Spider-Man 2 (2023)

Ik heb de game inmiddels uitgespeeld sinds afgelopen donderdag en ja... dit was wederom weer een fantastische ervaring. Niet vernieuwd, nee dat kun je inderdaad zeggen na al 2 delen urenlang rondgeslingerd te hebben. Bij dit deel heeft Insomniac echt alles uit de kast getrokken om er iets spectaculairs van te maken. Wat echt de ster van de game is wat mij betreft is het verhaal, veel interessanter dan de gemiddelde Marvel film die vandaag de dag uitkomt. De gameplay en dan om te beginnen het slingeren door de stad voelt nog beter en vloeiender aan. Ik heb op de performance mode gespeeld en ben ook eigenlijk geen bug of crash of wat dan ook tegen gekomen. Dit lijkt met deze AAA titels ook steeds meer verleden tijd te zijn vandaag de dag. Ook die constante afwisseling tussen de Peter, Miles en zo nu en dan de MJ missies voelde toch redelijk verfrissend aan, het zorgt net voor iets wat meer variatie dan de voorgaande delen. Heb ik dan helemaal geen minpunten? Nou, ik zat nog eens te denken: richting het einde van de game komt de simbiote dreiging opzetten, en waarbij ik het in het begin cool vond, helemaal omdat het natuurlijk allemaal leidt tot de epische finale namelijk een gevecht met Venom, dat op Normal moeilijkheidsgraad niet eens zo heel ver onder een gemakkelijke Souls baas ligt, vond ik dat er echt teveel symbiotes spawnden overal en nergens, het werd richting het eind een beetje eentonig, tevens zijn deze lui vrij sterk dus ja, ik ging alsnog vaak dood. Het was mij wat tever uitgerekt allemaal, de hele aanloop naar het gevecht met Venom leek eindeloos te duren. En dat is ook direct het enige wat ik op deze game heb aan te merken, want heb er echt ontzettend van genoten. Het is dat Alan Wake 2 alweer op me ligt te wachten anders zou ik direct nog wat side missions doen die ik gemist heb maargoed we zitten in dit krankzinnige gamejaar waar de ene AAA titel na de andere uitkomt, dus de tijd die ik voor die missies heb is redelijk beperkt. Spiderman 2 is in ieder geval weer een blockbuster game van formaat geworden waar ik mij heel erg mee heb vermaakt.

we’re going to heal the world



Na 5 jaar wachten, was het dan eindelijk zover. Het vervolg op de misschien wel, beste Spidey story ooit.
Ik heb hem al uitgespeeld sinds afgelopen maandag, maar wegens flinke griep nu pas de review.

“Story”
De game begint een paar maanden na ‘Spider-Man Miles Morales’. Je wordt gelijk in een sneltrein gegooid want Sandman is ontwaakt en is uit op verwoesting. Heerlijke bossbattle was dat gelijk, ook een van mijn favoriete villains. De toon lijkt dan gezet. Alleen neemt Spider-Man 2 daarna wel de tijd, om de relatie tussen Peter en Harry goed uit te drukken. Ik ben hier persoonlijk enorm fan van, maar heb links rechts al begrepen dat mensen daardoor het verhaal enigszins traag vinden in het begin. Naar een X aantal missies gaan alle remmen los en
Deze game geeft het woord “blockbuster” in games een geheel nieuwe definitie. Want mijn god, de set-pieces in deze game waren soms ronduit gewoon bizar en bleven maar komen.

Maar ja, dat is nog geen voorbode allemaal voor een goed verhaal. Ik moet zeggen, de verwachtingen waren dan ook wel torenhoog. Als je Venom uit de kast haalt, verwacht je eigenlijk automatisch al iets spectaculairs. En, voor een gedeelte werden die ook wel waargemaakt. Venom was geweldig. Sowieso de beste variant die we in een live-action vorm hebben gezien heerlijk hoe Insomniac deze variant wel een hoofd liet afbijten. Kraven the Hunter heeft mij ook enorm verbaasd. Had van hem nooit echt een hoge pet op en is volgens mij ook een B-list Spidey villain, maar hoe hij hier is neergezet is toch erg sterk gedaan. Hij voelde overduidelijk als een dreiging en zijn motief was minder plat als ik had verwacht. Alleen wist deze game niet een bepaalde emotie te raken die de vorige game wel lukte. Ik had ook in sommige gevallen wel het idee, alsof Insomniac erg graag nieuwe plots opende voor het vervolg. Nou is dat niet heel erg, maar wetende dat het pas een staart krijgt over minimaal 5 jaar, kan best wel wat scheve gezichten geven. Al moet ik zeggen dat ik de Carnage tease wel echt geweldig vond. Carnage is mijn persoonlijke favoriet en na het enorme blamage van wat ‘Let there be Carnage’ heet, heb ik hier echt hoge verwachtingen van. Kan daarom al écht niet wachten.

Nou vielen mij de side-missions ook best tegen. Ze zijn lichtelijk verbeterd ten opzichte van het eerste deel, maar daar is dan wel alles mee gezegd. Miles en Peter hebben beide één specifieke side missie die alleen voor Peter of Miles is. Allebei zijn wel super dope Peter/Carnage en Miles/Mysterio maar ik had hier toch wel iets meer van verwacht. O ja en een side mission teas Chameleon maar die is door beide uit te voeren. Verderest zijn de side Missions erg nietszeggend.

“Gameplay”

Gameplay-wise is er ook niet heel veel veranderd. Miles heeft zijn elektro power en Peter zijn Spider arms. Alleen brengen beide na mijn mening niet genoeg variatie om het leuk te houden. Sterker nog, ik vond Peter zijn spider arms echt verschrikkelijk saai. De symbiote suite heeft voor mij écht alles gered. Want zodra je die powers hebt begin je jezelf echt als een soort God door New York te wanen. Heerlijk waren die powers en ze kwamen wat dat betreft echt net op tijd.

Verder was de game play gewoon weer fun, maar ik denk dat Insomniac langzaam wel moet gaan brainstormen voor het 3e deel, want ze gaan hiermee niet nog een keer wegkomen. Er zullen wat innovaties moeten plaatsvinden op dat gebied.


Al met al, weer een geweldige game met een prachtige story.

Dit is niet relevant voor de recensie, maar ik had regelmatig dit nummer in mijn hoofd en ik wil dat het nu ook iemand anders z’n probleem word .

Een tering goede game die eer aan de reeks doet waarop het is gebaseerd. Combineer dat met de Spiderverse films en Spider-Man is onderhand mijn favo superheld geworden (naast Batman). Iets wat deel 1 en Miles Morales sterk deden was dat ik gaf om de personages. Het zijn niet simpelweg mannen in gekke pakken die elkaar meppen, maar je begrijpt de personen achter de maskers. Wat hun motiveert, blij maakt, bang maakt, boos of verdrietig. Zowel Peter, Miles als de verschillende vijanden en zijpersonages worden constant uitgedaagd in hun leven. Soms leiden deze uitdagingen hun op een slecht pad, andere momenten moedigt ze juist aan om goede daden voor andere te doen. Het is wanneer deze idealen botsen dat interessante conflicten ontstaan.

De uitblinker was Venom. De enige blootstelling die ik heb gehad aan Venom is uit de 3e Tobey Maguire film (ter ergernis van Venom fans), maar deze Spider-Man 2 game slaagt waar die film faalde. In dit verhaal is er een belangrijke reden waarom het Venom-pak in de eerste instantie gebruikt wordt, en er lijken alleen maar voordelen te zijn. Stapsgewijs worden de nadelen steeds meer zichtbaar, terwijl de voordelen steeds vager worden, tot het punt waar het eindigt een schokkend contrast vormt met waar het begon. Deze verandering is niet alleen sterk uitgewerkt in het verhaal, maar ze hebben dit ook goed in de gameplay verwerkt: de krachten van het venom-pak kun je langdurig als Peter gebruiken (en ze zijn heel handig. Fijner dan zijn gebruikelijke moves). Als speler raakte ik zo vertrouwd met de venom powers en dat ik ook liever niet wilde terugschakelen naar de eerste moveset.

En wanneer Venom dan eenmaal verschijnt (in zijn volledige vorm) is hij rete intimiderend. Als een soort Hulk of Broly, bestuur je opeens een woest beest dat door alles ramt alsof het niets is. Vijanden die eerst sterk waren tik je nu weg alsof het goomba’s zijn. Ik vroeg me ten oprechte af wat de Spider Man’s wouden beginnen tegen iets dat duidelijk ver boven hun macht zat. Een ijzersterke opbouw, toffe payoff en een spannende finale volgde.

De gameplay is fijn uitgebreid op de voorgaande delen. Het is wel aan de makkelijke kant geworden ivm de grote hoeveelheid gadgets en powers die je kunt gebruiken, maar de combat bleef wel leuk om te doen. Op hoog tempo schakelen tussen parries, perfect dodges, gadgets, combo’s, finishers en special attacks was heel bevredigend. De uitdaging kwam pas rond de het laatste uur, waarin opeens (op de Spectacular difficulty) 4 pittige bosses kwamen. Bosses die allen duidelijke aanvalspatronen hebben en waar je vlug de juiste reacties moet geven. Hier werd perfect dodge en parry essentieel om een kans te maken en ik deed ze met plezier.

De sidemissions zijn wat wisselvallig. Soms moet je triviale dingen doen zoals foto’s maken of een standaard schurk opsporen, maar andere momenten weten ze meer uit de sidemissions te halen. Zo is er één mooie missie waarin je de laatste wens van een stervende zwerver vervult, of een missie waarin je de rol van de dove vriendin van Miles aanneemt en daarmee een level geluidsloos doorspeelt.

Grafisch is het wederom fenomenaal om naar te kijken. Naast de mooie graphics zijn de laadtijden prettig kort, kwam ik zelden glitches tegen en verliep de game verder heel smooth. Het is ook een verrassend ontspannende game: door een prachtige recreatie van New York slingeren, genieten van het uitzicht en kleine problemen oplossen zonder tijdsdruk. Zelfs na 30 uur was ik nog niet uitgekeken en heb direct deel 1 weer aangezet.

Qua kritieken vond ik dat de game minderde wanneer het minigames in de mix gooide (zoals het vliegapparaat, de robotspin, fiets missies of de Mary Jane missies. Deze waren niet “hatelijk slecht” oid. Gewoon aan de mindere kant en ik had zonder ze gekund.) Deel 1 heeft kritieken ontvangen voor zijn eentonigheid. Dit kritiek is niet onterecht geweest en als je hoopt dat deel 2 dit verbeterd, dan zul je teleurgesteld zijn. Je voert merendeel van de tijd soortgelijke taken uit (en zoals gezegd minderde de game juist wanneer het iets nieuws in de mix gooide). Persoonlijk stoor ik mij niet hieraan omdat ik teveel plezier beleef aan Spider-Man besturen, door de wereld slingeren en vijanden bevechten om er verveeld van te raken. Maar als je hoopt op sterke afwisseling en dat elke sidemission uniek gaat zijn oid, dat zul je dit niet hier vinden.

Met een jaar die al zoveel goed gewaardeerde games bevat weet Spider-Man 2 zich toch mooi bij de grote aan te sluiten. Met het goede verhaal, de leuke gameplay en prachtige beelden is ook dit één van de betere superhelden games geworden en het krijgt een welverdiende:

4,5*

Tot hoeveel procent zijn jullie gekomen met het completen van de game?

Gaan jullie voor de hoofdmissies of ook voor de andere content? Ik merk dat ik de game zo gaaf vind dat ik ook met heel veel extra dingen bezig ben.

100%. Enige tip die ik kan geven is, als je voor trophies gaat iig, "Stealth takedown 25 enemies in stealth from the Web Line" meteen te moeten doen. Deze lukt niet post-game en het duurt echt ff voordat je de kans weer krijgt bij New Game, zelfs als je speedrunt.

De sidemissions zijn meestal leuk. Ze zijn wel wat logischer als je ze vroegtijdig doet, voordat het verhaal intenser word en de sidemissions opeens een vreemd contrast vormen met de toon van het hoofdverhaal. Maar als je de hoofdmissies gaaf vind dan zijn hier ook leuke dingen om te vinden.

Damn. Dat is een beste klus om te bereiken.

Ik vind de zijmissies ook leuk. Met de verwarde opa of met de muziekinstrumenten uit het museum. Die houden me lang genoeg bezig. Ik rush niet door de game, zonde. Alleen dingen als duiven vangen of de 1000ste crime stoppen vind ik suf.

Die friendly neighbourhood Spider-Man missie ''Monster in Queens''

Dat je uiteindelijke een Hunter robot-hond als huisdier achter laat bij een slechtziend oud vrouwtje, hahaha.

Geen idee. Meestal doe ik in dit soort type games alleen maar de main quests en hier en daar een side quest maar daar moet ik echt zin in hebben. Heb de game ookal een tijdje niet meer aangeraakt omdat er gewoon teveel andere games om te spelen zijn. Bovendien heb ik geen zin om 86.000 duiven te vangen of crimes te stoppen op straat. Die main quest ga ik ooit nog wel een keer opnieuw doorlopen denk ik in een wat rustigere periode met games.

De extra content van Spider-Man 2 is echt veel breder dan wat deel 1 had. Daar vond ik het ook saai. Hier heb je wel 10+ soorten extra content. Ik vind het juist heel leuk om af te wisselen tussen dat en de main story. Heb nu 20 uur gespeeld en ik moet nog wel even voordat ik bij het einde ben.

Na 29 uur eindelijk de eindcredits bereikt, het was weer een ongelofelijke reis in de geweldige Spider-Man wereld die Insomniac heeft gecreëerd en waar we al drie games in verblijven.

Op zich doet deze derde game niet heel veel anders dan de voorgangers, maar ze breiden alles wat goed is wel uit naar nog veel meer en dat is heel fijn. De map is verdubbeld in grootte, waardoor je nog meer kan bezoeken. Queens en Brooklyn zijn gevuld met minder hoogbouw, waardoor dit toch wel als een prettige afwisseling voelt. Daarnaast krijg je ook met de rivier de Hudson een groot extra gebied erbij. Deze rivier komt gelukkig een paar keer goed terug in bepaalde missies.
Visueel is de game ook nog mooier gemaakt, met meer verkeer en mensen, maar ook met werkelijk oogverblindende actie en cut scènes. Ik denk dat dit veruit de mooiste game is die ik ooit heb gespeeld op grafisch vlak.

Maar dé reden waarom je Spider-Man is het verhaal. Net als in de vorige games is dit weer enorm pakkend en ga je echt geven om de karakters van bijvoorbeeld Peter, Miles, MJ en ook Harry. Want als je deze reeks hebt gespeeld weet je dat dit geen recht toe, recht aan actie is, maar er echt diepere emoties achter zitten. Peter rouwt nog om May, Miles om zijn vader en de game laat je gedurende het verhaal geregeld zeer geboeid naar het scherm kijken. Neem het verhaal van Martin Li, een schurk uit deel 1 die hier weer erbij wordt gehaald. Niet gedacht dat hij nog eens de goede kant zou kiezen en een soort van redemptie krijgt bij Miles.

Grote bad guys zijn nu Kraven the Hunter en later Venom en beiden zijn echt uitstekend uitgewerkt. Op zich is Kraven niet zo heel interessant omdat ze hem niet echt uitdiepen, maar hij wekt wel degelijk ontzag en angst op. Maar Venom is veruit het meest interessant omdat je door een emotioneel verhaal gaat met zijn krachten waar Peter eerst profijt van krijgt, maar dan snel wel merkt dat het hem kapot maakt. En met zijn krachten maakt hij meer slachtoffers die hij in zijn macht krijgt, waaronder MJ maar vooral Harry. De game is vrij luchtig, maar zo op 2/3e deel slaat de toon aardig om naar een grauw en duister verhaal. De game schuwt ook vrij heftig geweld niet, zoals Venom die gewoon de kop van Kraven eraf bijt. Heel vet dat men hier veel verder met Venom durft te gaan als in de films van de laatste jaren. Dat was gewoon gek, heb je een gemuteerd monster met enorme tanden en dan zie je niks gebeuren. De game doet dit echt beter. Na een reeks bosses verslagen te hebben kom je dan uiteindelijk bij het eindgevecht uit, waarna er alles aan word gedaan om Harry nog te redden. En daar vind ik het verhaal wel een beetje zwak eindigen, sterker was geweest dat hij gewoon dood was gegaan. Nu overleeft hij het gedeeltelijk en neemt zijn vader Norman Osborne dit Spider-Man bizar genoeg kwalijk. Dat slaat nergens op, aangezien het probleem uit zijn eigen lab kwam en hij ook zag wat voor levensgevaarlijk beest zijn zoon werd. Het opent natuurlijk wel weer de weg voor Spider-Man 3. En een ander minpuntje is dat de game me in de slotfase niet zo veel meer deed op emotioneel gebied. Harry is duidelijk geen May qua inpact.

Verder zit de game propvol met extra content met van mooie friendly neighbour-missies als het zoeken van een demente opa, een missie spelen geheel zonder geluid omdat het een doof meisje betreft of een oude vrouw een huisdier bezorgen. Maar ook zijn er extra missies met Sandman-wezens verslaan, kisten zoeken op daken en noem nog tig dingen op. Niet alles is even boeiend, maar ik heb ook niet de intentie gelukkig games op 100 procent te completen. Zo is het net als in de vorige delen na een tijdje echt saai om de zoveelste straatmisdaad te stoppen. Na 10 of 20 keer is het ronduit onzinnig. Insomniac had beter iets minder content kunnen maken dat iets gevarieerder was.

Zijn er nog verdere minpuntjes? Ja, ik vind richting het einde wel heel erg veel bossfights aanwezig. Dit had van mij beter verdeeld mogen worden. Ze zijn wél uitdagend, sommigen zelfs bijzonder moeilijk. En de MJ missies zijn net als in eerdere games ook nu niet zo heel aansprekend, maar toch nog wel spannend.

Spider-Man 2 is gewoon fantastisch, het is de beste van de drie games en het is samen met Batman Arkham Asylum/City het beste dat qua superheldengames is gemaakt. Deel 1 had Peter, deel 2 had Miles en deze heeft hen beiden. Plus een wing-suit, een geweldige afwisseling van het webslingeren dat ook nog steeds superleuk blijft. De Venomkrachten zijn briljant, maar de opgevoerde powers van Peter en Miles zijn dat ook. Heerlijk wat een visueel spektakel de gevechten soms zijn en hoe genadeloos hard je ass kan kicken. Daar speel je dit toch voor?

4,5*

Nu weet ik weer waarom ik deel 1 links liet liggen. De controls zijn nog steeds niet mijn ding, zowel op combat als slinger gebied.
Ook de overdaad aan moves, zorgt ervoor dat het meer “button bashen” word dan uitgekiende combo’s / moves.

Hopelijk houd ik het nu wel vol en gaat het ergens wat wennen, want de game ziet er wel ontiegelijk mooi uit.

Niet volgehouden dus Vandaag maar weer eens een poging gedaan, maar blijft een stugge game, jammer.

Het aantal vond ik niet zo erg, ik vond het wel verschrikkelijk hoe ze uitgewerkt waren. Hartstikke leuk zo'n levensbalk, maar als deze leeg is dan is de tegenstander dood, toch? TOCH? Nee, je wordt opeens in een onderliggende positie gemanoeuvreerd (ik was aan het winnen, eikels) en kun je het nog een keer doen.. en nog een keer...soms gewoon nog een keertje....of nog een keertje in een andere wereld..wat een verschrikking, ik dacht dat we collectief besloten hadden dat we dit niet meer zouden doen in games na Lizard heb ik me kapot geërgerd en ging al het spelplezier verloren, terwijl het hiervoor juist al een tierelier speelde.

Mee eens, heel vervelend dat je bepaalde bosses in 3 gevechten moet verslaan. Dat vind ik ook wel gamen a la 2010. Ik wil ook gewoon zien van dat ik iemand bijna op de knieën heb. Anderzijds, Mario doet het al 35 jaar, dan moet je Bowser 3x raken haha.

Vandaag nogmaals geprobeerd, maar dat was echt de laatste keer. Waardeloos dit!

Pfff, deze game blijft me achtervolgen. Door de release van de PS5 Pro toch weer opgepakt en dit keer doorgezet.
Zojuist uitgespeeld, al met al genoten van het verhaal.
Game is prachtig, maar de combat….

Her en der wat te herhalend, weinig variatie kwa enemies en heel vervelend die fases bij de eindbazen. Die laatste hadden ook wel wat meer gemogen.

Respect dat je het bent blijven proberen. Ik stop echt met games die ik geen bal aan vind, zonde van de tijd.

De combat vond ik juist wel sterk, maar het werd wel een beetje button bashing. Je hebt richting het einde zoveel krachten dat alles krachtige aanvallen zijn.

Qua bosses, slechte verdeling. Heel lang weinig en in de eindfase heb je er wel 5, 6. Die waren overigens wel goed gedaan. Maar ik hou niet zo van bossfights dus ik hoefde er zeker niet meer. Vond de final boss wel echt een zwaar gevecht.