Devil May Cry 4 (2008)

Ja, ik heb hem weer in mijn oorspronkelijke cijfer verandert.

4,0*

Ik heb zeker weer genoten van de game, tegen het einde wordt het misschien een heel klein beetje eentonig. Maar de gameplay blijft super, vette muziek, en de graphichs blijven mooi, en zeer stijlvol, hetzelfde mag gezegd worden van de tussen filmpjes.

O, en het één na laatste gevecht tegen de Savior, een gigantisch standbeeld, en om hem te verslaan, moet je meters door de lucht zweven, en hem al zwevend neerhalen! . Erg indrukwekkend!.

De review geeft goed weer wat ik van deze game vind. Maar misschien was ik in een iets te kritische bui.

4,0 - 5,0*

Geweldig Emilio dat hij op 4,0* Staat buddy ...gelukkig kan ik de andere delen niet..maar wel geweldig dat cijfer voor een geweldige game

Tot zover een coole game. Graphics zijn erg mooi. Vooral de omgevingen zijn heel mooi gedaan.

Alle DMC figuren zijn gewoon de stoerste gasten die je ooit zult zien. Jammer dat je tot zover niet als Dante speelt maar Nero is net zo leuk. Voor de rest is het een stuk makkelijker als deel 3. Wat wel leuk is want deel 3 was zo moeilijk dat het niet leuk meer was.

De opera muziek is wel mooi. Het geeft, om zo maar te zeggen, een soort sfeer die andere games niet hebben. Die heavy etal goth grunt muziek is echt verschikkelijk en kan niet begrijpen dat mensen hier naar kunne luisteren. Gelukkig is de actie vollop aanwezig en kijk je er gewoon overheen.

Zoals elk deel boeit heet verhaal van geen kant maar zijn de cutscenes gewoon heel leuk om te zien door al die actie en grapjes. In overall een goeie eerste indruk.

Muziek, snelheid van actie, geweldige graphics. Valt niet mee om combo's te onthouden, maar dat kon ik bij Streetfighter ook al niet. Ben blij verrast. Erg goed game.

Deel 5?

haha.

Gisteravond begonnen met de game en het bevalt me weer goed. Ik kreeg na 2 uur wel last van mijn rechterhand dus ik ben bij het begin van missie 5 gestopt.

De eerste grote irritatie is er al. Na een stuk uit missie 6 is het totaal niet duidelijk waar je heen moet en omdat ik moest stoppen kan ik heel de missie weer overnieuw doen .

Wat gek, normaal is bij DmC wel duidelijk waar je naartoe moet aangezien je pad al is uitgestippeld. Ik moet dit spel nog steeds spelen en ik denk eerlijk gezegd niet dat hij gaat tegenvallen.

Ik vond het een beetje onduidelijk, maar ik heb het wel gevonden. Verder ben ik nu bezig als Dante en dat voelt natuurlijk weer heel vertrouwd aan .

Ik was altijd al heel benieuwd naar Devil May Cry 4, maar omdat ik niet zeker wist of het wel mijn spel was durfde ik het eigenlijk nooit aan. Ik ben heel blij dat ik de DMC serie ben gaan spelen want het zijn zeer toffe games. DMC4 is één van de mooiste games dan niet de mooiste game op de Xbox 360 die anno 2012 te koop is. De gameplay werkt lekker, de camera werkt prima en het maken van combo’s geeft altijd een lekker gevoel. Ik ben zelf echter niet zo heel goed in deze spellen, maar ik geniet van elk moment. Gewoon een goede game met een lekkere soundtrack en heerlijke characters. 4*

Een stuk beter dan Devil May Cry 3.

Het meest opvallende verschil is uiteraard dat het er véél beter uitziet, en dat is mijns inziens een aanzienlijk voordeel. Graphics zijn niet alles, maar in een mooie wereld rondlopen is een stuk leuker dan een wereld bewandelen met zeer weinig details en afwerking (relatief tegenpver de huidige maatstaven), en de graphics zorgden ervoor dat ik veel makkelijker in het spel kwam te zitten. Maar dat is niet het enige verschil, en misschien niet eens het belangrijkste. Een ander verschil is dat DMC 4 een veel betere port is dan DMC 3: de opties zijn beter (je kunt nu bijvoorbeeld de muziek uitzetten, en ik háát deze muziek, dus daar was ik zeer blij mee, al is de aanwezigheid van enige muziek, zolang die mij niet tot zelfmoord aanzet, altijd wel prettig), het lijdt niet onder gigantische bugs en het heeft simpelweg in alle opzichten veel meer afwerking. Het belangrijkste punt is wat dat betreft het camerawerk: de besturing is vrijwel identiek (maar is eenvoudiger aan te leren door goede tutorials en een verbeterde moeilijkheidsopbouw), en het feit dat je de camera niet met de muis kunt aanpassen blijft vervelend, maar de automatische aanpassing van de camera is nu veel beter, waardoor handmatige aanpassingen minder vaak nodig zijn.

Is DMC 4 dan een geweldig spel? Nee - daarvoor lijdt de gameplay te veel onder gebreken die DMC 3 ook al had - en één nieuwe. Het belangrijkste gebrek is wat dat betreft dat de gameplay zeer repetitief is: je vecht keer op keer tegen dezelfde vijanden, op dezelfde manier (want combo's heb ik amper toegepast: daar ben ik niet goed in), en dat is niet altijd even bevredigend. Bovendien is één van de wapens van Nero (het personage waarmee je de meeste missies speelt), zijn demonische arm, veel sterker dan de andere wapens, waardoor je vaak op één knop zit te beuken omdat de andere wapens (zwaard en vooral schietwapens) veel minder effectief zijn. Daardoor vond ik het spel eigenlijk pas écht goed worden op het moment dat de missies van Dante begonnen. Bij Dante heeft het echt voordeel om voortdurend tussen de verschillende wapens te wisselen, en dat maakt het spel een stuk dynamischer en minder eenzijdig. Bovendien verkrijg je in die missies een aantal heerlijk over the top wapens (zoals het Pandora-wapen), en daar hou ik wel van. En de laatste twee missies van Nero zijn ook erg leuk (lekker over the top weer), waardoor ik het spel verliet met een positieve nasmaak. Het verhaal en de cutscenes zijn verder weinig opzienbarend, maar ik vond ze wel leuk om te volgen - een stuk leuker dan dat broedergedoe in DMC 3.

DMC 4 is kortom een spel met gebreken (repetitieve gameplay, slechte muziek, ongebalanceerde wapens en weinig punten waarop het echt indruk maakt), maar zeker in de latere missies heb ik me er wel erg goed mee vermaakt. De gameplay is eendimensionaal maar vermakelijk, de personages (Nero en Dante dan vooral) zijn leuk en de actie is lekker over the top. Tot aan de missies van Dante zat ik aan 3*, maar door de latere missies doe ik er toch nog een halfje bij. 3.5* dus. Misschien laat ik me iets te veel beïnvloeden door mijn laatste (of beter: latere) indrukken van het spel, maar ach: het was een leuk tussendoortje.

That trailer hype! NEED MORE POWER

Vandaag de Nero/Dante playtrough uitgespeeld en ik moet toegeven dat ik DMC: Devil May Cry op gameplay gebied wel een stuk beter vind dan DMC 4. Vooral die onnozele Resident Evil camerastandpunten zijn soms echt om te janken. De enemies zien er cool uit maar zijn niet zo heel erg leuk om tegen te vechten. Oh en natuurlijk die verschikkelijke missie 19. Daar was ik ook weer een uur van mijn leven aan kwijt. Als ik de playtroughs van Vergil en Lady/Trish heb gedaan zal ik eens een langer stuk tikken.

De special edition ziet er erg cool uit, maar gezien mijn OCD t.o.v. completions ga ik deze toch maar skippen. Heb al een uurtje of 125 in het origineel gespendeerd, dus om nu nog eens o.a. 5x Bloody Palace uit te spelen en alle missions op elke game mode met een S ranking te finishen.... dat is me een beetje te veel van het goede. Ook na het spelen van de DMC remaster raakte ik er toch vrij snel weer op uitgekeken ook al heb ik erg genoten van het origineel. Zo'n remaster is leuk voor echte oude games, maar games van de vorige generation... meh. Beetje te snel.

Zelf ben ik een eigenlijk best een fan van de Devil May Cry series de komende jaren geworden. Wat ik vooral tof vond is dat je met twee characters speelt in deze game. Nero is mijn favoriete maar dat neemt niet weg dat ik Dante ook super gaaf vind. Ik heb er best lang over gedaan totdat ik het helemaal heb uitgespeelt.

De monsters, bazen alles ziet er gewoon tof uit! Zeker een aanrader deze game. Het is echt al jaren geleden dat ik deze game heb uitgespeelt dus kan het me allemaal ook niet meer zo goed herinneren. Anders was mijn mening ook een stuk langer maar weet nog wel dat ik veel had genoten van deze game en het zeker nog een keer wil gaan uitspelen.

Kopen? Ik zeg gewoon doen.

De eerste die echt modern speelt en aanvoelt. Het nieuwe personage Nero heeft wat mij betreft een nog toffere speelstijl dan Dante zelf. Het verhaal heeft een nieuwe insteek, maar eigenlijk beantwoord het niet zoveel tegelijkertijd. De cutscenes zijn wel echt zwaar over the top, maar daar hou ik juist wel van. Wederom opperbest vermaakt met dit deel.

Wat overigens wel echt stom begint te worden in deze serie is het oneindige backtracken en 3 keer tegen dezelfde bosses vechten.

In het begin een ijzersterk vervolg die logisch uitbreidt op zijn voorganger en een grote grafische sprong maakt. Helaas liepen de makers tegen budgetproblemen en tijdlimieten aan, waardoor ze de game aanzienlijk korter moesten maken dan bedoeld was. Daarom bestaat de 2e helft uit veel copy-paste gameplay en backtracken, wat het gemiddelde niveau nogal omlaaghaalt.

Ditmaal neem je de rol aan van de nieuwe held Nero. Nero draagt een sterk nieuw gameplay aspect met zich mee: zijn demonenarm. Dit geeft hem een heerlijke grab aanval waarmee hij vijanden in de rondte kan slingeren voor veel damage en waarmee hij vijanden op elkaar kan gooien. Daarnaast wordt het gebruikt als een grijphaak waarmee je vijanden naar je toe kan trekken of je jezelf naar sterkere vijanden kunt trekken. Dit zijn twee sterke toevoegingen die combat nog leuker maken en het tempo er meer inhield. Vijand verslagen? Trek de volgende meteen naar je toe en ram verder. Kleine veranderingen zoals dat je het geweer kan opladen voor extra damage, of meer aanvallen hebt maken dit het prettigst besturende deel (tot zover).

Grafisch is dit spel heel mooi. Ik heb de PS4 Remaster gedaan en het ziet er nog steeds goed uit. De omgevingen zijn allemaal logisch met elkaar verbonden en ditmaal is er aanzienlijk meer visuele variatie. Je loopt niet alleen door een groot kerkgebouw, maar ook de straten en de bossen. Cutscenes zijn vermakelijk om te zien en ze zitten levendig in elkaar. Alsof je naar een cheesy fantasy actiefilm kijkt die toevallig met videogames graphics is vormgegeven. Dit is wel het punt dat ik merk een beetje uitgekeken te zijn geraakt op de cheesyheid en sloeg ik sommige cutscenes over die niet interessant voelde (basically alle scenes zonder Dante/Nero of scenes waar die vrouw Kyrie de hoofdfocus waren).

Dit deel heeft de beste bosses tot zover; ze gingen los in het spektakel en de grootte van de gevechten. Ze zagen er niet alleen gedetailleerd, verschillend en intimiderend uit, maar ze vroeger allemaal andere aanpakken en button mashen werd bestraft. Zo heb je een reuzen vis monster die zich in de schaduwen schuil houd of een centaur monster die een dorpje verwoest tijdens je gevecht. Als je voor een no-item poging gaat dan moet je de kop er goed bijhouden.

Tot missie 12 zit de game rond de 4/4,5* voor mij. Wanneer je de rol van Dante aanneemt zakt het allemaal wat in elkaar. Ineens verken je geen nieuwe gebieden meer, krijg je weinig tot geen nieuwe vijanden of bosses, maar loop je gewoon heel de game terug en bevecht je dezelfde vijanden. Hoewel Dante leuk is om voor te spelen en anders bestuurt dan Nero was dit geen interessante manier om de game uit te rekken. De game werd te eentonig en herhalend. Het is te begrijpen dat ze deze keuze maakte ivm de problemen achter de schermen, maar dat maakt het eindresultaat niet beter. Ergens denk ik dat een kortere game met meer herspeelwaarde beter had gewerkt, al is dit puur speculeren. Van hetzelfde geld werd het dan anti-climax en te kort. Een lastige situatie.
Daarnaast heb je keuze om voor Vergil/Trish en Lady te spelen, maar dit zijn gewoon character swaps voor Dante en Nero ipv dat ze op leuke manier in de hoofdcampaign zijn verwerkt, of dat ze hun eigen campaigns hebben. Je moet nog steeds weleens platformen, wat niet prettig werkt en het dodge systeem kon nog steeds voor menig frustratie zorgen (vooral bij de Mephisto & Faust vijanden die steeds om je heen bleven draaien).

Het vervolg is ietwat jammer vanwege de blokkade waar de makers tegenaan liepen en de copy-paste uitweg die ze vervolgens moesten maken, maar wanneer de game nieuwe dingen introduceert dan is het top. De fijnste besturing en de beste graphics die de reeks op dat punt gezien heeft. Een leuk deel, al zie ik het mezelf niet snel herdoen.

3,5*