Rise of the Triad: Dark War (1994)

ROTT gebruikt een aangepaste Wolfenstein 3D engine en die was in 1994 al flink verouderd met de komst van Doom. Toch heeft ROTT een aantal originele vernieuwingen te bieden die ook Doom nog niet had. Zo had je bijvoorbeeld dynamisch licht en kon je met behulp van platforms wegen boven elkaar maken.

Dit zorgde in ieder geval voor wat meer afwisseling en karakter in het leveldesign dan bij Wolfenstein. Ook had je bepaalde vallen zoals bewegende muren, ronddraaiende zaagbladen, vuurmuren en putten en pinnen die uit de grond omhoog schoten. Het gaf wat platform elementen aan een shooter.

Het shooter gedeelte was ook erg leuk. Je had een pistool, twee pistolen tegelijk en een MP40 die je altijd bij je kon houden met oneindige kogels. Ook kon je één zwaar wapen meenemen, en daar was de lol van ROTT vooral in te vinden. Je had erg veel verschillende wapens o.a. hittezoekende raketten, een bazooka en wat apartere wapens zoals een firewall die alles en iedereen in de hens zette, een firebomb die een enorme explosie veroozaakte, een magische staf die een elektrische bol afschoot die van vijand naar vijand ging tot hij de muur raakte en de Excalibat, een honkbalknuppel die heel veel explosieve ballen afschoot.

Ook had je een aantal powerups die nogal grappig waren en de gameplay beïnvloeden. Zo kon je een paddo eten die ervoor zorgde dat je alles in groovy kleuren zag, voordeel was dat je ook secrets kon vinden, nadeel was dat je absoluut niet goed kon mikken. Erg grappig waren ook de God en dogmode power ups. Bij God mode werd je onkwetsbaar, ineens een stuk groter en kreeg je als wapen je eigen hand die dezelfde bollen als de staf afschoot terwijl je continu een soort gaapachtige kreten aan het uitslaan was. Bij dogmode veranderde je in een onsterfelijke hond die onder lage dingen kon doorkruipen.

Ook grappig waren de bonussen die je kon halen in een level. Als je ze allemaal had gehaald kreeg je de bonus bonus, een haast onmogelijke opgave aangezien de bonussen variërden van schiet alle bomen kapot tot vind alle secrets en van schiet jezelf met een firewall tot schiet alle life points kapot. Ook onmogelijk: de NME, een eindbaas. Zo ontzettend moeilijk dat ik hem zonder cheats volgens mij nooit verslagen heb. Gelukkig geld dat ook voor de makers van het spel, dus ik hoef me niet schuldig te voelen .

3,5*

Wat was dit bloederig toen .

Superveel nazi's bij elkaar drijven en ze dan in een veld met van die zaagbladen lokken. OVERAL spetterende pixelledemaatjes.

Kwam ik laatst ook pas achter. Eigenlijk best knap, want ik vond de game er best aardig uitzien. Wel ongeveer op het niveau van Doom.

Leuke game verder, kan me herinneren dat er een level was waar je eindeloos op trampolines moest springen om sleutels te pakken te krijgen en dat sommige guards als ze bijna dood waren op hun knieën zaten te smeken

Superstoer en lollig spel, met fantastische wapens en het hilarisch gore ludicrous gibs!

Die was die game met de hand van God toch?

Ik ben in het spel blijven hangen ik kwam er niet meer uit, darana niet meer aangeraakt.

Gelukkig kan ik deze game nog op dosgamer.com vinden, zal hem ff checken.

Nog steeds 1 van mijn favoriete fps allertijden, destijds echt verslaafd aan geweest.
krijgt een plekje in mijn persoonlijke top 10.

Dat het een vervolg op Wolfenstein 3D zou worden is helemaal waar. Ik heb daar ooit een keer een prototype cover van gezien die veel leek op het titelscherm van Wolf3D. Daar zag je ook een gewapende infiltrant afwachten om een hoekje om een passerende wehrmachtsoldaat te grazen te nemen. Als het allemaal even wat anders was gelopen, had ik graag willen weten hoe dit als Wolfenstein3dII was geworden. Dat het project werd afgeblazen ten faveure van hun nieuwste game DOOM vind ik ergens wel begrijpelijk, maar waarom werden we dan zoet gehouden met een slap cash sequel spear of destiny en talloze add-on packs? Ik vind ROTT ook wel gaaf, maar wie weet waar die ankh-teken tokens op hadden geleken in een andere versie.

Wat ik destijds zeer kon waarderen was de digitized graphics techniek, dat tijdelijk vaak werd toegepast maar nooit popualir werd. Mortal Kombats zijn daar een goed voorbeeld van. Ondanks een gaaf concept en de creatiefste ideeen vond ik het soms wat chaotisch worden, maar door al die easter eggs bleef mijn interesse gewekt en wilde ik altijd spelen. Die >5 verschillende manieren waarop je zelfmoord kunt plegen als je terug naar DOS ging..dat soort humor kom je nooit meer tegen.

Dit was echt een LSD game!!

Naast doom en duke nukem mijn favoriet in die tijd, helemaal grijs gespeeld.

Heerlijk ranzig vermaak! Vliegende oogballen en voeten!

Jeetje. Een remake waar ik naar uitkijk. Maar alleen omdat ik hem dan ook op de Switch kan spelen. En ja - het is wel degelijk de originele versie. Kunnen we nu dan EINDELIJK BLOOD KRIJGEN?

Rise of the Triad Remaster Hands-On Preview

Nu is het wachten op de remaster van de remake!

TBH....ik zou het niet eens erg gevonden hebben als ze beiden geremasterd en geport hadden. Ik heb ook best wel wat lol gehad met die remake destijds.