Twin Mirror (2020)
PC / PlayStation 4 / Xbox One
Adventure
single player
Ontwikkeld door Dontnod
Uitgegeven door Bandai Namco
Sam Higgs had genoeg van Basswood in West Virginia, maar Basswood was nog niet klaar met hem. Wanneer Sam terugkeert naar zijn thuisdorp, om afscheid te nemen van zijn beste vriend, blijkt dat hem nog het een en ander te wachten staat. Als hij oog in oog komt te staan met zijn verleden ontstaat er een innerlijk conflict, waarin Sam moet bepalen of hij opnieuw de band wil opbouwen met een oude liefde, of dat hij zijn unieke intellectuele vaardigheden gaat gebruiken om de duistere geheimen van het dorp te ontrafelen. Maar wie kun je vertrouwen als je jezelf niet eens vertrouwt?
Grafisch is deze game een stap vooruit ten opzichte van de voorgaande Dontnod games. De personages zijn gedetailleerder en de omgeving oogt levendiger. Voornamelijk de Mind Palace sequenties zien er prachtig uit! Wederom leer je van allerlei mensen in een dorp kennen, waarvan de meeste menselijk voelen en interessant zijn om mee te praten. Het verhaal gooit vroegtijdig een flinke wending je kant op, die mij gelijk nieuwsgierig maakte naar de rest. Vanaf dat punt is het wisselen tussen in rust de omgeving verkennen, mensen leren kennen of meer te weten te komen over de geschiedenis van het dorp, of misdaad onderzoeken doen. Persoonlijk vond ik de misdaad onderzoeken het minst interessant omdat het meer een kwestie is van alle opties afgaan, tot de game "is goed. ga maar door" zegt, dan dat je een moeilijke keuze moet maken aan de hand van lang logisch nadenken. De misdaadonderzoeken boden iig wel afwisseling en ze zaten niet te dicht op elkaar.
Het einde was ietwat onbevredigend (zijpersonages met wie je een kort gesprek hebt gehouden blijken de grote misdadigers te zijn. Uhm.. ok. Sure. Moeilijk om hierom te geven als ik die personages nauwelijks ken). Je krijgt ook een groot keuzemoment voor de climax die een flinke invloed heeft op de afronding. Echter, waar Life Is Strange met een moeilijke 50/50 keuze kwam (geen duidelijk goed antwoord) is er hier één keuze overduidelijk beter. Je krijgt in beide eindes goede dingen die de ander niet heeft, maar dan heb ik het over een 20/80 verhouding. Het had me gaaf geleken als het mindere einde betere opties kreeg om de keuze moeilijker te maken.
Soortgelijk als Supermassive’s Dark Pictures Anthology is dit gewoon een kortere spannende thriller die lekker wegspeelt, alsof je een mini serie bingewatched. Ik zou niet zeggen dat je iets groots mist als je het overslaat, maar ik houd je zeker niet tegen als je belangstelling hebt.
3,5*