Tell Me Why (2020)

Ik ben een groot Life is Strange fan, dus als die makers een nieuwe soortgelijke game maken dan heb ik interesse.

Tell Me Why - Official Chapter One Launch Trailer - YouTube

Wat me stoort is dat het weer zo'n maatschappelijk onderwerp als transgender moet nemen. Ik ben een beetje klaar met dit soort gedoe wat ze tegenwoordig iedereen door de strot duwen via tv, series, films en games.

En de game is weer in delen, dus ik wacht wel lekker tot alles uit is en de reviews positief zijn.

Episode 1:
August 27, 2020

Episode 2:
September 3, 2020

Episode 3:
September 10, 2020

Wel fijn dat het allemaal snel uit is. Bij LiS deden ze er geregeld 3 maanden over voor een volgend deel uit kwam.

Gister de game uitgespeeld en uiteindelijk wisten ze me ook hier weer er in te trekken. Je speelt met zowel broer als zus die als tweeling een bijzondere band/gave hebben. Het is het middel om hun verleden te ontrafelen waarbij er steeds meer vragen opkomen dan dat ze echt beantwoord worden. Tegelijkertijd is het voor de tweeling voor het eerst sinds tien jaar dat ze elkaar zien en ook dat moet verwerkt worden.

De zoektocht naar de waarheid van hun jeugd weet uiteindelijk wel te intrigeren. Helaas heeft het daarvoor wel de gehele eerste episode nodig. Die focust vooral op het introduceren van de personages en de wereld, maar weet niet direct te boeien. Vooral omdat ik niets heb met transgenders en laat dat nou een belangrijk onderdeel zijn in het begin.

Vanaf episode twee verschuift dat wat naar achter. En komt er meer aandacht voor het uitdiepen van hun geschiedenis. Dankzij de verschillende bij-personages kom je meer te weten en begint de wereld ook wat meer te leven.

Uiteindelijk wist de game me er wel in te sleuren, maar dat gebeurde ergens in episode twee en dan zitten we al op de helft. Het maakt dat ik uiteindelijk best wat langer door had willen gaan. Vooral ook om bepaalde banden nog verder uit te diepen. Tegelijkertijd waren de meest interessante personages niet de tweeling zelf. Waardoor ik vooral uitkeek om bepaalde personages weer te spreken. De game is vermakelijk en weet mooie omgevingen af te leveren. Het verhaal en bepaalde personages intrigeren, maar heeft teveel tijd nodig om interessant te worden.
3.5*

Verdorie...nog eentje die me volledig ontglipt is? Het is dat ik het net op Gamepass zag staan en perplex stond dat ook deze van DONTNOD is. Het lijkt wel erop dat ze hun games toch wel een heel klein beetje beter mochten promoten, want zelfs in de Indiechannels was er naar mijn weten niet echt aandacht voor deze of Twin Mirror. Of ik heb het volledig gemist destijds, maar vergeleken met Life is Strange is er best weinig aandacht aan besteed lijkt me.

Maar fijn. Geen probleem. Toch twee voor op mijn korte termijns wishlist. En liefst als aankoop, ook al staan ze op Gamepass. DONTNOD is een ontwikkelaar die ik toch nog graag wel even zou verder zien gaan. (...of, ik vind het nog steeds erg jammerlijk hoe het bvb Telltale is vergaan).

DONTNOD moet wel oppassen dat ze niet teveel van hetzelfde maken en hun concept uitkauwen. Zie bv de LiS games, daar werd het per deel wel minder sterk, ook al was het nog steeds best goed.

Dit is wel zo'n game die je als Gamepass lid zo makkelijk kan spelen in een weekendje. Ik wil deze ook nog altijd wel proberen.

Ben ik het wel mee eens. Vandaar dat een game als Vampyr ook een aangename verrassing was. Wel nog elementen van mysterie en adventure games maar toch weer in een ander stijltje. Dat mogen ze bij een volgende titel ook doen. Ook al ben ik heel erg voor dit soort interactive fiction / adventure te vinden.

Ain't nuttin but a heartache.

An sich denk ik dat vasthouden aan een formule prima kan werken, afhangend van het bedrijf. Supermassive & Quantic Dream doen een prima taak interactive drama boeiend houden zonder te veel grote veranderingen in de mix te gooien. Rockstar heeft het ook vooral van GTA & RDR achtige games moeten hebben, zonder denderend veel van hun stijl af te wijken met de jaren, en daar hebben de meeste fans vrede mee.

Bij Dontnod is mijn probleem vooral dat alles na LIS niet opmerkelijk goed aansloeg; Ik ben in geen enkel spel erna net zo geboeid geweest in de personages of het verhaal. Op dit punt voelt het meer alsof ze vastgeketend zitten aan LIS ivm dat het goed aansloeg, dan dat ze helemaal los willen gaan met het genre door ideeën te uitten die ze gaaf vinden. Wellicht dat een andere richting opslaan toch beter is, in zo'n geval.

Daarom vind ik het net jammer dat Vampyr een beetje over het hoofd is gezien. Heb het nog niet uitgespeeld maar het beviel wel heel erg qua stijl en sfeer, de combat was dan eerder matig maar eenmaal aan gewend viel er best mee te leven.

Het is in ieder geval toch een stap in een andere richting die ze wat mij betreft nogmaals mogen proberen. Met andere setting weliswaar. In het neerzetten van een goed verhaal, sfeer en wat interessante karakters zijn ze in ieder geval erg goed.

Same. Ben echt weg van Chloe en Max (zie mijn avatar), maar daarna waren LiS Before the storm en deeltje 2 gewoon echt minder geschreven. Maar ook de gameplay kende ik toen wel, dat alles in een kamer bekijken ging een beetje tegenstaan.

Voor zover ik bekend ben is dit één van de eerste (zo niet, de allereerste) relatief ‘grote’ games die een transgender in de hoofdrol heeft. Hoewel transgender problemen niet de hoofdfocus van het verhaal zijn kaart het wel degelijk meerdere issues aan zoals hoe mensen ermee om kunnen gaan of hoe Tyler zelf over zijn transitie denkt. De game doet goed eer aan deze issues zonder dat ze teveel van het hoofdverhaal afnemen.

Het hoofdverhaal gaat over de band tussen broer en zus, met name het trauma dat ze hebben meegemaakt en hoe dit hun leven heeft beïnvloed. De game besteed heel veel tijd aan praten, rondlopen, praten, herinneringen oproepen, praten.. het was a bit too much, eigenlijk. Teveel personage ontwikkeling en te weinig verhaal. Soms waren de gesprekken interessant en pakkend, andere momenten voelde ze traag en hielden ze mijn aandacht niet goed vast. Wat de gesprekken interessant genoeg hield zijn de sterke acteerprestaties, die de nodige emotionele scenes met volle overtuiging konden brengen.

Het verhaal kaart een mysterie aan over wat er werkelijk met de moeder is gebeurd: klopt hun herinnering over dat de moeder gek was en hun aanviel, of speelt er meer? De mysteries hebben echter ondermaatse conclusies. Er werden op bepaalde punten dingen aangekaart die vervolgens nergens echt heen gingen (ze kaarten aan dat hun fantasiefiguren mogelijk de realiteit kunnen betreden, word nooit wat mee gedaan. Ze kaarten aan dat de moeder in de laatste maanden bergafwaarts ging. Waarom ze uitgerekend rond die periode doordraaide is mij niet duidelijk geweest, evenals wat ze precies met die shotgun van plan was mits ze niets fout wilde doen.)

Het voelde alsof het verhaal te weinig vlees op het bot had, dus probeerde ze het met kleine losse draden of langzame praatscenes uit te rekken. Hierdoor vond ik Tell Me Why te wisselvallig. Maar goed, de game heeft de award gewonnen van Games For Impact voor hoe het respectvol transgenders neerzette. Last Of Us 2 heeft ook een openlijk gay hoofdpersonage, waarvan het feit dat ze gay is 0% onderdeel van het verhaal is. Cyberpunk heeft de optie om een transgender custom personage te maken. De LGBT weergave in games is dit jaar daarom een stuk normaler geworden, wat een positief teken is. Ik ben geen actief volger van de LGBT community, maar het is wel een principe waar ik achter sta. Het zijn en blijven gewoon mensen die niets fout doen en een normaal leven willen leiden, maar vanwege seksuele oriëntatie of genderdysforie niet worden geaccepteerd.

Tell Me Why is geen topper die ik kan aanraden, maar het heeft wel opmerkelijke dingen erin zitten. Met name wat het voor de LGBT community doet.

3*

I never wanna hear you say.

Vanmiddag uitgespeeld - ik denk ongeveer een 6 uur over gedaan doorheen het weekend (of net iets meer) en eigenlijk heel tevreden over. Dat 'groots mysterie' uit de omschrijving mogen ze echter wel schrappen. Het is eerder een kleinschalig, intiem spel, met ditto cast dat gaat over het verwerken van trauma's uit het verleden en hoe diverse mensen hun beleving daarvan hebben. Het hele thema van 'transgender' en LGBTQ is ook op een 'gewone' menselijke manier erin verwerkt zoals het in mijn ogen hoort en maakt deel uit van het verhaal. (daarmee doelende op de extreem gimmicky manier waarop dergelijke thema's vaak worden gepushed of op een lachwekkende manier worden geforceerd. Ook bvb in Star Wars Squadrons waar de makers van het spel al twee maanden van tevoren liggen te tweeten 'Keo's pronouns in Squadrons are They/Them!' om de woke brigade aan te spreken'. Alsof ze hiermee iets gewaagds mee doen. Dan doet een ontwikkelaar als Dontnod dit toch veel beter. Dus die prijs verdienen ze ook echt.

Maar verder over het verhaal. Het boeide me dus eigenlijk allemaal behoorlijk - de diverse interacties en de band tussen de twee hoofdkarakters waren behoorlijk uitgewerkt. En hoewel het allemaal vrij kleinschalig bleef was dat voor de verandering wel eens leuk. Zelf had ik eigenlijk het gevoel wel dat de afronding van het verhaal vrij redelijk was ook al werd het lichtjes open gehouden vond ik waarvoor ze het geweer in bezit had - wou ze zelfmoord plegen? Ik had zelf eerder het idee dat ze uit woede het geweer laadde om op Tom te schieten als hij zich nog eens vertoonde. Maar ik kan me wel voorstellen dat ze effectief zelfmoord wou plegen - nav haar jeug, miskraam, de vader van de kinderen en daarmee uiteindelijk de breuk met haar vriendin en de rest van de stad, de reden dat ze geen baan en inkomsten had, de klacht bij de autoriteiten hierover en jeugdzorg, en dan de hongerwinter lopen natuurlijk allemaal op.. Echter had ik op een gegeven moment ook wel het idee dat de sprookjeselementen tot meer zouden leiden, en dan met name de 'Mad Hunter' wat me een beetje een soort 'Babadook'-achtig figuur leek (voor wie die film heeft gezien). Maar dat bleek dus inderdaad niet het geval. Maar ze waren wel erg mooi vormgegeven..

In ieder geval heb ik geen spijt dat ik het spel gespeeld heb. Geen absolute topper - maar toch een beetje jammer dat het blijkbaar toch wel een beetje onder de radar lijkt te zijn gegaan van heel wat mensen want uiteindelijk is het best een goedgeschreven, emotioneel verhaal. Maar dan op een wat kleinere schaal. Maar dat mag ook wel eens. 3.5 van mij.

Momenteel gratis verkrijgbaar op Steam (zolang de voorraad strekt)

is niet enkel de eerste episode gratis?

Nope, alle episodes zijn gratis komende maand, ivm Pride maand.

Mocht je episode 1 al eerder hebben gespeeld, dan kun je via deze link de andere twee erbij krijgen: Save 100% on Tell Me Why on Steam - store.steampowered.com, dat is een link naar een bundel namelijk. Kom je niet bij via de normale winkelpagina, lijkt het

bedankt voor de tip, JustMike
0€ kan niet beter. Of wil me iemand betalen als ik deze speel? Dacht het al niet

Best wel een mooie game in de stijl van Life is Strange. Prachtige zomer- en winterbeelden inclusief vergezichten van Alaska. Het is ook wel een boeiend verhaal wat zich langzaam aan je ontvouwd. Je wordt echt wel het verhaal ingetrokken.
Het begint in de huidige tijd, waar een jongen na 10 jaar weer afspreekt met zijn zus. Met flashbacks kom je er achter dat de jongen een transgender is. De kindertijd (toen het nog 2 zusjes waren) en het trauma van de kinderen wordt echt heel mooi gebracht.
Subtiel worden de relaties met de mensen uit hun jeugd uitgewerkt.
Met de kinderen kreeg ik tijdens het spelen echt een band. Als pubers was dat m.n. met de jongen veel minder. Vond hem maar een irritant mannetje. Zijn puber zus vond ik wel okay.
De puzzels in de game zijn niet moeilijk, al vond ik het leeswerk om voor sommige vraagstukken de antwoorden te vinden wel wat veel.

Tell Me Why gratis te downloaden tijdens Pride Month | Gamer.nl

Gratis voor Xbox en PC.

You are:

My fire.

The one:

Desire.

Eigenlijk dacht ik deze game gratis te spelen, omdat je 'm afgelopen zomer gratis kon downloaden. Ik had even niet goed gelezen dat je het alleen in die ene maand in zijn geheel kon spelen, na episode 1 kon ik niet meer verder en dus maar even Gamepass weer genomen om het vervolg uit te spelen, want ik was toch wel benieuwd hoe alles af ging lopen.

Tell me why is een Dontnod game, dat wil zeggen dat het opnieuw een interactief avontuur is waarbij je met keuzes en speurwerk het verhaal kan beïnvloeden net als bij hun vorige games in de Life is Strange-reeks. Dat waren games die ik erg boeiend vond, vooral de allereerste game. Die game had me echt een paar keer met open mond naar het scherm laten staren als ik weer een hele zware beslissing moest nemen als gamer. Jammer dat ze in de spin-off en het tweede deel nooit meer dat niveau wisten te bereiken, omdat de impact van de keuzes steeds kleiner werd. Jammer genoeg heeft Tell me why hier ook mee te maken, maar toch bleef het best interessant.

We volgen broer en zus Tyler en Alyson Ronan, waarbij je al snel merkt dat Tyler iemand een transgender is aangezien hij vroeger ook een meisje was. Nou wilde ik eigenlijk eens zuchten, want ik heb niks tegen welke groep ook maar het is best vermoeiend dat dit tegenwoordig best veel in mediaproducten wordt gestopt. Gelukkig is het thema niet de hele game door even belangrijk, na episode 1 zakt het een beetje naar de achtergrond en krijg je gewoon een best wel boeiend verhaal waarin ze willen achterhalen wat er nou vroeger is gebeurd met hun moeder. Ze is door Alyson met een haar in haar rug gestoken en daarna buiten in een meer verdronken omdat het leek dat zij Tyler wilde vermoorden om zijn genderkeuzes. Maar je hebt toch wel al snel door dat dit anders in elkaar stak en via gesprekken met diverse mensen in het dorp ontrafel je een mysterie. Geregeld moet je een puzzel of raadsel oplossen en dat is iets wat ik weer ontzettend saai vond. Ik kan niet ontkennen dat ik een paar keer Youtube erbij heb gepakt als het me allemaal te lang duurde (zeker op het eind, in de schuur), want dat hele subplot met de kinderfantasie van vroeger met de Goblins en de Mad Hunter pakte me niet zo erg. Jammer trouwens dat ze met de Mad Hunter niet veel hebben gedaan in de game, even had ik het idee dat hij een soort paranormaal wezen was, maar het was toch een fantasie en een kinderprojectie op een bezoeker aan hun moeder Mary-Ann.

Wat mij een beetje tegen staat aan het Dontnod concept is dat je zoveel onnodige dingen bekijkt, maar toch doe je het. En de keuzes voelen dus minder grootschalig aan. Het gaat niet om leven of dood of om iets ernstigs. Uiteindelijk bepaal je hier je relatie met enkele inwoners en of je als broer en zus naar elkaar toe groeit of van elkaar verwijderd raakt. Ik eindigde met Tyler die een goede band met zijn zus heeft die wel is verhuisd naar Juneau. Visueel en qua soundtrack is de game trouwens best mooi, ik word ontspannen van die Dontnod locaties in kleine Amerikaanse dorpjes. Je vrijheid is minimaal, maar het staat in dienst van een verhaal dat me best bleef boeien. Na een uurtje of 10 (ik neem altijd ruim de tijd alles te ontdekken) ben je weer klaar en dat is ook lang genoeg.

Tell me why is geen topgame, maar gelukkig wel de moeite van het spelen waard.

3,5*