menu

Final Fantasy XIII (2009)

mijn stem
3,53 (61)
61 stemmen

PlayStation 3 / Xbox 360 / PC
RPG
single player

Ontwikkeld door Square Enix
Uitgegeven door Square Enix

Final Fantasy XIII speelt zich af in de wereld van Cocoon. Gecreëerd door een supernatuurlijk wezen, ook wel onder de naam Fal'Cie bekend, is Cocoon de veilige haven voor de mensheid tegen de vijandelijke invloeden die van Pulse afkomen. Communicatie tussen Cocoon en Pulse wordt streng verboden door de heilige regering van Cocoon, genaamd The Sanctum. Een bewoner die toch probeert om contact met Pulse te leggen wordt door het Sanctum direct verbannen van Cocoon. Wanneer een voormalig Cocoon soldaat met de naam Lightning op missie is op Pulse om een Pulse Fal'Cie te vernietigen, wordt zij samen met twee andere bannelingen, Vanille en Hope, gekozen tot Pulse Fal'Cie slaven. Met de nieuwe krachten die ze nu als Pulse L'Cie heeft maar het risico dat ze in een Cie'th veranderd als ze haar 'Focus' niet op tijd voltooid. De 'Focus' die zij meekrijgt is om haar thuiswereld Cocoon te vernietigen...

Trailer

https://www.youtube.com/watch?v=d5dGi0a0_Z4

Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.

Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.

zoeken in:
avatar van Tsjo-Wi
4,0
Al sinds ik mijn Playstation 3 kreeg twee jaar geleden zit ik al te wachten op dit dertiende deel in de Final Fantasy serie. De release van een nieuw Final Fantasy spel is voor mij altijd een magisch moment. Vanaf het moment dat ik de disc in mijn playstation deed, het menu met het vertrouwde FF logo in beeld verscheen en er prachtige pianomuziek begon te spelen zat ik al weer in de juiste sfeer en wist ik dat mij een episch avontuur te wachten stond.

Het eerste wat opvalt als je begint te spelen is natuurlijk de gigantische hoge productiewaarde. De graphics zijn echt schitterend en het gevoel voor detail in de fantasierijke omgevingen is echt ongekend. Ook de muziek is weer prachtig en voelt altijd erg gepast. De game valt nog het beste te vergelijken met Final Fantasy X, vanwege het lineaire spelverloop en het meeslepende verhaal (al vind ik dat deel wel iets beter). Alleen het vechtsysteem is totaal op de schop gegaan en is erg vernieuwend te noemen. Het is een mix van realtime en turnbased gevechten waarbij je niet zozeer op micro niveau alle acties van je personages afzonderlijk selecteert, maar waarbij je meer op macro niveau je hele team aanstuurt en tussen speciale rollen wisselt (zoals een medic, commando, saboteur etc.). Het is een systeem dat verrassend goed werkt en veel tactische mogelijkheden biedt. Wat ook een positieve ontwikkeling is, is dat je party automatisch gehealed wordt na elk gevecht en dat je meteen de battle opnieuw kan doen als je een keer doodgaat. Scheelt een hele hoop frustratie, zonder dat de uitdaging verloren gaat.

Wat betreft de structuur van het spel zit ik een beetje met een dubbel gevoel. Ik snap de kritiek op de eerste helft van het spel. Die is namelijk extreem lineair. Meestal loop je op een zeer smal pad, vecht met een paar vijanden die daar rondlopen, pakt een treasurechest links en rechts, komt bij een savepoint, vecht tegen een eindbaas en kijkt een hele zooi mooie cutscenes tussendoor. Dit proces herhaalt zich vele malen en kan op den duur een beetje gaan vervelen omdat je totaal niet de vrijheid hebt die je in de meeste rpg’s tegenkomt. De lieflijke dorpjes waar jrpg’s bekend om staan schitteren door afwezigheid. Ik koop ook liever nieuwe spulletjes bij de lokale marktkraampjes dan bij zo’n stom savepoint. Het voordeel van zo’n structuur echter is dat de vaart er goed in wordt gehouden en dat het verhaal zich beter kan ontvouwen. En dat verhaal is zoals we van Final Fantasy gewend zijn weer erg sterk. Later in het spel krijgt de game echter een grote omwenteling als je in een reusachtig gebied aankomt waar je wel die grote vrijheid hebt die je van een rpg verwacht. Hier kun je vele uren besteden aan sidemissions, schatten verzamelen of je characters trainen. Ik vond echter dat het verhaal en de ontwikkeling van de personages een flink stuk minder interessant werden vanaf dit punt. Na een behoorlijke tijd in dit gebied wat te hebben aangekloot verlangde ik zelfs weer terug naar die oude structuur waar je constant aan het genieten was van mooie cutscenes en nieuwe omgevingen.

Maar het is hoe je het ook went of keert een magisch mooi spel. Het vechtsysteem is misschien wel het beste van de hele serie, en het verhaal en de personages zijn weer van hoog niveau. Final Fantasy XIII was het lange wachten meer dan waard.

avatar van Rujar
4,5
Ik heb lang heeeel lang moeten wachten op Final Fantasy 13. Sinds bekend werd dat er een playstation 3 op de markt zou komen keek al reikhalzend uit naar game. Temeer omdat de game bedacht is door het team die ook verantwoordelijk waren voor deel 7 en 10 (wat in mijn ogen de beste zijn uit de serie). En ik ben gek op toevalligheden, deel VII was de eerste game op de PS1 en deel 10 was het eerste deel op de PS2. Nu was het de buurt aan het eerste deel op de PS3.

De verwachtingen waren hoog gespannen en de laatste dagen vlak voor de release slaap je ook nog eens slecht. Op de dag van de release ben ik er maar eens heerlijk voor gaan zitten met de standaard uitrusting redbull, wat hartige etenswaar en een dosis vitamine. Wat gelijk opvalt is zo een typisch herkenbare nostalgische Final Fantasy deuntje in het menu vlak voordat je op new game mag drukken. Ik ben daar ook even blijven hangen om van het magisch moment te genieten.

Zoals elke Final Fantasy game beland je gelijk in een nogal verwarrend avontuur die gaande weg zich steeds meer ontvouwd. De opzet is simpel maar doeltreffend. In de openingsscene spat gelijk het hoogwaardige grafische niveau van je beeldscherm en mag je na een zeer intense scene de controle nemen over de game. Het verschil tussen de cutscenes en de in game beelden is gewoon nauwelijks te zien. Dus hulde voor Square door wederom weer een nieuwe standaard te zetten voor het genre

Niveau is laag je hoeft niks bijzonders te doen dan beetje drukken op je x button. Maar zo leer je wel mooi het nieuwe battlesysteem en de menus een beetje eigen te maken. Square heeft ditmaal gekozen voor een real time turned bassed (??) strategy game. Ik ben een enorme fan van de TBS en was benieuwd naar dit nieuwe syteem. Het werkt enorm goed! Al moet ik zeggen dat het turnend bassed wel erg vervaagt. Maar goed daar waar andere ontwikkelaars het geprobeerd hebben om een real time element in de game te stoppen is Square het als enige gelukt om het er goed werkend systeem van te maken ... zonder dat je je dus irriteert aan je party. Dus wederom weer hulde.

Maar hier komt het eerste nadeel van de game, de introductie duurt te lang, veel te lang. Voordat je de volledige controle krijgt over je team ben je al ruim over de helft van het spel en je word tot dan toe ook nergens uitgedaagd om een goed geplande strategie te bedenken. Niet dat de game slecht is, want het verhaal is echt zo ontzettend goed en het slaat je ook voordurend om de oren door de vele intriges, drama en actie die er in zit. Door de vele cutscenes maakt dit weer tot een meeslepende game en bouw je met de characters een band op. Alles wordt ook nog eens ondersteund door geweldige muzikale begeleiding die spelervaring helemaal compleet maakt.

De eerste uren wordt je eigenlijk een beetje heen en weer geslingerd van jezus wat hebben ze toch weer een mooie game afgeleverd en wanneer het verhaal weer even inkakt denk je 'hoe lang moet ik nog met die suffe (niet uitdagend) gameplay aan de gang?' We weten dat FF de traditie heeft om pas laat op gang te komen maar als je ruim over de helft van het verhaal bent en je kan nog niet alles dan begin je toch wel langzaam van binnen te huilen. Wanneer je geduld echt bijna begint op te raken kom je op het punt dat je [/quote]Gran Pulse [quote]komt en de introductie is verleden tijd en vallen de verhaallijnen samen en heb je nu samen 1 doel! Daar begint dan ook gelijk weer het nostalgische FF gevoel te komen met allerlei side quests en de controle over je party en pas dan beginnen ook de echte uitdagende battles. Dit is waar je al die jaren op hebt gewacht.

Nu je volledig kennis hebt genomen van het crystarium (waar je charachter kan upgraden) en paradigm krijgen de battles een totaal andere dimensie. Nu kan je aan de slag met verschillende tactiek en dat maakt de gameplay interessant. Met elke paradigm kan je een bepaalde combinatie maken met van de rol (commando/ravanger/sentinel/saboetur/synergist en medic) die characters hebben. En de actie gaat rap .. heel rap! En het verveeld geen moment en wordt het nergens irritant. (hoewel het soms net te lang duurt voordat je een bepaalde actie kan selecteren) Omdat je je alleen met de leader kan spelen is het van belang welk rollen je de rest van het team geeft en door de hoge intelligent van je teammembers werkt dit ook verrassend goed en is dit wederom weer geweldig goed afgewerkt. Wederom hulde! Je hebt de snelle actie maar je behoud het overzicht van je strategie. Bovendien heb je tijdens de game beschikking over een Eidelon. Alleen zijn ze niet zo krachtig dat je ze nauwelijks gebruikt. Het enige wat handig is is dat je na gebruik hiervan je party members en jezelf volledig geheald en ontdaan zijn van alle status effects. Vanaf hier werkt het verhaal zich ook tot de boss battle en de climax.

Ik weet niet zo goed wat ik overall van de game moet denken. We missen toch een beetje de traditie getrouwe vrijheid van het verkennen van de wereld op zoek naar items etc. Pas eigenlijk nadat de game echt op gang is gekomen ben je in principe al weer bijna op het einde van de game (beetje overdreven) en door het trage en verloop en het (grotendeels) ontbreken verkennen van de wereld, het zoeken naar items en de interactie met andere wereldbewoners ontstaat er een soort van void in het verdere fantastische game. Het verhaal leent zich daar ook verder niet echt voor dus het is niet zo dat je echt een nare nasmaak van hebt. Daar waar deel 10 alle disciplines beheerste komt deel 13 niet aan dit pareltje.

Wat mij betreft is dit een van de beter games (zo niet de beste) die op de PS3 is uitgekomen, square heeft wederom een nieuwe standaard gezet voor het genre die naar alle waarschijnlijkheid ook gretige gekopieerd zal worden. Echter een tip voor de volgende aflevering hou op met die tergende trage opbouw en geef de gamer meer vrijheid.

4,5*

avatar van Bahamut Zero
4,0
Na circa 70 uur de verhaallijn van Final Fantasy 13 uitgespeeld. Dus het word wel eens tijd voor een review van mijn zijde.
Allereerst wil ik even melden dat Square Enix er eindelijk weer eens in geslaagd is om een goed spel zelf te produceren. Final Fantasy 13 heeft voor mij de honger gestild die ik na deel 10 kreeg en ruim 8 jaar mee om heb gelopen(2002!). Het allereerste wat mij opviel aan Final Fantasy 13 is dat het spel zich in de eerste paar uren vooral afspeelt in High-tech omgevingen. Denk hierbij aan moderne steden. Op zich een interessante omgeving waar genoeg gebeurt. Maar op een bepaald moment begin je de bossen die je in eerdere delen van Final Fantasy mocht onderzoeken wel een beetje te missen. Na het intro filmpje krijgt de speler ook een wazige indruk van wat er allemaal aan de hand is. Nadat je hele team in paren van 2 opgebroken wordt leer je langzaam de spelers kennen, ieder met zijn of haar achtergrond en motivatie om mee te gaan om de noodlottige situatie als Pulse L'Cie om te keren. Dat er echter nogal wat haken en ogen aan deze straf zit onthutsel je snel en dan al weet je in wat voor fantastisch avontuur je bent gevallen. Je team bestaat aan het einde van het spel uit 3 mannen en 3 vrouwen, ieder met zijn of haar goede en vervelende eigenschappen. Sommige party members zijn een beetje zeurderig terwijl anderen het hele spel lang de coolheid zelfe zijn. Zoals gezegd ontvouwen de feiten en details van dit spel zich heel erg langzaam in de eerste 30 uur. Na 30 uur raak je enigzins verveeld aan de soms toch wel saaie gebieden die Cocoon je te bieden heeft. Maar dan sla je gelukkig een ander, echt zeer vertrouwd pad in. Je beland op Gran Pulse, de thuisplaneet van alles wat niet kan of mag leven op Cocoon en jouw nieuwe opdrachtgever. Waren de eerste uurtjes van Final Fantasy 13 meer een opwarmertje om gewend te raken aan de nieuwe stijl van het spel. Op Gran Pulse kun je helemaal je oude Final Fantasy streken uithalen, chocobo's vangen, schatten zoeken of L'Cie missies uitvoeren. L'Cie missies zijn 64 gevechten die je voor Pulse L'Cie 'af' moet maken zodat de Cie'th hun zogenaamde 'Focus' voltooien en het eeuwige leven toegewezen krijgenHet kan allemaal. De combat in Final Fantasy 13 is ook op de schop gegaan. Ietwat saai en Final Fantasy 12 achtig, zit je achter je console te wachten tot het ATB balkje vol is waarna je op [Auto Battle] druk, en je team wel tekeer gaat. Echter ben ik er op een bepaald moment achtergekomen dat Auto Battle niet de beste manier is om te vechten. Zodra je wat aan het battle menu gewend ben, is het veel efficienter om zelf je route door het gevecht heen te stippelen. Dit maakt het in de meeste gevechten dan ook erg tactisch. Met behulp van Paradigm Shifts (voor de kenners onder ons is het net zoiets als de Garment Grid uit X-2) wijs je je characters bepaalde rollen aan, denk hierbij aan aanvaller-magier of heler. Soms moet je je kop hier dan ook goed bijhouden want vooral bij de sterkere bazen kan een verkeerde tactiek of een 'ongelukje' je meer kosten dan je lief is. Echter is hier een zware versoepeling in gekomen. Zodra je game-over gaat krijg je de kans om meteen weer overnieuw aan het gevecht te beginnen. Dit vond ik ergens een beetje jammer want het neemt toch een beetje uitdaging weg. Maar dit zal ongetwijfeld een maatregel zijn om te zorgen dat veel Final Fantasy spelers niet na uren lang trainen, zonder te saven. Al hun progressie kwijt zijn en klaagmailtjes naar Square toe spammen. En met name na een zwaar gevecht tegen een sterke baas (waar er overigens meer dan genoeg van zijn) is het toch wel een beetje een bevrijding om meteen weer rustig verder te kunnen spelen. Het upgrade systeem in Final Fantasy 13 kunnen we heel goed vergelijken met Final Fantasy 10. Door middel van 1 groot Chrystarium zijn alle skills en stats aan mekaar verbonden en zullen er vele AP's (Ability Points) besteed moeten worden om van skill/stat naar skill/stat te springen. Wapens kun je ditmaal upgraden d.m.v. items. Zodra je wapen genoeg AP uit de items heeft gehaald gaat het een level omhoog.

Voor mij is Final Fantasy 13 dan ook meer dan een goede terugkeer van de Final Fantasy reeks. Na jarenlang een beetje in het slop te hebben gelegen, kunnen JRPG fans zich weer met veel toewijding op een game storten. Mijn eindoordeel:

Gameplay: 9 (= 4,50*)
De gameplay van Final Fantasy 13 is erg goed, maar op sommige momenten kunnen de gevechten ietwat saai zijn. Vooral tegen zwakke tegenstanders is het gewoon een kwestie van A of X indrukken en maar toekijken hoe je team de vijanden de grond in boort. Tevens mocht er van mij meer te doen zijn op Cocoon zelf. Je komt in chapter 2 of 3 in een leuk pretpark maar daar kan je verder niks en je keert er ook niet meer terug Gemiste kans

Graphics: 10 (= 5*)
De graphics van Final Fantasy 13 zijn in mijn ogen nagenoeg perfect. Met name de FMV's zijn om je vingers bij af te likken.

Geluid: 9,5 (= 4,75*)
Zoals gewoonlijk kunnen we van Square Enix altijd wel goede muziek verwachten en in dit deel is dat zeker niet minder dan zijn voorgangers. Voice acting is ook erg goed uitgewerkt. Sommige party members kunnen op enkele momentjes ook erg zeurderig praten. Echter is dit wel goed gedaan en ook de verschillende dialecten die in de stemmen verwerkt zijn, zijn erg mooi omdat het voor de nodige afwisseling zorgt in plaats van sommige monotome voice actors.

Houdbaarheid: 10 (=5*)
Een verhaallijn waar je sowieso 60 uur over doet. Talloze side missions en de kans om een nog sterker team te maken nadat je het spel hebt uitgespeeld houden mij nu al meer dan een maand in de houdgreep.

Eindoordeel : 9,6 (=4,8*)
Zoals ik mijn review al begon is Square Enix er eindelijk weer eens in geslaagd om een goed spel te produceren. Final Fantasy 13 is een echte FF die absoluut niet onder doet voor haar oudere zusters en moet in elke JRPG collectie een vaste plaats krijgen. De wekenlange spanning die ik voor de release had zijn voor mij niet voor niks geweest.

avatar van harm1985
4,0
Zit nu op zo'n 40 uur in de game, ben inmiddels aangekomen op Gran Pulse en het spel maakt gelijk een metamorfose door zeg!

Overall ben ik te spreken over FFXIII, ik voel nog niet de verbondenheid met de personages van eerdere delen (met name FFVIII omdat ik veel van Squall in mezelf herken), maar het verhaal is toch best interessant, zei het wat vaag af en toe, zeker in het begin.

Je begint in media res, zoals bij alle FF's, en gaandeweg wordt je steeds meer verteld over de 13 dagen die aan het begin van het spel vooraf gingen, ik vind die aanpakt allerminst hinderlijk en past juist wel bij de ontwikkeling van het spel.

Het nieuwe gevechts-systeem is even wennen, je werkt immers met paradigmas, waarin ieder personage een rol toebedeelt heeft gekregen, maar je enkel de leader direct bestuurt. Dit vergt, ondanks de auto-attack optie die zelf de meest geschikte aanval kiest, toch nog wat taktiek. Er zijn namelijk 6 rollen:
Commando, die het moet hebben van fysieke aanvallen,
Ravager, die vooral zwarte magie hanteert,
Sentinel, die de klappen opvangt en als bliksemafleider dient,
Synergist, die de partij versterkt door bijvoorbeeld bravery te casten,
Saboteur, die de vijand verzwakt met bv. dispel of slow
en een Medic, die je team heelt.

Tijdens het vechten bouwt zich een stagger-meter op, als die vol is, is je vijand gedurende korte tijd extra kwetsbaar. Met louter commando's in je team bouwt die meter echter langzaam op, ondanks hun sterke aanvallen. Met louter ravengers bouwt de meter wel snel op, maar loopt ook rapper leeg. Zo kan een gevecht dus nodeloos lang duren, als de verkeerde tactiek wordt gebruikt. Als je een puur offensieve tactiek gebruikt zul je rap game-over zijn, want de HP meters worden alleen maar gevuld door een medic (of je moet de hele tijd potions pakken, ook niet effectief). Je hebt in totaal 6 paradigma slots tot je beschikking die je vrij kan invullen en waar je tijdens het gevecht tussen kunt schakelen. Zeker in het begin is de ene paradigma de andere niet, het ene personage heeft als synergist hele andere spells tot zijn beschikking dan de andere. De vijanden lopen net als in FFXII in de map rond, maar als je het gevecht aangaat wordt je wel, net als bij eerdere delen naar een andere dimensie getransporteerd.

Dan zijn er nog de Eidolons, oftwel de summons. Ieder personage heeft zijn eigen Eidolon, die op verschillende momenten van het verhaal in het spel komen. Je moet ze echter wel eerst verslaan (zoals gebruikelijk is in FF) en dat is niet simpelweg hakken, maar soms juist klappen opvangen of je partners versterken. Al met al lijkt het vechten dus een beetje op dat van XII (vanwege de automatisatie) en X-2 (vanwege de paradigma switches).

Dan komen we bij het levellen. Dat lijkt een beetje op het systeem van FFX, met een soort grid, genaamd crystarium. Je verzamelt geen EXP, maar CP (Crystarium points) en zo activeer je één voor één de kristallen. Naar mate je vordert in het spel wordt je crystarium steeds uitgebreider en kunnen je personages meer rollen op zich nemen. In tegenstelling tot eerdere delen beperkt het levellen zich dit keer tot magic, strength en hp. Abilities leer je ook middels het crystarium. Levellen heeft tot op zekere hoogte wel zin, want de CP die je niet gebruikt omdat je alle kristallen al hebt geactiveerd kun je na een uitbreiding toch inzetten. Ook blijft het spel zo uitdagend, want ik ben al een paar keer op mijn bek gegaan bij een boss-fight (en Eidolon gevechten). Gelukkig hoef je in zo'n geval niet helemaal opnieuw te beginnen, je kunt het gewoon nog eens proberen middels de 'retry' optie, die je overigens ook tijdens het gevecht kan gebruiken; vluchten is er echter niet meer bij.

Aan de side-quests ben ik nog niet echt toegekomen. Er zijn namelijk een hoop missies binnen het spel, die lijkt een beetje op de Clan sidequest van FFXII. Sommige zijn noodzakelijk om verder te komen in het spel, andere zijn optioneel. Naarmate je meer missies hebt voltooid stijg je in ranking. Hoe snel je een gevecht afrond speelt mee in het behalen van bepaalde trophies; er wordt namelijk bij alle gevechten (ook buiten de missies) een target time gezet, hoe verder je eronder zit, hoe beter, want dat betekent een hogere beloning in de zin van items die je krijgt.

Die items zijn namelijk belangrijk voor je wapens te upgraden. Dit doet een beetje denken aan het systeem van FFVIII, alleen is een item hier representatief voor een hoeveelheid EXP, dat ervoor zorgt dat je wapens level-up gaan. Er zijn voor elk personage zo'n 10 basis wapens, die naar mate ze levellen zich ontwikkelen tot wapens met ieder hun eigen eigenschappen. Sommige wapens zijn heel erg sterk qua magic, andere qua strength, weer andere zijn meer in balans. Qua accessoires is er niet veel veranderd ten opzichte van eerdere delen, alleen kunnen ze net als de wapens levellen waardoor ze beter worden.

Ook grafisch ziet het er super uit, nu waren de PS2 FF delen al erg mooi, maar dit is wel een stapje omhoog zeg. Zeker als je em in full HD speelt kijk je je ogen uit, al moet ik zeggen dat bij sommige effecten, zoals een Aeroga spell tijdens een gevecht, de framerate wel omlaag gaat. Ook de muziek is fraai, ik ben niet zo heel bekend met Leona Lewis, maar de melodie van het nummer verveelt nergens en past wel bij de FF sfeer. Ook de wat industriële, duistere nummers in sommige delen komen goed uit de verf en zetten de sfeer goed neer.

Ik ben benieuwd wat de rest van het spel me nog gaat bieden, voor nu krijgt het een 4.5, maar dan verwacht ik nog wel wat meer side quests buiten de missies om. Ik ben in ieder geval wel benieuwd hoe het afloopt, en of Cocoon gered gaat worden! Fans van de serie kan ik em in ieder geval aanraden, ook al is het eerste deel wat lineair en zijn er wat veel cut-scenes. Niet liefhebbers zal deze game dus ook wel niet gaan overhalen, maar ja, ik ben dan weer geen FPS fan.

avatar van AchmedATM
4,0
Ik speel al Final Fantasy games sinds ik 6 was, het blijft een fantastische reeks van games die elke RPG liefhebber gespeeld moet hebben (op z'n minst geprobeerd). Final Fantasy XIII stelt zijn voorgangers niet teleur (het is zelfs een grote stap vooruit t.o.v. XII)

Verhaal:
Het verhaal is standaart en heeft weinig nieuws, dit valt echter te vergeven door de Mythos achter dit deel. De Fal'cie, Magic en omgeving geven het verhaal meer pit waardoor je het blijft volgen en het bijna nooit dood valt.

Personages:
De cast is wederom standaart en wat je gewend bent van een FF game. Ze zijn echter wel goed uitgewerkt dat je meer interresem gaat tonen. Alhoewel Hope mij echt begon te irriteren, de EMO karakters in de FF reeksen vond ik altijd al irritant. Verder had elke personage iets om toe te voegen. Maar in game was mijn party altijd (Fang, Lightning en Sazh) mijn drie favorieten en volgens mij ook de beste combinatie.

Presentatie:
Daar draait het om, de omgevingen zijn mooi het vervelende hier is dat je niet al te veel tijd krijgt in veel omgevingen. Nadat je het spel hebt uitgespeeld is er echter maar keuzen uit 2 locaties om te levellen en challenges te doen, dat is toch erg jammer. Het commentaar rond de graphics bij de xbox versie (die ik heb) lijken mijn niet gepast. Ik heb beide versies gespeeld en het valt alleen op rond het haar van de personages, In de Cutscenes is er af en toe ook wat pixelation maar een cutscene kijk je toch maar 1x.

Gameplay:
Dit spel is meerdere malen "Fast-Paced" genoemd dit klopt voor een Turn-based RPG. Maar dit spel kan je zonder frustratie op je gemak uitspelen. Je kan maar 1 personage tegelijk besturen, maar door het gebruiken van de Paradigm Shift kan je algemene taken geven aan je teamleden. (Healen, DPS etc.) Het is een goed systeem waardoor je niet te veel onder druk wordt gezet, dit maakt het spel makkelijker voor mensen die dit als hun eerste RPG kiezen.

FF XIII is wel een leuk spel maar na het uitspelen is er weinig te doen en wordt het eentonig en vervelend. Gelukkig kan je saven en het spel in je kast opslaan tot je weer zin hebt

avatar van Maiky
3,5
Nu ik ruim 46 uur door heb gebracht met Final Fantasy XIII is het tijd voor de stand van zaken. Ik heb 'm nog niet uitgespeeld, maar ik neem alvast de vrijheid om het een en ander met jullie te delen hoe ik de eerste 46 uur van Final Fantasy XIII heb ervaren. Laat ik beginnen om te stellen dat dit mijn eerste Final Fantasy-game is, maar niet mijn eerste JRPG. Dat gezegd hebbende staat XIII voor de zware taak om Tales of Symphonia te benaderen, die enkele jaren geleden voor mij de standaard zette voor RPG's van dit kaliber.

De verwachtingen waren dus hooggespannen, maar binnen die verwachtingen heb ik een aantal concessies moeten doen. Ze moest ik mezelf eerst overtuigen dat ik de vele tussenfilmpjes zal moeten accepteren als ik aan XIII begin. Dat heb ik uiteindelijk voor lief genomen, maar dat wil niet zeggen dat ik er volledig positief tegenover sta. Maar laat ik eerst stellen dat XIII vrijwel foutloos is. De graphics zijn van een enorm hoog niveau en het verschil tussen de filmpjes en de gameplaybeelden zijn nauwelijks te zien. XIII zet bovendien kwalitatief uitstekende tussenfilmpjes neer, die echter zelden indruk maken. De enige momenten waarbij ik even stil stond om de omgeving in me op te nemen waren de keren dat ik voor het eerst in de flora en fauna van Cocoon mocht rondstruinen en bij enkele vergezichten. Bovendien blinkt Square-Enix uit in duizelingwekkend vormgegeven wolkenmassa's.

De in-game omgevingen die met deze graphics geboetseerd zijn willen echter niet altijd emotioneel overtuigen. Final Fantasy XIII kan beter Final Science Fiction XIII genoemd worden, want XIII lijkt wel het Japanse RPG-equivalent van Star Wars. Dat is in principe niet negatief, ware het niet dat ik geen emotionele band op kan bouwen met deze industriële vormgeving. Al het ijzeren plaatwerk in zowel de omgevingen als de vijandelijke soldaten vind ik te ver van me af staan om echt te beklijven. Neem dit niet op als kritiek: dit is puur subjectief. Ik reken de game hier niet op af. (Hoewel ik moet toegeven dat het een beetje invloed heeft op mijn uiteindelijke beoordeling.)

De tussenfilmpjes zijn zoals bekend overdadig aanwezig. Square-Enix laat echter toch wat steekjes vallen. Of er nou veel filmpjes in een game zitten of niet, ik vind het absurd dat er momenten zijn dat je een filmpje hebt, vervolgens tien meter loopt, en dan weer een filmpje krijgt. Wat ook enig effect heeft op de gameplay: als je in een gevecht voor de eerste keer van paradigm wisselt, vindt Square-Enix het nodig om al je personages kort een hip bewegingkje te laten doen. Dat is frustrerend. Terwijl ik tijdens een gevecht moet wisselen, zit ik dus realtime naar een filmpje (zij het van enkele seconden) te kijken terwijl de vijand mij aanvalt en ik niets in de hand heb. Ik ben er nog niet uit hoeveel tijd ik hiermee verlies (en of ik hiermee uberhaupt kostbare speeltijd mee verlies) maar dit soort visuele aanstellerij kan ik vaak niet op prijs stellen. Onder visuele aanstelleritus versta ik ook het oproepen van de Eidolons, dat visueel vuurwerk met zich meebrengt dat in schril contrast staat met het eigenlijke nut van de Eidolon. Bovendien duurt het bij het Crystarium vijf onnodige seconden om het uiterst eenvoudige systeem te tonen. Dit zijn details, maar de ruimte die al deze 'kleine beetjes' inneemt had Square-Enix beter kunnen besteden aan ietwat gevarieerdere omgevingen.

Nee, echt indrukwekkend wordt het pas als je rond de 30 uur in de game zit, als je een grote vlakte betreedt. Dan is ook meteen de benauwde structuur weg. Het pad dat je daarvoor doorloopt is smal, zeer smal. Het is zelfs bijna slordig te noemen dat Square-Enix onzichtbare muren in het rond strooit. Dat had mijn inziens niet gehoeven. Hoe dan ook, het lineaire verloop raakt ongeveer halverwege danig ontwricht, maar niet veel later geeft de game weer gewoon toe aan de smalle gangen. Ik meen me te herinneren dat dit nog zal veranderen, en ik speel dan ook naar het moment toe dat ik daar van af ben en weer die grote vlakte op kan. Desondanks is het een teleurstelling dat de openheid niet vast wordt gehouden nadat je op de vlakte bent geweest. Nadeel van die open vlakte is dan weer wel dat het verhaaltempo drastisch naar beneden gaat, maar dat is nog te overzien. Waar XIII overigens ook geen punten mee scoort: hier en daar lijken de levels erg uitgerekt om tijd te rekken. Jammer.

Qua verhaal en personages kan ik kort zijn. De eerste 45 uur heb ik braaf het verhaal gelezen en bijgehouden. Daarna verloor ik definitief mijn interesse. Het verhaal is prima, maar naar mijn smaak niet hoogstaand. Men heeft er wel de nodige liefde in gelegd, waardoor het verhaal een goed verzorgd geheel is. Daar scoort Square-Enix punten mee.
Over de personages was ik bij voorbaat sceptisch. Ik heb liever die typische Japanse personages dan stevig op het westen gerichte personages, zoals metroseksueel Snow en de lollige doch ietwat melancholische Sazh. Alle personages zijn echter enorm goed uitgewerkt. Iedereen heeft zijn eigen karakter en dat is fijn om te zien. Sommigen gaan echter wat irriteren. Zo zorgde Vanille met haar kreuntjes voor de nodige hilariteit en meligheid in huize Maiky, maar dat sloeg uiteindelijk ook om in irritatie. Ik heb geen band met de personages zoals ik dat bij ToS had, maar de personages zijn zodanig goed uitgewerkt dat XIII op dit gebied geen onvoldoende scoort.

Tot slot de gevechten. Het duurde een hele tijd voordat ik de werking goed en wel begreep. Het vecht inderdaad geweldig, hoewel ik toch de vechtwijze van ToS prefereer. Maar het zou flauw zijn hierover te vallen. Dat doe ik dan ook niet. Het systeem werkt heerlijk en daar blijft het bij.

Dit is dus hoe ik XIII de eerste 46 uur heb ervaren. Ik ben nu bij het scripted gevecht met de Adamanchelid. Mensen die nog nooit een Final Fantasy-game hebben gespeeld kunnen met een gerust hart aan XIII beginnen. Sommigen hebben wat moeite met het verhaal, maar ik ondervond eigenlijk weinig problemen. (Waarschijnlijk ook omdat ik wazigheden snel voor lief neem.)
Ik zou deze game - in het stadium waarin ik nu ben - op twee manieren kunnen beoordelen. XIII doet weinig tot niets fout. De graphics zijn hoogstaand, de muziek fijn (het liedje in Nautilus is fantastisch!) en het vechtsysteem acceptabel. Het is een dijk van een JRPG die voor liefhebbers goed in de smaak zal vallen. Het gebrek aan inspirerende omgevingen en een echt goede band met de personages haalt de score echter voor mij omlaag. Het objectieve aantal sterren zal ongetwijfeld 5* zijn. In die zin doet XIII eigenlijk niets fout. Subjectief gezien schipper ik op dit moment nog tussen 3,5 en 4*. Hopelijk weet Square-Enix me nog enigszins te verrassen met wat komen gaat.

avatar van JacoBaco
3,5
Nou, dat was het dan. Ik heb er even veel tijd in gestoken, want ik heb FF 13 in een week of 5 uitgespeeld. En dit is mij gelukt in iets meer dan 50 uur. Het viel niet altijd mee, want er zitten wat hardnekkige boss battles tussen. En soms dacht ik dan even, dit is onmogelijk. Maar toch zijn de meeste allemaal makkelijk binnen 5 of 10 minuten te verslaan. Alles hangt af van de juiste Paradigm en vaak was het wel even irritant om daar achter te komen. Maar als je eenmaal lekker bezig bent, is het gevoel van controle heerlijk om te ervaren. Leuk hoe je zo'n gigantische boss de pan inhakt. Dat geeft echt voldoening.

Qua gameplay niets mis met deze game. Turned based is niet helemaal mijn ding, maar voor FF maak ik natuurlijk een uitzondering. De graphics zijn natuurlijk ook om je vingers bij af te likken, maar verder viel het vaak toch een beetje tegen. De game dan, niet de graphics natuurlijk. Vooral bij FF VII, VIII en IX heb ik ontzettend genoten van de muziek. Ik heb ze allemaal op CD en af en toe moet ik het gewoon weer even luisteren. FF VII blijft de beste muziek hebben. Prachtig hoe muziek en beeld zo mooi met elkaar kunnen samenwerken. Dus ja, de muziek in FF XIII valt erg tegen. Ook het verhaal vind ik geen verhaal om over naar huis te schrijven. Beter dan de gemiddelde game, maar voor FF begrippen niet goed genoeg. Al moet ik zeggen dat het ook niet meevalt natuurlijk. We zitten al bij deel 13 en zie dan maar eens origineel te blijven. En de plaatsen (de levels) waar je allemaal komt, zijn ook niet echt van hoog niveau. Gelukkig zijn de personages wel goed uitgewerkt, maar dat mag ook wel bij een game waar je minstens 45 uur mee bezig bent.

De final boss is pittig, maar ook wel weer goed te doen. Het zijn 2 gevechten achterelkaar, dus zorg er in ieder geval voor dat je er op dat moment ook echt even de tijd voor hebt. En ja, een vrij uitgebreid einde natuurlijk wat gepaard gaat met een prachtig filmpje en dan ineens besef je, hey, dit was het dan, ik ben klaar. En toen kwam het gevoel van ontevredenheid. Na 52 uur spelen, had ik iets meer voldoening willen krijgen. Maar helaas!

Final Fantasy XIII is misschien net niet de moeite waard omdat er erg veel tijd in gaat zitten.

Aldus mijn mening.

3,5*

avatar van CarealotCarrot
3,5
Final Fantasy XIII, ach, alles is er toch al over gezegd? Veel mensen zijn vooral negatief, mede dankzij je beperkte vrijheid.

En je wordt inderdaad erg beperkt in je keuzes in het begin. Ik vind het dan niet erg dat er maar een pad is (was ook zo in FFX), maar dat je maar twee aanvalsmogelijkheden hebt vind ik niet kunnen. De eerste pakweg tien(!!) uur van de game bestaat de combat uit op kruisje drukken. Daarnaast wordt je qua verhaal meteen in het diepe gegooid, er wordt met veel termen/namen gestrooid waardoor ik in het begin behoorlijk in de war was. Dit resulteerde erin dat de eerste tien uur een groot drama waren waar ik mij met moeite doorheen heb moeten worstelen. Na die eerste tien uur heb je eindelijk je team bij elkaar en genoeg aanvallen zodat er tenminste wat afwisseling is. Al zullen veel mensen al zijn afgehaakt tegen deze tijd. Nee, het begin is niet echt leuk en dat het verhaal niet bijster interessant is helpt ook niet mee.

Na 20-25 uur bereikte ik eindelijk Gran Pulse en dan begin je eindelijk vrijheid te krijgen. Vrijheid die ik hard nodig had . Hier kun je over een gigantische map rondlopen en zelfs side-questen (Cieth Stones)! Daar werd ik wel blij van. De Side-quest monsters hadden tenminste wat meer tactiek nodig dan de normale monsters.

Sure, de game ziet er goed uit en ik vond de wereld uiteindelijk interessant worden. Maar het verhaal en de karakters (die Hope is maar een klote kind) konden me nergens raken of boeien en dat is de eerste keer voor mij in een FF game. Ik heb uiteindelijk wel plezier gehad door de side-quests te doen, maar een FF hoor je te spelen voor de main quest, maar die kon me, afgezien van de bazen, uiteindelijk niks schelen en dat is toch wel een groot gemis.

avatar van DarthSolidKevin
3,0
Na iets minder dan 40 uur is het me uiteindelijk gelukt om de game helemaal uit te spelen. Ik kan het woord L'Cie en Fal'Cie niet meer horen en zinnen met: "Enemies of Cocoon" al helemaal niet. Naar het einde toe werd dit gelukkig wel minder, maar de personages zijn zo eendimensionaal dat het me op een gegeven moment niet veel kon boeien of ze bleven leven of niet.

Hope is de enige die een beetje diepgang krijgt, maar op een gegeven moment hebben de schrijvers het volgens mij ook maar opgegeven. Eigenlijk vond ik alleen Fang een beetje boeiend.

Het was uiteraard niet allemaal kommer en kwel, want ik heb hem tenslotte uitgespeeld. Ik denk dat dit met name door de combat komt. Die had ik deze keer beter onder de knie. FF13 was wel oké, maar het zal me niet lang bij blijven. Wel ga ik (over een tijdje) een poging wagen aan deeltje twee. Kijken hoe die is.

Voor nu: 3*

3,5
Uiteindelijk heb ik echt wel veel plezier gehad aan Final Fantasy 13. De game is alleen echt heel lineair dus soms lijkt het meer te lonen om gewoon de youtube versie te kijken bij wijze van. Je mist dan in principe niets.

Het verhaal was ook best boeiend tot aan het wazige einde, maar gelukkig houden de personages het geheel goed overeind.

Het vechtsysteem is aan de ene kant wel gaaf en diepgaand, maar het speelt wel heel geautomatiseerd op een gegeven moment. Dat gecombineerd met de oneindige wandelgangen en het besturen van 1 personage maakt het dus dat als je alle cutscenes gewoon kijkt op YouTube je praktisch net zo goed het spel hebt gespeeld. Maar ja, over het algemeen vond ik het wel weer een leuke final fantasy.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:36 uur

geplaatst: vandaag om 09:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op GamesMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.