Ōkami (2006)

Gotta catch 'em all?

Update: geen physical release hier, maar schijnt dat je via playasia wel kan bestellen!

Ik ga 'm in de eShop halen nadat ik Ys heb uitgespeeld, op 1 of andere manier is dit spel nooit op m'n radar geweest, ben erg benieuwd!

Was ook zo bij de PS3 versie, die heb ik in de Japanse variant, hoewel na installeren gewoon de Engelse versie speelt. Is dat zo ook bij switch games? Dat de import versie een locale (online) versie gebruikt indien voorhanden?

centurion81 dat klopt ja.. en ik maar zoeken en zoeken.!
Want ik wil hem natuurlijk ook fysiek op de Switch hebben..
dat zou nog wel kunnen..

Yep, doet de switch ook idd!

Cool!

Voor alle duidelijkheid: op PS3 stond ie op schijf gewoon zowel in het Japans als in het Engels, had niks te maken met de lokatie van je console oid. Voor de Switch lijkt dat inderdaad weer het geval te zijn.

Ik wou dat ik deze nog helemaal from scratch kon ontdekken! Al vind het wel jammer dat ze hem wéér gewoon een keertje porten, terwijl een nieuw deel toch net iéts leuker zou zijn.

Oef ja, deze game weer voor het eerst spelen, dat zou ik ook willen!

Kan. Voor 50 euro geef ik je een flinke tik op je achterhoofd en met wat geluk begin je rondje 2 volledig blanco. Lukt het bij de eerste tik niet dan doe ik de tweede gratis.

Wauw wat een goedkope aanbieding! Maar uh, ik denk er toch nog even overna

Hey dit spel is toch al lang uit? of gaat dit om de fysieke editie van de Switch?

Eindelijk dan gespeeld.

Hij staat al een hele tijd op mijn verlanglijst, maar vanwege haar lange speelduur en omdat het me niet 100% mijn ding leek heb ik de aankoop lang uitgesteld. Maar uiteindelijk bleek ik me voor niets druk te hebben gemaakt, want ondanks een aantal flinke gebreken beviel Okami me grotendeels uitstekend.

Visueel heeft Okami de tand des tijds prima doorstaan: in sommige opzichten zie je haar leeftijd wel een beetje, maar doordat Okami geen realisme nastreeft is het relatieve gebrek aan details ten opzichte van nieuwere spellen geen groot probleem. De schilderachtige stijl van het spel blijft daardoor goed overeind, en in combinatie met de sterke soundtrack (die mooi moderne orkestrale muziek combineert met traditionele Japanse instrumenten) zorgt dat voor een unieke sfeer waarbij je echt het gevoel hebt deel te nemen aan een Japanese legende. En dat brengt me bij het tweede sterke punt: hoe het verhaal op een (grotendeels) natuurlijke manier allerlei Japanse mythes incorporeert, wat erg boeiend is. En ook los daarvan is het verhaal best leuk om te volgen: je krijgt in feite drie spellen in één, met drie verschillende verhaallijnen die zich grotendeels op verschillende locaties afspelen, en stap voor stap kom je zo steeds meer te weten over hoe de wereld van Okami in elkaar zit en waar haar problemen vandaan komen. En hoewel de personages weinig diepgang hebben charmeren de meesten wel: ze zijn wellicht een beetje cartoonesk en eendimensionaal, maar dat past wel bij de feel-good sfeer van het spel. En tenslotte vond ik ook de gameplay verrassend sterk: vooraf leek de "tekengameplay", waarbij je dingen op je scherm moet tekenen om bepaalde effecten teweeg te brengen, me wat kinderachtig, maar als je het eenmaal doet is het gewoon erg leuk om te doen. Tijdens gevechten kun je daardoor allerlei effecten teweeg brengen, wat ze een stuk dynamischer maakt (verder is het toch vooral erg veel button mashen), en daarnaast is het gewoon een soort gameplay die ik niet eerder had gezien (sindsdien is het volgens mij ook niet veel gekopieerd), wat het lekker fris maakt.

Maar ondanks al deze pluspunten heeft Okami ook de nodige problemen. Hierboven loofde ik het plot, maar het heeft mijn inziens ook een flink aantal zwakke punten. De driekoppige structuur (met in feite drie verschillende verhalen, met verschillende locaties en personages, die worden verteld) vond ik persoonlijk niet zo'n probleem, maar het zorgt er tegelijkertijd wel voor dat geen van de locaties en personages echt veel diepgang hebben, en daardoor zijn ze zelden écht boeiend: veel personages representeren simpelweg een bepaald archetype (de laffe, of juist overmoedige, held, de zelfopofferende vrouw, het monster dat de wereld wil overnemen, etc), en tijd om ze echt uit te diepen is er zelden. De enige personages die je van begin tot einde volgt zijn Amaterasu en Issu (haar partner), maar Amaterasu heeft amper persoonlijkheid en Issu is (met zijn perverse, laffe en opdringerige persoonlijkheid) vooral irritant. Daarnaast zijn de climaxen vaak redelijk onbevredigend (vooral de eindbaas, die in het hele spel amper opbouw krijgt, stelt in dat opzicht teleur), en ligt het tempo van het spel soms wel érg laag: vooral de superlangzame teksten die je niet kunnen versnellen kunnen behoorlijk op je zenuwen werken.

En ook de gameplay heeft de nodige problemen: visueel mag Okami de tijd dan goed hebben doorstaan, maar ten opzichte van nieuwere spellen is de gameplay vaak behoorlijk stroperig. Zo werkt de camera regelmatig op je zenuwen doordat het een bepaald perspectief aan je opdringt dat het moeilijk maakt om je vijanden te zien en/of de juiste tekening te maken, en het tekenen zelf is regelmatig erg buggy: het gebeurt regelmatig dat je dezelfde vorm meerdere keren moet tekenen voordat het spel hem pakt, of dat het spel een bepaalde tekening als een andere herkent (vooral tijdens de dieven minigame - waarbij een dief zich opsplitst in meerdere klonen die je met verschillende technieken moet verslaan - erg irritant). En daarnaast heeft de gameplay een beetje dezelfde problemen als het plot - het is vaak eendimensionaal en repetitief - met als bovenkomend probleem dat het vaak wel érg makkelijk is. Om met het eerste probleem te beginnen: hoewel het tekenen enige variatie brengt zijn de gevechten toch grotendeels een kwestie van button mashen - de upgrades die je kunt vrijspelen stellen je slechts in staan om méér te kunnen button mashen (een combinatie van vier in plaats van drie) - en de patronen van vijanden zijn over het algemeen te simpel om je tot creatieve combinaties te dwingen. En dat maakt het spel (het tweede probleem) behoorlijk repetitief: daarnaast moet je ook nog eens meerdere keren tegen dezelfde bazen vechten (tussen de twee en vijf keer) en herhalen dezelfde minigames zich (vissen, graven, etc). En tenslotte is het spel over het algemeen ook nog eens enorm makkelijk, wat ervoor zorgt dat het zelden echt bevredigend is om een uitdaging te overwinnen: doordat je veel meer healing items mee kunt nemen dan je in de praktijk nodig hebt hoef je vrijwel nergens voor je leven te vrezen (ik heb het hele spel uiteindelijk uitgespeeld zonder ook maar één keer dood te gaan), en de upgrade waarmee je de tijd kunt vertragen (waardoor je aanvallen makkelijk kunt ontwijken) zorgt er - in combinatie met tijdelijke buffs die je kunt kopen - voor dat zelfs de taaiste uitdagingen (de devil gates) makkelijk in één keer te halen zijn; en bij puzzels (die toch al aan de makkelijke kant zijn) vertelt Issun (je opdringerige partner) je vaak letterlijk de oplossing. De enige uitzondering zijn een paar optionele minigames (mijn hand deed pijn na die marlin vis, en Grande Blockhead zou me zonder mijn telefoon nooit zijn gelukt), maar overal het algemeen is het spel dus supermakkelijk. Dat is niet het einde van de wereld - het past wel bij de chille sfeer van het spel - maar echt memorabel is de gameplay daardoor zelden.

Okami is kortom een spel met gebreken: de gameplay toont in sommige opzichten duidelijk haar leeftijd (met een camera die regelmatig op je zenuwen werkt), is vaak erg repetitief en eendimensionaal en daagt te weinig uit, en het verhaal zit vol met clichés die zich meermaals herhalen. Maar ondanks die gebreken heb ik me grotendeels prima met spel vermaakt: ook 15 jaar na uitkomst houdt haar schilderachtige visuele stijl nog prima stand, en in combinatie met de traditionele Japanse muziek zorgt dat voor een mooi mythisch Japans sfeertje. Voeg daar een charmant verhaal aan toe met volop Japanse folklore en frisse gameplay waarbij het tekenen de nodige variatie brengt, en je hebt een mooi chill spel met een eigen identiteit die ondanks de bovengenoemde problemen absoluut het spelen waard is. 3.75*