Syberia II (2004)

Een goed vervolg op het prachtige eerste deel. De game vertelt het verhaal verder waar het eerste deel ophield. Een must-play voor mensen die het eerste deel goed vonden.

Dit deel was ook erg goed, eigenlijk net zo goed als het eerste deel als je het mij vraagt. Als adventure-liefhebber moét je deze games gespeeld hebben ander heb je heel wat gemist. Ik wou maar dat er weer eens een game uitkwam die zich met deze kon meten.

Ook dit deel ziet er weer leuk uit. Goede graphics, leuke sfeer.
Kate Walker kan af en toe best irritant worden, en anders Oscar wel. Maar dat was in deel 1 ook al. Voor de rest een lekker speelbare game. Iets moeilijkere puzzels als in het eerste deel.

Deel 1 was naar mijn idee nog net iets beter, maar dat is vaak met vervolgen die niet veel vernieuwends bieden. Opnieuw een goede game. Eentje die je als Adventure-gamer zeker gespeeld moet hebben.

Net iets minder dan deel 1, maar wel onmisbaar na het echt verplichte deel 1 (althans voor de adventure liefhebbers)

naar mijn mening de beste adventure game tot nu toe!!

5*

Op de pc is syberia 2 goed speelbaar, maar op de playstation 2 speelde het voor geen meter.
point & clicking adventures behoren tot de pc en niet de consoles.

Altijd wel nieuwsgierig geweest naar deze game. Het hoesje lijkt namelijk erg op een RPG cover, maar looks can be deceiving. Wellicht dat ik hem een kans geef binnenkort...

Niet echt RPG, nee, wel een super mooie en soepele adventure game, die imo het enige foutje in 1, de gamespeed, een stuk verbeterde.

Verhaal is wel mooier als je eerst 1 hebt (uit)gespeeld, eigenlijk, hoewel er een korte samenvatting is, dacht ik. Een erg mooi vervolg, dat itt z'n voorganger wel iets minder subtiel is. Erg cool vond ik, hoe Kate Walker veranderd is na de keuzes uit deel 1. Toch erg mooie reis beide Syberia's, waarvan ik 2 toch net een halfje hoger geef -> 4,5*

Ik vond deel 1 toch wat magischer, dat hele gedoe in Valadilene en ook Barrockstadt was prachtig. En die operazang etc.

Het einde van deel 2 was dan wel weer bevredigend en prachtig.

Deze had het toch net niet t.o.v. 1. Iets minder sfeervol en de gebeurtenissen voelen soms zelfs geforceerd aan, met als dieptepunt de twee onhandige ''boeven''.

Pfoe, dit is dus een flinke tegenvaller geworden. De eerste Syberia was een erg leuke game, natuurlijk niet geheel zonder kritiek, maar een sfeervolle ervaring was het wel. De sfeer was in dit deel stukken minder, de puzzels waren nog even frustrerend en geen van de karakters -behalve de al geïntroduceerde Hans en Oscar- konden me wat schelen.

Het 'probleem' dat er geen achtergrondmuziek is 80% van de tijd dat je Syberia speelt is niet verholpen in dit tweede deel. Ik realiseer me dat elke keer dat als ik een goede prestatie heb verricht een van de drie a vier liedjes afgespeeld wordt die als het ware zeggen: 'Goed gedaan! Maar zo is er weer stilte'. Dit maakt de game er niet leuker op, en ik had graag wat meer bestrijding van de saaiheid gewild, want vervelen deed ik me snel in deze game. Ook de graphics heb ik geen sprong vooruit zien maken. Ik realiseer me dat er maar 2 jaar verschil tussen het origineel en het tweede deel is, maar een paar kleine tweaks zouden wel gewaardeerd worden. Waarbij ik in het 1e deel onder de indruk was (aangezien het een game was uit 2002) is hier het 'wow'-gevoel grotendeels weg. De cutscenes zijn dan wel prachtig en de zeldzame keren dat er muziek gebruikt wordt, geniet ik er ook van.

Ik had al enkele keren van tevoren verteld dat Adventure games niks voor me zijn. Ik vind ze persoonlijk veels te traag en de gameplay is minimaal. Ik voel me meer een soort zombie die onbegrijpelijke puzzels moet oplossen in plaats van dat ik het gevoel heb deel te zijn van een interactieve wereld. Nee, ik hou ook niet van puzzels, ik word er chagrijnig van. Is deze luie gamer van de nieuwe generatie dan nooit tevreden? Nou, toch wel. Het design van de game is erg mooi, het voelde echt of ik in Siberië was beland, vooral de Orthodoxe kerk en ijsgrot zijn imponerend. Het sound design is ook erg fraai. Sommige puzzels (die overigens op maar één hand te tellen zijn) zijn wel te doen en het verhaal blijft aandoenlijk. Niet super episch of meeslepend, maar gewoon lief en ingetogen, dat zie ik nooit meer bij games tegenwoordig. Ik krijg ook meer respect voor Hans, die centraal staat in dit deel en Kate zelf, echt een van de meest onderschatte gamevrouwen waar ik van gehoord heb.

Maar helaas, ik heb een mening die ik graag uit, en deze game voldoet -naar mijn mening- niet aan alle eisen. Een leuke Adventure game is het zeker, maar met weinig variatie. Veel puzzels, weinig logica. Verschillende situaties, maar weinig interessants te ervaren (met uitzondering van de laatste 30 minuten) De game was eigenlijk ook nog vrij kort.

3* Sterren dus. Geen onvoldoende en het was zeker geen slechte game, maar ik heb het niet met veel hartstocht en plezier gespeeld.

PS: Dit is de 1e keer dat ik een game uit heb gespeeld in maanden. Damn, ik begin oud te worden.

Ik heb in geen jaren meer een adventure gespeeld en dat is wennen. Gameplay is nauwlijks een deel van het spel, het is puzzelen en opletten om alle hints mee te pakken.
Pro's daarvan zijn de sfeer en verhaal. De karakters zijn goed uitgewerkt en het verhaal vind ik persoonlijk meeslepend. De omgevingen en de 'ijzige' sfeer doen het 'm voor me.

Nadeel... Ik zit gewoon vaak vast. Ik heb dan op een scherm een object niet gepakt en loop tijden doelloos rond (wat nog best sloom gaat, en soms lange laadtijd). bv. bij de radiotoren had ik niet door dat je de radar aan moest zetten... Hele tijden zitten denken aan de codes en hoe ik die moest oplossen terwijl er gewoon zo'n stomme zet is
Ander nadeel is dat in de gesprekken soms dingen worden gezegd die jij (als Kate) al weet. bv. je bent er al achtergekomen dat je een bepaald object moet gebruiken, en dan vraagt kate aan een persoon of die weet hoe ik ergens binnen kom, terwijl je dat al weet.. Verder zoals al gezegd: op de PS2 zijn de controls ala point en click gewoon niet heel lekker.

Ik ben verder best wel hooked. Het is een vette game vooral door het verhaal en de sfeer en het is weer 'ns wat anders voor iemand die nooit adventures speelt.

Toch behoorlijk tegen gevallen nadat ik hem sinds jaren weer heb uitgespeeld. Ook het eerste deel is net een tikje minder dan in mijn herinnering, maar staat nog steeds fier overeind. Deze sequel is echter op alle fronten minder dan zijn voorganger, en weet hier en daar enorm te frustereren.

Syberia II is een direct vervolg dus het is echt een must om het origineel voltooid te hebben. De graphics zijn er eigenlijk niet op vooruit gegaan, al zijn de cutscenes vaak erg mooi. Ook de achtergronden en locaties stralen wel sfeer uit, maar zo tof als de automaton-atmosfeer in het eerste deel wordt het bij lange na niet.

Ik betrapte mezelf erop dat ik het verhaal, hoe verder het reikte, het steeds minder boeiend vond. Misschien omdat ik het mysterie rond de verdwijning van Hans veel interessanter vond, en het uiteindelijk gewoon een schoolreisje lijkt met een verwende kleuter die ook nog eens constant ziek is of de weg kwijtraakt. Nee, Hans wist geen greintje sympathie op te wekken.

Het meest frustrerende waren nog de puzzels die beduidend moeilijker, maar ook onduidelijker zijn geworden. Soms was ik op zoek naar clues om een puzzel tot een goed einde te brengen maar dan blijkt het gewoon een trial en error puzzel te zijn. Tot in den treure proberen dus. Maar vaak is het ook niet al te logisch.

Maar minstens net zo frustrenend worden op een gegeven moment het rennen en traplopen van Kate. Er is geen fastforward knop die het 'reizen' versneld die veel adventures hebben als je dubbelklikt op de rand van het scherm. Sommige locaties zijn vrij uitgestrekt waardoor je eeuwig aan het rennen bent. Ook traplopen is echt enorm tijdrovend. Wacht maar totdat je bent beland in Youkol Village. Rennen, rennen en nog een rennen. Zoveel dat je geen zin meer hebt om de boel te verkennen. Bij een nieuwe puzzel hoopte ik echt dat ik alle voorwerpen al in bezit had en de puzzel te plaatse af kon maken in plaats van dertig schermen terug te rennen, rennen, RENNEN!

Ook het einde bezorgt niet de kippenvel waar je op hoopt. Toch een belangrijk ding als je er twee games naar toe werkt. Nog steeds benieuwd naar het vervolg, omdat ik er vanuit ga dat de gameplay snelheid is verbeterd. Het verhaal is alleen wel af, dus Hans hoef ik ook niet meer terug te zien.