Pentiment (2022)

Vandaag een aantal uurtjes in Pentiment gestoken. Niet een game die ik normaal gesproken zou spelen, maar aangezien het (een klein team van) Obsidian is, wilde ik het wel een kans geven. Tot nu toe geen spijt van.

Interessant hoor! Ik hou hem in de gaten.

Zeer fascinerende game dit, zit nu ongeveer halverwege act 2 en het is toch wel lastig om weg te leggen. Vergelijk het met een goed boek welke je niet kan wegleggen. Zo speelt het grotendeels ook trouwens. Lekker biertje erbij en rustig door alle dialogen heen gaan is een bijzonder rustgevende ervaring.

Pentiment is voor mij wel de verrassing van het jaar. De game trok in eerste instantie vooral mijn aandacht vanwege de aparte artstyle en de grote aandacht naar de geschreven teksten. Uiteraard telt ook mee dat dit van Obsidian afkomt, ook al heb ik zeer weinig met hun games. De naam brengt al wat gewicht mee natuurlijk. Maar het grootste voordeel wat Pentiment heeft is dat het direct in gamepass uitkwam. Daardoor was het makkelijk om deze eens op te starten en ik ben maar wat blij dat ik dat gedaan heb.

Pentiment kan je vergelijken met een goed boek. Er is enorm veel tekst om doorheen te lezen, er zijn constant nieuwe en interessante wendingen waarvan je ze lang niet allemaal ziet aankomen. Het geheel is enorm boeiend en pakkend geschreven. Er is altijd vooruitgang te vinden in het verhaal of in de connecties met de andere personages. En Pentiment geeft je in tegenstelling tot een boek keuzes om tot eigen conclusies te komen (waarvan je nooit echt weet of ze wel of niet juist zijn). Het leuke van die conclusies is dat de gevolgen daarvan je de rest van de game blijven achtervolgen waardoor je achteraf nog eens extra gaat twijfelen of je eigenlijk wel de juiste keuze gemaakt hebt. En omdat je nooit enige zekerheid krijgt of je de juiste keuze gemaakt hebt, wordt dat gevoel nog eens versterkt. Het zorgde ervoor dat ik steeds meer die wereld in gezogen werd en dat het enorm realistisch aanvoelt. Met als gevolg dat ik elke speelsessie veel langer doorging dan ik eigenlijk gepland had.

Naast het verhaal verdient ook zeker de aankleding de nodige kudos. Hoewel ik de artstyle persoonlijk niet de mooiste vindt, past het enorm goed bij het verhaal en de setting. Evenals de teksten, waar duidelijk enorm veel tijd en aandacht in is gaan zitten. Elke bevolkingsgroep heeft hun eigen tekst stijl, van keurige chique uitgeschreven letters tot haast onleesbaar gekrabbel. Maar het is niet alleen de stijl, ook de manier hoe het geschreven wordt. Zo worden bij verschillende eerst de lijnen van de letters geschreven om vervolgens ingekleurd te worden. Of krijg je de tekst in spiegelbeeld te zien alvorens het in het tekstwolkje geprint wordt. Ik heb, vanwege de leesbaarheid, nog even geprobeerd met de versimpelde tekst stijlen te spelen. Maar dat doet toch te veel afbreuk aan de algehele ervaring merkte ik. Het feit dat je bij sommige personages wat meer moeite moet doen om ze te begrijpen geeft het namelijk wel een wat realistischer gevoel.

Pentiment heeft mij zo'n 18 uur enorm goed weten te boeien. En dan heb ik nog lang niet alles kunnen doen wat ik had willen doen. Een tweede playthrough zit dan ook zeker in de planning (en waarschijnlijk nog wel meer gekeken naar de gemiste achievements). Het is een game die ik iedere game- en boekliefhebber kan aanraden. Ze hebben enorm vele liefde en aandacht in de game gestopt die geweldig is om te zien en om te ervaren.