Dragon's Lair (1983)

Deze game is op een stuk of 20 platforms uitgekomen, en dus past dat niet allemaal hier op de website. Dus als je wilt stemmen, moet je dus gewoon op de arcade versie doen. Ik heb em gespeeld op CD-I en vond dit wederom een toppertje! Mooie graphics, leuk verhaal en goede humor.
4,5 ster

Sorry ik deel niet echt je mening, was wel leuk om live animation te zien destijds op mijn Amiga, maar om nou op het juiste moment mijn joystick in de goede richting te drukken...was meer film dan spel. Maar het waren allemaal uitprobeersels in een tijd dat de techniek nog ondergeschikt was aan de fantasie van de makers.

Ik vond het juist wel zéér goed. Het mag dan wel een uitprobeersel zijn, maar dan wel een hele goeie. De humor was geweldig, de manieren waarop je dood gaat zijn origineel en gewoon alle soorten opdrachten die je tegenkomt maken het spel compleet.
Ik kan me uiteraard voorstellen dat niet iedereen zin heeft in een dergelijk spel. Maar er zijn toch wel meer spellen, ook hedendaagse, waarbij het van belang is om op tijd op knoppen te drukken?
Denk alleen al maar aan vechtspellen waarbij je diversen combo's moet uitvoeren, in principe is dat hetzelfde idee. Ik vergelijk nu niet Dragon's Lair met Tekken ofzo, alleen het verschijnsel tijdig knoppen drukken. Als jij puur daarom deze game slecht vind, vind ik dat niet echt een goed onderbouwde mening.

Eén van de meest bijzondere en unieke arcadegames die ik ooit heb gespeeld. Het is (voor mij) haast NIET voor te stellen dat dit spel in 1983 uitkwam (in een tijd dat Mario en Pac-Man populair waren in de arcade). Het hele spel bestaat eigenlijk alleen maar op knoppen indrukken op het juiste moment. Als je dit spel voor het eerst doet zal je binnen no-time game over gaan. Eigenlijk moet je het spel zo vaak mogelijk spelen totdat je weet hoe je door bepaalde kamers heen moet (trial and error).
Het klinkt als een matig spel, maar het heeft wel zijn charmes, vind ik. De personages en omgevingen zijn mooi getekend (door Disney-tekenaar Don Bluth) en de animaties zijn erg grappig. Voor mij een arcadeklassieker.

Heeft me veel geld gekost maar speelde hem uiteindelijk met 1 gulden helemaal uit!

De NES versie van deze game werd een poos terug helemaal afgezeken door de Angry Videogame Nerd op Youtube en Gametrailers.

Film-technisch is het een genot om naar te kijken. Het spel voelt als een mini-film en Don Bluth heeft een hele eigen, duistere-Disney animatiestijl die in het videogame genre goed in zijn rechts komt. De animatie en het narratief is wat dat betreft hetgeen wat me het meest aantrok.

Het spel probeert te draaien om het voorspellen van wat er gaat gebeuren en zo snel mogelijk de juiste reactie geven. Dit werkt echter niet omdat het tempo zo hoog is dat ik het moeilijk vind te voorspellen wat er gaat gebeuren of dat ik het moeilijk vind de juiste keuze te bepalen in een korte tijd. Grotendeel van de game is vallen en opstaan, onthouden waardoor je in de eerste instantie viel en weten wat je anders zou moeten doen. Dit type gameplay is niets groots maar het is wel een type gameplay waarbij ik vooruitgang merkte naarmate ik vaker speelde, en dat is voor de meeste gamers toch het belangrijkste.

Niet zozeer een aanrader maar als je een geïnteresseerd bent is het onschuldig en vermakelijk genoeg je bezig te houden.

3,5* (PS3)

Inmiddels in een pakket gekocht voor de PS4, samen met deel 2 en Space Ace. Het leek me leuk daarom een uitgebreidere recensie te typen met de game vers in mijn geheugen:

Op papier klinkt een game die volledig om quicktime events draait als een slecht idee. Toch kon ik veel plezier beleven aan Don Bluth’s Dragon’s Lair, voor de Playstation 4. Je hebt de optie om aan te zetten welke toetsen er ingeklikt moeten worden, maar persoonlijk vind ik dit geen leuke manier om de game te spelen. Dit is immers niet hoe Dragon’s Lair bedoeld was; voor de originele arcade game had je deze optie ook niet. Als je op deze manier speelt is het doel om uit te vogelen wat de juiste toetsen zijn door goed op de beelden te letten. Vaak zitten er subtiele hints die een indicatie geven over wat je moet doen, zoals dat er gevaar komt van rechts waardoor je naar links moet. Of er staat een monster klaar om je aan te vallen en Dirk begint naar zijn zwaard te grijpen, waarbij je de aanvalsknop moet inlikken. Het is niet altijd duidelijk wat je moet inklikken of wanneer je iets moet inklikken, maar dit vond ik geen hinder omdat de levels kort zijn en de straffen daardoor licht zijn.

De game bestaat uit korte levels die je op willekeurige volgorde moet spelen. Als je doodgaat begin je bij een ander level, waardoor je goed moet onthouden wat je een paar levels geleden fout deed, voor het geval je dit level weer over moet doen. Het is dit hoge tempo van korte levels achter elkaar spelen, trial and error, de beelden analyseren, reflexen en goed op je geheugen vertrouwen wat Dragon’s Lair leuk maakt om te spelen. Wanneer je in je eerste poging een level haalt, of na langdurig fouten maken eindelijk uitvogelt wat te doen kan de game heel belonend zijn. Soms is de game oneerlijk wegens onduidelijkheid over wat je moet inklikken. Voornamelijk de langere levels kunnen vervelend zijn als je ze vaak overnieuw moet doen, maar deze frustraties waren niet storend genoeg om mijn plezier te ontnemen.

Een ander aspect waar Dragon’s Lair goed in uitblinkt is hoe het eruit ziet. De scenes zijn geregisseerd door Don Bluth, bekend van animatiefilms als Secret Of Nimh en Land Before Time (de eerste Platvoet film), en de charme van zijn animatie is overal in terug te vinden. De personages zien er leuk uit, levels zijn creatief en fijn om naar te kijken, animatie is vloeiend (alsof je een film aan het kijken bent), muziek is passend en voornamelijk de vele manieren hoe Dirk kan sterven hebben een komisch effect. Ik had recentelijk Dragon’s Lair in een gamesclub gespeeld en mensen hadden even nodig om door te hebben dat ik geen film aan het kijken was.

Wat nadelen betreft is dit een game waar je snel mee klaar bent. Dit is beter ook, geziene dit type gameplay geen tientallen uren zou kunnen vullen zonder repetitief te raken. Je kan het in minder dan één uur halen, waardoor een hoog prijskaartje niet heel passend zou zijn. Ook moet ik toegeven dat steeds dezelfde scenes opnieuw kijken ervoor kon zorgen dat de scenes minder boeiend werden en de gameplay wat frustrerend kon worden.

Een leuke oude arcade game en ik kijk met interesse uit naar de film die ge-kickstart is!

4*

Altijd leuk om zo'n uitgebreide review te lezen bij de wat oudere games!



Nou ik had die optie om een idee te krijgen welke toetsen ik moet indrukken graag gewild back in the nineties! Als tiener heb ik nooit een idee gehad wat ik wanneer moest doen, we kwamen nooit echt ver en nooit het geduld gehad om het echt een keer helemaal te uit te spelen. Oh ja, als je al de goede move wist bij een scene dan kwam het ook nog heel precies met timing meen ik mij te herinneren. Overigens heb ik het over de Amiga port uit 1989.



Dat is ook altijd wat mij is bijgebleven, het ziet er fantastisch uit, helaas dus voor mij destijds vrijwel onspeelbaar Met een cheat kon je trouwens de hele 'film' zien zonder wat te hoeven doen bedenk ik me nu. Dat was dan wel weer cool, echter met 6 diskettes was je zowat meer aan het laden en disk swappen dan daadwerkelijk van de 'film' te kunnen genieten.



Film? Welke film?

Zelfde bij mij, ik geloof dat ik de amiga versie geen kwartier gespeeld heb, te veel andere keuze toen.

Don Bluth had een tijdje terug met een kickstarter aangekondigd een Dragon's Lair film te willen maken. Het is niet bekend hoe de vooruitgang met de film ervoor staat, maar wel dat er in ieder geval genoeg geld is gefinancierd!

Ziet er cool uit, maar inderdaad er is niks te vinden over de huidige stand van zaken. Recentste berichten zijn uit september 2017, hmmm...