ook niks meer, gelukkig maakt Mortal Kombat een Komeback, oude, maar vertrouwde gameplay, in gruwelijk goede, en vette vorm!

Ik kan niet wachten! , ze maken nog steeds super vette games, alleen wordt het aantal naar mijn mening wel steeds minder, en minder....

Lastige game om een eindoordeel voor te verzinnen. Op zijn strengst heeft het potentie voor een 0.5* (voornamelijk vanwege de verschrikkelijke gameplay), en ik zou de game moeilijk kunnen verdedigen als iemand dit cijfer geeft. Ik heb het daarentegen op een emulator gespeeld met cheats & tweaks die deze minpunten deels verhielpen. Rule Of Rose heeft ook creativiteit, een duidelijke eigen identiteit en ik was altijd benieuwd naar waar het verhaal heenging. Zelfs toen het voorbij was, wilde ik weten wat alles precies betekende.

Rule Of Rose is een controversiële, psychologische horrorgame die niet bang is duistere thema’s als kinderpsychopathie, dierengeweld, pedofilie of PTSD te behandelen. Ondanks dat het allemaal heel heavy klinkt viel het in de praktijk mee hoe heftig het allemaal is. De meiden uit het weeshuis gedragen zich eerder als Chucky-achtige, cheesy horrorfilm personages dan kinderen. Hun gruweldaden kunnen zo ver gaan dat ze eerder komisch absurd waren dan schokkend. De Engelse voice acting is matig, wat voor onbedoeld grappige momenten zorgt. En de game laat de hefstigste thema’s (zoals kinderen die aan dierenmishandeling doen) nooit expliciet in beeld zien. Het is allemaal suggestie en ik vind het zeker niet heftiger dan de gemiddelde Silent Hill game.

De makers wilde een verhaal vertellen over hoe de onwetendheid van kinderen kan leiden tot ongepast, misschien zelfs schokkend gedrag. Zoals gezegd komen de kinderen in de praktijk meer over als cheesy horrorfilm figuren dan dat het een realistische kijk in kinderpsychopathie biedt, maar dat maakt het verhaal niet oninteressant. Het speelt met thema’s als traumaverweking en hoever iemand kan gaan om verbinding te kunnen vinden, zelfs binnen kringen waarin er geen spraken van positieve verbinding is. Hoe de romantisering van de goede band iemand je blind kan maken voor duidelijke rode vlaggen (zeker op het gebied van kinderen en stranger danger).

Een ander interessant onderdeel van het narratief is dat het genoeg informatie geeft om een duidelijk, straight-forward verhaal te vertellen, maar het houdt ook voldoende vaag om het een en ander aan interpretatie over te laten. Met name het einde nam een bizarre, duistere wending waarvan ik niet helder kon zeggen wat er precies gebeurde. Mijn interpretatie was eerst dat Jennifer de hond verwaarloosde, en dat de afkeur die de meiden naar haar toe hadden deels gemotiveerd werd door hoe ze met de hond omging. Door Jennifers ogen leek het alsof de hond ontvoerd werd, maar in de praktijk werd deze juist gered. Dit heb ik echter nergens terug gevonden.. De interpretaties zijn het er overeen dat zij een goede band had met de hond en de mishandeling echt was.

Grafisch ziet de game er sfeervol uit. De gebieden zijn grauw, gedetailleerd, vies, zien er verlaten uit maar laten wel zien dat er mensen hebben geleefd. Met name de viool / cello muziek zat sterk in elkaar wist een goede balans tussen somber en onheilspellend te vinden.
De monsters zijn hit and miss. Soms iets te over-the-top in hoe morbide ze proberen te zijn, maar andere momenten (wanneer ze subtieler in elkaar zaten) kon het beangstigend zijn. Met name “Stray Dog”, hoe die wordt opgebouwd in het verhaal en de vorm die deze uiteindelijk aanneemt had heftige implicaties.

Maar de gameplay.. oef oef oef oef. Ik kan niets anders zeggen dan dat dit compleet onspeelbare ruk is. Misschien wel de slechtste gameplay die ik in een game met charme heb gezien. Ik kan me moeilijk voorstellen dat iemand met plezier deze game fair & square uitspeelt, want na 90 minuten langzaam achter een hond aanlopen (en vaak naar laadschermen kijken) werd ik het beu. Na die eerste anderhalf uur heb ik zeker 90% van de game met 300% snelheid gespeeld.

En dan het vechten, oef oef oef. Ik heb nog nooit zo’n bagger vechtsysteem gezien in een survival horror. Jennifers bereik is beroerd, ze is regelmatig omringt door vijanden die haar bespringen en in een lange stun animatie vastzetten, je zit weleens vast in een opstaan en vallen loop, aanvallen doden je in een paar tikken terwijl er 10.000 hits voor de gemiddelde boss nodig is. Het is dat ik op gegeven moment een infinite health cheatcode aanzette, want zonder die cheat had geheid opgegeven bij die BS zeemeermin boss.

Zelfs als alles goed zou werken dan zitten de missies niet leuk in elkaar. In principe doe je niets anders dan je hond volgen die je naar een item leidt. Doe dit een paar keer, een boss battle volgt en repeat. Er zitten bonus items verstopt in de levels, maar deze verschijnen alleen als je de hond het commando geeft deze items voor je te zoeken, waardoor ook het verkennen voor bonus content neerkomt om langdurig een spoor volgen. Verkennen beloond niet. En in de momenten dat de hond er niet is, is het een kwestie van ronddwalen tot de game zegt dat je toevallig de juiste kamers in was gelopen. Qua gameplay is Rule Of Rose een 0,5*.

Interessant verhaal dat door vreselijke gameplay wordt tegengehouden. Kan deze niet aanraden om zelf in zijn geheel door te spelen, maar indien je geïnteresseerd bent in psychologische horror uit de PS2-era dan is het de moeite waard een analyse hiervan op youtube te kijken.

2*