Een kleine anderhalf maand geleden had ik eerlijk gezegd niet verwacht dat ik dit nog steeds zou spelen. Nou weet ik niet of dat de verdienste is van Phasmophobia of het feit dat zo’n beetje alle co-op games wel leuk zijn, maar ik heb me in mijn bijna 90 uur in elk geval meer dan prima vermaakt. En nog steeds wel eigenlijk.
De gameplay-loop is simpel. Als onderzoeker van het bovennatuurlijke betreed je een omgeving waar het spookt. Dat kunnen relatief compacte woningen zijn, maar ook grote en verlaten scholen of instellingen. Aan jou – of jullie – de taak om te achterhalen om welke van de 24 geesten het gaat. Dat doe je door bewijsstukken te verzamelen, zoals het maken van foto’s, de temperatuur in de gaten houden en meer. Tegelijkertijd probeert de desbetreffende geest jouw mentale gezondheid omlaag te krijgen door je bang te maken met zogeheten ‘ghost events’. En hoe lager die mentale gezondheid van jou wordt en hoe langer je met je onderzoek bezig bent, des te gevaarlijker en actiever zo’n geest kan worden.
Na verloop van tijd moet ik eerlijk zeggen dat het soms een tikkeltje saai kan worden. Na bijna 90 uur is dat volgens mij niet echt de schuld van Phasmophobia, maar de voorspelbaarheid sluipt er wel al redelijk vroeg in. Na een uur of 10 heb je namelijk de meeste ghost events wel gezien en weet je nagenoeg altijd wel wat voor type events je kunt verwachten. Dat maakt de ervaring minder eng, maar niet per se minder leuk – vooral als je met meerdere personen speelt.
Gelukkig krijg je op een gegeven moment de mogelijkheid om zelf een aangepaste moeilijkheidsgraad te creëren. Op die manier kun je zelf kiezen hoe snel jouw mentale gezondheid daalt, hoe actief de geest is, of hoeveel soorten bewijzen zo’n geest achterlaat. Dat zorgt ervoor dat het allemaal net wat frisser blijft. Maar ik mis nu wel meer variatie in de soorten ghost events, hopelijk krijgen we die van Kinetic Games in de vorm van toekomstige updates.