Spider-Man: Miles Morales (2020)

De vorige Spider-Man game combineerde ik met het kijken van de keigoede Spiderverse film. Het leek me daarom leuk deze te combineren met de keigoede Far Frome Home film, waardoor wederom een weekje van mijn leven in het teken van Spider-Man stond. Geen spijt van gehad. Dit is een goed semi-vervolg / lange DLC. De kortere speelduur en een simpeler verhaal werken eigenlijk goed in de game z’n voordeel. Waar de 2018 game teveel content had kreeg ik hier juist behoefte aan meer. Liever te weinig content dan genoeg gehad hebben voordat het einde bereikt is.

Eén van de dingen die de Spider-Man games goed doen is het verhaal: ondanks dat het superhelden genre talloze clichés bevat, en ik er dood mee ben gegooid, weten ze de personages en conflicten interessant te schrijven. Miles is een chille, aardige Spider-Man die goede daden doet omdat mensen helpen/redden het van zichzelf beloning genoeg is. Door de game heen heeft hij allerlei leuke interacties met fans, geinige gesprekken met vrienden en familie, of komt hij terecht in heftige drama momenten waarin geen duidelijke uitweg te vinden is. Een juiste balans. Er is bv de twist dat de hoofdvijand eigenlijk de goede vriendin van Miles is, genaamd Phin. Toen ik haar masker zag en een vrouwelijke stem hoorde viel meteen te concluderen dat het Phin was en ik was bang ze haar identiteit zouden blijven verbergen, alsof het een onvoorspelbare twist zou zijn. In tegendeel, vrij snel nadat ze verschijnt word al onthuld dat het Phin is en vanuit daar speelt het verhaal op een goede manier met die kennis: moet Miles de waarheid vertellen? Moet hij haar bevechten? Misschien valt er passief iets op te lossen door te praten? In de scenes met Miles en Phin zie je duidelijk de worsteling die Miles meemaakt, niet wetende wat precies de juiste handeling is, hopende dat het allemaal goed eindigt. Goede acteerprestaties en spannend verhaal.

Qua gameplay is Miles ook iets interessanter dan Peter. Miles heeft Venom powers die hem de mogelijkheid geven speciale aanvallen te doen die Peter niet kon. Er zijn bepaalde vijanden waarbij het haast een noodzaak is Venom te gebruiken, waardoor er iets meer strategie inzit in vergelijking met Peter. Niet bijzonder veel meer, maar voldoende om hem leuker te vinden om mee te vechten.
Stealth voel ik me wisselvallig over. Het is leuk om te doen en ik probeerde meestal eerst stealth te doen ipv er meteen op los te meppen, maar het is compleet overbodig. In tegenstelling tot bv Batman Arkham games is er geen straf voor stealth negeren. Het had mij fijn geleken als ze afwisseling meer aanmoedigde door bv gegijzelde burgers te hebben die neergeschoten werden als je gezien werd.

De hoofdgame is kort, maar ik beleefde zoveel plezier aan het spelen dat ik zonder probleem alle optionele content afging. De bonus missies hadden niet alleen korte leuke cutscenes, maar ook leuke beloningen zoals gave skins of tokens voor handige upgrades. Bv de cutscenes met de dove meid waren wholesome en als kattenliefhebber was dit de coolste shit allertijden.

Open world games blijven hit and miss bij mij. Spider-Man is zeker een hit. Ik vroeg me af: waarom slaat dit wel aan maar haak ik bij bv Witcher of Horizon af? Na even vergelijkingen maken merkte ik op dat een groot verschil in Spider-Man is hoeveel plezier ik beleef aan rondreizen. Het is heeerrlijjjkk om gewoon rond te slingeren door de stad, constant rekening te houden met de timing van je inputs, spelen met zowel de horizontale als de verticale afstand. Spider-Man is erg leuk om rond te bewegen. En als je niet lang wilt reizen zitten er overal handige fast travel punten waar je in 1x naartoe kunt gaan, ipv eerst naar een dichtstbijzijnde fast travel punt te moeten gaan en dan pas kunnen fast travelen. Op de PS5 versie waren er gewoon geen laadtijden, waardoor het tempo van rondreizen nooit eronder leed. Scheelt dat de wereld erg mooi is om naar te kijken en soms lastig is van life action beelden te onderscheiden.

Ik zou het haast een 4,5* willen geven voor hoeveel plezier ik had, al verdiend deze game dat niet helemaal. Het vraagt dezelfde 60 euro die ze voor de 2018 game vroegen, terwijl het toch echt een stuk korter is. 30, hooguit 40 euro, was meer gepast geweest. Uiteindelijk blijft het een nogal eentonige game waarin je steeds rondslingert tussen dezelfde gebieden en dezelfde badguys bevecht. Cutscenes niet kunnen overslaan is echt vervelend (zeker als je New Game+ doet). Ik vond het leuk om alle missies te doen en er waren meestal leuke dialogen om het interessant te houden, maar ik kan de game niet verdedigen als iemand het maar saai en teveel van hetzelfde zou vinden.

Goed deel dat mijn enthousiast heeft gemaakt voor het vervolg. Wacht wel ff met kopen tot het in de aanbieding is.

4*

Het heeft een paar jaar geduurd, maar ik heb dan ook eindelijk eens een Spider-Man game kunnen spelen met de aankoop van mijn PS5. Eigenlijk zijn dit soort games de reden dat ik die console ook wilde, want dit zag er in 2018 echt zo vet uit met de eerste game. Die ga ik komend jaar wel eens spelen, maar nu was het de beurt aan de opvolger Miles Morales.

Ik heb vanavond de game eindelijk helemaal voltooid. Dat wil zeggen, het hoofdverhaal en de side missions, behalve al die onzin van spullen verzamelen, zoeken of bendes in elkaar meppen. Dat ging me echt vervelen na een tijdje. Maar buiten dat is er gelukkig genoeg te doen dankzij je friendly neighborhood app waarbij je genoeg mensen kan helpen. Denk aan verloren vogels opsporen, ijs van een kraan halen of een kat in je rugzak mee nemen op funtrip (hilarisch, inclusief Spider-Man hoofdmaskertje!). Maar het draait natuurlijk om het hoofdplot waarin je Miles Morales als persoon en als tweede Spider-Man beter leert kennen. Ik kende hem al van bijvoorbeeld de animatiefilm Into the Spider-Verse van een paar jaar terug, maar toch was het meer dan interessant. Ik heb wel meer met Peter Parker en zijn wereld, maar Miles is ook sympathiek en boeiend genoeg om een game mee te vullen. Zijn moeder, oom, Phin, vrienden. Er is genoeg te vertellen en dat doet de game dan ook, in een razend tempo. Want deze game voelde wel als een enorme achtbaanrit vol tempo en adrenaline.

Met een uur of 10 ben je door alles heen, maar dan heb je er ook voor mijn gevoel wel alles uitgehaald. Zeker richting het einde wordt het behoorlijk grootschalig en duister, maar nooit té want er zijn altijd weer menselijke momenten. Zo verwacht je niet richting de grote finale een flashback waarbij een jonge Miles en Phin samen een schoolproject hebben gemaakt. Wel is het plot behoorlijk voorspelbaar, met diverse twists die ik wel aan zag komen. De dubbele agenda van oom Aaron, zijn niet verrassende draai dat hij toch weer goed is, Phin die toch geen kwaadaardig persoon wil zijn, etc. Geeft niet, het was vermakelijk genoeg. En heel eerlijk vind ik de speelduur wel prima. Tegenwoordig moeten games zo 50 tot 100 uur duren, maar voor mij is dat niet altijd nodig. Deze game is kort, maar heel intens vol spetterende actie in zowel diverse binnen locaties als ook gewoon in New York zelf. En laten we eerlijk zijn, we spelen dit toch allemaal om lekker rond te slingeren?

Want ow, wat is rondslingeren door Manhattan met 60 frames per seconde in 4K ultiem cool om te doen. Na een paar minuten speelde ik het alsof ik er al tientallen uren in had zitten. De game is echt bloedjemooi en fijn qua beeld, geluid en muziek en iedere minuut in de stad was gewoon een feest. De stad leeft, met veel verkeer, voetgangers, blinkende neon-billboards, vogels in de lucht en overal random situaties. Ik moet wel zeggen dat ik na een tijdje weinig zin had om weer in te grijpen bij een overval of vluchtwagen, dus dat geloofde ik wel. Maar zoals al gezegd is er qua hoofd en zijmissies meer dan zat te doen. Ook het vechten gaat vrij intuïtief en als je de nodige skills hebt ge-unlocked (zeker je elektrische venom-krachten zijn heerlijk) ram je je heerlijk stijlvol door ladingen bad guys heen. Maar ik ben wel eerlijk, na een tijdje was dit niet het meest boeiende deel van de game omdat gevechten wel erg op elkaar gingen lijken. Ontwijken, bewegen en je speciale moves, dat is het wel om gewoon door te kunnen gaan. Het stealthy afwachten is hier niet echt mijn ding. Dat deed Batman in de Arkham games beter. Laten we eerlijk zijn, deze games zijn gewoon kopietjes van de Arkham games, maar dan in een ander sausje. Niks mis mee overigens, wat goed is kun je best kopiëren.

Zeer van genoten. Na een tijdje is het wel een tikje eentonig, maar zolang de focus op de hoofdmissies blijft liggen is dat prima te negeren. Dit zijn games die je als kind in je hoofd had, gewoon als Spider-Man door een enorme stad rond mogen slingeren. Dat dit tegenwoordig kan is iets om heel blij van te worden. Ik ga de eerste game dan ook zeker nog spelen, maar voor de afwisseling wacht ik er wel een tijdje mee.

4*

Leuke game, maar wel een herhaling van zetten na de eerste game. De beoordeling valt wat positiever uit aangezien het hier om een spin-off gaat en niet om een vervolg, waarin je toch meer nieuwigheden zou verwachten.

De meest positieve elementen van deze game zijn wat mij betreft het hoofdpersonage en het tempo van de game. Miles is een zeer boeiend personage, waardoor het verhaal dat we volgen en de conversaties altijd interessant zijn. Het eerste deel bevatte veel herhaling en veel saaie missies. Deze game is wat korter en je kan de in herhaling vallende side quests volledig aan je voorbij laten gaan tot de eindcredits. De boss battles vielen ook erg in de smaak.

Wellicht viel de beoordeling iets lager uit als ik de volle mep betaald had, maar nu als 'gratis' PlayStation Plus Extra game heb ik weinig te klagen, op het gebrek aan vernieuwing na.