
Life is Strange: True Colors (2021)
PC / PlayStation 4 / PlayStation 5 / Xbox One / Xbox Series X/S / Google Stadia / Nintendo Switch
Adventure
single player
Ontwikkeld door Deck Nine
Uitgegeven door Square Enix
Alex Chen, een jonge vrouw die is opgegroeid in een pleeggezin, heeft een moeilijke jeugd gehad. Acht jaar na hun uit elkaar gaan, zoekt haar broer Gabe weer contact en moedigt haar aan om terug te keren naar het pittoreske bergstadje Haven Springs in Colorado. Daar aangekomen blijkt Gabe echter omgekomen bij een mysterieus ongeluk. Gebruik Alex' psychische en empathische krachten, waarmee ze sterke emoties kan lezen en manipuleren, om de waarheid achter Gabe's fatale ongeluk te ontrafelen.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=QtmLoZkFXA4
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.
Life is Strange: True Colors release date announced, will be non-episodic
Life is Strange Remastered Collection announced
Hm, die trailer van True Colors is wel pakkend moet ik zeggen. Ik ga dit toch maar even volgen. Ziet er veel interessanter uit dan met onze Mexicaanse broers uit deel 2.
Maar dat is uiteindelijk niet waar het in deze game omgaat en uiteindelijk niet eens de gameplay.
Het gaat meer om de ervaring en de soort van ZEN momenten wat je krijgt in combinatie met echte emotionele gevoelens, vergelijkbaar met het echte leven.
Ik heb nog nooit de vorige Life is Strange game gespeeld en dus weet ik niet precies wat anders is.
Maar ik vind deze game geweldig vanwege het mezelf vaak echt rust geeft en voornamelijk vanwege mijn bipolaire stoornis.
Daarnaast heb je ook nog mini games zoals Arkanoid via arcade kasten in de game, net zoals met de yakuza games.
Daarnaast denk ik soms echt aan Shenmue vanwege de ZEN en rustige momenten.
Ben nog niet zo ver in de game en toch vind ik het geweldig.
Maar het spel bleek toch wel een stuk beter te zijn dan ik had verwacht. Je superkracht wordt uiteindelijk erg goed gebruikt (met impact vergelijkbaar aan het eerste deel), de personages zijn sterk en interessant genoeg om te leren kennen. Het verhaal is niet heel complex, maar dat is geen groot minpunt, want door het goede tempo en de leuke afwisselingen blijft het allemaal erg interactief.
Voor mij is dit het sterkste deel in de reeks sinds deel 1!
Ivm Black Friday heeft deze nu 21 euro korting in de PS store en op Steam. Zat ik stiekems op te hopen

Heeft iemand al de prequel chapter Wavelenghts gespeeld? Ofwel het verhaal van Steph. Ik wil dat ook gewoon spelen. Flauw dat het niet direct bij de game zit, moet je toch los kopen?
Na het eerste uitspelen was ik direct enorm tevreden, en wil ik bijna schrijven dat dit de beste LiS ervaring was. Maar tijd zal uiteindelijk leren welk game ik langer en beter in herinnering zal blijven houden. Hoedanook was dit een heel goede game. Bij het eerste chapter had ik nog vrees dat ik me door sommige chapters zou moeten worstelen, maar vanaf chapter 2 heb ik me geen moment verveeld en wilde ik het in een ruk doorspelen. Een heel goed teken voor dit soort spel en iets dat ik zelfs bij de eerste LiS niet doorgaans had.
Grafisch was dit in ieder geval al een heel bevredigend spel, niet te vergekijken met de stilstand die bv. een Telltale over vele jaren had. Je kunt nog altijd vriend of vijand zijn van hoe de karakters worden getekend, komen soms nogal plastieken over, maar al bij al kan ik me heel goed vinden met de grafische stijl van dit True Colors. Er waren heel veel memorabele panorama's en ook het stadje is prachtig vormgegeven. Het hele spel baadt een beetje in dit magisch-realistisch sfeertje, want het is natuulijk niet logisch dat een stadje dat met tewerkstellingsproblemen en met een aggressieve firma te kampen heeft zo floreert.
Maar dat is sowieso een gegeven: je moet om van dit spel kunnen genieten meegaan in de suspension of dis-belief. Je moet geloven dat het dorp werkelijkheid kan zijn en dat de eigenschappen van Alex kunnen bestaan. Ook al wordt het omschreven als lezen van emoties, vind ik het toch eerder telepatie getriggerd door emoties. Hoewel Alex zelfs met voorwerpen kan interageren, wat zelfs dat betreffend vergezocht is.
Het verhaal is ook enorm goed, en best spannend uitgewerkt. Het is geen nagelbijter maar een paar verrassingen heeft het wel in petto. Enkel spijtig dat tegen het einde de logica van het spel een beetje onderuit gehaald wordt. Een sterke emotie als die van Jed zal er allicht niet bestaan en dan had Alex die al veel vroeger moeten opvangen. En stel even dat Jed een soort anti-emotie super-power heeft, dan hadden voorwerpen in de buurt van de mijn haar emoties moeten doen triggeren. Maar ok, logica fouten kun je in zo goed als elk SF verhaal tegenkomen als je maar lang genoeg zoekt. Het heeft mij alvast niet te hard gestoord. De uitwerking en atmosfeer blijft je in het spel houden.
Al bij al een dikke 4*.
Ik ga dit aankomende week afronden, ben al vrij ver. Ik vind het een hele sterke game.
Heeft iemand al de prequel chapter Wavelenghts gespeeld? Ofwel het verhaal van Steph. Ik wil dat ook gewoon spelen. Flauw dat het niet direct bij de game zit, moet je toch los kopen?
Ik heb Wavelengths niet uit kunnen spelen. Het duurde lang, de gameplay stelt niet zo veel voor aangezien je de hele dlc in de Record Store doorbrengt en er wordt aardig in herhaling gevallen doordat het 'verhaal' bestaat uit 4 jaargetijden.
De review volgt deze week, maar ik ben benieuwd naar jullie keuzes.
Ik heb Typhon weten te verslaan door niet toe te geven op het politiebureau, daarna schoot Jed me neer bij de mijn en bij mijn terugkeer stonden Steph, de agent en de dame van de bloemenwinkel waar ik de naam even kwijt van ben achter me. Ryan, Charlotte en Duckie niet. Ik heb Jed geconfronteerd en toen ik aangaf dat ik hem vergaf brak hij en heeft hij alles opgebiecht. Bijzonder tof dat je dialogen met alle karakters op het einde dus je geloofwaardigheid bepaalden. Zo vertelde ik de dame van de bloemenwinkel in het begin van de game de feiten en was ze verdrietig, maar Alex werd er wel geloofwaardig door. Daarna gekozen om met Steph die de vriendin van Alex is geworden Haven te verlaten (Berlijn). Precies het einde wat bij mijn verhaal paste.
Echt een geweldige game, zeker de laatste 2 chapters zijn top.
Ik heb Wavelengths niet uit kunnen spelen. Het duurde lang, de gameplay stelt niet zo veel voor aangezien je de hele dlc in de Record Store doorbrengt en er wordt aardig in herhaling gevallen doordat het 'verhaal' bestaat uit 4 jaargetijden.
Ik heb net even gekeken, maar op de Xbox marketplace kost me dit 13 Euro. Ik vind zulke zaken echt belachelijk. Je released een game en kort daarna breng je betaalde DLC uit. Beetje emotionele chantage want ik wil het wel spelen maar had eerder 5 euro in gedachten. Ik denk er nog even een dagje over.
Je omschrijving klinkt wel saai, terwijl ik Steph een erg leuk karakter vind. Hm.
Maar ok, als het nogal repititief is valt dat misschien wel weer tegen. Ik weet het niet. Ik mocht Steph wel, heb er een relatie mee gestart.
Vanavond uitgespeeld! Zeer van genoten, dit komt veruit het dichtst in de buurt van de originele LiS vibe.
De review volgt deze week, maar ik ben benieuwd naar jullie keuzes.
Ik heb Typhon weten te verslaan door niet toe te geven op het politiebureau, daarna schoot Jed me neer bij de mijn en bij mijn terugkeer stonden Steph, de agent en de dame van de bloemenwinkel waar ik de naam even kwijt van ben achter me. Ryan, Charlotte en Duckie niet. Ik heb Jed geconfronteerd en toen ik aangaf dat ik hem vergaf brak hij en heeft hij alles opgebiecht. Bijzonder tof dat je dialogen met alle karakters op het einde dus je geloofwaardigheid bepaalden. Zo vertelde ik de dame van de bloemenwinkel in het begin van de game de feiten en was ze verdrietig, maar Alex werd er wel geloofwaardig door. Daarna gekozen om met Steph die de vriendin van Alex is geworden Haven te verlaten (Berlijn). Precies het einde wat bij mijn verhaal paste.
Echt een geweldige game, zeker de laatste 2 chapters zijn top.
Even een aanvulling, heb gisteravond nog even op youtube wat video´s van het slot gelezen en een stel comments gelezen, maar ik vind het wel heel teleurstellend dat je schijnbaar altijd op een bekentenis van Jed uit komt. Het enige wat je bepaalt is of je Haven verlaat of er blijft wonen en met wie (of alleen). Beetje karig dat hier geen grote beslissingen zichtbaar zijn geworden. In LiS 1 en 2 had je toch behoorlijk heftige keuzes op het einde, met het redden van Chloe of Arcadia Bay en op welke wijze je de Mexicaanse grens over zou gaan en of daarbij doden zouden vallen en wat je na die overgang zou doen.
Dit neemt niet weg dat True Colors een hele toffe game is, maar het is wel jammer dat al je keuzes dan veel minder bepalend waren. Ik had liever gezien dat er ook eindes waren dat niemand Alex had geloofd en Typhon had gewonnen of dat het bv uit de hand was gelopen en dat op het einde bv Jed of Alex dood was gegaan bij een verkeerde dialoog.
Met goed einde bedoelde ik dat Steph en Ryan mijn vrienden bleven, en de meeste inwoners mij kant kozen tijdens de bekentenis.
Dat had ik je al eerder kunnen vertellen Ajax&Litmanen1, was bij de eerste twee (de eerste en Before the Storm) ook al zo. Het verhaal laat zich eigenlijk niet beinvloeden door je acties, enkel hoe bepaalde personages ten opzichte van je zich verhouden kun je bepalen.
Met goed einde bedoelde ik dat Steph en Ryan mijn vrienden bleven, en de meeste inwoners mij kant kozen tijdens de bekentenis.
Da's niet helemaal waar. Nou ben ik Before the storm een beetje kwijt in mijn geheugen, maar bij LiS 1 maken je keuzes wel degelijk enorm veel verschil. Denk aan wel of geen zelfmoord van een klasgenote, Chloe die wel of niet met een dwarslaesie in een rolstoel zit en al helemaal het einde, waar je zelf kiest of je Chloe gaat redden of je dorp. Hoe dan ook sterven er mensen door je beslissing.
En wat ik al zei over LiS 2, dat jouw keuzes daar bepalen of er op het einde doden vallen en of je een happy of unhappy end bij de broers krijgt.
Maar bij True Colors is dus de conclusie dat het enige dat je bepaalt is of je een relatie krijgt en of je blijft of gaat. Vind ik wel karig.
Die tussenkeuzes heb je hier ook, , je kunt met Steph samen zijn of niet, met Ryan of niet en vertrekken of niet. Zo gezien heb je hier al bijna meer keuze dan bij deel 1. De keuzes zorgen misschien niet voor het doodgaan van mensen, maar is dat alles wat telt? De boodschap van liefde in dit deel vind ik persoonlijk sterker.
Maar echt het verhaal beinvloeden, zoals je opperde. Als protagonist doodgaan of niet, Typhon laten winnen of niet etc. . Dat was er ook bij LiS en Before the Storm niet.
Deel 2 heb ik niet gespeeld, maar LiS heb je in principe 2 eindes. Er zijn hier of daar wat tussenkeuzes, maar wat je ook doet, je krijgt 1 van die 2 eindes. En die bepaal je nog wel op het einde zelf, dus zelfs dat zou ik eigenlijk niet echt als keuzevrijheid bestempelen.
Die tussenkeuzes heb je hier ook, , je kunt met Steph samen zijn of niet, met Ryan of niet en vertrekken of niet. Zo gezien heb je hier al bijna meer keuze dan bij deel 1. De keuzes zorgen misschien niet voor het doodgaan van mensen, maar is dat alles wat telt? De boodschap van liefde in dit deel vind ik persoonlijk sterker.
Maar echt het verhaal beinvloeden, zoals je opperde. Als protagonist doodgaan of niet, Typhon laten winnen of niet etc. . Dat was er ook bij LiS en Before the Storm niet.
Nou ja, ik vind de beslissingen in LiS 1 en 2 echt groter waar je invloed op hebt. Dat waren leven of dood beslissingen.
Als ik deze game met bv LiS 2 vergelijk dan voelt het voor mij helemaal omgekeerd. LiS 2 was een wat saai avontuur met een enorm heftig einde waar jouw keuzes echt groots waren en LiS TC was een enorm tof en boeiend avontuur met een wat vlak einde. Ik dacht echt dat ik grote beslissingen had genomen, maar online blijkt dan dat elke beslissing naar dat moment loopt en dat vind ik jammer. Verder wel een prima game natuurlijk.
Een bitterzoete ervaring. Na deel 1 zeker het beste deel in de LIS reeks. Grafisch is het een stuk vooruit gegaan sinds het eerste deel. Niet alleen zijn de models, kleuren en het oog voor detail beter, maar iets wat dit deel uitzonderlijk goed doet is een “hemel op aarde” creëren. Dit dorp ziet eruit als een prachtige plek om te wonen, met een gezellige community. Ik beleefde veel plezier aan rondlopen, de mensen leren kennen en de natuur bewonderen.
De personages zitten goed in elkaar. Niemand is ‘perfect’, maar er is ook niemand die geen enkele goede eigenschap heeft. Zelfs de antagonistisch-achtige figuren lieten goede kanten zien, en ook de aardigste personages hadden iets waar ze mee worstelde. Deze game laat goed zien dat niemand het makkelijk heeft, maar ondanks tegenslagen is het altijd mogelijk goede herinneringen te maken.
In tegenstelling tot de eerste LIS lijkt dit deel meer een slice of life verhaal te vertellen, ipv één groots probleem te hebben waar het merendeel van het verhaal zich op focust. Niet te zeggen dat er geen hoofdlijn is, maar het merendeel van de game bestaat uit omgaan met mensen uit het dorp. Mijn favorieten stuk is wanneer ze LARP gaan spelen. Hoe deze jongen een dag van vreugde krijgt rond een periode waarin iedereen rouwt, en hoeveel plezier iedereen heeft in het meedoen met het avontuur. Met als hoogtepunt dat Ethan zo dusdanig opging in het spel dat heel zijn realiteit veranderde in de fantasie die ze aan het maken waren. Top stuk

Het laatste hoofdstuk lag niet helemaal lekker. Vond de flashbacks overbodig, vond de twist onvoldoende werken en met één gesprek werd al die opbouw afgerond. Er was niet een grootste, pittige keuze of een moment waarin je hard met je acties geconfronteerd werd. Hierdoor twijfel ik of het cijfer hoger verdiend. Het lijkt mij iig leuk om de game te herdoen voor de Platinum Trophy en om andere keuzes te maken. Wellicht dat hierna mijn eindcijfer hoger word.
Zeker de moeite waard. Mooie sfeer, rustgevend, goede personages en voldoende invloed om de interacties leuk te houden.
3,5/4*
We volgen hier Alex Cheng, een pubermeisje met een heftig verleden die weer in een middle of nowhere-dorp komt wonen waar haar broer ook woont, die ze al jaren niet meer heeft gezien. Hij sterft bij een ongeval maar Alex vermoed dat er meer achter zit en dat blijkt. Nou is het whodunni-verhaal best aardig, maar staat eigenlijk nog vrij lang op de achtergrond, omdat de focus van de game meer ligt op het verkennen van het kleine dorpje en de mensen te leren kennen. Voor iedereen doe je wel iets of help je ze en zonder dat je het beseft zijn deze keuzes bepalend voor de uitkomst van je dialoog met bareigenaar Jed op het einde van de game. Vooral het LARP-verhaal vond ik leuk, als je met Ethan een denkbeeldig avontuur speelt. Dit zijn de beste momenten van een game die vol met kleine charmante momenten zit. Idem met het Haven Springs festival of je momenten met Steph. Ja, ik liet Alex met haar een relatie krijgen, want Steph is cool met haar platenzaak en DJ baantje en ze was veel leuker dan Ryan uitgewerkt. Mooie scène als je haar een roos geeft op het festival en ook zeker mooi als je haar zoent op je dakterras.
Ik vond de band tussen Alex en Steph erg lijken op die van Max en Chloe. Zowel Alex als Max is een beetje een onzeker meisje die steeds meer los komt en de vergelijkingen tussen de stoere alternatieve chicks Chloe en Steph lijken me duidelijk. True Colors lijkt gewoon best wel op de originele LiS qua opbouw en dat is positief. De personages spreken me weer aan en de setting van een kalm Amerikaanse dorpje blijft me ook boeien. Wel jammer dat je in Haven alleen maar op de hoofdweg kan blijven en niet alles kan bezoeken, maar ach. Wat ik wel jammer vind is dat het einde wat rommelig is en dat je keuzes niet overdreven veel invloed hebben, want hoe dan ook zal Jed bekennen dat hij verantwoordelijk is. Jouw keuzes leveren alleen steun of tegenwerking op, plus een keuze of je Haven verlaat en met wie. Beetje karig als je weet hoe groot je keuzes in de andere games waren bij de eindconclusie. Deze reeks speel ik toch om met mijn beslissingen het verhaal te beïnvloeden.
Maar buiten dat heb ik ervan genoten. Het was weer een mooie reis in een fijne setting (de game oogt prachtig en kleurrijk), kent weer hele goede indie-muziek en met toffe personages waarvan je best gaat houden. Wel vind ik het gierig dat het prequel-level met Steph alleen tegen betaling speelbaar is. Even over nagedacht, maar ik ga zulke dubieuze zaken niet steunen, dus ik bekijk het alleen op Youtube. Maar voor wie deze reeks een warm hart toedraagt zou ik zeggen, ga dit spelen. Even getwijfeld over de score, maar ik rond ‘m omhoog af omdat ik deze True Colors toch beter vind dan de twee vorige delen.
4*