Syberia II (2004)

Pfoe, dit is dus een flinke tegenvaller geworden. De eerste Syberia was een erg leuke game, natuurlijk niet geheel zonder kritiek, maar een sfeervolle ervaring was het wel. De sfeer was in dit deel stukken minder, de puzzels waren nog even frustrerend en geen van de karakters -behalve de al geïntroduceerde Hans en Oscar- konden me wat schelen.

Het 'probleem' dat er geen achtergrondmuziek is 80% van de tijd dat je Syberia speelt is niet verholpen in dit tweede deel. Ik realiseer me dat elke keer dat als ik een goede prestatie heb verricht een van de drie a vier liedjes afgespeeld wordt die als het ware zeggen: 'Goed gedaan! Maar zo is er weer stilte'. Dit maakt de game er niet leuker op, en ik had graag wat meer bestrijding van de saaiheid gewild, want vervelen deed ik me snel in deze game. Ook de graphics heb ik geen sprong vooruit zien maken. Ik realiseer me dat er maar 2 jaar verschil tussen het origineel en het tweede deel is, maar een paar kleine tweaks zouden wel gewaardeerd worden. Waarbij ik in het 1e deel onder de indruk was (aangezien het een game was uit 2002) is hier het 'wow'-gevoel grotendeels weg. De cutscenes zijn dan wel prachtig en de zeldzame keren dat er muziek gebruikt wordt, geniet ik er ook van.

Ik had al enkele keren van tevoren verteld dat Adventure games niks voor me zijn. Ik vind ze persoonlijk veels te traag en de gameplay is minimaal. Ik voel me meer een soort zombie die onbegrijpelijke puzzels moet oplossen in plaats van dat ik het gevoel heb deel te zijn van een interactieve wereld. Nee, ik hou ook niet van puzzels, ik word er chagrijnig van. Is deze luie gamer van de nieuwe generatie dan nooit tevreden? Nou, toch wel. Het design van de game is erg mooi, het voelde echt of ik in Siberië was beland, vooral de Orthodoxe kerk en ijsgrot zijn imponerend. Het sound design is ook erg fraai. Sommige puzzels (die overigens op maar één hand te tellen zijn) zijn wel te doen en het verhaal blijft aandoenlijk. Niet super episch of meeslepend, maar gewoon lief en ingetogen, dat zie ik nooit meer bij games tegenwoordig. Ik krijg ook meer respect voor Hans, die centraal staat in dit deel en Kate zelf, echt een van de meest onderschatte gamevrouwen waar ik van gehoord heb.

Maar helaas, ik heb een mening die ik graag uit, en deze game voldoet -naar mijn mening- niet aan alle eisen. Een leuke Adventure game is het zeker, maar met weinig variatie. Veel puzzels, weinig logica. Verschillende situaties, maar weinig interessants te ervaren (met uitzondering van de laatste 30 minuten) De game was eigenlijk ook nog vrij kort.

3* Sterren dus. Geen onvoldoende en het was zeker geen slechte game, maar ik heb het niet met veel hartstocht en plezier gespeeld.

PS: Dit is de 1e keer dat ik een game uit heb gespeeld in maanden. Damn, ik begin oud te worden.

Toch behoorlijk tegen gevallen nadat ik hem sinds jaren weer heb uitgespeeld. Ook het eerste deel is net een tikje minder dan in mijn herinnering, maar staat nog steeds fier overeind. Deze sequel is echter op alle fronten minder dan zijn voorganger, en weet hier en daar enorm te frustereren.

Syberia II is een direct vervolg dus het is echt een must om het origineel voltooid te hebben. De graphics zijn er eigenlijk niet op vooruit gegaan, al zijn de cutscenes vaak erg mooi. Ook de achtergronden en locaties stralen wel sfeer uit, maar zo tof als de automaton-atmosfeer in het eerste deel wordt het bij lange na niet.

Ik betrapte mezelf erop dat ik het verhaal, hoe verder het reikte, het steeds minder boeiend vond. Misschien omdat ik het mysterie rond de verdwijning van Hans veel interessanter vond, en het uiteindelijk gewoon een schoolreisje lijkt met een verwende kleuter die ook nog eens constant ziek is of de weg kwijtraakt. Nee, Hans wist geen greintje sympathie op te wekken.

Het meest frustrerende waren nog de puzzels die beduidend moeilijker, maar ook onduidelijker zijn geworden. Soms was ik op zoek naar clues om een puzzel tot een goed einde te brengen maar dan blijkt het gewoon een trial en error puzzel te zijn. Tot in den treure proberen dus. Maar vaak is het ook niet al te logisch.

Maar minstens net zo frustrenend worden op een gegeven moment het rennen en traplopen van Kate. Er is geen fastforward knop die het 'reizen' versneld die veel adventures hebben als je dubbelklikt op de rand van het scherm. Sommige locaties zijn vrij uitgestrekt waardoor je eeuwig aan het rennen bent. Ook traplopen is echt enorm tijdrovend. Wacht maar totdat je bent beland in Youkol Village. Rennen, rennen en nog een rennen. Zoveel dat je geen zin meer hebt om de boel te verkennen. Bij een nieuwe puzzel hoopte ik echt dat ik alle voorwerpen al in bezit had en de puzzel te plaatse af kon maken in plaats van dertig schermen terug te rennen, rennen, RENNEN!

Ook het einde bezorgt niet de kippenvel waar je op hoopt. Toch een belangrijk ding als je er twee games naar toe werkt. Nog steeds benieuwd naar het vervolg, omdat ik er vanuit ga dat de gameplay snelheid is verbeterd. Het verhaal is alleen wel af, dus Hans hoef ik ook niet meer terug te zien.