menu

The Legend of Zelda: Twilight Princess (2006)

Alternatieve titel: The Legend of Zelda: Twilight Princess HD

mijn stem
4,24 (221)
221 stemmen

Nintendo GameCube / Nintendo Wii / Nintendo Wii U
Action / Adventure
single player

Ontwikkeld door Nintendo
Uitgegeven door Nintendo

In The Legend of Zelda: Twilight Princess neemt Links leven plotseling een dramatische wending. Hij groeide op als dierenverzorger op een boerderij, maar wanneer zijn dorp wordt bedreigd door een naderbij komende duisternis, moet Link de krijger in zichzelf doen ontwaken.

zoeken in:
avatar van Evil Eye
2,0
halve ster erbij na een kritische tweede speelbeurt. Reden van de halve ster erbij rot ik hier binnenkort neer... heb nu ff geen tijd

4,5
Ik heb de gamecube versie die ik op de Wii speel. Ik gaf hem 4,5* omdat het gewoon een topgame is. Mooie muziek, graphics en het verhaal is weer een echt Zelda-verhaal. Waarom geen vijf sterren? Ik vind het af en toe niet helemaal duidelijk waar ik heen moet, Midna is soms wel een helpende hand maar soms kan zij me ook niet verder helpen, waardoor ik weer naar de walkthroughs moet. Voor de rest een topgame met mooie, uitgebreide locaties waar je uren speelplezier aan kunt beleven.

5,0
Awesome game. Uren aan besteed, helemaal uitgespeeld. Topgame!

avatar van rockgamer
ik had nooit verwacht dat de zelda serie zo lang zo ongelofelijk goed bleef, ook dit deel is weer érruug goed

avatar van Cassevis
ownning lauw

avatar van glimlicht
4,0
Een Zelda-titel waar vroeger reikhalzend naar werd uitgekeken en die ook nog eens tig keer is uitgesteld. Toen een paar jaar geleden de wii werd gelanceerd konden we eindelijk weer aan de slag met de échte Link, zoals we die kenden uit Ocarina of Time. En dat viel niet tegen^^

Toendertijd heb ik er een leuke dagen aan over gehouden, zwiepend met die controller door de kamer heen. Toch verkocht ik mijn wii na het voltooien van deze Zelda. Er was verder niks leuks op de wii en ik duikte weer in de retro-wereld. Niet kort daarna kwam ik Twilight Princess voor de Gamecube tegen, en die heeft 2 jaar lang stof verzameld op mijn kast.

Niet echt aardig van mij, maar Twilight Princess heeft eindelijk van mij de aandacht gekregen die het verdiende. Ik had me voorgenomen alle items te halen in het hele spel, heb dus heel wat uurtjes rondgedwaald in Hyrule. Wat me daarbij opviel is dat de wereld van TP echt gigantisch is, er zijn veel verschillende gebieden en reizen duurt vaak ook best lang (vooral als je nog niet kan warpen). Soms kan dat vervelend zijn, vooral bij de Zora-gebieden, waar je vaak heen en weer moet op een gegeven moment. De personages zijn allemaal leuk verzonnen maar stellen natuurlijk niks voor bij de sterren-cast van Majora's Mask. Wel tof om de Zora's en Gorons weer terug te zien, al heb je niet heel veel met ze te maken.

De personages liggen dus op de achtergrond, en er is meer focus gelegd op de main-quest. Er is weer van alles aan de hand, de dark-side (Twilight) neemt alles over en een oude bekende zit ook weer te rotzooien. Niets wereldschokkend dus, geen maan die neerstort en tientallen personages met depressieve klachten. Gewoon een lekker ouderwets Zelda verhaal, en dat geeft niks, het werkt prima. Als we maar dikke dungeons krijgen!

En die krijgen we. Tien stuks zelfs... Met als hoogtepunten: The Temple of Time, City in the Sky en Arbiter Grounds. De puzzels zijn wel ietwat makkelijk, en de eindbazen lijken qua moeilijkheidsgraad wel uit de Wind Waker te komen. Daarbij moet ik wel zeggen dat ze er wel heel cool uitzien en één baas had zelfs wat weg van een bekend Lord of The Rings monster.
Maar het leukste aan de dungeons in TP zijn de items, die zijn origineel en functioneler dan ooit. Vooral de Ball and Chain is erg machtig!

Visueel is TP prachtig uitgewerkt, de Twilight wereld is donker en surrealistisch. De "echte" wereld is het beste te beschrijven als "OoT 2.0". De filmpjes zijn overigens ook echt prachtig, alles is mooi geanimeerd en de muziek ondersteunt meestal perfect de sfeer.

Ik kan concluderen dat dit een Zelda-titel is die op safe speelt. Alles is gemaakt voor de liefhebber van OoT, het dejá-vu gehalte legt hoog... Maar dat is niet slecht! Integendeel, TP is fijn om te spelen en is gemaakt voor gamers. Dit zijn spellen waar je spelcomputers voor koopt, om lekker bij weg te dromen. Ooit word ik ook een held met mijn eigen Ball and Chain...

*4,0 (NGC)

avatar van rockgamer
ik heb dit op de gamecube gespeelt, nu heb ik een paar vraagjes, kan je dit op de wii ook met normale ( classic ) controller spelen en zijn de graphics van de wii versie ( nog ) mooier als de gamecube versie ?

avatar van Cassevis
rockgamer schreef:
ik heb dit op de gamecube gespeelt, nu heb ik een paar vraagjes, kan je dit op de wii ook met normale ( classic ) controller spelen en zijn de graphics van de wii versie ( nog ) mooier als de gamecube versie ?


Kan niet met classic controler. Ik weet alleen niet of het op wii mooier is want 'k heb op gamecube nooit gespeeld.

avatar van glimlicht
4,0
Op de wii zijn de graphics vrijwel hetzelfde. Ik zou gewoon de gamecube versie kopen want hij speelt veel lekkerder met een gamecube-controller.

4,5
Erg goed. Soms wat veel herhaling. Lange game.

avatar van avdj
4,5
Na vele jaren eindelijk eens écht grondig gespeeld. Een vriend van mij kocht het vijf jaar terug op de GameCube maar vreemd genoeg nam ik nooit de tijd het schijfje eens te lenen. Geen tijd, geen zin of gewoon een gevoel dat ik het beste van de serie al gespeeld heb.

Mijn voorgevoel blijkt uiteindelijk te kloppen. Twilight Princess is een dijk van een game maar lang niet zo origineel als voorgaande delen. De N64 delen hadden mijns inziens de meeste diepgang. Het contact met de karakters gaven het gevoel echt deel uit te maken van de speelwereld. The Wind Waker had dat minder maar stelde daar kleurrijke, unieke graphics tegenover en een vrolijk karakter.

Twilight Princess is grafisch erg goed maar toch ben ik minder onder de indruk dan in voorgaande delen. Ocarine of Time bracht een kleurrijke wereld voort en Majora's Mask een hele duistere. In deze game worden ze gecombineerd.

Dat geeft niks maar gelouterde Zelda spelers kunnen dit opvatten als gebrek aan creativiteit of durf. Vrijwel alles uit TP heb ik namelijk al eens gezien. De wereld is in grote mate een blauwdruk van OoT. De Zora's leven in een soortgelijk Lake Hylia en de Goron's in de bergen. Niks mis mee maar in Majora's Mask werden deze wezens op briljante wijze in een volledig andere context geplaatst, ditmaal niet.

Het duistere karakter is goed uitgewerkt maar lijdt bij mij tot een gebrek aan vreugdevolle momenten. OoT of TWW hadden talloze momenten dat je jezelf kind voelde tijdens een minigame of het draven met dieren. Als je bij MM een masker verzamelde had je het idee de wereld weer een stukje ontdekt te hebben. OoT is helemaal uitzonderlijk: bij elk kistje dat ik opende kon ik een gevoel van opwinding niet onderdrukken.

Twilight Princess is rechtlijniger en hoeveel tempels je ook uitspeelt, het dreigende sfeertje verdwijnt eigenlijk nooit. Iedere keer als je een eindbaas verslaat kom je weer in het donkere Hyrule terecht. Opvallend is dat gedurende de game je steeds minder met characters te maken krijgt. De tempels zoeken gaat steeds sneller maar qua minigames of sidequests blijft het vrij karig. Hierdoor heb je minder het idee écht bezig te zijn om Hyrule re redden. Een binding met andere speelfiguren lijkt langzamerhand te verdwijnen.

Dat klinkt kritisch en dat is het ook. Hier tegenover staan de briljante Dominion Rod, schitterende graphics en uitdagende puzzels. Als er wat meer aandacht lag op het verhaal en er wat meer 'catchy' momenten in hadden gezeten had TP een grotere indruk achter gelaten. Toch 4,5* maar als onafhankelijk journalist hadden dat er 4* geweest.

Bjobje
Het was al zo lang geleden dat ik OoT voor het eerst speelde, het spel boeide mij meteen en sinds die tijd heb ik het spel meerdere malen uitgespeeld. Daarop volgend kwam natuurlijk MM, ook een dijk van een game maar naar mijn mening minder als zijn voorganger. Ik was toendertijd in bezit van een N64 en naarmate ik ouder werd, werd de drang om een nieuwe console te kopen minder. Maar van binnen kriebelde het toch toen er nieuwe LoZ titels uitkwamen. En na al die tijd was het dan toch de tijd: Ik kocht een gamecube en bestelde TP en WW(Limited Editie met OoT natuurlijk!). Ik ben begonnen met TP, omdat ik het gevoel kreeg deze het meest verwant is met OoT en ik erg benieuwd was hoe ze dezelfde omgeving in een nieuw jasje hadden gestoken.

Het begin van de game was naar mijn inzien wat langdradig, het verhaal kwam langzaam opgang. Prima natuurlijk voor iemand die voor het eerst Zelda speelt om te kijken hoe het spel in elkaar zit. Maar ik kreeg wel meteen het "gevoel". Het "gevoel" van goed om je heen kijken, met alle mensen praten, alle opties proberen en logisch nadenken hoe verder te komen.

Toen werd het tijd om als wolf te gaan spelen. Ik vond het erg leuk gevonden en het zorgt voor een afwisseling wat ook bij MM het geval was. Maar na een tijd wolf te zijn geweest hunkerde ik telkens om weer te spelen als mijn held Link.Ggelukkig was de tijd die je als wolf speelde goed gedoseerd.

De tempels; hoe verder ik in het spel kwam hoe leuker ze werden. Natuurlijk het gevoel dat je weet in elke tempel een nieuw item te vinden en deze ook moet gaan gebruiken. Vooral hetgeen dat je ze moest gebruiken in kamers waar je al was geweest en daardoor een nieuwe doorgang kon vinden. De eerste tempels(fused shadows) waren lekker oldschool en naar mijn inziens goed te doen. Het werd naarmate je tempels verder kwam wel iets moeilijker maar niet frustrerend moeilijk. Tuurlijk heb ik bij sommige stukken even goed moeten denken hoe en waar ik nou naar toe moest. Leuke uitdaging! De tempels daarna vond ik stuk voor stuk beter en leuker om te spelen. Vooral toen ik de Temple of Time binnenliep kreeg ik even kippenvel. Een OoT momentje natuurlijk.
Elke tempel had zijn eigen karakter en eigen manier om er doorheen te komen en elke baas was weer lekker episch en moest ook weer op zijn eigen manier verslagen worden. Zoals we gewend zijn en wat voor mij de doorslag geeft in de LoZ games. Ben met sommige puzzles echt lang bezig geweest en als ik de oplossing dan vond was er altijd een; "dat ik daar niet eerder aan heb gedacht" gevoel. En natuurlijk altijd benieuwd naar welk item er in de kistjes zaten. Tevens het zoeken naar de verborgen stukjes hart was weer lekker uitdagend, zowel in de tempels als in Hyrule!

De hidden skills vond er erg verrassend. Ik vond het geinig dat ze bij sommige "Howling Stones" liedjes van vorige delen hadden gebruikt en geinig dat ze het op deze manier in het spel brachten. De nieuwe skills die je leerde gaven een nieuwe soort dimensie tijdens je gevechten met je vijanden en dit vond ik het grooste pluspunt van het spel t.o.v. de vorige delen.

De gehele speelwereld is echt een hele verbetering t.o.v. OoT. Hyrule Field is lekker groot. Hyrule Castle kan van verschillende kanten worden benaderd. Zora's River stroomt door het gehele Hyrule gebied en zijn er nieuw soort gebieden aan toegevoegd. Heerlijk om met Epona even te gaan bekennen.



Toch kreeg ik naarmate het verhaal vorderde niet echt het gevoel voor iets of iemand bezig te zijn. Ik voelde me een beetje het slaafje van Midna. Het verhaal was wat zachtjes en had naar mijn idee vele malen beter kunnen worden uitgewerkt. Er werd nooit echt een band gecreeerd met welk personage dan ook. Gewoon te weinig diepgang dus. Het is allemaal wat oppervlakkig en naar mijn inziens iets te donker. Er was gewoon geen magisch aspect. Wel verrassend vond ik het weerzien van de "Gerudo King". Dit had ik op het begin niet verwacht.

Dan nog de muziek; altijd een groot genot maar naar mijn inziens ook niet zo goed als zijn voorgangers.

Desalniettemin heb ik met super vermaakt met deze game, ook al lijkt het misschien kritisch. Dit puur omdat ik er niets aan kan doen dat ik ben gaan vergelijken. Misschien niet zo slim want dit is natuurlijk een game die voor zichzelf staat, maar met natuurlijk ontzettend veel elementen van zijn voorgangers. Maar de puzzles waren super uitdagend en leuk, met ieder zijn eigen aspect! En de graphics vind ik dikke prima voor zon groot spel!

Als ik speelduur, gameplay en graphics dan bij elkaar optel kom ik toch uit op een dikke 4,5*. En daarvoor moet ik mijn pet absoluut afnemen!


Nu even een kleine pauze en dan maar eens beginnen met WW!

avatar van Onderhond
4,5
En daar sta je dan, na een uurtje of 3-4 ... als wolf voor een lichtgevende uberram. Okami flashbacks! Mooi begin, vooral de Twilight wereld ziet er erg fijn uit.

avatar van Cassevis
@ onderhond

Ga je zo hierna ook nog SS doen? Dan heb je een mooi rijtje achter elkaar.

avatar van Onderhond
4,5
Geen idee, draaien die NGC games eigenlijk vlotjes op de Wii?

kiriyama
Hij heeft het over de Wii titel Skyward Sword, niet over the Wind Waker.

avatar van Onderhond
4,5
Het zal de leeftijd zijn vrees ik Blijft wel m'n vraag, kan je alle NGC games gewoon vlotjes op je Wii draaien, of zijn er toch een aantal zaken waar je voor moet opletten? Heb eerlijk gezegd meer zin in Wind Waker dan Skyward Sword

avatar van Cassevis
Voor zover ik weet zijn ze gewoon precies hetzelfde als op een Gamecube.

avatar van Princess Piranha
5,0
Nee hoor, dat werkt prima Alleen rekening houden dat je nu wel vast zit aan het snoer van je GameCube controller, maar dat spreekt een beetje voor zich.

Taken
En je hebt natuurlijk een Gamecube Memory Card nodig

avatar van Onderhond
4,5
Princess Piranha schreef:
Nee hoor, dat werkt prima Alleen rekening houden dat je nu wel vast zit aan het snoer van je GameCube controller, maar dat spreekt een beetje voor zich.

Las inderdaad ergens dat je GameCube controllers nodig had, da's dan wel weer jammer (nooit een NGC gehad). Hoop eigenlijk meer op een 3DS port

avatar van Onderhond
4,5
Beste Zelda game dat ik gespeeld heb.

Veel beter dan Ocarina of Time. Ook de eerste keer dat de wereld in een Zelda game echt als een wereld aanvoelt. Alles is mooi aan elkaar gelijmd, waardoor je niet meer in bepaalde secties speelt.

Visueel erg aangenaam, daarnaast ook érg uitgebreid. Ben op een faq-after manier door het spel gegaan en kwam uiteindelijk op een uur of 60 uit. Lekker veel te verzamelen, leuke minigames en een mooie hoofdquest. Vooral dat halverwege eigenlijk de spelstijl van het eerste deel doorbroken wordt (tears - dungeon).

Verder wel nog steeds een hoop typische Zelda kenmerken, waaronder de 3 - 4/5 dungeon structuur of de puzzels/bazen die steeds gericht zijn op het wapen wat je in een specifieke dungeon vindt. Niet perfect vind ik, maar het hoort ondertussen wel bij Zelda games. Wel jammer vind ik het gebrek aan een manier om in-game voor jezelf een aantal notities bij te houden. Ik onthoud doorgaans niet alle locaties om terug te keren (wanneer je een nieuwe tool hebt) en om die dingen nu op papier bij te houden vind ik zo 1992.

Eindbaas viel ook een beetje tegen, andere bazen erg gaaf. Niet echt moeilijk, maar wel indrukwekkend. Puzzels waren ook uitdagend genoeg, bij een enkele (die net voor het zwaard met de twee beelden) was zelfs wat hulp van buitenaf nodig. Enige echt taaie stuk was de cave met 50 niveaus. Die drie ridders op het einde waren uiterst frusterend, lang geleden dat ik zo hard gevloekt heb op een spel

Enige echte minpunt is dat ik een spel als Okami gewoon beter vindt. Qua sfeer heeft dat nog veel meer te bieden. Doet verder niks af de kwaliteiten van deze Zelda, maar een volledige score zit er dus niet in.

Wel een dikke 4.5*

5,0
GameCube versie is veel beter vind ik, prachtig spel!

5*

avatar van drezic
Onderhond schreef:

Veel beter dan Ocarina of Time.


Blasphemy!

spelfreak
De "Jaren-later" review.

Aaah, The Legend of Zelda: Twilight Princess. Dit is het spel dat mij introduceerde aan de Zelda serie. Ik had net de Wii, en vroeg voor kerstmis gewoon wat wii-games, geen specefieke, en toen kwam mijn pa met dit afzetten. "Pff... afzetter, dit lijkt nergens op." Dacht ik toen nog... Toen wist ik nog niet wat voor een avonturen ik ging beleven, niet alleen in deze game, maar in de hele serie. Maar heeft deze game de test van de tijd doorstaan? Het in indmiddels toch al van 2 generaties geleden.


Graphics

Allereerst moet ik de Graphics in een goed daglicht stellen. Velen heb ik horen zeggen: "Pfff, dit ziet er vreselijk uit, ps3 en Xbox 360 graphics zijn toch veel beter?" Nou.. Ja, ps3 en Xbox 360 graphics zijn vele mate beter, maar deze mensen vergissen zich ook. Heel veel realiseren zich namelijk niet dat dit een GameCube game, geport naar de wii is. Gamecube, dezelfde generatie als ps2 en de originele Xbox, vergelijk het daarmee en je zult liegen als je zegt dat dit niet een van de mooiste games van de generatie is.

Met deze graphics, komt natuurlijk ook de donkere stijl. Hiermee waren heel veel zelda-fans heel blij, na "Wind Waker", met zijn cartoon-stijl. Ik zie wel wat mensen hierin zien, maar persoonlijk vind ik de minder donkere stijl fijner. Het hoeft niet á la Wind Waker te zijn, maar persoonlijk vind ik het lichter mooier. Jaren later werd met Skyward Sword in mijn mening de beste graphische Zelda tot nu toe geleverd. Ik vind dat "donker" niet perse met kleuren moet zijn, maar met de atmosfeer. Kijk na majora's mask, niet donker (zelfde stijl als Oot), maar o zo donker, en o zo goed.

Verhaal

Toen ik dit spel voor de eerste keer speelde, had ik geen flauw idee waar het verhaal over ging. Als een 9-10 jarige kloot kon ik niet zo goed Engels, en het boeide me ook niet, de gameplay en de wereld was toen nog het belangrijkste. Nu... 6 jaar later, snap ik het verhaal natuurlijk wel, en gelukkig, want het is een goed verhaal. Niet het beste Zelda verhaal (Mm blijft winnen voor mij) maar zeker een van de betere.

En hier vind ik dat de donkere stijl wel van pas komt, het verhaal wordt donkerder gebracht dan in andere zelda spellen, en met vele cutscenes heb je dan ook zo'n: "Wow, epic." gevoel. In de andere zelda spellen heb je niet zeer veel charachters, Zelda, Link en de vijand zijn altijd de hoofdpersonages, en dan heb je nog mischien Impa, en wat vershillende soorten (Gorons, Zora's,...) Als bijpersonages. In deze game heb je: Illia, Malon, Link, Zelda, Midna, Telma, Zant, Ganon, ..... En als deze personages zijn, over het algemeen, goed ontwikkeld. Je kent hun persoonlijkheid, je voelt met ze. Voor de eerste keer in een Zelda geef ik om mijn side-kick, f*ck Navi, Tatl en f*ck de Minish Cap, Midna laat je lachen,huilen en ze is de Beste sidekick, gevolg door Fi.

Alhoewel het verhaal wel even duurt om op gang te komen, na een tijd blijf je voor het verhaal spelen.

Gameplay

Ik speel dit spel op de wii, en dat vind ik jammer, want ik denk dat ik meer plezier had gehad met de GameCube controls. Het zwaaien is een coole gimick, maar het werkt niet goed genoeg voor een 30+ uren game. Mischien ligt het aan mijn controller, maar soms moet ik meerdere keren zwaaien voor een reactie, en vooral de "Spin-Attack" werkt niet goed. Dit wordt na een tijdje heel vermoeiend, en dan wens ik dat ik een GameCube controller in mijn handen had. Ook deze motion-controls werden verbeterd in het wel goed bestuurbare Skyward Sword.

Nu kom ik aan het punt aan wat de game me laat ergeren: De wolf-secties van de game. Elke keer als ik in een wolf moet veranderen (Zijn dit nog wel spoilers...?) keek ik ertegen op, vooral in het begin van het spel, waar je ook nog de drupjes moet verzamelen. Later in de game, is deze wolf-functie wel handig, voor fast-travel en ook om vijanden te verslaan. Maar in het begin is dit gewoon echt vervelend.

De dungeons.. zijn ook niet zo goed voor de Zelda-serie (T.o.v andere Zelda-games). Alweer zeker in het begin, de eerste twee dungeons zijn gewoon saai, de eerste keer doorstaan kan nog wel, maar als je dit spel voor een tweede, derde keer speelt, wil je zo snel mogenlijk van deze dungeons af. Vanaf de vierde dungeon worden de dungeons gelukkig nog beter, met allemaal een aparte "Gimick", maar ook zo leuk om door spelen. Alhoewel ook deze dungeons net niet het niveau halen van de Oot en Mm dungeons. Behalve natuurlijk die City In the Sky... dat is een geniale dungeon.

De items die je in deze dungeons verkrijgt, zijn dan wel weer de beste items van de zelda-series. Natuurlijk heb je de goede oude items, die in elk Zelda spel voorkomen, maar er zitten genoeg nieuwe items in, die zeer goed zijn! Met name de double-clawshot, mijn favo item! Deze items voegen weer nieuwe dimensie aan gameplay toe en hoewel Zelda games vaak de gewoonte hebben om de in dungeon verkregen item alleen in die en mischien nog volgende dungeon te gebruiken en dan te vergeten, doet deze Zelda wel vaker opeens oude items ophalen, het heeft nog steeds die gewoonte, maar minder dan vroegere games.

Wereld

Het Hyrule dat in Twilight Princess gecreëerd is, is een van de mooiste werelden die ik ooit in een Zelda Game heb gezien, het is vrij groot, maar soms heb ik ook het gevoel dat het iets TE groot is. Als je de Warp-functie niet gerbuikt, duurt het vrij lang om te reizen, en eerlijk gezegd, is reizen door Hyrule Field vrij.... saai. Er is gewoon niks interessants te zien in Hyrule Field, en ik denk dat ze beter, oftewel de wereld kleiner hadden gemaakt, oftewel de plaatsen beter hadden leggen. Waar is Lon Lon Ranch? De woestijn licht helemaal afgelegen, zonder er iets aan verbonden, en ook hierdoor lopen is saai, maar daar is het logisch, want het is een woestijn! Na Zora's River of Lake Hylia is irritant, en het is iets te moelijk verbonden allemaal.

Ik vergelijk even met Oot. Oot heeft geen Immens grote wereld, maar toch is het de eerste keer spelen groot genoeg om "Verdwaald" te raken in Hyrule Field, ook in dit spel is rondlopen in Hyrule Field niet het leukste om te doen, totdat het nacht wordt, dan komen er monsters en wordt het intens, wat ook in Twilight Princess niet gebeurd. In Oot duurt het maar eventjes om van Kokiri Forest naar Castle Town te gaan, het is snel en makkelijk. In Twilight Princess lijkt dit eeuwen te duren. Dit heeft misschien deels te maken met Epona, misschien wordt er van je verwacht dat je haar veel gebruik. Maar dan moet je wel eerst een plant zoeken, wat ook even kan duren. En als je in het punt van het spel komt dat je haar zo kan roepen ben je al bijna klaar met de game. In Oot gaat dit makkelijk met een liedje, natuurlijk ook later in de game, maar Oot heeft dan weer niet zo'n grote wereld dat dat irriteert.

Conclusie

Is de eerste Zelda die ik ooit speelde, ook de beste die ik ooit speelde? Het heeft gelijke punten als Oot gekregen, en wordt door critics als de beste Zelda na Oot beschouwd.

Mijn mening: Nee, dit is niet het beste Zelda spel, het staat niet eens in mijn top 3. Het is een geweldig spel met een mooie wereld, een goed verhaal, en goede gameplay, maar er zijn een paar dingen de mijn ervaring ermee gewoon minder maken. Het duurt lang om in het spel te komen, de eerste dungeons zijn slecht, de wereld is niet logisch verbonden, reizen kan saai zijn, de controls op de wii zijn vermoeiend en de wolf-stukken zijn irritant.

Dat is wat er mij van weerhoudt om dit een van mijn favoriete te maken, ik heb echt mijn best moeten doen om weer in het spel te komen, en dat lukte omdat ik wist dat het spel goed ging worden. Maar dat langzame begin is rot.

Ik zie nu dat mijn cijfer van 4 jaar geleden een 4 is, en daar blijft het op. Ik herrinner jullie eraan dat een 4/5 niet gelijk is aan een 8/10 (Wiskundig gezien wel, maar niet zoals ik bedoel.) Een cijfer op 10? 8,7/10. Dat is een stom cijfer, ik weet het, ik wel het een 9/10 geven, maar ik weet dat dat juist iets teveel is.

Ik zou deze game aan iedereen aanraden, speel hem maar, en geniet ervan.

avatar van Jim Carrey
Mooie review, spelfreak!

avatar van DarthSolidKevin
5,0
Ik zag net dat ik een playthrough heb waarbij ik al 50 uur aan de gang was . Jammer dat ik het toen (2008!) nooit heb uitgespeeld. Ik ben dus opnieuw begonnen om hem nu wel helemaal uit te spelen .

avatar van DarthSolidKevin
5,0
Op dit moment zo'n 20 uur onderweg en het zou zo maar eens een nieuwe titel in mijn top 10 kunnen worden.

avatar van 3bdelilah
4,5
Al een jaar of anderhalf geleden sinds mijn derde playthrough, maar toch even een review.

TP is inderdaad een heel goeie game, is anno 2014 qua gameplay ook nog geen moment verouderd en speelt nog even goed weg. Sowieso zijn zowat alle Zelda's relatief verbazingwekkend tijdloos. Het enige minpuntje dat ik had, was dat ze wellicht iets teveel op safe gespeeld hebben en dat het vooral een eerbetoon aan Ocarina of Time is (veel déjà-vu momentjes) in plaats van een nieuw Zelda deel op zich is. Maar ik ben de laatste die dat echt als een nadeel gaat zien als je naar mijn top 10 kijkt.

Naast de duistere grafische stijl (alhoewel niet iedereen ermee eens is), zijn sowieso de dungeons en combat hier van een hoog niveau. TP is nogal een 'hate it or love it' deel onder de aanhang, maar zowat iedereen is het wel min of meer eens met de dungeons. Het zijn er niet alleen veel (9 zeg ik uit m'n hoofd), maar grotendeels ook nog eens kwalitatief uitstekend. Combat is ook lekker fris, vooral met de Hidden Skills die je kunt leren van de Hero's Shade (die door Hyrule Historia dus is bevestigd dat het onze Hero of Time is).

Van mij mag Zelda U dus zeker een TP2 zijn, sowieso vond ik 't verhaal rondom de Twili interessant en daar zou ik wel wat meer van willen weten. Het grafische stijltje graag behouden (alhoewel ze volgens geruchten een mix van TP en SS gaan doen) én graag een overworld met meer inhoud (lees: optionele, kleinere dungeons of grotten). Dit deel had dan wel een grote overworld, maar dat was soms in verhouding nogal kaal en leegjes.

spelfreak
3bdelilah schreef:
alhoewel ze volgens geruchten een mix van TP en SS gaan doen)


Een mix van TP en SS klinkt me goed in de oren. Met de grafische kwaliteiten van de Wii U zal ik ook denken dat de donkere toon van TP veel meer tot zijn recht komt. Mag ik je vragen waar je dit gelezen hebt? Heb er nog niks van gehoord eigenlijk. Behalve de E3 techdemo, wat me op zich ook een heel leuk art style leek.

én graag een overworld met meer inhoud (lees: optionele, kleinere dungeons of grotten). Dit deel had dan wel een grote overworld, maar dat was soms in verhouding nogal kaal en leegjes.


Dit. Niet alleen TP had hier last van, ook de lucht in SS had niet veel inhoud. De enigste Zelda's die ik dit goed heb zien doen zijn de 2 op N64. Alhoewel hun overworld niet zo groot was, had het wel genoeg te doen. Dan liever klein en dat je maar 3 minuten moet lopen tot het volgende ding wat je kan doen, dan groot en niks te doen.

Alhoewel ik ook weer ergens gelezen heb dat de volgende Zelda een héle grote open wereld word (Á la Skyrim) en een soort MMO. Ik weet niet wat ik daarvan moet verwachten, maar ik hoop dat dit dan maar goed uitwerkt...

Gast
geplaatst: vandaag om 03:02 uur

geplaatst: vandaag om 03:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op GamesMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.