Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin (2022)

Eerste impressie:

Heerlijk dom verhaal gecombineerd met goede hack and slashgameplay. Dat is precies wat ik verwachte van het Team dat DOA en Ninja Gaiden maakte (die ook b-film plotten met goede gameplay combineerde). Je kunt een drankspel maken voor elke keer dat ze "chaos!" zeggen , waar menig memes van zijn gekomen. Ik schiet er als een melige puber steeds van in de lach.

Grafisch is het iig erg mooi en op de PS5 zijn de laadtijden retesnel. Je kunt haast direct weer beginnen aan een pittige boss nadat je verliest. Goede start! Ben benieuwd of dit niveau vastgehouden kan worden door de rest van de game.

De Final Fantasy liefhebber, die niet zo van de grindy hack and slashgameplay houd, zal dit wel niks vinden (ik las er iig verdeelde reacties op). Het verhaal moet je het zeker niet voor doen. Dit is puur een Team Ninja hack and slashgame, die toevallig een FF thema heeft.

Ik vind dit verhaal inderdaad gewoon...bijzonder dom? FInal Fantasy Origin? Dus het is...een remake of hervertelling van het allereerste deel of de Four Warriors of Light? Of een side-story? Of waren de leuke verhaaltjes op?

Wel iets voor uit en budget bakje te pleuren. Dat dan weer wel. Team Ninja weet tenslotte wel hoe ze prima beat 'm ups / fighting games / games in het algemeen moeten maken. En daar tel ik Metroid Other M en Marvel Ultime Alliance 3 ook tussen (die laatste moet ik overigens dringend eens in huis halen, al de overige delen, inclusief de X-Men Legends games waren tenslotte uitstekende games als Marvel fan).

Chaos of Chaos: Chaos Origins.

Een hele vermakelijke hack and slash, loot-RPG. In Stranger of Paradise doe je in principe niets anders dan een lineair pad bewandelen, monsters verslaan en loot pakken. Urenlang achter elkaar. Maar de combat vond ik zo dusdanig leuk om te doen dat dit niet echt een hinder was. Ondanks dat het veel van hetzelfde is was er altijd wel een job die ik levels hoger kon krijgen, betere equipments die ik kon verzamelen of waren er specifieke jobs die ik kon proberen vrij te spelen. Altijd wat voor ogen.

De combat zit qua complexiteit tussen het uitgebreide Devil May Cru en de eenvoudige Dynasty Warriors in: er zijn verschillende wapens die een paar eigen moves hebben. Buiten verschillende stats konden wapens bv gecombineerd worden met bepaalde elementen (om extra veel damage te doen tegen specifieke vijanden), hadden ze een groot bereik of konden ze juist extra veel hits in een korte tijd doen. Het was leuk om te experimenteren met allerlei verschillende jobs en wapens om te zien wat het beste werkte. Uiteindelijk vond ik de Sage job bij verre, eenzame verte de beste job: de sterkste offensieve magie + sterkste defensieve magie in één job. Dit werkte gewoon te handig om niet te gebruiken. Jack kan 2 verschillende jobs tegelijkertijd gebruiken, dus kies zorgvuldig welke je wilt hebben.

De moeilijkheidsgraad begon heel laag (minus de eerste boss battle), maar rond de latere werelden werd het een stuk intenser, totdat ik zelfs langdurig vast kon zitten bij meerdere bosses. Iedere boss heeft een duidelijk aanvalspatroon waar je tegen moet kunnen zonder damage te krijgen, maar dit vraagt wel perfecte timing en kennis. Bosses die mij eerst afslachtte in 10 tellen kon ik op gegeven moment perfect dodgen, parryen en straffen.

Wat uniek is aan de combat bij Stranger of Paradise is de Soul Shield functie: Jack heeft een soort stanima bar die verminderd als hij damage krijgt of aanvallen blokkeert. Dat is ansich niets nieuws, maar met de speciale Soul Shield (ipv gewoon blokkeren) gaat deze stanima bar extra hard naar beneden zolang je de knop ingedrukt houd. Mits je deze move perfect timed krijg je 0 damage, word er flink wat MP herstelt, kun je projectielen absorberen om tegen vijanden te gebruiken of word zelfs je max MP verhoogt. Dit werd dus een keigoed risk VS reward systeem, die haast noodzakelijk werd te meesteren om de latere uitdagingen te halen.

Grafisch is het een prettige, kleurrijke game om naar de kijken en de soundtrack is sfeervol. Het is gethematiseerd rondom allerlei plekken en figuren van de eerdere Final Fantasy games. Een fan daarvan kan wellicht het leuk vinden om varianten van bekende deuntjes te horen of bekende plekken te verkennen. Als iemand die er niet bekend mee is was het leuk om op deze manier een blik in de werelden te krijgen, al was het puur voor de beelden & muziek.

Het verhaal is troep, maar dat valt van Team Ninja te verwachten. DOA en Ninja Gaiden hebben zelfs een paar van de slechtste cutscenes die ik ooit in een game heb gezien. In Stranger of Paradise kon ik er in het begin om lachen, al hield op den duur het plezier op en sloeg ik alles over. Daar werd gelukkig nergens in de game een probleem van gemaakt en de korte laadtijden van de PS5 versie hielden het tempo erin.

De grootste zwakste van de game is zijn eentonigheid. Je vecht merendeels tegen dezelfde vijanden voor 20/30+ uur. Als je eenmaal 2 top jobs hebt, waar niet op valt te verbeteren, dan is er ook niets belangrijks meer om verder naar te streven. Je kunt alsnog andere jobs trainen of stats licht verhogen, maar niets noodzakelijks meer om echt sterker te worden.
Als je de eindbaas hebt verslagen ontgrendel je een nog hogere moeilijkheidsgraad waar alles nog meer damage doet en in een nog hoger leven zit. In het begin leuk, maar ik voel me net niet enthousiast genoeg om heel de game nogmaals door te willen lopen op deze moeilijkheidsgraad. Als het me uberhaupt lukt de game op die moeilijkheid te halen.

Een tof spel dat prettig wegspeelt. Goede combat met mooie werelden en een paar pittige bosses. Wel nogal eentonig en het duurt langer dan nodig is.

3,5*

Deze hele game speelt als een hommage aan het PS3/XBOX360 tijdperk. Het is een soort Devil May Cry met een vleugje Soulslike. Een flinke hack and slash game waar je flink wat combo's kan combineren. Het vechtsysteem werkt wat dat betreft echt goed.

Het is een prequel en ook een soort reimagining van Final Fantasy 1. In het begin was het echt goed pittig om de ultra slechte dialogen en houterigheid het hoofd te bieden, maar naarmate de game vordert beginnen enkele puzzelstukjes in elkaar te vallen en op het eind durf ik het nog best goed uitgedacht te noemen. Het is tenslotte geen Final Fantasy als het einde niet batshit insane wordt, maar hier was het vooralsnog wel goed te volgen.

Het gearsysteem slaat niet echt ergens op. Na elk level heb je gerust 200 stukken gear verzamelt. Dat is echt overkill. Nu begrijp ik dat de bedoeling is dat je in de endgame grind tot hogere en betere builds, maar dat vind ik toch nooit zo boeiend. De DLC werd meteen al op een hoog itemlevel gezet wat een tijdje grinden zou inhouden. Daar heb ik geen zin in dus ik hou het bij de maingame en die is al met al best wel leuk.