Yakuza: Like a Dragon (2020)

Tegen alle verwachtingen in toch nog eens lekker in een Yakuza game.

Vind het tot dusver zelfs de leukste die ik tot nu toe speelde.

Had deze nooit gekocht was er wel klaar mee na deeltje zes die aardig begon maar toch behoorlijk ging slepen op den duur.

Dan heb ik het natuurlijk over de filmpje gameplay verhouding die hier overigens ook gewoon als vanouds de pan uitrijst en elke proportie te buiten gaat.

Scheelt dat de intriges weten te intrigeren en er een frisse wind door het geheel blaast met dit nieuwe personage.

Maakt het allemaal wel een aangename verrassing tot dusver.

Maaarrr, eh, Confusie. Dit is toch een heel ander type spel dan de vorige 6? Geen wonder dat het frisse wind brengt. Andere hoofdrolspelers en helemaal ander spel-systeem. RPG ipv brawler. Toch?

Ja het heeft nu die turn based combat die overigens hier en daar wat uitdaging mist maar wel lekker werkt en de opzet is inderdaad heel erg RPG met een party ook die je gaandeweg vergaart.

Verder is de geest overigens wel grotendeels hetzelfde, nog steeds de Japanse straten met de quirky gebeurtenissen en de talloze minigames die je te wandel aandoet.

Een heel ander spel zou ik dit niet noemen, gewoon zo met de personages en verwikkelingen dat het me meer pakt dan voorheen en dat ik daarmee ook meer bereid ben het overmatig cinematische door de vingers te zien.

Geinige gozer ook wel naar mijn idee deze protagonist, leuker dan die andere ben zijn naam even kwijt die ik toch altijd behoorlijk serieus een tikkeltje saai misschien zelfs vond.

Ook al kon ie natuurlijk knokken als de beste en was hij een keiharde gangster.

Met een goed hart uiteraard.

He he. Eindelijk iemand die aan dit deel bezig is. Ik heb helaas maar korte stukjes van de reeks gespeeld want ik wil wel van deel 0 beginnen - dus nog zo'n time waster serie van een paar 100 uur.

Ik vond de beslissing om plots op een soort van RPG systeem over te stappen na x delen brawlen best gewaagd dus was best benieuwd hoe het zou (of gaat) uitpakken.

Helaas is het hier (of in het westen?) een klein beetje een ondergewaardeerde reeks heb ik de indruk. En zeker over deze laatste wordt niet zo heel veel gesproken. Jammer dat de Xbox deze games alleen digitaal heeft. (nou 3, 4, Dead heb ik op de PS3). Wellicht dat ik ze toch ooit in een sale oppik vanaf het begin. (de remakes en ook de verderzetting).

Maar goed...geen haast mee...maar wel een reeks die zich toch netjes weet te onderscheiden van veel open world games en dan met dit deel ook nog eens plots iets heel nieuws toevoegd. Je zou het haast gewaagd noemen.

Volgens mij was Zero best populair een paar jaar terug, op deze site ook wel.

Die wil ik in ieder geval hierna een kans gaan geven, de serie staat nu voor mij immers in een ander daglicht.

Sympathieke games al met al, ondanks de keiharde gangster setting vrijwel geen vuurwapengeweld enkel wat knokken met een dikke knipoog tegen gasten die het geregeld overleven of zelfs daarna je maat worden dat vind ik wel lache.

Ja hoor dat kan. Maar ik bedoel maar - voor een uitgebreide en gerenommeerde serie valt me de aandacht hier (niet alleen op de site maar in het algemeen) best tegen. In die paar uur die ik in 3 heb gestopt waren er al zoveel dingen te doen en te beleven dat de gemmidelde open world game er echt wel iets van kon leren. En het ook het hele vechtsysteem vond ik heerlijk. Je kan nou zeggen 'maar jij hebt het ook niet...' maar...backlog, en ik wil toch echt bij het begin en de geremasterde 1 beginnen.

Ik vind het gewoon vreemd dat er nooit meer over gesproken wordt, terwijl deze games zoveel te bieden hebben.

Dan zou ik maar eens aan de slag gaan want dan heb je nog heel wat uren en filmpjes met geneuzel voor de boeg.

I know! Komt er wel van vroeg of laat. Ben nu bezig met Triangle Strategy op de Switch, Cult of the Lamb zijdelings en Shadows of Mordor op de Xbox. Dus denk dat ik wel even voorzien ben. En aangezien Return to Monkey Island deze maand ook nog dropt (?)...

Luxe-problemen. Zeker als je zo af en toe wat wil wandelen, fietsen, bios doen, concertje, cafetje. Ik vond het altijd hartstikke jammer geen gezin te hebben rond mijn 30ste tot 35ste maar daar ben ik toch wel wat van teruggekomen (nou. ok - lig wel vaker plat dan de gemiddelde mens maar toch).

Overigens staat dit deel volgens mij compleet los van andere delen wat betreft verhaal en personages dus in die zin is het in ieder geval niet nodig om eerst die hele weg af te leggen naar mijn idee.

Doe ik immers ook niet.

Hiervoor alleen deel drie en deel zes wat gespeeld.

Drie had dat gedoe met dat weeshuis en zes die baby.

Beide voor mij geen doorkomen aan uiteindelijk.

Bovendien was deel drie ook nog eens spuuglelijk op de PS3.

Pas sinds deeltje zes zijn ze grafisch een beetje acceptabel geworden.

Vond ik persoonlijk wel meevallen. Het was inderdaad niet je van het, maar ik kon er best mee leven. In ieder geval vond ik het stukken mooier dan het vergelijkbare Shenmue (waar het toch een beetje de spirituele opvolger van is). Ik vond de animaties e.d wat houterig, maar de achtergronden e.d best wel aardig. Maar goed - intussen zal ook wel geweten zijn dat ik best vergevingsgezind ben wat betreft bvb grafisch. Maar het stond met deel 3 in ieder geval nog niet ver van deel deel 2 op de PS2 af nee. Dat is wel een feit imo.

Deeltje drie was niet om aan te gluren zelfs de herinnering doet nog pijn aan mijn ogen.

Toch vrij visueel ingesteld ook wel.

Speel de game nu overigens ook op Engels en dat helpt voor mij ook wel weet dat sommigen die fetisj hebben altijd gelijk vragen kan ie ook op standje Japans heb daar persoonlijk minder mee heb ik gemerkt.

Deel 8 en tevens een nieuwe verse start. De voorgaande 7 delen waren action brawlers terwijl dit een turn based JRPG is. Daar keek ik best tegenop want ik ben meestal niet zo kapot van turn based gameplay. Echter, doordat iedereen blijft bewegen en je actief moet parryen en Quick timen voor extra damage voelt het alsnog heel vloeiend aan allemaal. Het werkte allemaal verassend goed, al moet ik zeggen dat ik toch echt meer fan ben van de oude style.

De eerste 70% van de game gaat lekker. Super verhaal, lollige en geniale side quests, uitgebreide mini games, het is echt een volwaardige Yakuza game. Op het vechtsysteem na werkt alles gelukkig hetzelfde. Echter na die 70% krijg je een aantal flinke difficulty spikes te verduren waardoor grinden verplicht wordt. Dat haalt toch de vaart eruit. Ondanks dat het alles bij elkaar niet super lang duurt en dat het verhaaltechnisch logisch is, had het echt beter gebalanceerd moeten worden.

Met 60-70 uur ook veruit de meeste langste Yakuza game aangezien ze normaal met een uurtje of 30 wel klaar zijn, maar ja dat is weer inherent aan de JRPG opzet.

Samenvattend was het weer genieten maar je merkt wel dat de eerste poging was tot een JRPG. Bijzonder goed geslaagd maar wel nog wat issues met de balans.