SpongeBob SquarePants: The Cosmic Shake (2023)

Ik weet niet wanneer dit hele “volwassen worden”, en alles uit de kinderjaren achter je laten, zou moeten gebeuren maar ik ben bijna 30 en kan nog steeds goed genieten van jeugddingen als Spongebob, Hey Arnold of Shin Chan. The Cosmic Shake is een leuke loveletter naar de serie en tevens een prima 3D platformer van zichzelf.

The Cosmic Shake zit vol met verwijzingen naar de serie die op leuke wijze verwerkt zijn in de levels. Van allerlei assets uit de serie, thema’s en bosses die gebaseerd zijn op afleveringen, animaties die bekende memes nadoen, kostuums die gebaseerd zijn op dingen die Spongebob daadwerkelijk draagt of andere knipogen die liefhebbers kunnen herkennen. Ik kon vooral goed lachen om details zoals dat de laadschermen de “an eternity later” borden waren of dat piraten taarten als bommen gebruiken.

De officiële stemacteurs doen hier de stemmen en ze zijn on-point. Sowieso, ik zag een tijdje terug een autocomplete interview met de stemacteurs en het zijn energieke mannen die veel plezier in hun werk lijken te hebben. Daarnaast zit het grafisch goed in elkaar en wisten ze, in tegenstelling tot voorgaande Spongebob games, goed de energie van 2D na te doen met 3D figuren. Het script zelf stelt niet veel voor en de originele grappen werkte meestal niet, maar de nostalgie en fanservice maakte het vooralsnog lachen om de cutscenes te zien.

Battle For Bikini Bottom hield mijn aandacht niet zo goed vast en daarom leek Cosmic Shake mij (in de eerste instantie) niet zo’n interessant spel. Toch laat deze zien te hebben geleerd van de mindere kanten van die game. Het pakt wat werkt, verwijderd wat niet werkt en doet aanzienlijk meer leuke dingen met het platform genre. Naast de standaard spring en mep knop heeft Spongebob nu een grijphaak, een bellenblaas projectiel en een karate trap die hem op objecten afschiet. Op hoog tempo al deze moves achter elkaar doen, zonder de rand af te vallen, was ten oprechte satisfying om te doen. Op gegeven moment probeerde ik zelfs als een speedrunner door de levels te scheuren, shortcuts nemen of over muren proberen te springen (waar je eigenlijk niet overheen hoort te komen).

De valkuil van het spel is dat er iets te vaak nadruk op vechten zit. Vechten is meestal snel en ontneemt niet veel van het platformen, maar in de latere levels word je teveel stilgezet om een horde vijanden neer te button mashen. The Cosmic Shake heeft overigens een paar van de slechste post-game missies die ik gezien heb. “De levels die je net gedaan hebt.. doe ze nog eens, maar nu hebben we 7 objecten verstopt op willekeurige plekken die je kunt oppakken. Zie je? Totaal ander spel zo. Keileuk”. Zelfs met guide was dit niet echt leuk om te doen en je krijgt uiteindelijk niets als je alle objecten vind, buiten een vinkje die zegt dat je het gedaan hebt. Voor het plezier moet je dit niet doen.

Verrassend leuke game die met liefde voor de serie is gemaakt en ze hebben ten oprechte moeite gedaan om een leuke platformer neer te zetten. Het is dat de post-game zo lame is, anders had het een 4* gekregen.

3,5*