Fuga: Melodies of Steel (2021)

Fijne old school RPG.

In Fuga: Melodies of Steel volg je een groep kinderen die, wanneer hun dorp wordt aangevallen door de Nazi's - nee, wacht: Buitsers ("Bermans", overigens in de vorm van honden) - door een mysterieuze stem naar een grot geleid worden waar een tank verborgen is. Als ze even later de Bermans uit hun dorp verjagen blijken alle inwoners (waaronder hun ouders) echter al naar een andere plaats te zijn overgebracht, waardoor de kinderen op reis gaan met als doel hun ouders te redden. Maar dat is uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan, en al snel worden ze in de oorlog - en de complotten daarachter - betrokken. Het is een vrij standaard verhaal dat nergens verrast, maar de personages zijn sympathiek (mede vanwege de voice acting die hen, met korte uitspraken in het Japans, een eigen persoonlijkheid geeft), de pacing is adequaat (het spel is in zo'n 20 uur uit te spelen) en echt vervelen doet het nergens.

Daarnaast vond ik de gameplay van het spel over het algemeen erg vermakelijk. In het spel wissel je in feite tussen twee toestanden: combat, waarin je met je tank vecht, en "intermissions", waarin je je team managet. Om met de combat te beginnen: Fuga is een echte old school RPG met typische turn-based combat. Je tank heeft drie soorten wapens: cannons, met de meeste damage maar de laagste accuracy en speed (je hebt bijvoorbeeld een relatief kleine kans om vliegende vijanden te raken); machine guns, waarvoor het tegenovergestelde geldt; en grenade launchers die daartussenin zitten. En vijanden hebben verschillende "zwakke plekken" die corresponderen met de verschillende wapens, en als je die allemaal raakt kunnen ze tijdelijk niet handelen. Daarnaast hebben sommige vijanden "armor", en als je veel schade wil doen moet je die eerst uitschakelen. Alles bij elkaar zorgt dit voor leuke "steen-papier-schaar"-gevechten waarbij alle personages relevant blijven: sommige zijn goede healers of buffers; andere doen de meeste schade; weer andere zijn sterk tegen armor; etc etc. Heel vernieuwend is het niet, en tegen het einde wordt de gameplay (zoals vaak bij RPG's) een beetje repetitief, maar over het algemeen heb ik me prima vermaakt. Oh, en de soundtrack is ook prima: het zet de sfeer goed, en sommige nummers lagen erg goed in het gehoor.

Maar zoals ik al zei zijn er naast de typische turn-based combat ook "intermissions", waarin je je team moet managen. Je krijgt iedere intermission 20 punten die je aan verschillende dingen kunt besteden: teamgenoten kunnen met elkaar praten, om hun band te versterken en om paren "link effects" en betere "link attacks" te geven (je moet voor ieder teamlid tijdens gevechten namelijk ook een partner kiezen); je kan groente planten en dieren houden, en daarmee kun je vervolgens eten koken dat je tijdens de opvolgende gevechten buffs geeft; je kunt ruïnes verkennen en vissen voor materiaal; je kunt je personages rust geven, zodat ze kunnen herstellen (en ervaring kunnen krijgen); en je kunt je tank upgraden als je daarvoor genoeg materiaal hebt. Het beheren van je team is dus ook een heel project op zich, en hoewel de taken op zich niet heel boeiend zijn is het leuk om zo je team op te bouwen en hun onderlinge banden te versterken.

Fuga is kortom een zeer solide old school RPG die ik liefhebbers van het genre zeker aan kan raden. Maar uiteindelijk houden drie punten me net van een hoger cijfer af. Ten eerste zijn de innovaties die het spel brengt weinig succesvol. Zo is er een "soul cannon", waarmee je een boss in één keer kan doden door één van de kinderen op te offeren; maar daar is geen enkele reden toe, dus dat mechanisme is volstrekt nutteloos. En je kunt tijdens de combat uit verschillende paden kiezen (gevaarlijke paden, normale paden en veilige padden); maar ook daarbij heb je geen enkele reden om niet voor de gevaarlijke paden te kiezen (die geven meer ervaring en beter materiaal, dus op de lange termijn snijd je jezelf alleen maar in de vingers als je die mijdt), dus ook dat vond ik redelijk nutteloos, mede vanwege het tweede gebrek. Het spel is namelijk wat mij betreft wat aan de makkelijke kant: ik ben in het hele spel geen enkele keer doodgegaan, en mijn leven was bovendien vrijwel nooit in gevaar. Als er al uitdaging is komt die vooral van "debuffs" (personages kunnen angst voelen, waardoor hun accuracy voor 3 beurten afneemt; ze kunnen depressief worden, waardoor ze hun skills niet kunnen gebruiken; en ze kunnen gewond raken door sterke aanvallen, of als de health van je tank laag is), maar met de grote cast kun je daar meestal makkelijk omheen werken - je moet er alleen tijdens de intermissions punten aan besteden om ze te genezen. En ten slotte is de finale van het spel zeer teleurstellend: tijdens het laatste hoofdstuk verdwijnt de keuze tussen paden grotendeels, met als resultaat dat de gevechten vaak supermakkelijk zijn, waardoor een gevoel van urgentie grotendeels afwezig is. En de eindbaas is niet alleen erg makkelijk maar is bovendien een herhaling van een eerder gevecht, waardoor het spel voor mij met een domper eindigde: daar had echt meer in gezeten.

Fuga: Melodies of Steel is kortom een fijne old school RPG, met een degelijk verhaal, een sympathieke cast, een fijne soundtrack en vermakelijke gameplay die wisselt tussen zeer degelijke (hoewel weinig innovatieve) turn based combat en het managen van je team. De nutteloze innovaties, lage moeilijkheidsgraad en teleurstellende finale houden me uiteindelijk echter net van een hoger cijfer af. 3.5*

Oh damn ja. Ik herinner me dat ik hier reviews van heb gezien destijds en het leek me een heel aardig spel. Vreemd genoeg niet op mijn lijst gezet. Bij deze dus wel. Het klinkt heel erg als iets waar ik ook wel mijn lol aan kan beleven.