Ik ben ook eindelijk klaar met deze Mafia: Definitive Edition en hier heb ik echt gigantisch van genoten zeg. Het is mijn eerste ervaring met een Mafia-game, geen idee waarom ik dit destijds niet heb gespeeld want het is nu en was toen echt mijn soort game. Maar ik kan dus niet vergelijken met de originele game en dat ga ik dan ook niet doen, maar ik heb uiteraard wel even op YouTube beelden van toen bekeken en je mag wel stellen dat Hangar 13 een geweldige job heeft verricht met deze remake die schijnbaar van de grond af aan is opgebouwd qua beeld, geluid, stemmen en cut scènes. Het resultaat mag er wezen, want het oogt als een moderne game. Het jaren dertig-sfeertje is awesome, net als de prachtige wagens en kleding van toen, maar ook de lekkere jazzmuziek op de autoradio. Dan zat ik soms tijdens het rijden echt te genieten.
Ik hou het meest van een goede singleplayer campagne, daar haal ik veel meer plezier uit dan online dingen te doen. Ik hou van verhalende games en dan zit je hier goed als je Tommy speelt die in de jaren 30 zich op weet te klimmen binnen de maffia. En ja, alles wat je aan die tijd doet denken zit er wel in. Een Don waar ze allemaal ontzag voor hebben, illegale drank, kameraadschap, afrekeningen, omkopingen, afrekeningen, een lovestory en noem het op. Origineel is het niet, maar als iets goed uitgewerkt is dan hoor je mij niet klagen. Dit is duidelijk een game die met liefde is gemaakt. De missies zijn niet overdreven lang op een enkeling na en ze zijn dus enorm lineair. Dat vind ik niet zo erg, want zo blijft het tempo hoog en de actie intens. Echt moeilijk is het niet, al ga je wel een aantal keer dood. De beruchte racemissie en vliegtuigmissie had ik in 1x, maar ik speelde dan ook op medium/normaal en niet op hard of de classic mode. Zoveel uitdaging zoek ik niet.
Wel jammer is dat de game je missie op missie laat spelen, zonder onderbrekingen. Als je dat vergelijkt met bijvoorbeeld GTA dan mis je hier rustmomenten dat je bijvoorbeeld even zelf rond kan toeren door de stad (dat kan wel via een apart modus, maar is vrij saai) of een submissie kan doen. Nee, je volgt hier een missie of 20 en that’s it. Maar al te erg is het ook weer niet, want de missies zijn best leuk en de cut scènes bij het verhaal ronduit goed gemaakt. Maar als ik wel enige kritiek op het verhaal mag hebben, dat einde is wel erg afgeraffeld. Je bent de hele game een trouw volger van Don Salieri die ook best goed voor je is en dan eindig je plotseling met een bankoverval en verraad aan de Don, die daarna boos word en je maat vermoord en uiteindelijk ook jou, jaren later. Die overgang vond ik zwak.
En je voelt tijdens het spelen echt wel dat dit een bijna twintig jaar oude game is. De stad is prachtig gemaakt, maar wel leeg. Er is echt geen reet te doen, behalve missies spelen. Maar ook bijvoorbeeld het schieten voelt soms erg lomp aan. Ik vind het coversysteem houterig en gedateerd. Speel moderne shooters als Gears of War of Tomb Raider en je weet dat het zoveel beter kan bij third person actie. Vaak moet je wel uit de dekking komen wil je iemand goed raken. En in de stad merk je ook wel dat het niet echt leeft. Auto’s en mensen volgen een geprogrammeerde route, maar dat merk je in missies ook, zoals de sneakmissie (overigens wel tof) in het pakhuis. Maar is dat nou erg? Nee, vind ik niet. Ik heb me er vrij weinig aan gestoord omdat de game gewoon leuk is om te spelen.
Voor mij was dit een erg lekkere 18 uur knallen in de 30’s en genieten van mooie cut scènes. Veel meer krijg je niet, maar veel meer vroeg ik ook niet.
4*