Wilde hier al heel lang wat neerpennen. Ben deze game al bijna 10 jaar af en aan 'nt gamen en heb 'm nog steeds niet uitgespeeld. Mede door de erg lange battles en het beetje langdradige battlesysteem. Maar de game heeft zoveel unieke touches en mechanics, dat ik elke keer met veel plezier er weer induik.
De alternatieve geschiedenis is erg vet uitgewerkt en de grauwe steampunkish wwII setting behoorlijk apart. Behalve de looks van de chars is het nauwelijks jrpg stijl, veel meer een donkere, serieuze oorlogs sim. Verhaal is eigenlijk best zwaar, maar, zoals de stoere one-liners tijdens battles laten blijken, de erg manga-esque characters verlichten het wat. Dit alles zorgt echt voor een heel eigen stijl.
Maar toch blijft de gameplay de grootste troef. Het werkt in principe als een standaard tactical rpg, maar zo gauw als units elkaar aanvallen, gaat het over in een realtime mini battle. Je hebt dan 90 seconden om op elkaar te schieten. Ieder kan z'n mech in de vooruit, achteruit of stationair zetten, om je distance te bepalen, Long, Mid, Short, of Melee, waarin elke mech z'n eigen specialiteit heeft. Het heen-en-weer bewegen gaat appropriatly sloom, de mechs lumberen op elkaar af, of van elkaar weg met sputterend geclank. Met lekkere diesel-mech aanvoelende menu-controls en perfect sound design.
Zo gauw als je de juiste positie hebt, en een shell voor je gun is geladen, kan je de vijand onder schot nemen. Dan krijg je een toenemende zoom view, met oplopende accuracy meter. Deze precisie ruilen voor snelheid mechanic, samen met de slome logge movement, die ook nog accuracy beïnvloed, brengt unieke semi-real time voelende tactiek met zich mee.
Hier bovenop heeft ieder karakter/piloot nog zijn eigen unieke skills, zoals dodge, rapid reload, of APC Shell, die maar zo vaak per round usable is. Deze laatste kan ingezet worden tegen de ondersteunende infanterie. Buiten de piloot is er ook een ammo/engine team en twee flanktroepen. Deze drie groepen 'equippen' beïnvloeden verschillende stats, en zijn later ook te rekruteren en capturen, afhankelijk van waar je de mech damaged en of je de troepen niet vermoord. Door deze in de voor- dan wel achter-linie te zetten activeer je hun verschillende passive of active skills. De skills van deze troepen zijn essentieel en fungeren als buffs, zoals tripwire, om advancing mechs te slowen, of smoke grenades en repair kits. Maar ook anti troepen skills zoals sniping, of shrapnel fire. waardoor een nieuwe balans ontstaat tussen focussen op de mech, zijn crew, of zijn mobility.
Door dit alles voelt een zo'n round van 90 seconden als een ware slag op zich, waarin je met goeie tactics en wat luck of the dice zo'n drie voltreffers kan plaatsen, voor iets over half z'n hp weg. Wat in een normale strpg gewoon een hit zou zijn is hier een complete combat manouver. De game is hierdoor wel sloom, de battles duren, buiten de lange, maar spannende, attack rounds, ook nog erg lang. En hij is ook nog erg unforgiving moeilijk. Net level drie bereikt en met nog maar een shred of life de zone weten te clearen en over te nemen, komt vrolijk een second reinforcement wave vanuit het niets. Een uur progress opnieuw. Je hebt wel de optie om je turn over te slaan voor repairs, maar dat maakt het nog slower.
Die overall speed maakt het een slog, maar wel een super sfeervolle en uniek zware battle, waar ik bijna een keer per jaar weer super enthousiast induik, om twee missies verder te komen, gruwelijk gestraft te worden, en een jaar later me weer voorneem up te buckelen. Ik heb 'm nu bijna uit...