Prototype’s ontwikkelingsproces verliep niet bepaald van een leien dakje, dat was merkbaar. De makers wilden in het begin zelfs een online mode integreren, wat uiteindelijk toch niet het geval is geworden. Gelukkig maar, de makers wilden zich dan ook volledig concentreren op de veelbelovende singleplayer, een slimme zet, als je het mij vraagt. Het was dan ook niet gek dat iedereen naar dit spel uitkeek, het spel was dan ook zo gehypt dat het op een gegeven moment niet meer uit te houden was. Prototype werd dan ook vaker en vaker vergeleken met de exclusieve topper van Sony, inFamous. Uiteindelijk zijn die vergelijkingen nonsens, achteraf gezien. Maar welk spel is nu het beste, denken jullie nu hoogstwaarschijnlijk? Wel, beide spellen hebben hun eigen sterke kantjes meegekregen, de rest hangt volledig af volgens de eisen die de speler in kwestie het meest in aanmerking neemt.
Prototype is een free-roamer geworden, in New York. Op zich niet zo bijzonder, totdat je Prototype zelf eens eindelijk mag gaan spelen. Jij speelt als Alex Mercer, iemand die vele superkrachten bezit en dat mag je dan ook uiterst serieus nemen in deze titel. De krachten die je ter beschikking krijgt zijn namelijk overweldigend, ik heb zelden in games mij zo vermaakt met de verschillende diverse krachten, als in Prototype. Je krijgt in het begin enkel de klauwen in je bezit, wat op zich wel cool is. Totdat je de daaropvolgende krachten die je later in het spel zal gaan moeten ontgrendelen of zal gaan moeten aanschaffen. Dit is dan ook het absolute pluspunt in Prototype. Alex kan zelfs ook gebouwen oprennen, wat wel handig is, zeker wanneer verschillende vijandelijke troepen je achtervolgen. Alex kan geen auto’s besturen, wel tanks of helikopters, wat wel bijzonder goed is uitgevoerd in dit spel. Voordat je deze kunt gaan besturen, moet Alex belangrijke sleutelfiguren consumeren, die het vervolgens mogelijk maken om deze verschillende gaven over te kunnen nemen en in jou voordeel te laten spelen. De actie die zich bevindt rondom jou in het nogal grauwige New York is bij vlagen indrukwekkend te noemen. De gameplay is dus al bij al gewoon top, alles klopt gewoon. Je voelt je dan ook een woeste krijger die wat alles wat zijn pad doorkruist, verwoest. Zoals het moet horen in dit soort spellen. Nergens is het dan ook zo goed uitgevoerd dan als in Prototype, hier schittert dit spel dan ook meermaals per speelsessie in. Prototype heeft duidelijk veel potentie en daar spelen de makers van Protototype dan ook slim op in.
De graphics zijn over het algemeen behoorlijk verzorgd te noemen. De animaties van Alex Mercer zijn vooral bewonderenswaardig te noemen. De vijanden zijn daarentegen een pak minder gedetailleerd. Veel variatie aan vijanden is er trouwens ook niet, wat spijtig is. Het aantal eindbazen mocht voor mijn part trouwens ook wat uitgebreider zijn. Maar toch, de bazen die je dan toch op je bord krijgt, zijn zeker uitdagend genoeg te noemen om het allemaal nog een tikkeltje uitdagender en verfrissend genoeg te houden. New York ziet er overigens een beetje sfeerloos uit, veel gebouwen lijken dan ook vaak op elkaar, wat wel een beetje te betreuren is. Soms lijdt het spel ook wel onder zijn soms ietwat grootse aanpak, dat komt omdat de camera soms nogal schokkerig overkomt bij een te grote hoeveelheid actie op je scherm. Overweldigend is Prototype absoluut, enkel in zijn uitwerking laat het soms ietwat te wensen over. Desalniettemin vind ik de aanpak van Prototype toch wel een gedurfde zet, ook al laat het spel soms hier en daar wat steekjes vallen. Het spelplezier lijdt hier gelukkig dan ook niet al te veel onder.
Nu moet ik spijtig genoeg beginnen met de zwakste schakel van het spel, het verhaal. Het verhaal wist mij de eerste uren toch wel in zijn greep te houden, daarna echter niet meer. Er zijn teveel gebeurtenissen tussen verschillende personages, zodat je voor dat je het weet de draad kwijtraakt en nauwelijks nog weet waar het eigenlijk allemaal om draait in Prototype. Dat is eigenlijk wel spijtig, Alex Mercer is een sterk neergezet personage, dat staat sowieso buiten kijf. Maar toch, ik was een beetje teleurgesteld in het verhaal, uiteindelijk zijn er ook iets te weinig hoofdmissies te volbrengen in dit spel. Of ja, weinig is iets te veel gezegd, voor het genre althans. Je bent ongeveer wel een dikke tien uur kwijt als je wat gaat exploreren in New York en je enkel bezighoudt met de hoofdmissies, zoals ik deed. Daarnaast heb je nog enkele leuke zijmissies om eens uit te proberen, waarbij je dan het dubbele van de voorgenoemde speelduur mee kan gaan verlengen. Buiten dat, is er eigenlijk bijzonder weinig te doen in Prototype.
Prototype heeft sowieso enorm veel potentieel, dat moet gezegd zijn. In Prototype voel je ook dat het potentieel hier zeker en vast te vinden is, alleen laat het net wat te wensen over om echt over te komen als een topper. In het genre zijn we weer een bijzonder leuke titel rijker, enkel heeft het spel toch enkele kleine minpuntjes die het moeilijk maken om Prototype als een topper te mogen gaan aanprijzen. Prototype biedt de speler een leuke maar vooral destructieve ervaring aan, waar je toch wel het nodige spelplezier uit kan halen.