Langrisser I & II (2019)

Strategiespel in de trant van Fire Emblem, of misschien zelfs een voorloper daarvan?

Het allereerste level 4 keer opnieuw moeten opstarten omdat mijn manschappen erbij neervielen als de vliegen. Telkens opnieuw opgestart, vanaf het beginscherm, of dat dacht ik toch. Blijkbaar houdt het spel dat bij want plots had ik genoeg cp (soort van xp) opgebouwd om mijn hoofdkarakter van een nieuwe klasse te voorzien.

Toen werd het eerste level plots een heel stuk makkelijker. Zefs een derde leider, die normaal op het einde verschijnt was er bij de laatste run niet bij en haalde ik de doelstelling plost wel.

Toch raar, dit spel.

Ben er nog niet uit of ik dit ooit aanschaf. Ik vind die graphics zo verschrikkelijk cheap aandoen. Net een flashgame. En als er een genre is waar de switch geen gebrek aan heeft is het dit wel.

Valt nog mee, vind ik. Ik heb iig al veel erger gezien. Met wat goodwill lijkt het op wat je verwacht van een fire emblem, en de combat en de sfeer die het uitstraalt staat mijn alvast niet tegen. Heb nu een campgne of drie achter de rug en ben wel van plan Langrisser I uit te spelen. Zou iets van 20 campagnes moeten zijn, met een boom-structuur in de verhaallijn waar je uit in totaal 60 campagnes kunt kiezen.

Trouwens, bye-bye flash games

Er is echt niks mis mee, met de art-style van dit game, Sinner. Je kunt zelfs kiezen te spelen in de art-style van de oorspronkelijke game, net zoals je kunt kiezen tussen een moderne en de originele sound-track.

Ik zit nu een campgane of 5 ver en ik ben "hooked". Het is echt een fire emblem-light, en precies wat ik nodig heb als overbrugging van de ene lange RPG naar de andere.

Dat is dus iets waar je over kan discussieren. Of je van een bepaalde stijl houd. Van deze ben ik in ieder geval geen grote fan. Lijken wel poppetjes van playmobile. Ontdaan van de charme die Fire Emblem, War Groove of Banner of the Maid wel hebben. Staat wel op de aanschaflijst, maar niet meteen.

Wat ik bedoel, Sinner, is dat je de originele art-style kunt kiezen, en ook al vind je dat niks (ik prefereer de moderne style), het is tenminste "authentiek" en niet flash-game geinspireerd, want dat bestond nog niet toen.

Heb je gameplay gezien trouwens? Want ik heb ook last van die valse modernisatie van games (secret of mana vind ik vreselijk), maar hier valt het mij echt niet negatief op.

Ja ik heb de gameplay gezien. Net omdat ik best interesse had in de compilatie van deel 1 en 2 en je wel weet dat ik een fan ben dergelijke games (hoewel ik de laatste maanden even in een dipje zit na mijn Fire Emblem nederlaag). Maar de vergelijking met Secret of Mana is vrij treffend, die zou ik ook enkel budget kopen. (terwijl Trials of Mana bijvoorbeeld toch wel een stuk beter uitziet). De optie om eventueel van graphics te wijzigen kan helpen en natuurlijk is het ook zo dat je er vroeg of laat aan went aan die stijl.

Maar zoals gezegd, kom ik hem vroeg of laat goedkoop tegen zit de kans er wel in dat ik hem in huis haal.

Ik heb 'm ook maar genoteerd als een game die ik ooit wel wil spelen

Langrisser I, pad B vandaag voltooid en het is een opperbest turnbased strategy game. Het is bij lange na niet perfect, en qua moeilijkheidsgraad ook eerder aan de zeer lage kant, maar het meeste dat het doet doet het goed.

Het is een typisch verhaal van goed tegen kwaad, maar anders dan het origineel heb je op een punt of 3 een aftakking van het verhaal. Door het al of niet in leven laten van bepaalde personages kies je een ander verhaalpad.

Ik vind de geluidseffekten en grafische stijl best ok, heeft me iig nooit gestoord. Gameplay is solide, maar er zijn een paar zaken die wat storen. Elke aanvoerder heeft een kleine groep eenheden toegewezen, als je de aanvoerder verslaat, verlaat de hele groep het toneel. Dat geeft wel wat strategische opties: probeer ik elke eenheid afzonderlijk te verslaan en daardoor meer XP op te strijken, maar met het risico zelf eenheden te verliezen, of ga ik direct achter de anvoerder aan. Met die XP stijgen de levels van je aanvoerders. En als je eens een aanvoerder verliest dan komt die op het einde van de level gewoon weer terug, zonder verlies van XP. Zo kom je nogal snel aan XP en levels en wordt het redelijk snel makkelijk om de overhand te krijgen.

Wat stoort ligt vooral aan de opbouw van de levels, er zijn nogal rap heel veel eenheden op het veld, en die staan nogal rap in elkaars weg. Dat zorgt vaak voor nogal clunky vooruitgang in de levels, waar het meer een uitdaging is je eenheden op de juiste plaats te krijgen, dan de eigenlijke gevechten.

Maar als tussendoortje is deze best te pruimen, vooral ook om te zien waar zo een beetje de geschiedenis van turn-based strategy vandaan komt en hoe die in de tussentijd ge-evolueerd is.