Microsofts eerste interactive dramagame en daarmee een hele aardige eerste poging. Visueel ziet het er goedkoop en ondermaats uit: de graphics bestaan uit foto’s met een filter eroverheen en van animatie is niet te spreken (alsof je naar een gedetailleerd storyboard kijkt). Maar eenmaal gewend aan de stijl zat ik verwikkeld in het verhaal en merkte weinig meer van de graphics. De acteerprestaties zijn erg goed en deze weten, ondanks de stilstaande afbeeldingen, goed de emoties over te brengen. De personages voelen als echte mensen ipv filmfiguren, wat de intensiteit van de situatie harder doet aankomen.
Zoals gebruikelijk is in het genre heb je meerdere keuzemomenten in het verhaal. De keuzes voelde daadwerkelijk zinvol en kwamen meestal terug, of ze leden naar alternatieve paden die misbaar zijn. Aan het einde van ieder hoofdstuk tonen ze een overzicht van alle mogelijke paden die je kon bewandelen. Zo weet je als speler perfect waar wel / niet grote veranderingen plaatst konden vinden. Er was 1 keuze waar ik echt spijt van had en hier werd ik op meerdere punten later in het verhaal aan herinnerd.
As Dusk Falls bestaat uit 2 “boeken” die aanvoelen als 2 seizoenen van een tv serie. Voor mij lag hier As Dusk Falls grootste zwakte: boek 1 was ontzettend spannend en ik zat op het puntje van mijn stoel, maar boek 2 deed mij niet zoveel. In plaats van 1 groot verhaal volgt het de levenslijnen van verschillende personages en de focus veranderd meerdere keren, net als een langlopende tv serie. Sommige verhalen waren interessant, terwijl er andere backstories of zijpersonages niet zoveel deden (of ronduit overbodig waren). Op gegeven moment, halverwege boek 2, nam interesse plaats voor verveling, afvragend hoeveel het verhaal nog te vertellen had.
Vreemd genoeg, ondanks dat boek 2 mij niet denderend veel deed, eindigde het op een cliffhanger die mij wel degelijk wakker schudde en benieuwd maakte. Ongeachte welke keuzes je maakt, er zijn meerdere verhaallijnen die niet helemaal worden afgerond; set ups with no payoffs. Voornamelijk hoe het afloopt met Dante Romero en zijn geld was een vraag die aan mij knaagde. (Als je het mij vraagt was hij de hoofdvillain van het verhaal en stal hij de scene wanneer hij in beeld was. Een soort evil Pedro Pascal).
Niet een game waarvan de interactive dramagame liefhebber het perse moet oppakken, maar het kan wel degelijk een goede tijd bieden als je over de stijl heen kunt kijken. Ik ben benieuwd genoeg naar een eventueel vervolg, maar niet benieuwd genoeg om het allemaal een 2e keer door te willen lopen en andere keuzes te maken.
Boek I: 4*
Boek II: 3*
Eindcijfer komt uit op een mooie 3,5*