Wo Long: Fallen Dynasty (2023)

Interessant. Ben erg benieuwd. Heb deze op following en wishlist Steam.

Aangezien ik stiekem wel benieuwd ben naar Wo Long (en hij op Game Pass staat) ga ik hier ook aan beginnen.

Is dit een soort Nioh 3? Lijkt er wel op...

Is van de makers van Nioh, maar waar Nioh was gebaseerd op Dark Souls is Wo Lung gebaseerd op Sekiro.

O oeps thanks, dan moet ik er maar vanaf blijven. Dat combatsysteem van Sekiro kreeg ik niet onder de knie op m’n oude dag .

Ik vond deze Gamekings review wel goed uitleggen wat het is.

Niet mijn ding ieder geval.

Zelf ben ik nu al een aantal uur onderweg en bevalt het me zeer goed. Ik heb Nioh 1 + 2 en From Soft's Sekiro nog niet gespeeld (liggen wel in de backlog), dus kan niet zeggen of Wo Long beter of slechter is. Het vermaak is in ieder geval groot genoeg om hier lekker mee door te gaan.

Ik zit in een Sekiro groep op facebook en daar zijn heel wat leden die Wo Long spelen. Daar zijn de meesten het erover eens dat Sekiro een stuk moeilijker is en een beter vechtsysteem heeft dan Wo Long. Beide games maken gebruik van een parry systeem, maar blijkbaar is er toch nog veel verschil.

Zelf wil ik dit ook ooit spelen, maar zit in Sekiro voorlopig aan zowat elke kant vast in een boss battle en ik ben niet eens halverwege.

Hallo ik ben zeer tevreden over de games Nioh deel 1 en 2 en Sekiro ben ik oon nog mee aan het spelen. Nioh deel 1 zelfs 100% gehaald. Morgen begin ik aan deze game en zal vertellen wat ik er van vind.

Gr. Ozan

Helaas heb het gespeeld maar ben er nog niet erg over te spreken, ik durf nog geen cijfer te geven. Vechtsysteem vind ik lastig tot nu toe.
Maar zal later nog eens schrijven wat ik er van vind het is nu nog een beetje te vroeg.
Ik vind het absoluut niet zo goed als Nioh. (helaas)

ghosthunter Lastig als in 'moeilijk' of 'niet lekker werken'? Ik twijfel enorm om hier wel / niet in te duiken... En heb geen Gamepass om het even uit te proberen.

Hallo, hier ben ik weer ik heb veel te vroeg " bijna " geoordeeld.
Deze spel is zeker goed in het begin zo als vele andere games even wennen en als je gewent bent en zeker het eerste level hebt gehaald dat begint het pas echt mooi te worden.
En van mij krijgt deze game in ieder geval 3 sterren. Het kan zelf meer worden. Als je games als Nioh mooi vindt is dit een aanrader in het begin een beetje lastig.

Nioh meets Sekiro.

Of beter gezegd (want ik heb zelf Sekiro nooit gespeeld, dus hoeveel dat spel precies lijkt op Wo Long kan ik niet zeggen): Wo Long lijkt erg veel op de Nioh-spellen, maar waar in Nioh 1 het deflecten van aanvallen volgens mij niet eens mogelijk was en het in Nioh 2 grotendeels optioneel was (bij sommige vijanden en baasgevechten was het zeer nuttig, maar je kon ze ook makkelijk verslaan met typisch hit & run tactieken, waarbij je aanvallen leerde te ontwijken en in de pauzemomenten vijanden aanviel) is het hier tot de kern van het spel omgebouwd. Net als in Nioh 2 hebben vijanden 'normale' aanvallen, die relatief weinig schade aanrichten en die je kan blokkeren, en 'critical attacks' / rode aanvallen, die je niet kan blokkeren en die een hoop schade aanrichten (sommige aanvallen kunnen je zelf oneshotten, als het 'level' van de vijanden hoog genoeg is). En hoewel je beide soorten aanvallen kan 'deflecten' is dat vooral bij de rode aanvallen echt essentieel: als dat lukt doet dat vaak een hoop schade én eet het een flink deel van hun stamina-bar op (en als hun stamina 'op' is vallen ze je tijdelijk niet aan en kun je een 'fatal strike' doen die vaak een flink deel van hun HP wegneemt), en dat is doorgaans een stuk sneller en effectiever dan een hit & run strategie. Dus het leren timen van 'deflects' bij verschillende vijanden is hier echt essentieel, en hoewel dat in het begin behoorlijk frustrerend kan zijn is het erg bevredigend als je het na een paar uur onder de knie hebt.

Maar daarbuiten lijkt Wo Long vooral heel veel op de Nioh-spellen: veel vijanden lijken reskins van de demonen uit die serie (de slangvrouwen, de apen, de zombies, etc), zij het met andere aanvalspatronen, en dezelfde tactieken die in die serie effectief waren (vijanden vanaf een afstand neerschieten met een boog en/of magie, extra schade doen met een backstab, zorgen dat je zoveel mogelijk één op één vecht, etc.) zijn dat hier nog steeds. En ook de moeilijkheidsgraad is grotendeels hetzelfde: in de levels zelf ga je - na enige wenning in het begin - zelden dood als je voorzichtig bent (zeker aangezien je hier vaak hulp krijgt van AI companions, waardoor je meestal makkelijk genoeg tijd hebt om te healen), maar de baasgevechten zijn af en toe enorm lastig. Vooral de eerste boss was absurd taai voor dat punt in het spel (in ieder geval voor iemand die - zoals ik - weinig ervaring heeft met een deflect-mechanic), en in het midden (Lu Bu) en tegen het einde (Liu Bei) van het spel zaten nog een paar zeer uitdagende gevechten (hoewel ik de laatste paar baasgevechten dan weer heel makkelijk vond - die kostten me maar een paar pogingen). Maar in vergelijking met Nioh is het belangrijkste verschil dat hier een 'afwachtende' tactiek voor mijn gevoel veel lonender was: bij veel bazen is de meest effectieve strategie veruit om de critical attacks af te wachten en de timing daarvan te leren, en bij de andere aanvallen grotendeels op afstand te blijven. In vergelijking met de rode aanvallen zijn de normale aanvallen namelijk doorgaans veel moeilijker te leren omdat de combo's veel langer zijn, en in combinatie met het feit dat het deflecten van die aanvallen vaak relatief weinig oplevert terwijl het een hoop health kan kosten is het afwachten van critical attacks vrijwel altijd veel effectiever. En hoewel het deflecten van rode aanvallen van begin tot eind blijft vermaken voelt het anderzijds enigszins onbevredigend om bazen te verslaan terwijl je vaak maar een fractie van hun aanvallen echt beheerst.

Oh, en nog een ander belangrijk verschil is de aanwezigheid van 'levels': je start missies met een 'morale' van 0, en door vijanden te verslaan en vlaggen te hijsen neemt je 'morale' langzaam toe. Als je doodgaat of geraakt wordt door een critical attack verlies je morale, maar de vlaggen vormen een vast minimum (hoe meer vlaggen je hebt gehezen, hoe hoger je minimumlevel): als je alle vlaggen hebt verzameld zit je doorgaans bijvoorbeeld op een minimum van 20 morale, net als de boss, en als je sterft in een baasgevecht blijf je dus (gelukkig) op hetzelfde level zitten (je verliest wel de helft van je upgrade-punten als je doodgaat, dus die moet je op tijd investeren, maar dat is te overzien). Daardoor word je aangemoedigd om de levels goed te doorzoeken op vlaggen, maar verder verandert het de gameplay niet aanzienlijk. In het begin van de levels hebben vijanden doorgaans weinig morale, en later steeds meer, dus in dat opzicht blijft de moeilijkheidsgraad gedurende het level doorgaans redelijk constant (met af en toe een optionele vijand met een hoger level die een vlag of schatkist bewaakt). Niet bijzonder vernieuwend dus, maar ook niet vervelend.

En ook buiten de de gameplay lijkt Wo Long erg veel op de spellen uit de Nioh-serie. Nioh vond plaats in Japan, Wo Long in het China van de Three Kingdoms-periode (met Cao Cao, Lu Bu en consorten), maar verder is de setting grotendeels hetzelfde: demonen bedreigen een groot deel van het land, en een aantal ambitieuze figuren maakt gebruik van die 'verboden krachten' om hun macht uit te breiden - en aan jou de taak om hen te stoppen (met net als in Nioh 2 een stille hoofdpersoon die nul persoonlijkheid heeft en het hele spel geen woord zegt). En ook de sfeer is grotendeels hetzelfde: de spellen delen een vergelijkbare Oosterse setting, visueel lijken ze heel veel op elkaar, en ook de soundtrack draagt eenzelfde sfeer uit.

Wo Long mag dus kortom een andere naam dragen dan de Nioh-spellen, maar wat gameplay, setting en sfeer betreft lijken ze enorm veel op elkaar: ze delen dezelfde uitdagende, fast-paced soulslike gameplay, met taaie baasgevechten en vijanden die een hoop schade doen, waardoor je voorzichtig te werk moet gaan, en eenzelfde historische Oosterse setting. Het belangrijkste verschil is dat hier veel meer nadruk ligt op het 'deflecten' van aanvallen, en dat een afwachtende strategie (met als doel om critical attacks te deflecten) daardoor vaak veel effectiever is dan de hit & run-strategie van de eerdere spellen. Maar verder lijken ze dus vooral veel op elkaar. Beviel Nioh? Dan zal dit spel vast ook bevallen - en vice versa als het niet beviel. Wo Long is kortom een aanrader voor liefhebbers van de Nioh-serie die meer van hetzelfde willen (met een aantal kleine innovaties). Maar voor vernieuwende gameplay moet je hier niet zijn. Een kleine 4*.

Na zo'n 40 uur en rond de 75% van de game gespeeld te hebben, ben ik wel een beetje klaar met Wo Long: Fallen Dynasty. Voor mijn gevoel heb ik alles wel gezien en gedaan en zie ik geen reden om verder te spelen. Dit is voornamelijk te wijten aan het saaie level design en het feit dat je constant tegen dezelfde soort vijanden aan het vechten bent.

Verder vat de impressie van Animosh de game prima samen. Het enige wat ik daar nog aan kan toevoegen is dat de animaties van de wapens er zeer tof uitzien en dat de Engelse lipsync echt dramatisch slecht is. Maar goed voor het verhaal speel je dit soort games sowieso niet.

Op het moment van schrijven heb ik de Nioh games nog niet gespeeld (wel liggen in de backlog), maar Wo Long heeft me niet bepaald enthousiast gemaakt om aan dat tweetal te beginnen. Ik ben in ieder geval blij dat ik de game via GamePass heb kunnen spelen, want anders was het pas echt een domper geweest. Ik kom niet verder dan 2,5*.

Volgens de teller heb ik nu 102 uren op de klok zitten in deze game die ik de afgelopen weken helemaal kapot heb zitten spelen. Dit jaar is voor mij wel het jaar van de souls like games want net zoals bij een Lies of P merk ik ook bij deze Wo Long weer dat ik de game maar moeilijk weg kan leggen. (Lords Of The Fallen heb ik ook nog even geprobeerd maar daar vond ik de gameplaymechanics verschrikkelijk stroef en houterig in elkaar zitten, bovendien word die game onnodig extra ingewikkeld gemaakt door het switchen tussen een levende wereld en de doden wereld waar je uit moet zien te geraken als je, ja je raad het al; dood gaat) Terug naar Wo-Long. Allereerst begrijp ik geen zak van het verhaal. Ja er is een bepaald kwaad wat bestreden moet worden tussen verschillende facties blablabla, veel geouwehoer, whatever, maar daar gaat het bij mij niet om. Deze game speel ik echt 100% voor de gameplay. En de gameplay in deze game is simpel gezegd; amazing. Het geeft gewoon een kick als je een paar critical hits op een baas doet en zo je combo's in zet, het speelt zo vloeiend, dat is echt heel goed gedaan. Ook het levelen is weer mega verslavend, dit merkte ik ook bij een Lies of P bijvoorbeeld, sommige bazen moet je gewoon echt outlevelen wil je ze kunnen verslaan. Net dat ene puntje op je stats erbij zien te levelen die het verschil kan maken. En ja daar gaat veel tijd in zitten. Met Lu Bu ben ik wel een week bezig geweest voordat ik die dood had wat tevens de aller aller allermoeilijkste boss is waar ik het ooit heb tegen opgenomen in een game. Vanmiddag had ik hem voor de 2e keer neer want later loop je hem nog een keer tegen het lijf en ondanks dat gevecht iets makkelijker was en ik inmiddels een flink hoog level ben, ben ik toch weer twee dagen bezig met hem geweest. Een boss die ik nooit meer zal vergeten in ieder geval. Ik heb de game nog niet helemaal uit maar ik kan alvast zeggen dat na Lies of P deze Wo Long: Fallen Dynasty mijn favoriete game van 2023 is, echt een van de toppers van dit jaar.

Heb de main game vanavond uitgespeeld en omdat ik nog niet klaar was om afscheid te nemen van de game heb ik de 2 dlc packies er ook maar bij gekocht voor een godsbedrag van €25. Normaal ben ik fel tegen betaalde dlc, dat zou eigenlijk gewoon bij de main game moeten zitten anno 2023 maar voor deze game heb ik dan toch maar een uitzondering gemaakt. Bij een van de laatste bosses, Yu Li and the dragon heb ik m'n hele opgebouwde build wel 86 keer om lopen gooien omdat ik er gewoon niet langs kwam, die was echt wel pittig met een draak in fase 2 die de meest krankzinnige aanvallen deed. Sowieso kwam het regelmatig vaker voor dat ik het spoor redelijk bijster was bij een bossbattle en dan uren bezig was met het kloten aan m'n stats totdat ik de perfecte build had opgebouwd. Zo verslavend, ben er echt niet achter weg te slaan geweest de afgelopen maand. Met de twe dlc packs ga ik dit weekend flink mee aan de gang die beiden ook weer zeer excentrieke titels hebben: Battle of Zhongyuan & Conqueror of Jiangdong. Ik kan in ieder geval geen genoeg krijgen van deze game op het moment en kan het ook niet laten om deze in m'n top10 op te nemen.