Road 96 (2021)

Uitermate boeiende game die me erg heeft vermaakt met een pakkend verhaal en morele keuzes die je moet maken.

De game voelt voor mij een beetje als een mix tussen Firewatch en Life is Strange als je kijkt naar de visuele stijl en de gameplay. Wat hier sterk is, is dat jouw keuzes van grote invloed zijn op hoe het verhaal verloopt. Je volgt in de game meerdere tieners die je de grens voorbij moet laten komen in een land dat bestuurd wordt door de dictator Tyrak, in de periode rondom verkiezingen. Je bent zo'n beetje een uur per verhaal kwijt en afhankelijk van of de tieners het halen krijg je nog een x-aantal versies. Ik kwam tot acht episodes en de eindclash. Wel jammer dat de finale een beetje een afknapper is, want er zijn eigenlijk maar drie eindes en dat voelt wel wat karig met de vele keuzes die je hebt gemaakt. Mijn einde was nog een trieste ook, want Fanny schoot John dood. Alex maakte geen bom en Zoë sterft ook nog eens in de strijd tegen de mannen van Tyrak. Wel valt voor hem het doek en Flores wint de verkiezingen. Ik had toch graag een happy end willen zien tussen John en Fanny.

Wat ik mooi aan de game vind is de sfeer. Het mag dan wel zijn gebaseerd op een fictief land, maar we weten allemaal dat de westkant van Amerika visueel de inspiratie was gezien de vele diners, tankstations, motels, bossen etc in de middle of knowhere gebieden. De game heeft een mooie tekenstijl en ondanks dat je vrijwel geen bewegingsvrijheid hebt (alles is duidelijk gekaderd) zijn de ruime omgevingen mooi om te zien. Jammer dat ze wat minder moeite in de karaktermodellen hebben gestopt, die soms erg blokkerig ogen. Het is duidelijk een indiegame, maar wel eentje die de tekortkomingen aardig weet te verbergen. Wat je ziet is kleurrijk en mooi en de soundtrack is ook absoluut sfeerverhogend. Wat ik al zei, dit doet natuurlijk wel erg aan Life is Strange denken. De karakters die je ontmoet zijn niet allemaal even interessant, maar een aantal toch zeker wel. Je komt de meeste van hen in flink wat chapters tegen en langzaamaan snap je wie ze zijn, wat hun verleden is, waar ze voor staan en welke keuzes ze zouden maken. Ik had het meeste met Fanny en John, maar het duo Mitch & Stan vond ik weer geestig.

Dus ja, dit is vrij goed. Prima ook dat dit soort titels op Gamepass staan, want zo krijgt een game als deze de aandacht die het anders vermoedelijk niet had gekregen. Ik heb me er dik tien uur prima mee vermaakt. Het is niet perfect, maar wel goed. Eigenlijk 3,5 ster, maar ik geef toch nog iets meer vanwege de hele fijne vibe van de game. Over een tijdje ook maar eens Road 96: Mile 0 spelen, de prequel. Ik wil toch wel meer van deze wereld zien.

4*

Inderdaad een bijzonder pakkende game dit. Al snel ontvouwd zich een pakkend verhaal met personages die veel dieper gaan dan op het eerste gezicht lijkt. Life is Strange komt inderdaad op, en Firewatch ook wel qua walking sim gedrag. Maar de roguelite structuur geeft het wel echt zijn eigen identiteit. Dat de 'levels' willekeurig zijn maakt elke sessie weer een avontuur, en vooral interessant als je het een tweede keer doorspeelt.

Nadeel daarvan is wel dat er soms wat vreemde situaties ontstaan. Zo maak je bijvoorbeeld kennis met een persoon, maar als het in het volgende level over die persoon gaat dan ken je hem niet. Of, nog leuker, Stan & Mitch vinden Jarod en beschermen Sonya. Maar de volgende run zijn ze dat allemaal vergeten. Niet heel gek, aangezien de levels vrij op zichzelf moeten staan natuurlijk, maar voor het doorlopende verhaal zorgt dat wel voor wat probleempjes.

Afgezien daarvan heb ik me hier erg goed mee vermaakt. En wisten ze mij al snel te trekken met de verschillende personages. Mooi gedaan hoe ze allemaal toch wat diepere lagen hebben en hoe je langzaam alle vragen ontrafelt. En hoe ze allemaal ook echt verschillend zijn, vooral als karikatuur. Zo is Jarod wel een stereotype schurk natuurlijk. Die mij in eigenlijk al zijn scenes wel een paar keer flink heeft laten schrikken (in het motel sprong er voor mij bovenuit als die elke keer weer achter je staat). Of hoe Sonya vooral de domme rijke egoïstische brunette speelt die totaal mist wat er gaande is. Of het dumb and dumber duo Stan & Mitch. Het zorgt voor een fijne afwisseling en je weet ook nooit wat je voorgeschoteld gaat krijgen.

Daar zit ook wel echt de kracht van de game voor mij. En natuurlijk dat je invloed hebt op het verhaal, wat tegenwoordig vrij standaard is in dit soort games voor mijn gevoel. Maar wat je doet vormt de gesprekken met de personages en uiteindelijk het einde. Volgens mij zijn daar best wat varianten van, maar de mijne was vrij goed gelukkig. Alex maakt geen bom, John en Fanny overleven het ook beide. Sony heeft haar broers bij zich en Jarod zit in de bar wat te drinken. Alleen Zoë overleeft het niet, maar die wilde toch zo graag rebelleren dat ik dit wel een passend einde voor der vindt. Tyrak wordt gepakt en zal boete voor zijn daden, terwijl Florres de winst pakt (nipt volgens mij). Het maakte de reis het wel wat meer waard zo.

Laatste kudos zijn voor de muziek, die niet alleen sfeer verhogend is maar ook gewoon erg lekker klinkt. Ik heb de playlist eventjes opgezocht en er staan echt wel wat lekkere nummers tussen. Dia maken het spelen zeker een stukje genietbaarder.

Ik twijfel om nog door te gaan met een new game plus, vooral om de paar personages die ik nog niet op 100% heb staan af te ronden. En om eens te kijken of de vrijgespeelde skills leuke nieuwe dingen in de levels weten te openen. Toch wel fijn om dingen te kunnen hacken of deuren zo te kunnen openen.