Paper Mario: The Origami King (2020)

Er zijn veel meer positieve dan negatieve recensie's te vinden dat is mijn kijk er op...

Klopt, maar deze wijkt naar idee af van de eerdere Paper Mario's. Het is volgens mij ooit begonnen als een JRPG met TBS systeem en nu is het een adventure met wat rpg achtige elementen. De eenvoudige -repetitieve- gameplay (behoudens de bossbattles) maakt het voor mij al minder aantrekkelijk. Het is nu, zoals bij de meeste Nintendo games, voor de hele familie speelbaar, waarbij de meeste Nintendo games nog voor ieder niveau wel ene uitdaging heeft, maar ik krijg het gevoel dat ik dat hier wel mis. Ik verwacht daarom ook niet dat de game iets voor mij is.

Ik moet een beetje oppassen dat dit bericht geen essay wordt haha. Ik heb zoveel te vertellen over deze serie Zowel Paper Mario N64 en Paper Mario op de Game Cube waren briljante games. Paper Mario op de Wii begon al een flink andere koers te varen. RPG elementen verdwenen, maar het bleef een eigen unieke wereld. En sinds Paper Mario Sticker Star op de 3DS zijn ze eigenlijk een nieuwe weg in geslagen. Wat mij betreft is het in de kern niet meer de Paper Mario zoals we het kennen. RPGs zijn het niet meer, hooguit met bijvoorbeeld enkel HP dat nog omhoog kan gaan.

Het blijven nog wel steeds adventure games. Maar het is nu erg duidelijk geworden dat het development team en de fans een andere waarde hechten aan wat een Paper Mario game een Paper Mario game maakt.
Voor de fans: Een groots avontuur met originele karakters zodat we Mario in een omgeving en in een verhaal kunnen zien wat normaal gesproken bij Mario games niet gebeurd.
Voor het team: Unieke, creatieve en vooral nieuwe elementen. Als het al eens is gedaan, doen we het niet. Het is een Mario game, dus moet de omgeving overeen komen met werelden uit andere Mario games.

En hier is waar het team denk ik de fout in gaat. Juist door vast te klampen aan het wiel opnieuw uitvinden en de gamewereld en karakters zo dicht mogelijk bij het bekende houden, voelt het experimenteren als één grote gimmick en voelen de werelden wat saai, we kennen het al eigenlijk. Het verrast niet meer zo. Ik ben ook erg benieuwd of dit door het team komt of door Miyamoto. En dan ook nog hun argument dat het voor casual gamers ook aantrekkelijk moet zijn, dat dat de rede is dat de meer klassieke RPG elementen niet werken. Paper Mario 1 en 2 waren ook eigenlijk RPG lights haha, juist een mooie instap om gamers kennis te laten maken met het genre! Geen overbodige complexe systemen.

Dit gezegd hebbende... Hoe zit het met Origami King?
Ik heb het nu eventjes gespeeld en ik denk dat de reviews best goed zitten. Gewoon een leuke game, maar verwacht niet te veel, en ik ben ook aangenaam verrast door het script. Daar zit veel sfeer en humor in. Dat voegt gelukkig heel veel toe aan sfeer en beleving. Zo weten ze zelfs de meest saaie karakters een leuke persoonlijkheid te geven, zoals bijvoorbeeld het blik met potloden. Verder voelt het meer als een action adventure game die prima zonder een apart battle systeem had gekund! Zelfs tijdens mijn eerste playthrough begon ik het battle systeem met de cirkels al aardig zat te worden... Gelukkig wordt er bij boss battles nog een twist aan gegeven dat het weer net iets anders is. Wat ik vooral erg leuk vind is het zoeken van alle Toads, je wordt vaak beloond om flink opzoek te gaan en vanalles uit te proberen om ze te vinden.

Ik heb me hiermee het afgelopen weekend ook prima mee vermaakt. Had voor het eerst sinds lange tijd ook echt lange speelsessies kunnen doen.

Ik ben nu een uur of twee bezig met de Red Streamer wereld, nadat ik urenlang ieder hoekje en gaatje van de Blue Streamer wereld heb uitgeplozen. Ik ben het grotendeels met Princess Piranha eens: dit is op de eerste plaats een adventure game en je kunt het amper meer een rpg noemen, los van de turn based gevechten en hier en daar een upgrade. En ook ik denk dat deze Mario toch weer iets te graag welbekend terrein verkend.

Maar het battle systeem ben ik nog niet echt zat, het is inderdaad leuk om de Toads te zoeken en de humor is opvallend leuk. Ik vermoed dat ik de game nog lang niet opzij zal gaan leggen. Het is stiekem toch wel prettig toeven in deze wereld. Eens zien of ik er nog zo over denk als ik de game eenmaal heb uitgespeeld.

Ondanks kritieken toch tot aanschaf overgegaan. Heeft er tevens mee te maken dat ik AC en Pokemon wat zat aan het worden was.
Nog maar twee uurtjes gespeeld, dus kan er nog weinig over zeggen, enkel dat het met de uitstraling en sfeer wel goed zit.
Ben benieuwd hoe eea zich ontvouwt.......vouwen....snap je?!?!

Oke dus de gevechten zijn gewoon leuk uitdagend en verslavend genoeg om hem aan te schaffen?.
Ik vond het vroeger altijd wel een must om zo veel mogelijk XP er uit te slepen....
Dat hield mij echt bezig en het verhaal was altijd erg leuk om te volgen.
Dat zit nu ook wel goed he?

Het is geen RPG meer, XP ga je niet meer opdoen. Het is allemaal erg versimpeld. Voor de gevechten moet je deze game niet aanschaffen. Desondanks vind ik ze wel geinig en zit er een leuk puzzel element in, die ik (nog) niet zat ben.

Verhaal, graphics, setting, humor is echt heel goed en ik speel hem met veel plezier.

Ik haal hem wel als ik een beetje klaar ben met mijn enorme bult nog te spelen spellen....
En zoals ik het lees is het dus meer een Adventure geworden dan een RPG je ontwikkeld je niet als personage?.

Omdat er geen 1st party spellen meer zijn in augustus (en in september!?) nogmaals het is een gekke en onzeker tijd. Misschien dat Samurai Jack: Battle Through Time nog leuk kan worden maar Mario krijgt natuurlijk voorrang.

Gisteravond uitgespeeld en toch erg veel lol aan beleefd. Sterker nog het is gewoon een hele goede Paper Mario! Verhaal, karakters, wereld en graphics zijn top.

Er was veel kritiek op de battles, het verdwijnen van RPG elementen en de game zou te makkelijk zijn...
Veel van deze kritieken kan ik inkomen en zijn ook waar, maar voor mij niet storend of als gemis ervaren. Dat komt met name dat dit gewoon een hele leuke adventure is geworden.

Ik vond de gevechten eigenlijk wel leuk, weer eens wat anders en een hoog puzzel gehalte. Met name de Boss battles waren fun en daar zijn er nogal wat van.

Zeker een aanrader imo en een dikke 3,5*

-marco- ik heb hem gekocht een beetje op jouw'n aanraden want ja het vecht systeem weet je... dat was vroeger toch de reden dat het spel zo goed maakte. Toch is mij verwachting weer hoog meer avontuur en een mooi verhaal daar doe ik het wel voor.
In hoeveel tijd had je hem uitgespeeld?.

Nice, krijg je geen spijt van. Ik denk dat ik in een uurtje of 10 wel klaar was. Niet 100% overigens.
Enjoy

Het is hele mooie wereld en je hebt meer vrijheid maar het gevoel van progressie in de gevechten dat mis ik zo!. En elke keer weer aan het gevecht's schijf draaien verveelt me toch al snel.
Ik weet niet wat ik hier precies mee aan moet het is een twijfel geval..

Heel toepasselijk berichtje banjo, haha. Ik heb gisteravond de eindbaas verslagen en zit weer met precies hetzelfde gevoel, terwijl ik tijdens het avontuur nog best enthousiast was. Veel twijfel wat ik er nou van vind!

Vanavond begonnen met de game, half uurtje nu gespeeld. Mijn eerste Paper Mario game ooit. Wat een heerlijk kleurrijk, vrolijk stijltje zeg. Alleen al aankomen bij het kasteel met die klassieke Mario 64 themesong. Geweldig. Hopelijk is de game niet te lastig, dat zoek ik helemaal niet.

Op populair verzoek Hier eindelijk mijn eindoordeel voor Paper Mario: The Origami King

Is het gewoon een leuk game? Ja!
Is het een goede Paper Mario game? Uhm, jaaa, maar ook nee, het is.... het is ingewikkeld!

Deze game doet zoveel wél goed, dat ik er absoluut veel plezier aan heb beleefd. Maar het blijft soms bitterzoet, want als groot fan van deze gamereeks weet ik wat er eigenlijk in had moeten zitten, wat we missen, waardoor het een veel betere en gedenkwaardige game zou zijn. Sterker nog, ik was alweer compleet vergeten dat ik deze game überhaupt had gespeeld dit jaar, uitgespeeld zelfs! Voor mij voelt deze game alsof er rare ontwerp- en gamedesignkeuzes van bovenaf worden gemaakt. Hiervoor verdenk ik Miyamoto. Er komt steeds meer aan het licht dat hij rare en ouderwetse eisen stelt. Bij Paper Mario Sticker Star zei hij: "Heeft deze game wel een verhaal nodig?" Resultaat: Het verhaaltje is héél minimaal in Sticker Star en draaide dus vooral op een saaie ongeïnspireerde wereld en een falend battle systeem. Ook bij games zoals Galaxy ging het bijna mis. Rosalina had er bijna niet ingezeten en de Space Observatory ook niet als het aan Miyamoto lag. Hiervoor heeft iemand anders hard gevochten en gelukkig maar! Miyamoto wilt het liefst dat alles zo klassiek mogelijk Mario is. Geen overworlds, geen nieuwe personages, geen nieuwe werelden. Dit gezegd hebbende, ik vind dat het team het uitstekend heeft gedaan om overal het uiterste op te zoeken binnen de limieten die ze opgesteld kregen! Wat ik zo leuk en mooi vond, zal ik straks mee afsluiten. Anders eindig ik op negatieve noot.

Goed, wat ging er voor mij mis? Vooral het battle systeem. (Zeker als je tijdens je eerste speelbeurt dit systeem al zat bent, oeps!) Het is leuk verzonnen, ze wisten er leuke kleine twists aan te geven, maar het paste voor mij niet bij deze game. Het was vaak langdradig en meer frustrerend. De optie om weg te rennen had zo weinig slagingskans, dat je helaas de battles wel moet doen. Persoonlijk zag ik niet altijd even snel de oplossing hoe je de ringen moest draaien of schuiven, waardoor je gewoon gefrustreerd aan het puzzelen bent, in plaats van bezig zijn met een battle. Gelukkig kon je veel geld naar de Toads smijten zodat zij het deels voor je oplosten. Bij de bossbattles was het even anders, hier stond de boss in het midden en moest je ernaartoe zien te komen. Leuke verandering! Maar, hele grote maar, ze zijn erg langdradig als je niet direct snapt wat je moet doen. Soms was het zo specifiek. Dat had dan te maken met de plek waar je stond, het juiste moment in de cyclus van de boss of de juiste actiecirkel gebruiken. Trial and error wordt door de structuur van de circle battles erg afgestraft, want het duurt zo lang voordat je het wéér opnieuw kan proberen.

Het missen van partners is natuurlijk jammer, maar deze game liet ons wel proeven hoe een alternatief kon zijn. Gewoon af en toe een reispartner, dit hielp ontzettend voor de progressie van het verhaal, maar ook het gevoel dat je echt wat belangrijks aan het doen was in de game. Je was echt die personages aan het helpen en samen iets aan het beleven. De stukken in de game waarin dit niet echt meer zit zijn dan ook stukken minder memorabel en stukken minder sterk. Daarom vind ik naarmate de game vordert het minder leuk, want je gaat steeds meer weg van de wereld en de focus ligt dan meer en meer op origami. En logisch, natuurlijk is de eindbaas ook weer met het cirkelsysteem.

Een van de sterkste punten van deze game is het schrijfwerk. Met dit fantastische schrijfwerk hebben ze zelfs de saaie kantoorartikel bosses ieder een eigen karakter kunnen geven! Ze werden ook omringd door leuke acties of settings vooraf. Een fijne verzachtende pleister op het gemis van unieke personages. De hele game door heb ik oprecht vaak moeten lachen. Door wat er gezegd werd, maar ook door wat er gebeurd. Ze maken ook gebruik van de camera om de komische en actievolle momenten nóg beter over te laten komen, super goed gedaan! Mijn favoriete stukjes waren denk ik het theater, disco en alle geheime cafés die je kon vinden. De game was niet alleen grappig, er is ook ruimte voor emotie. Het stukje met Bobby zag ik niet aankomen, dus ik was best geschokt tijdens die scene. Kon eigenlijk ook niet geloven dat hij weg zou blijven. In ieder geval knap gedaan, in die korte tijd dat hij met ons meereisde was ik dus al aan hem gaan hechten!

En de werelden zelf natuurlijk, die verdienen ook een compliment! Het was heerlijk om rond te lopen en opzoek te gaan naar Toads. (En dat zijn er véél) Je werd ook echt beloond als je iets had ontdekt door net even wat verder op onderzoek te gaan. Het level design was dus heel duidelijk opgezet, maar je kon wel altijd nog net iets verder gaan doordat ze geheime paden slim hadden verstopt. De aankleding van de werelden was ook goed gedaan, heel levendig. Maar nooit té leeg of té vol. De kleuren en textures zijn ook in deze game weer super goed gedaan. Het ziet er prachtig uit. Van de art en animatie tot cinematografie en geluid, alles is goed afgewerkt en goed uitgevoerd! Gelukkig doet deze game wel wat het moet doen. Want alles bij elkaar: Het is en blijft een groots avontuur! En dat is toch vooral waar we naar opzoek zijn. Lekker rondlopen, de wereld uitpluizen, problemen oplossen, gekke dingen meemaken en de wereld redden. En dat alles omringd door een prima verhaaltje.

Het ironische aan deze game is dat het zelf eigenlijk laat zien wat het kán zijn: Namelijk een action adventure! Er zitten stukken in waar je soms mini-boss achtige battles hebt waarbij je realtime met je hamer moet meppen. Die kleine battles waren zóveel leuker dan de cirkelbattles! Ze moeten echt afstappen van hun rare "dit moet een RPG game zijn, dus maken we een turn-based battle systeem", om er vervolgens nauwelijks nog andere RPG prioriteiten aan te binden? Gemiste kans!

Nog een paar kleine punten:
+ Je kan veel verzamelen en terugkijken in het museum
- De game kauwt alles voor wat je moet doen, ookal heb je het zelf allang door

Ik had nog zoveel meer kunnen zeuren en uitleggen, maar ben nu wel een beetje klaar met schrijven Dus Origami King: Leuke game, aardig goed opweg als Paper Mario game en gewoon flink met coins smijten, dan komt het helemaal goed.

Dankjewel Princess Piranha!

Je verhaal geeft me een goed beeld van de game.

Graag gedaan!

Probeer je echter niet te veel te laten leiden hierdoor, ik ben een beetje een verbitterde Nintendo fan op dit moment haha. Ik las namelijk dat dit je eerste Paper Mario game is, dan is het denk ik oprecht een hele toffe game!

Wervelend geschreven meis.

Echt een leuke game zeg. Ben er dit weekend weer mee verder gegaan na een break van enkele maanden. Prachtige levels en Toads verzamelen is ook leuk. Alleen dat combat gedoe boeit me echt geen zier. Maar goed, daar draait de reeks om, al is dit mijn eerste PM game ooit. Ik vind het vooral een mooi adventure.

Goed, Paper Mario: The Origami King dus. Ik heb er onderhand wel genoeg van gekregen, dus tijd voor mijn review. Waarbij ik zeg dat ik de game niet uitgespeeld heb, ik raakte na flink wat uren wel de interesse kwijt en heb het laatste deel via YouTube afgekeken. De game weet gewoon niet van begin tot eind te boeien, ook al heb ik me wel vermaakt.

Dit was mijn eerste Paper Mario game die ik ooit speelde, dus geen idee of de oude games beter waren. Dat boeit me ook weinig dus. Wel ging ik er daardoor met open vizier in, maar heb ik ook echt moeten wennen aan de gameplay. Wat ik echt geweldig vind aan de game is de sfeer. De grafische stijl is schitterend, met veel kleur, details en afwisselende omgevingen. Het papieren thema is echt zó leuk in de hele game verwerkt. Ook is de soundtrack van een hoog niveau en verhoogt het de sfeer geregeld. Eigenlijk zijn deze zaken altijd wel top bij elke Mario game, dus dat is ook niet echt een verrassend. De werelden zijn leuk om te bezoeken en het avontuurlijke spreekt me wel aan. Ontdekken, onderzoeken, puzzelen en Toads bevrijden (da's leuk om te doen!). Bijna elke Mario game daagt je wel altijd uit om het avontuur aan te gaan en dat is hier niet anders.

Maar de gameplay zelf spreekt me gewoon flink minder aan. Dat hele combat-systeem is gewoon doodsaai. De eerste twee keer is het nog wel geinig, maar de game zit propvol gevechten en het kwam me al snel de neus uit. Het is saai, het duurt te lang en het haalde me volledig uit de vibe van de game. Helaas kan je de gevechten nauwelijks ontwijken, dus je moet wel. Het zal des-Paper Mario's zijn, maar ik had graag gezien dat dit gewoon een klassiek Mario avontuur zou zijn maar dan in de papiervorm. Dit euvel hebben de twee recente South Park games trouwens ook voor me. Hartstikke leuke setting, maar ook daar zijn turn-based gevechten gewoon niet boeiend. Dat is niet mijn soort gameplay, al is het niet echt eerlijk dit Paper Mario of South Park aan te rekenen natuurlijk. Bij South Park ging de gameplay bij gevechten overigens dieper dan hier, bij Mario blijft het oppervlakkiger.

Het zorgde er ieder geval voor dat ik het einde niet heb gehaald, maar dus wel online heb bekeken. Sfeervol slotgedeelte. Ik had wel plichtmatig door kunnen spelen, maar ik heb nog zoveel games liggen die ik wil spelen dat ik het een beetje zonde vind. Alleen al aan Mario games heb ik nog 3D-All Stars, 3D World, Smash Bros Ultimate en Mario Party liggen die ik dit jaar echt gespeeld wil hebben. Dan stop ik liever daar mijn tijd in. Niettemin is Origami King een prachtig gemaakte game die ik Switch gamers gewoon wel aan zou raden. Voor Mario haal je toch een Switch in huis lijkt me

3,5*

3.5* voor een game dat je niet wil afspelen vind ik wat veel, nintendo bonus zeker?

Ik heb me er wel een ruime tijd prima mee vermaakt (maar het kon beter) en vond sowieso het uiterlijke plaatje van de game schitterend.

Zie het als een kleine 3,5 ster. Zit dichter bij de 6,5 dan de 7,5.

Ben wel benieuwd tot waar in de game je bent gekomen. Waar ben je gestopt??

Paar dagen geleden alweer, maar bij zo'n tempel met een enorme Bowser.

Goh, heb nu net de derde level afgewerkt. Ooit een Paper Mario op de (3)DS gespeeld, maar die vond ik toch niet geweldig. Deze is andere koek. Véél makkelijker (amper uitdaging eigenlijk), maar constant verrassend, grappig en verfrissend. Ik heb er af en toe zelfs wat Earthbound flashbacks bij.

Perfect voor mensen die nog niet heel veel RPG ervaring hebben. Of mensen die gewoon op zoek zijn naar pure gameplay fun. Beter dan ik verwacht had.

Net de aftiteling gekeken, met 35 uren op de klok.
Ik heb erg genoten van Paper Mario: The Origami King. Het ziet er geweldig uit, het verhaal is volkomen absurd met lovable characters en fantastische humorvolle dialogen. De werelden zijn mooi gemaakt, de puzzel- en adventure-elementen werken goed, de snelheid en afwisseling zitten goed en de boss-fights zijn een genot om te spelen.

De enige echte flaw die de game voor mij had was dat alle andere gevechten nogal simpel zijn. Ik had nog wel aardigheid in het goed schikken van mijn vijanden dus echt saai werd het niet, maar echt boeiend is anders. Aan de andere kant: ik heb al menig RPG gespeeld waar dit wanneer je een paar levels te hoog zit voor de story ook het geval was. Maar dan was je tenminste nog aan het grinden en levelen. Hier krijg je een eindeloze hoeveelheid munten. Ik denk dat ik me er niet te erg aan heb gestoord omdat ik me voor ik deze game aanschafte had ingelezen in wat het wel en niet was en dus geen vals verwachtingspatroon had qua RPG-mechanics. Komt tevens bij dat dit mijn eerste Paper Mario game is.

Maar goed ik wil dit relaas op een high eindigen hoor. Deze game heeft de typische Nintendo-sfeer, magie en polish en ik heb me meer dan 30 uur prima vermaakt.

Dat ik 4* geef ipv 3,5 die ik het eigenlijk waard vind, is omdat ik een bonusje wil uitdelen voor de manier waarop deze game zichzelf steeds op de hak neemt zonder volslagen belachelijk te worden. Dit zorgt voor een luchtige, grappige en heel prettige sfeer die consistent als een rode draad van begin tot eind door het hele avontuur loopt. Echt knap gedaan wat mij betreft!