Alan Wake II (2023)
Alternatieve titel: Alan Wake 2
mijn stem
10 stemmen
PC / PlayStation 5 / Xbox Series X/S
Action / Adventure
single player
Ontwikkeld door Remedy
Uitgegeven door Epic
Saga Anderson is een getalenteerde FBI-agente die naar het kleine stadje Bright Falls wordt gestuurd om een reeks ritualistische moorden op te lossen. Alan Wake is een schrijver die jaren vast heeft gezeten in de Dark Place, een ijzingwekkende alternatieve realiteit die vervormd kan worden door zijn woorden. Hoewel ze elkaar nooit hebben ontmoet, zijn de twee met elkaar verbonden in afzonderlijke realiteiten en worden hun werelden beïnvloed door hun acties. Wanneer de gebeurtenissen uit een griezelverhaal Bright Falls meeslepen in een corrumperende, bovennatuurlijke duisternis, moeten zowel Anderson als Wake de kracht van het licht gebruiken om te overleven – en hun geliefden te beschermen. De bizarre omgeving barst van de slachtoffers en monsters – kunnen zij de helden van dit verhaal worden?
4
geplaatst: 31 oktober 2023, 22:22 uur
Ben nog maar net begonnen en zojuist chapter 1 afgerond. Maar zit er ook al helemaal in. Heel dope sfeertje!
1
geplaatst: 9 december 2023, 21:09 uur
Zojuist de aftiteling voorbij zien scrollen.
Ben nog in shock, wat een verhaal, wat een game, wat een ervaring!!!
GOTY
Ben nog in shock, wat een verhaal, wat een game, wat een ervaring!!!
GOTY
6
Fonzzz002 (crew)
geplaatst: 21 december 2023, 10:33 uur
Helaas klikte Alan Wake II niet zoveel met mij als gehoopt. Deels omdat het een game is met een te complexe lore, terwijl ik meer behoefte had aan een to-the-point, simpelere horror ervaring. Maar ondanks dat het niet denderend veel klikte is Alan Wake II alles behalve een luie cashgrab. Sinds Death Stranding niet meer zo’n artistieke, bizarre game gedaan.
Een psychologische mindfuck waar je de kop goed bij moet houden. Er zijn twee verschillende verhalen (waarin je tussen kunt schakelen) die verteld worden met cutscenes, optionele dialogen, brieven, audiologs, optionele video’s en een detectivebord waar je clues moet verbinden. Om nog maar te zwijgen over de verhalen van Alan Wake 1 en Control, die de lore nog complexer maken. Op het eerste gezicht is het lastig om te zeggen wat er allemaal speelt, en in hoeverre alle clues die je vindt te maken hebben met elkaar (al helemaal als iemand die Alan Wake 1 nooit had uitgespeeld en Control niet gedaan heeft. Het is aan te raden een recap video te bekijken voor je deze speelt!), maar eenmaal een duidelijker beeld van wat ongeveer plaatsvindt, kon het spannend zijn.
Voornamelijk de campaign van Saga vond ik interessant om te doen, geziene zij in de realiteit zit en langzaam de wereld om haar heen ziet vervormen, afvragend wat echt is en wat niet. De campaign van Alan vond ik daarentegen niet zo boeiend om te doen. The Dark Place is een surrealistische wereld die als een soort Alice In Wonderland functioneert (het deed waar het zin in had), waardoor het meer voelde als willekeurige gekkigheid dan dat ik daadwerkelijk een gevoel van progressie had. Alans campaign was ook gevoelsmatig 75% een walking simulator, waar je voornamelijk broodkruimels aan het volgen was en het meestal effectiever was om langs alle vijanden te rennen dan confrontaties aan te gaan.
Bij Saga is er aanzienlijk meer nadruk op het echte survival horror waar ik naar verlangde. Puzzels oplossen, monsters bevechten, grimmige gebieden verkennen en zuinig omgaan met kogels. Het prikbord is een vermakelijke bonus waarin je clues over mysteries probeert te koppelen aan logische vragen. Er waren zelfs wat boss battles en verrassend lastige stukken. Deze campaign deed ik met het meeste plezier.
Grafisch is dit één van de best uitziende horrorgames die ik heb gezien! Niet alleen zijn de werelden uitzonderlijk gedetailleerd, maar met name de belichting hebben ze prachtig gedaan. Licht speel zowel qua verhaal als gameplay een belangrijke rol en ze hebben ervoor gezorgd dat in ieder gebied het licht sfeervol verzorgd is. Alan Wake II heeft ook een verrassend sterke selectie aan muzieknummers: na ieder hoofdstuk is een nummer te horen dat qua feel en tekst zich mooi bij de thematiek aansluit. Ik heb de nummers van Youtube gedownload en luister ze met regelmaat. Met als hoogtepunt het epische Herald of Darkness lied (dat ook werd getoond op de Game Awards).
Een laatste pluspunt die ik wil opmerken is dat de vijanden opmerkelijk goed geprogrammeerd waren. Bij de meeste horrorgames rennen monsters hersendood op je af zodra ze je zien. In Alan Wake 2 werken ze net wat anders: ze teleporteren op willekeurige momenten, hebben een beschermende schaduwlaag om hun heen die je met beperkte lichtbronnen moet doorbreken, soms duiken er uit het niets meer schaduwen op dan je eerst kon zien of soms verdwijnen ze zonder duidelijke aanleiding. Ze staan meestal ook niet standaard op dezelfde plek. Als je bv doodgaat en opnieuw een gebied ingaat dan is er kans dat er ineens geen monsters meer zijn, of dat veilige gebieden plots gevaarlijk zijn. Dit maakte de vijanden ten oprechte een sterke dreiging vanwege het onvoorspelbare gehalte, en het feit dat ze belangrijke items kosten om te verslaan. Confrontaties wilde ik altijd uitstellen tot ik echt in een hoekje was gedreven.
Zoals gezegd is dit sinds Death Stranding de meest bizarre game die ik gedaan heb, en ondanks dat deze niet zoveel klikte als Death Stranding, was ik wel gefascineerd en ben blij het gedaan te hebben. Er bleef altijd nieuwsgierigheid naar wat het volgende level te bieden had en met bepaalde regelmaat was ik verbaasd over de creativiteit of de absurditeit. Binnenkort maar eens een uitgebreide uitleg op Youtube bekijken over de lore, die maar liefst tussen de 90 tm 150 minuten kunnen duren
. Overigens was het einde van de game perfect (wat je te zien kreeg recht voordat de afiteling in beeld verscheen. Kreeg Inception vibes).
Campaign van Alan = 2,5*
Campaign van Saga = 3,5*
Eindcijfer = 3*
Een psychologische mindfuck waar je de kop goed bij moet houden. Er zijn twee verschillende verhalen (waarin je tussen kunt schakelen) die verteld worden met cutscenes, optionele dialogen, brieven, audiologs, optionele video’s en een detectivebord waar je clues moet verbinden. Om nog maar te zwijgen over de verhalen van Alan Wake 1 en Control, die de lore nog complexer maken. Op het eerste gezicht is het lastig om te zeggen wat er allemaal speelt, en in hoeverre alle clues die je vindt te maken hebben met elkaar (al helemaal als iemand die Alan Wake 1 nooit had uitgespeeld en Control niet gedaan heeft. Het is aan te raden een recap video te bekijken voor je deze speelt!), maar eenmaal een duidelijker beeld van wat ongeveer plaatsvindt, kon het spannend zijn.
Voornamelijk de campaign van Saga vond ik interessant om te doen, geziene zij in de realiteit zit en langzaam de wereld om haar heen ziet vervormen, afvragend wat echt is en wat niet. De campaign van Alan vond ik daarentegen niet zo boeiend om te doen. The Dark Place is een surrealistische wereld die als een soort Alice In Wonderland functioneert (het deed waar het zin in had), waardoor het meer voelde als willekeurige gekkigheid dan dat ik daadwerkelijk een gevoel van progressie had. Alans campaign was ook gevoelsmatig 75% een walking simulator, waar je voornamelijk broodkruimels aan het volgen was en het meestal effectiever was om langs alle vijanden te rennen dan confrontaties aan te gaan.
Bij Saga is er aanzienlijk meer nadruk op het echte survival horror waar ik naar verlangde. Puzzels oplossen, monsters bevechten, grimmige gebieden verkennen en zuinig omgaan met kogels. Het prikbord is een vermakelijke bonus waarin je clues over mysteries probeert te koppelen aan logische vragen. Er waren zelfs wat boss battles en verrassend lastige stukken. Deze campaign deed ik met het meeste plezier.
Grafisch is dit één van de best uitziende horrorgames die ik heb gezien! Niet alleen zijn de werelden uitzonderlijk gedetailleerd, maar met name de belichting hebben ze prachtig gedaan. Licht speel zowel qua verhaal als gameplay een belangrijke rol en ze hebben ervoor gezorgd dat in ieder gebied het licht sfeervol verzorgd is. Alan Wake II heeft ook een verrassend sterke selectie aan muzieknummers: na ieder hoofdstuk is een nummer te horen dat qua feel en tekst zich mooi bij de thematiek aansluit. Ik heb de nummers van Youtube gedownload en luister ze met regelmaat. Met als hoogtepunt het epische Herald of Darkness lied (dat ook werd getoond op de Game Awards).
Een laatste pluspunt die ik wil opmerken is dat de vijanden opmerkelijk goed geprogrammeerd waren. Bij de meeste horrorgames rennen monsters hersendood op je af zodra ze je zien. In Alan Wake 2 werken ze net wat anders: ze teleporteren op willekeurige momenten, hebben een beschermende schaduwlaag om hun heen die je met beperkte lichtbronnen moet doorbreken, soms duiken er uit het niets meer schaduwen op dan je eerst kon zien of soms verdwijnen ze zonder duidelijke aanleiding. Ze staan meestal ook niet standaard op dezelfde plek. Als je bv doodgaat en opnieuw een gebied ingaat dan is er kans dat er ineens geen monsters meer zijn, of dat veilige gebieden plots gevaarlijk zijn. Dit maakte de vijanden ten oprechte een sterke dreiging vanwege het onvoorspelbare gehalte, en het feit dat ze belangrijke items kosten om te verslaan. Confrontaties wilde ik altijd uitstellen tot ik echt in een hoekje was gedreven.
Zoals gezegd is dit sinds Death Stranding de meest bizarre game die ik gedaan heb, en ondanks dat deze niet zoveel klikte als Death Stranding, was ik wel gefascineerd en ben blij het gedaan te hebben. Er bleef altijd nieuwsgierigheid naar wat het volgende level te bieden had en met bepaalde regelmaat was ik verbaasd over de creativiteit of de absurditeit. Binnenkort maar eens een uitgebreide uitleg op Youtube bekijken over de lore, die maar liefst tussen de 90 tm 150 minuten kunnen duren
. Overigens was het einde van de game perfect (wat je te zien kreeg recht voordat de afiteling in beeld verscheen. Kreeg Inception vibes). Campaign van Alan = 2,5*
Campaign van Saga = 3,5*
Eindcijfer = 3*
2
geplaatst: 9 juni, 13:07 uur
Even stukje van de eerste DLC gespeeld, episode 1 van Night Springs. Meer shooting actie! Humor en muziek zijn “spot on”
* denotes required fields.
* denotes required fields.