Destijds toen The Last Of Us uitkwam vond ik het een waar meesterwerk. Ik had de game zelfs een 5* gegeven en in mijn Top 5 favorieten games geplaatst toen ik net op de site kwam. Inmiddels heb ik geaccepteerd dat mijn smaak sterk is veranderd, het zombie genre me is gaan vervelen en dat LOU één van die verhalen is die ik niet meerdere keren kan kijken (zonder dat het mindert). Het verbaasd me eigenlijk hoe goed ik genoten heb van deel 2, geziene deel 1 me tegenwoordig niet denderend veel meer doet.
Voor mij ligt de grootste hinder met LOU dat het zombie thema simpelweg veel te cliché is. Een aardig deel van het verhaal bestaat uit dingen die al zo vaak zijn voorgekomen in andere media dat ik er gewoon geen belangstelling voor kon vinden (The Walking Dead, The Road, Dawn of the Dead, 28 Days Later, I Am Legend.. om er een paar te noemen). Soms kom je bijpersonages tegen die interessante momenten hadden zoals met de verknipte Bill of de creepy David, maar het grootste gedeelte bestaat het uit confrontaties, brieven of scenario’s die al te vaak zijn gedaan.
Ellie en Joel is wat het verhaal de moeite waard maakt. Vooral het begin en het einde van het verhaal, waarin Joel de focus was, zaten erg sterk in elkaar. Joel is in feite een vijandig, kwaadaardig figuur waarvan je zijn redemption-story volgt. Door de game heen dood hij talloze mensen, zonder enige rouw of moeite, onder het motto “ieder voor zich. Niemand is te vertrouwen”. Je zou kunnen zeggen dat hij alleen zelfverdediging gebruikt, maar dit argument kan ook gebruikt worden voor de meeste vijanden. Als niemand te vertrouwen is en de veiligste optie is om de ander uit te schakelen, dan is het niet raar dat iedereen die je tegenkomt in de verdediging schiet met een geweer. Het is een moraal grijs gebied waarin de mens geneigd is tot ouderwets vechten voor eten en alleen de sterkste overleven. Naast dat argument wordt er letterlijk gezegd dat “ze geen goede mensen zijn” en ze “in het verleden onschuldige mensen hebben vermoord”. Om nog maar te zwijgen over het einde waarin je heel expliciet te zien krijgt waar Joel toe in staat is.
iig, waar ik naartoe wou opbouwen, is dat ondanks al zijn slechte kanten ze Joel heel menselijk hebben gemaakt. Je bent haast geneigd over alles wat hij doet heen te kijken en hem goede dingen te gunnen. Dat is heel goed gedaan van Naughty Dog. In de opening krijg je te zien dat Joel een alledaagse lieve vader is die voor een vreselijk leed komt te staan. Na dit trauma te hebben opgelopen, en jarenlang leven in een wrede Apocalyps, is hij helemaal is afgebrokkeld van de alledaagse man die hij eens was. Via Ellie komt de man die hij eens was langzaam terug en hij wordt weer gelukkig. Om te zien hoe hij tussen goed en kwaad schommelt is sterk uitgedacht.
Ellie is ook een goed personage. Zij is opgegroeid in de Apocalyps en heeft een grote nieuwsgierigheid naar hoe de wereld was, waarin zelfs de kleinste dingetjes van het moderne leven voor grote vreugde kon zorgen. Daardoor ga ik toch met meer dankbaarheid kijken naar dingen die we nu vanzelfsprekend vinden. Zij kon voor de nodige humor en mooie momenten zorgen in een nare situatie.
De gameplay voel ik me wisselvallig over. In de eerste instantie speelde ik op survival, maar dit schakelde ik op gegeven moment om naar een aangepaste moeilijkheid. Misschien heeft het te maken met dat ik LOU2 niet al te lang geleden volop speelde, maar om steeds ieder hoekje en gaatje te moeten onderzoeken voor resources ging op den duur vervelen. Ik wou eigenlijk gewoon doorlopen ipv steeds moeten pauzeren om te zoeken. Gelukkig heeft Naughty Dog je heel wat vrijheid gegeven in hoe je de game wilt spelen. Verbazingwekkend veel vrijheid, eigenlijk. Ik heb nog nooit zo’n toegankelijk spel gezien. Qua gameplay koos ervoor om de vijanden/stealth moeilijk te houden en Ellie niets te laten doen, maar wel veel resources te krijgen en met bepaalde regelmaat checkpoints te krijgen. Hierdoor kon ik heel makkelijk door de resource-zoek stukken heen terwijl ik wel de kop erbij moest houden bij de gevechten (al is het aanzienlijk makkelijker als je veel resources hebt).
Als je echt gestoord wilt doen dan is er ook de optie om listen mode uit te doen, items niet te laten glimmen waardoor ze nog lastiger zijn om te vinden, auto-aim voor flessen/stenen uit te zetten en permadeath aan te doen, zodat je heel de game opnieuw mag doen als je verliest. Ik moet er niet aan denken haha. Er zullen vast youtubers zijn die dit hebben gedaan.
Ik heb de 2022 remake gespeeld en dit is zonder graadje twijfel de beste versie. De besturing werkt prettiger, laadtijden zijn een stuk korter, het heeft allerlei kleine toegankelijkheidsverbeteringen en grafisch is het prachtig. Zo’n moderne update zeg ik geen nee tegen. Ik stond met plezier regelmatig stil om de natuur te bewonderen en te klooien in photo mode. Alleen is het prijskaartje van 80 euro nogal duur voor een grafische update. Dan eerder 30, hooguit 40. Van de remakes die ik gedaan heb heeft deze ook wel het minst sterke contrast ten opzicht van het origineel. We zijn immers in een tijd gekomen waarin graphics zo goed zijn dat het aanzienlijk langer duurt voor ze verbeteren, ten opzichte van vroeger. 9 jaar verschil tussen games was in het jaar 2000 enorm (bv de Metal Gear Solid of Resident Evil remake). Nu valt het verschil mee.
Fijn om gedaan te hebben. De prachtige wereld doorlopen, onderhoudende gesprekken en pittige confrontaties kon voor een goede tijd zorgen, al ben ik aanzienlijk minder geïnteresseerd in de inhoud als voorheen.
3,5*