Een leuke compilatie van N64 borden en voorgaande minigames. Een goede Mario Party game is een perfecte mix van vaardigheden, strategie, gokken, geluk, pech, samenwerken en elkaar dwarsbomen. Dit deel heeft hier voldoende van om voor allerlei leuke potjes en lachbuien te zorgen. Buiten online te hebben gedaan heb ik ook meerdere streams en let’s play’s bekeken en kwam ik niet meer bij van het lachen, op bepaalde punten.
Ze hebben 5 oude borden teruggebracht en deze een moderne draai gegeven. Grafisch zijn ze kleurrijk en prettig om naar te kijken en er zijn nieuwe versies van de oude deuntjes, maar wie graag de nostalgische muziek hoort kan deze ook aanzetten. Ik vind het vooral fijn hoe ze nu allerlei manieren bedachten om het spel soepeler te laten verlopen. Personages rennen over het veld, tekst kun je doorheen vliegen, je kunt nu direct een minigame oefenen voordat je begint en minigames van de CPU wordt geheel overgeslagen. Zelfs de lamp, het beste item van de oude games, heeft de fijne upgrade gehad naar een gouden pijp die je in 1x naar de ster brengt zonder een vervelende cutscene. Allerlei slice of life verbeteringen.
Online mode werkt meestal soepel. Soms last van lag en soms tegenstanders die nogal hun tijd nemen, maar het merendeel had ik het gewoon naar mijn zin. Het enige gemis, waar de game verder weinig aan kan doen, is dat ik zelden mensen vind die 20+ rondes met classic bonus stars willen doen. Het is mij meerdere keren gebeurd dat ik één tegenstander en 2 CPU’s had. En dan maar hopen dat die tegenstander niet halverwege ragequit
.
Mij had het gaaf geleken als ze 100% oldskool werden door ook de oude moeilijkheid mee te nemen. Dit hebben ze echter niet gedaan: levels zitten vol met lucky spaces die je extra geld of items geven, straffen zijn milder, bonussen zijn groter en items zijn goedkoper. Er waren momenten dat het haast nuttiger was om steeds naar de Boo te gaan om sterren te jatten, of naar de item store om Golden Pipes te kopen, dan daadwerkelijk naar de ster te lopen. Daarentegen, dit hangt van het bord af. In het ruimte level of het spooklevel was dit een prima techniek, maar bij het taart level of Yoshi’s eiland kon je hier niets mee doen. Daarom was het leuk om regelmatig borden af te wisselen, zodat daarmee de techniek ook wisselde.
Het merendeel van de minigames zijn leuk gekozen. Free for all heeft een toffe selectie aan klassiekers (face lift, hot rope jump, bumber balloon cars, shell shocked, crazy cutters, chip shot challenge, booksquirm) en 2 V 2 zit erg leuk in elkaar (handcar havoc, cake factory, speed hockey, ice hockey, volleyball, shell soccer). De coin minigames vond ik minder (nooit echt van gehouden) en de 1 V 3 selectie is gewoon bagger. Touwtrekken? Die stomme piranha water geven door op een wolk te button mashen? Rollen in die ton? Zoek “worst mario party minigames of alltime” op en er is een redelijke kans dat deze minigames verschijnen. Daar waren veel betere opties voor. Lulligste is dat ik regelmatig 1 V 3 games heb, maar zelden 2 v 2.
Momenteel is er niet veel dat je aanmoedigt om regelmatig terug te komen. Geen verborgen borden, unlockable characters of single player modes. Maar puur met het plezier van spelen heb ik redelijk wat uur eruit gehaald. Indien er DLC komt voor een prima prijs dan zeg ik daar zeker geen nee tegen.
3,5*