Crash Bandicoot 4: It’s About Time (2020)

Toys For Bob liet met het gratis extra level in Crash N-Sane Trilogy zien dat ze een goed oog voor originele Crash Bandicoot level design hebben. Ze zijn daarom geknipt voor het werk om een officieel nieuw vervolg te maken, die zelfs op humoristische wijze het bestaan van alle spin-offs ontkent. Deze ziet er veelbelovend uit! Pre-order geplaatst.

Wat is er meer oficieel aan dit vervolg dan Wrath of Cortex? Wat overigens een prima game is.

Hier heb ik énorm veel zin in! Eindelijk, na 22 jaar, nog eens een échte Crash game

Zit allemaal wel snor dus.

Maar waar is de Switch versie.

Demo nu uit voor PS4!

Ik betwijfel als deze game net zo goed zal zijn als de trillogy. Kan alleen geen conclusie trekken als ik hem zelf nog niet gespeeld heb.

Net een uurtje of twee gespeeld, en... ja, deze game heeft de geest van de trilogy helemaal niet verloren. Eindelijk weer een échte Crash-game!

Hier ga ik mij nog lang mee amuseren!

“How many times have you beaten this clown anyway?”
“3”
“Really? Only 3? Funny.. seemed like more”

Dus.. Deze recensie werd langer dan verwacht. Voor de zekerheid is er een TLDR onderaan gezet.

Crash Bandicoot, sterker dan hij ooit is geweest! De eerste 3 Crash delen zijn leuk, maar hadden ieder frustrerende aspecten die het van een hoog cijfer weerhielden. Crash 4 verwijderd al deze frustraties en voegt goede nieuwe dingen toe. Dit deel heeft echter een paar nieuwe frustraties, maar niets dat de totaal ervaring verpest.

Crash 4 is een heerlijk vervolg die logisch uitbreid op zijn voorgangers. Het pakt alle bekenden dingen aan de voorgaande delen zoals de slide, double jump, de verschillende crate soorten en het voegt allerlei leuke nieuwe dingen toe. Ditmaal zit er een gele cirkel onder Crash waardoor je beter kunt inschatten waar te landen, er zijn nieuwe crates die je anders moet benaderen, nieuwe power ups die ervoor zorgen dat je platforms anders moet doen, nieuwe enemy types die ieder hun eigen gedrag hebben en het leven + gem systeem zit heel anders in elkaar. Ditmaal kun je kiezen voor "modern mode” (wat wordt aangeraden), ten opzichte van classic mode. In modern heb je geen limiet an je levens en de bosses hebben checkpoints. Dit verwijderd de grote frustraties van voorgaande delen waarbij je levens moest grinden in oude levels, of met slechts 3 levens een moeilijk level steeds opnieuw doen. Deze verandering maakt de game verre van makkelijk, geziene het gebouwd is met modern mode in gedachten. De levels zijn langer en de bosses hebben meer fases, waardoor ongelimiteerde levens en checkpoints welkom zijn. Ik ben ontiegelijk veel levens verloren tijdens mijn playtrough, zelfs op bepaalde punten overwogen om met optionele taken te stoppen. Maak je over de moeilijkheidsgraad dus geen zorgen.

Het crate systeem werkt ditmaal ook een stuk fijner. In de voorgaande games was het alles of niets (of het gebeurde te vaak dat je alle crates probeert te breken om erachter te komen dat dit niet mogelijk is), maar nu kun je in bijna ieder level in je eerste poging alle crates halen. Lukt het niet? Dan word je alsnog beloond met gems bij het halen van 20/60/80% van de crates. Met 6 gems kun je een leuk nieuw kostuum vrijspelen voor Crash of Coco, wat een fijne beloning was voor de extra moeite die je erin steekt. Het nadeel hieraan is dat je binnen één level 6 gems moet halen; als je in alle levels 5 gems haalt krijg je niets. Het had me fijner geleken als ze je een kostuum gaven voor het totaal aantal gems dat je verzameld, ipv hoeveel binnen een level. Hierdoor kan extra werk wel degelijk voor niets voelen (buiten het plezier van de uitdaging). Een duidelijke verbetering van zijn voorgangers, maar nog niet perfect.

De game introduceert allerlei ijzersterke nieuwe elementen om meer uit het platformen te halen, met als hoogtepunten de maskers en de nieuwe speelbare characters. Ieder masker past het platformen op een bijzondere manier aan: zo vertraagt een masker de tijd, een ander geeft je een super spin waarmee je hoger kunt springen (maar wel constant in een aanval animatie zit), de andere draait de zwaartekracht om en een ander kan platforms laten verschijnen of verdwijnen. Deze verschillende maskers worden ieder goed geïntroduceerd, bouwen de moeilijkheidsgraad perfect op tot je in de laatste paar levels hard word uitgedaagd.
De andere speelbare characters hebben ieder hun unieke moves die ervoor zorgen dat je anders het platformen benaderd, terwijl het trouw voelt aan de gameplay van Crash. Sprongen inschatten, reflexen, stuiteren over boxen en enemies bevechten staat in alles centraal. De levels van de andere characters brengen echter wel één van de game z’n zwaktes mee: je moet in het merendeel van deze levels stukken van de hoofdmissies overdoen; in plaats van het hele level met bv Tawna te spelen springt de 2e helft van haar missie naar het level van Crash (dat je al hebt gedaan). Het level is aangepast zodat het moeilijker is, maar ik had liever dat ze dit gewoon helemaal weglieten. Kwaliteit boven kwantiteit.

Over kwaliteit boven kwantiteit gesproken.. ieder levels heeft 2 varianten. Normal en N.Verted. De N.verted variant is het normale level, maar dan gespiegeld is met een kleurenfilter. Ze proberen deze mode interessant te maken door te experimenteren met verschillende filters, soms de crates aan te passen en de hidden gem op een andere plek te doen. Het plezier van de gameplay motiveerde me om deze levels te doen, maar uiteindelijk zijn dit overbodige levels die de game 2x langer maken dan nodig is. Spiegelen en een kleurfilter voegt gewoon niet genoeg toe om een level over te 'moeten' doen. Deze zouden eerder als leuke bonussen hebben gewerkt.
De N.Verted missies zijn optioneel, dus als je er geen belangstelling bij hebt kun je ze gewoon negeren. Maar de game beloond je pas met een nieuw kostuum wanneer je 6 gems verzameld hebt, verspreid over de normal en N.Verted versies van een level (later word dit cijfer hoger). Dit maakt het een noodzaak om de N.Verted levels te doen mits je de kostuums wilt. Ikzelf ben een sucker voor kostuums, dus voelde me gemotiveerd genoeg om alle N.Verted levels af te gaan (buiten het plezier van de gameplay). Maar het blijft een slappe manier om de game uit te rekken en ik ben ervan overtuigd dat het totaal plezier van de game sterker zou zijn zonder deze missies.

Zoals je verwacht ziet de game er erg kleurrijk en levendig uit. Het tijdreis/dimensie thema geeft de game de gelegenheid om allerlei verschillende werelden in de mix in te gooien. De personages bewegen cartoonesk, met overdreven animaties die perfect bij de humoristische toon van de reeks past. Alsof je een geanimeerde komediefilm kijkt. Het verhaal stelt niet veel voor en de komedie is hit and miss, maar Crash heeft altijd een familiefilm-feel gehad in zijn cutscenes. Deze game past mooi in dat rijtje en ondanks dat ik nergens echt versteld stond bekeek ik de cutscenes met plezier.

TLDR: Crash op z’n best. Erg bevredigende, pittige platformer die originele dingen in de mix gooit. Het bestuurt soepel met een goede presentatie. De N.Verted missies zijn overbodig en ik had liever gewild dat ze gems bij elkaar optelde, ipv dat gems alleen binnen het betreffende level waarde hebben. Maar uiteindelijk is het de keuze aan de speler hoeveel hij/zij wilt halen. Ikzelf had vrede met 80% van de crates en de meeste kostuums. De game had een 4,5* gekregen voor zijn plezier en originaliteit, maar o.a. de N.Verted missies zijn een punt aftrek.

4*

Grafisch prachtig, platforming voelt weer aan als een oude Crash-game, prachtige animaties en hilarische cutscenes.

Alleen... een game moet ergens ook uitnodigen om voor de volle 100% te gaan. In de vorige Crash-games was dat helemaal het geval, maar door de hoge moeilijkheidsgraad en de honderden gems die je moet verzamelen, voelde ik die motivatie hier niet.

Eigenlijk was dit mijn grootste teleurstelling van het afgelopen jaar samen met Call of Duty : cold war

Heb deze ge-preoderd wat ik speel al 25 jaar crash. (Al vanaf me vierde )Misschien ligt daar ook het probleem (jeugdsentiment) Ik vind namelijk maar een paar levels gedenkwaardig en echt leuk om te spelen, maar dat is op 1 hand te tellen. De levels van dingodile , cortex en tawna vond ik vreselijk. Daarnaast vond ik sommige masker niet echt een fijne toevoeging.
Om me post dan toch met een positieve noot te eindigen vind ik wel een voordeel de meerdere diamanten die je in een level kan vergaren.

2

Jawel als liefhebber van kekke springspelletjes komt een man hier zeker ruimschoots aan zijn trekken.

De klassieke benadering ietwat naar hedendaagse standaard vertalend maken een uiterst plezierige platformer die nog maar eens wegspeelt als die welbekende corpulente borst in voluptueus vibrato meedeinend op het uitzinnig ritme van de wind.

Zeer mooi gemaakt en in het begin is het spelen natuurlijk vrij makkelijk.
Maar, wat wordt het toch moeilijk.
Het voorlaatste level van de eind finale haal ik gewoon niet, zo moeilijk.
Het heeft me al 200 levens gekost en haal steeds het einde niet, wat ik natuurlijk zeer jammer vind en zelfs boos wordt , maar mijn geduld stopt ook eens op het einde.
Toch nog 4 sterren, anders 4,5 ster

Verrassend genoeg uitgegroeid tot misschien wel mijn favoriete 2D (ok, 2,5D) platformer. Een écht goede Crash Bandicoot game had ik niet meer verwacht zo lang na de trilogie uit de jaren 90. De feeling van de oude games is er nog steeds, en de game ziet er prachtig uit. Het leverdesign is afwisselend, net als de gameplay door de verschillende maskers en karakters die je gedurende de game bespeeld. Het speelt echt heel soepel en een simpele toevoeging zoals dat een rondje waardoor je goed ziet waar je land met je sprong voegt heel veel toe.

Ook dit spel is soms weer ontzettend moeilijk, net als de oude Crash Bandicoot games maar ze hebben de echte frustraties hierin eruit weten te halen. Een oneindige hoeveelheid levens en een grote hoeveelheid aan checkpoints per level zorgen ervoor dat ik gemotiveerd blijf om door te spelen, ook bij stukken waar je vaak dood gaat. Door deze aanpassingen vind ik de moeilijkheidsgraad perfect, als een 2D platformgame te simpel is verveelt het mij ook snel. Mijn enige frustratie zit hem in de mega hoeveelheid boxen en appels die je tegenkomt in elk level. Je hebt er alleen iets aan als je ze allemaal verzameld en er dus echt geen een mist. Dit zijn er al gauw vele honderden per level. In het begin van de game is dit nog te doen maar al gauw merkte ik dat dit niets voor mij is. Ik probeerde ze vervolgens te negeren en gewoon de levels te spelen zonder te focussen op die appels en boxen, maar ze zijn zo erg 'in your face' de hele tijd dat je het niet kan laten om te pakken wat je pakken kan ondanks dat ik ze toch niet allemaal verzamel en er dus niks aan heb. Dit kost mij onnodig vaak levens voor iets wat ik niet eens wil verzamelen haha. Maar goed, dat is natuurlijk ook gewoon mijn eigen schuld dan.

Tegenwoordig lijkt elke game 'open world' te moeten zijn, en ook met Crash Bandicoot zou dat heel gaaf kunnen zijn. Maar deze game bewijst dat het niet altijd moet, ondanks dat de game opzich niet vernieuwend is. Ik ben in ieder geval heel blij dat Crash Bandicoot 4: It's About Time is wat het is geworden. Ik heb de game gespeeld in handheld mode op de Switch, daarvoor is het echt perfect. 4,5/5*