Final Fantasy VII Rebirth (2024)

Chapter 10 op 95%. Heb er nu bijna 90 uur in zitten. Ik vermaak me prima met de mini games als Queens Blood en de proto relics, al kreeg ik bij de vliegende chocobo's en Gambits & Gears wel een beetje een Ratchet & Clank gevoel.

Enfin, zonder spoiler dit keer. Ik ben nu in chapter 12, zit nu op zo'n 120 uur.

Je keert terug naar de Golden Saucer voor de keystone, voor spelers van het origineel geen verrassing. Ik heb me vooral bezig gehouden met chocobo races, silver en Gold cup. Dat was nog best pittig, met name door alle hindernissen, zoals de cactuar poortjes die net voor je neus dicht kunnen gaan. Af en toe frustrerend, maar daardoor wel extra gratificatie als het lukt. Maar ben voorlopig wel even klaar met chocobos.

Ook maar meteen de extra Queen's Blood challenge gedaan, al wil de survival mode nog niet echt lukken, denk dat ik even een tutorial voor het juiste deck moet opzoeken. De puzzels in Costa del Sol gingen me eerder wel goed af.


Ik weet dat het einde nu nadert, terwijl het verhaal natuurlijk nog niet af is. Erg jammer dat we nog een jaar of 3 moeten wachten op deel 3. Misschien het origineel maar weer eens spelen. Kost allicht minder tijd dan Remake + Rebirth. Was na Remake er al begonnen, maar nooit mee verder gegaan.

Nou, dat was hem dan, na 136 uur door chapter 14 heen. Ik vind de timing van het einde goed gekozen, maar in vergelijking met het origineel mist hét moment van FF7 in Rebirth wat impact. Het eindgevecht was wel episch.

Ik twijfel over 5 sterren, het origineel blijft onovertroffen, maar tegelijkertijd is de vertaling naar de PS5 prachtig gedaan, verhaallijnen en personages worden verder uitgediept, de muziek is een feest der herkenning, het battle systeem zit goed in elkaar, de wereld en alles erin is prachtig, maar toch mis ik iets. Ik mis een hoop materia en de mogelijkheden om daar slimme combinaties van te maken, ik mis genoeg MP om goed gebruik te kunnen maken van magic. Ja, het is wel beter gedaan dan FFXVI, wat voornamelijk hack, slash en dodge was.

Bovendien bekruipt me het gevoel dat alle Chadley quest de speelduur enorm opblazen; ik vind het allemaal net de repetitief.

Toch heb ik enorm genoten en verlang ik naar meer. Maar ik ga niet voor de platina trophy, dat ligt niet per se aan de moeilijkheidsgraad, maar meer aan de pettyness van sommige mini games, gevoelsmatig zit daar nog uren van frustratie in. Dat is voor één trophy nog wel leuk, maar hier zijn het er 10 of zo.

Het wordt toch een 4,5*

Ik zit nu aan 83 uren en net in chapter 12 aanbeland. Ik begin er nu toch langzaam genoeg van te krijgen.

Ik zit nu aan 172 uren en net in chapter 13 aanbeland en zie het einde ook wel zitten nu...

Ik voel ook aankomen dat deze, net als z'n voorganger, prolly nog een halfje d'raf gaat krijgen door het laatste chapter. Verhaal vet uitgebreid idd maar als geheel een beetje een brij geworden. Los daarvan was het een mega impressive ride. Heeft Nomura toch nog z'n musical .

Moeilijkheid van meeste mini-games ligt best okee imo, bij bijna alle third time's the charm, maar met 32 verschillende slurpt het idd aardig wat tijd op en er zitten some stinkers tussen...

En dan nog eens opnieuw in hard-mode om de platinum trophy te halen?

All in good time...

Hard-run wel stuk korter minus alle mini en side gedoe.

Bezint eer ge begint:
https://youtu.be/GGwpwilmDOo?si=DNDC6yquCB4sFLCd

Hard game valt kennelijk nog mee, in vergelijking met alle Chadley battle simulator gevechten. Oh ja en de UPA side quest.

Ben al uitgeroepen tot Ultimate Party Animal, dus I'mma go for it!

Zelfs 3D brawler? Daar was ik op een gegeven moment wel klaar mee, was meer gokken dan techniek.

Maar aangezien je ook alle Summons op full might hebt verslagen, moet de rest ook te doen zijn.

Ja, een van de lamere mini-games idd. Die Shinra middlemanager was nog net te doen, maar bij Sephiroth heb ik ge-pauze-cheat, die von'k echt unreadable. Moet nu alleen nog Cactuar Crush op hard...

Vandaag het game na 107 uren uitgespeeld. De laatste battle heb ik op easy gespeeld, ik had er echt geen zin meer in me in al die lagen van het gevecht te verdiepen en talloze keren opnieuw te moeten proberen. Ook al kun je de battle telkens bij het laatste gevecht weer voortzetten.

Ik heb uiteindelijk natuurlijk wel enorm van genoten van het spel, maar tot op het laatst het vechtsysteem niet onder de knie gekregen, dat blokken is me zo goed als nooit gelukt. Kon de aanvallen echt niet lezen.

Wat me ook irriteert is dat ondanks het feit dat ik op 1 na alle side-quests heb gedaan en XP gefarmd waar mogelijk ik uiteindelijk gewoon het level haalde dat nodig was voor de eindbaas. Bij eender welk ander JRPG was ik al lang zwaar overpowered.

Het verhaal is inderdaad extreem vaag. Ik heb het origineel nooit gespeeld, voor alle duidelijkheid. Geen idee wat daar nu uiteindelijk gebeurd is en wat er met Aerith nu aan de hand is. Ook dat zijverhaal met Zack is gehuld in een mist van verwardheid. Soms is extra speciaal doen gewoon enorm vervelend. Had beter gekund Maar goed, het is natuurlijk nog niet gedaan. Zal in het laatste deel uiteindelijk wel steek houden, zekers?

...will be continued in 3, but probably 4 years...

Het origineel, die ik (in de PS4 remaster) opnieuw aan het spelen ben, is het een stuk beter te volgen, omdat het verhaal wat compacter is. Je doet 30 uur over disc 1, wat qua verhaal Remake en Rebirth is.

Ik vermoed dat deel 3 Reunion gaat heten.

Hoewel idd het best passend (eigenlijk al voor dit deel) hebben ze al gezegd dat dat 'm niet gaat worden, vanwege de Crisis Core Remaster. Denk zelf dat ze voor Revive of iets soortgelijks gaan...

2027 zal 't wel worden, just in time voor de 30th anniversary...

Plus het feit dat je natuurlijk gewoon in een trek kan doorspelen. Hetzelfde verhaal spreiden over drie games met iedere keer 3 of 4 jaar tussen doet ook geen goed voor de cohesie en begrijpbaarheid lijkt me. Althans ik merk dat ik bij boeken, comics en films of series al snel zoiets heb van 'wat gebeurde er nou ook alweer in deel x', en daar ligt vaak maar een jaar, misschien 2 tussen.

Het hele FF7 Remake gebeuren speel ik wel een keertje op PC als het compleet is denk ik. Als het er al dan niet op is.

Zo, ik ben direct na Remake aan Rebirth begonnen en damn, wat overweldigend. Ik ben net de proloog door maar maar wat een sfeer; ik ben geen die hard FF speler en ben onder de indruk. Het is een soort Zelda/Elfteling sfeer met een iets rauwer randje. Rebirth lijkt nu al nog een stuk beter dan Remake. Eindelijk wordt het verhaal ook wat duidelijker, in Remake was het wel wat vaag als je het verhaal nog niet kende. Eindelijk duidelijk wie nou die Sepiroth is.

Tip: op dit moment zwaar in de aanbieding bij gamemania: Just a moment... - gamemania.nl

Okay, dit is een geweldige game, maar die minigames... Dat mag wel wat minder. Allemachtig.

Naast dit zal ik nooit begrijpen waarom sommige ontwikkelaars bij eindbazen een move toevoegen waarbij al je health in één keer weg is, hoeveel je ook hebt. Wat is het idee daarbij? Het is alleen maar irritant en het motiveert totaal niet om het nogmaals te proberen. Deze game heeft dat ook, en ik merk dat ik het daardoor bijna met tegenzin weer oppak, of wellicht helemaal niet meer.