Final Fantasy XVI (2023)

Weer een wat grauwe/bozige FF. Ik mis toch een beetje het optimisme en de kleurrijke figuren

Nou ik moet eigenlijk nog altijd XV een keer proberen. Daar koop ik wel een keer een complete versie van. En de geremasterde versie van XII op de Switch. En ik wil VIII eigenlijk eens een herkansing geven (destijds terzijde gelegd tussen VII en IX in). Dus heb ik nog wel even.

Ik moet toegeven dat ik het er niet zo slecht vond uitzien, maar het zou wel een heel aangename verrassing zijn geweest inderdaad als ze wat meer teruggrepen naar de wat kleurrijkere oudere delen.

Maar goed ik denk dat je voor dat soort stijl in 2020 toch eerder richting de Tales...serie of Dragon Quest moet gaan kijken. Final Fantasy lijkt zich na deel XII wat eh...meer emo, grauwe en donkerder zoals je al zegt te willen profileren.

Het verhaal klinkt een beetje als een re-hash van FFVI. Laten we hopen dat de main story wat vleziger is dan FFXV.

Pre-order geplaatst. Komt mijn nieuwe 2TB SSD gelijk van pas!

Na het zien van de reviews? Overtuigd. Heel erg. Zowel qua gameplay als sfeer en setting. Het is inderdaad wel grauwer en minder kleurrijk dan vroeger en heeft zelfs wat weg van (zoals er al werd opgemerkt in bepaalde reviews) Game of Thrones, maar ik kan zomaar zeggen dat dit echt de eerste Final Fantasy sinds XII is die me oprecht trekt. En meteen ook een van de eerste current gen titels waarvan ik echt kan zeggen waar ik de overstap eventueel voor zou doen.

De reviews klinken heel positief, al heb ik ze hooguit gescand uit angst voor spoilers.

Ligt nu voor me op tafel, inclusief gratis DLC en steelbook. Nu nog tijd vinden om hem te spelen

Ziet er wel heel tof uit.

Een opgebrand persoon met een meisje er in vrij luguber..

lol
Ik had het meer over de gameplay beelden die ik heb gezien.

Net door de eerste tutorial heen van het battle systeem. Zeer onder de indruk tot nu toe. Veel beter dan dat vage begin van FFXV.

Beetje Game of Thrones achtige vibe.

Lijkt me ook wel heel erg gaaf dit

Ik raak meer en meer onder de indruk. Het is een stuk rauwer en bloederiger dan ik gewend ben van Final Fantasy, maar, en dat is misschien wat voorbarig, misschien is dit wel het beste deel sinds FFX.

Alvast een eerste tip: rings of timely attack en evasion alleen aanzetten als je alleen wil button mashen zonder na te denken. Je maakt het spel er een stuk makkelijker mee namelijk.

Wat een geweldige emotionele rollercoaster vol met cutscenes, geweldige soundtrack en characters.
De meningen zijn wel flink verdeeld op het internet en ik snap ook wel de reden waarom.
Ze hebben er dit keer een extreem duistere Final Fantasy van gemaakt met ook best wel veel depressieve omgevingen en npc's.
Maar de soundtrack in combinatie maakt het meer dan goed en ook vanwege de goede aard van de main characters en de wel vrolijke momenten die erin zitten.
Soms best vergelijkbaar met het echte leven en niet iedereen heeft daar zin in, wat natuurlijk begrijpbaar is.
Ook bevat de game extreem veel cutscene na cutscene en op momenten dacht ik aan Metal Gear Solid 4 vanwege de film achtige benadering.
Op het internet word door bepaalde mensen ook aangegeven dat het moeilijk te begrijpen valt wat de game eigenlijk wil zijn.
Of het nou een videogame, film of artwork moet voorstellen.
Ook de elementen van Final Fantasy 14 online die erin zijn verwerkt gecombineerd met Crisis Core, Game of Thrones en Asura's Wrath.
Persoonlijk vind het ik van alles wat en square enix heeft er naar mijn mening een meesterwerk van gemaakt.

Square Enix heeft een groot risico genomen en dat doen ze wel vaker net zoals met Capcom.
Zoveel mogelijk willen afwijken van de vorige delen en iets anders willen doen zodat het geen gerecyclede troep word zoals wat grote Amerikaanse (EA en Activision) of Franse (ubisoft) game companies vaak wel doen.

Net de intro van het game doorgespeeld, na een kleine 3 uur kan het eigenlijke game dan ook beginnen.
Al een stuk of 5 boss-fights gehad die alle zo een beetje hetzelfde stramien hadden (op de Eikon-fight na). Ik hoop dat het wat dat betreft toch wat meer afwisseling gaat bieden.

Grovonion later in het spel, nadat je Benedikta verslagen hebt, krijg je een tweede Eickon, waardoor je wat meer gevechtsopties hebt, waaronder nieuwe aanvallen en abilities.

Ja, die heb ik in de tussentijd, en gezien de plaats in het menu komen er noch een paar bij. Maar behalve een andere kleur verandert het aan de simpele gevechten weinig. Combat stelt me tot nu toe teleur. Gevechtstrategie is bijna altijd hetzelfde, wegspringen, hakken/schieten en weer wegspringen. Bovendien zijn veel van de kleinere tussenvijanden regelrechte bullet-sponges die gewoon te lang duren om verslaan te worden.

Snap gevoelsmatig wat je bedoelt, toch vind ik het wat meer variatie bieden dan in deel XV. Maar als je die ringen gebruikt hoef je echt alleen maar op vierkantje te drukken VII remake vergde wat meer tactiek.

Maar eerlijk is eerlijk met turn based zoals FFX en diens voorgangers kun je nu echt niet meer aankomen. Wat dat betreft was FFXIII misschien wel het fijnste moderne systeem, al kon je met de gambits van XII ook toffe dingen doen.

Natuurlijk wel. Dat systeem is nog altijd bijzonder geliefd door veel RPG liefhebbers. Niet iedereen is fan van een meer aktiegericht combatgebeuren en het is echt geen toeval dat games als Octopath Traveller bvb zo geliefd zijn of er zo uitgekeken word naar Sea of Stars. Tijdsloos en geliefd. Het is net alsof iemand zegt 'isometrische RPG's kunnen echt niet meer' om dan te ontdekken dat Divinity Original Sin, Wasteland en Pillars of Eternity bij de meest geliefde en hoog aangeschreven games in het genre zijn.

Maar dat terzijde. Dit combat systeem hier lijkt me het meest interessante sinds XII. XIII had ik het minste mee. XV heb ik enkel bij een vriend gespeeld dus kan ik moeilijk echt beoordelen (het komt er echt wel eens van), maar vanwege het feit dat hiet echt het hoofdpersonage centraal staat en het groepsidee wat naar de achtergrond lijkt te zijn geschoven (verbeter me als die indruk fout is) lijkt me dit een degelijke tussenoplossing.

Het is met afstand nog steeds de game op de huidige generatie die ik het liefst wil spelen. Al zal dat best wel even duren.

Het is gebeurd! Na een dikke 65 uren heb ik gisteren een einde bereid aan Ultima. Nu nog een paar trophies halen en dan kan ik er een streep onder trekken.

Het laatste gevecht was zoals een beetje alles in FFXVI: bombastisch. Er wordt niet gespaard met grootschalige effecten, telkens als je denkt dat deze boss-fight niet getopt kan worden gaat de volgende weer in crescendo verder.

Maar wat vond ik er nu van? Ik heb er een groot stuk tijd in verbracht dus qua motivatie zat het zeker snor. Ik had eigenlijk maar weinig momenten waar ik twijfelde om verder te spelen, iets dat ik bij andere RPG's wel vaker heb (twee keer langere tijd gestopt met Persona 5R bv.). Ik heb ook alle side-quests gespeeld, ook al was dat bijna altijd een fetch-quest gepaard aan een mini-boss fight. Maar ook al waren de quests weinig geinspireerd, het verhaal en de cut-scenes waren dat ook tijden de side-quests wel. Je krijgt enorm veel van de wereld mee en met de persoonlijke gevechten die iedereen heeft om in deze brutale wereld te overleven.

Het verhaal is dan ook top en het meest naar voren springende element. De karakters zijn stuk voor stuk interessant en met cliches wordt er deze keer best wel gespaard. Het is alles zo duister dat je dit moeilijk een typische J-RPG kunt noemen. Clive, Cid en Jill hun motivatie en vastberadenheid kun je in elke game-porie herkennen, en Thorgal, wat een beest! Je moet wel weer, en dat is typisch Japans, een aantal elementen gewoon maar aan nemen en er niet te veel vragen bij stellen. Zo wordt er nooit uitgelegd waarom mensen die magie beheersen zo worden mishandeld, en hoe dat in eerste instantie werkt. Je zou verwachten dat mensen met boven-natuurlijke gaven best wel een boontje voor hebben op al de rest. Hier is dat compleet omgekeerd. Ook het bestaan van Eikons moet je maar aanvaarden. Dat ultima de eigenlijke god is die de mensheid heeft gecreerd wordt duidelijk, maar hoe slechts een aantal uitverkorenen hun Eikon krachten hebben bekomen wordt nergens uitgelegd, zo ver ik weet. Corrigeer me als ik het mis heb.

Qua actie was ik vanaf het begin geen grote fan, en ook na 65 uur spelen blijf ik erbij dat er hier of daar aan gesleuteld had kunnen worden. De afwisseling wordt weliswaar groter, en uiteindelijk heb je een whopping 8 Eikons en bijhorende vaardgheden om uit te kiezen. Je kunt er hier 3 in gelijk welke combinatie equippen, wat wel voor afwisseling zorgt. Maar in de hitte van het gevecht is het bewust uitkiezen van een vaardigheid niet voor mij weglegd. Elk gevecht bleef voor mij hetzelfde stramien hebben: de dodge button spammen, altijd in beweging blijven en met R2 telkens uitproberen of weer een cooldown voorbij is en een eikon vaardigheid kan triggeren.
Het is wel zo dat je de taktieken van de (mini-)bosses moet bestuderen en je er dan gepast op kunt reageren. Uitzoeken waneer een precisie dodge werkt en dan de eikon triggeren werkt best motiverend als het lukt. Dus ik denk wel dat er meer dan genoeg te rapen is voor actie-fans, maar als RPG-fan is dit misschien wel te veel van het goede.

Technisch is dit spel top, grafisch blijf je je ogen uitkijken en de spel-wereld heeft heel wat afwisseling te bieden. Het is wel zo lineair als wat en vaak word je weg kunstmatig beperkt, typisch J-RPG. Maar daar kun je makkelijk mee leven. Voor de rest vind je steeds dezelfde elementen: een lichtpunt geeft aan waar er wat te rapen valt, gewoon in de buurt komen en het wordt automatisch opgeraapt. Hier of daar kom je een kist tegen die je dan moet openen. Zelden dat er hier iets bij uitspringt waar je bij blijft stilstaan. Je krijgt wel rap alle standaard materialen bij elkaar die je voor het crafting nodig hebt. Speciale items vragen ook voor speciale ingedienten, en die vnd je meestal na het verslaan van een notoriuos mark. Van die laatsten zijn er 32 op de wereld verspreid, dit zijn extra pittige bosses in 4 moeilijkheidsgraden (C-B-A-S).

De muziek is steeds passend en hier of daar zijn er wat oorwurmpjes bij.

Al bij al dus een topper, die van mij een mooie 4* krijgt. Op naar het volgende avontuur.

Door omstandigheden en andere prioriteiten een paar maanden niet gespeeld. Zit nu na 16 uur op 38%. Moet zeggen dat ik het verhaal een beetje kwijt was. Hoop hier de komende weken een heel stuk verder mee te geraken, want er ligt nog een stapeltje andere games op me te wachten.