Blue Prince (2025)

Dit lijkt me ook best intrigerend. Even gezien via gamepass en het idee om puzzels op te lossen in een huis dat iedere dag van indeling verandert is een erg aardig idee. Een beetje ala Winchester House (de legende dan) of het daarop gebaseerde Rose Red. Was wel te kort om te zien of er ook echt veel verhaal in zit maar ik vermoed dat ik hem wel eens scoor in een sale of bundle.

The Next Day

Jarenlang heb ik roguelikes vermeden als de pest. Het concept van constant veranderende elementen en vooral de tenietdoening van vooruitgang sprak (en spreekt mij nog steeds) niet aan. Toen ik aan Blue Prince begon, wist ik überhaupt niet dat dergelijke elementen hierin zaten. En toen ik daar (heel snel) achter kwam, wist ik niet helemaal wat ik ervan moest vinden. Op zich beviel dat prima, maar daar ligt de kracht van Blue Prince niet.

Het briljante zit ‘m in hoe je langzaam maar zeker meer over dingen komt te weten. Hoe alles zich een beetje bij beetje ontvouwt als een puzzel. Over het verhaal, het sfeervolle landhuis, over je oudoom de baron, zijn mysterieuze familiegeschiedenis, etc., maar ook over jezelf. Elk klein puzzelstukje dat je vindt, hoe insignificant het in eerste instantie ook lijkt, draagt bij aan dat geheel. Elke (in-game) dag vindt je wel iets nieuws.

Minder briljant is hoe willekeur een groot onderdeel is van de gameplay. Bij het draften van de kamers voelt het soms alsof je overgeleverd bent aan pure RNG. Vanaf bepaalde ranks en op bepaalde locaties heb je technisch gezien wel meer kans om specifieke kamers te draften, maar over het algemeen is alles willekeurig. Dat kan soms behoorlijk frustrerend zijn en mijns inziens draagt dat niet veel bij aan het puzzel- en oplosaspect.

Al met al is Blue Prince een bijzondere ervaring geweest. Op precies de 30e in-game dag, na ongeveer 17 uur speeltijd, heb ik dan eindelijk kamer 46 gevonden. Maar ondanks de end-credits lijkt van uitgespeeld nog lang geen sprake. Volgens velen begint Blue Prince nú pas. Er zijn blijkbaar nog tig geheimpjes te vinden die gezamenlijk een steeds groter stuk van de puzzel blootleggen.

Al moet ik wel bekennen dat ik merk dat die intrinsieke motivatie om dat te doen aan het vervagen is. Misschien wordt dat in de nabije toekomst weer aangewakkerd.

Grotendeels eens met 3bdelilah.

Een aantal dagen geleden hieraan begonnen met mijn vriendin, om de beurt doen we een run. En het is op die manier een ontzettend vermakelijke multiplayergame, ondanks dat het 'slechts' een singleplayer game is. We houden er een notitieboekje bij en we hebben al een aantal pagina's aan codes, clues en andere informatie.

Langzaam maar zeker ontdekken we steeds meer en dat geeft elke keer een kick. Ik vind het ontzettend knap gemaakt, echt een originele game.
Dus zeker als multiplayergame raad ik deze game ten zeerste aan!

Leuk idee om dit samen te spelen! Zie het wel voor me hoe dat kan werken.

Ik speel 'm zelf sinds de release in korte sessies, meestal maar een dag of twee achter elkaar. Zit nu op dag 18 in de game. Wat ik er tof aan vind is dat je elke dag weer opnieuw begint met hetzelfde doel, maar het blijft leuk omdat je telkens iets nieuws ontdekt of vrijspeelt. Zo voelt het toch steeds alsof je vooruitkomt.

Ik heb inmiddels een aantekeningenboekje vol liggen. Elke dag voelt een beetje als speuren naar net dat ene beetje extra info of nieuwe kamers, zodat je toch het gevoel krijgt dat je iets bereikt hebt. Dat hebben ze in deze game goed gedaan.

Het enige nadeel is inderdaad wel dat je afhankelijk bent van de willekeur in welke kamers je krijgt (los van de rank). Dat kan soms wat tegenzitten.

Ik heb nog niets van dit spel gezien gezien, wacht tot hij op Steam in de aanbieding is want 30 euro vind ik aan de hoge kant, maar ik hoor er bijna alleen maar goede dingen over, en een puzzle-heavy roguelike ligt precies in mijn straatje!

Ik was bijna bij kamer 46.
Ik had via de Foundation al toegang tot de Basement. De Basement Key had ik achtergelaten bij de Coat Check, zodat ik die later kon ophalen. Das achteraf gezien best onlogisch, want je moet hoe dan ook via de Antichamber naar binnen. Op mijn laatste dag had ik ook toegang tot de andere kant van de Basement, via de Fountain Entrance. Maar ik was zó gefocust op het draften van de Pump Room, dat ik vergat om één van de toegangen tot de Antichamber open te zetten. Er zat ook niks bruikbaars in mijn draft pool. Dus uiteindelijk heb ik alleen de noordelijke deur weten te openen.

Maar goed, ik weet nu wat te doen. En de volgende keer zal ik m wel gaan halen. Het is best fijn dat je voortgang op sommige punten bewaard wordt. Zoals de status van de Pump Room. Het zou echt een stuk lastiger worden als die niet het geval was geweest.

Ik heb gisteren met mijn neef ongeveer 6 uur lang Blue Prince gespeeld, en het is inderdaad erg leuk om met z'n tweeën te doen! Veel van de dingen die roguelike draftspelletjes zo goed maken - simpele keuzes met hele diepe implicaties, risico-versus-beloning-mechanismes, gebalanceerd middelenbeheer - worden hier op een hele unieke manier benut, en dat zorgde ervoor dat we na een paar twijfelende runs toch al snel in het spel getrokken werden. Ik ben van veel nog totaal niet zeker - wat die machine bovenin de pump room precies bewerkstelligt, wat de paarse lichtjes in de schakelkast doen, etc. - maar ik wil dat juist precies allemaal zelf uitvinden. En dat is eigenlijk het unique selling point van het spel: het ontdekken van de regels is een groot deel van het spelplezier. Blue Prince is dus zeker niet bedoeld voor liefhebbers van duidelijke spelregels en lineaire gameplay.

Zoals bij de beste draftspelletjes moet je na verloop van tijd een soort inuïtie ontwikkelen voor hoe je moet draften. De meeste kamers zijn niet definitief goed of slecht, en de kamer die in de ene situatie een nachtmerrie is is in de andere situatie juist de beste optie. Een extreem voorbeeld: we openden op een gegeven moment The Furnace vanuit de Dark Room, waarop we dachten dat dat onze run snel zou beëindigen, maar toen vonden we een pizza die ons 10 extra stappen gaf omdat we The Furnace hadden, en dat zorgde ervoor dat we uiteindelijk tot 37 kamers kwamen. Dat houdt het spel dynamisch en zorgt ervoor dat je nooit terug kan vallen in automatismen.

Nu we dit spel samen zijn begonnen denk ik trouwens niet dat ik het in m'n eentje verder ga spelen. Het is juist leuk om het samen uit te vogelen en ik wil dat niet alleen doen voor we weer met z'n tweeën verdergaan. Een definitieve beoordeling zal dus nog even op zich laten wachten, maar ik zou dit spel nu dus al zeker aan durven te bevelen voor liefhebbers van puzzelspellen, draftspellen, en roguelikes - op voorwaarde dat je het geduld en de frustratietolerantie hebt om de puzzels die er echt toe doen over meerdere uren, runs, en pagina's aan notities op te lossen.

Staat hoog op mijn lijst! Maar eerst Clair Obscure verder spelen en dan zien of niet Fantasy Life al is toegekomen tegen dan.

Leuke gameplay, vooral de eerste 30 in-game dagen was het een leuke ontdekkingstocht. Daarna wordt het wat repetitief, maar de vele vondsten en puzzels houden het boeiend. Met dag 42 vond ik Room 46, al deden de cutscene en eerdere clues mij al vermoeden dat er méér te vinden en te doen is. En inderdaad, inmiddels zit ik al diep onder de grond rond te dolen in een poging meer van het familiemysterie te ontrafelen...

De RNG is vanaf mid-game (en ws. ook richting end-game) vooral een frustrerend element, al zijn er permanente skills en items die het wat draaglijker maken. Toch is het irritant als je een bepaalde oplossing wil proberen maar door de RNG genaaid wordt en je run onverwacht doodloopt.

De art style is trouwens wel mooi, vooral het huis zelf. De personages zijn net iets te anime--cartoony voor mijn smaak.
Hopelijk levert mijn verdere speurtocht nog wat bevredigende antwoorden op en is het niet allemaal een hoop onnodige filler.