Space Channel 5 stond al een aantal jaar op mijn radar, maar door het ontbreken van een PS2 of Dreamcast in mijn collectie is het er nooit van gekomen. Tot nu toe dan.
Op het gebied van presentatie verdient Space Channel 5 alle lof die ik kan geven. De game laat in een paar frames meer persoonlijkheid zien dan de meeste games in hun gehele speelduur weten over te brengen. De muziek is fantastisch, de personages hilarisch (helper Fuse bijvoorbeeld) en de omgevingen zijn kleurrijk en lekker over de top. Daarnaast zijn sommige transities in de levels ook onbedoeld grappig. Oh, en Michael Jackson danst in het laatste level ook nog even mee. Waarom ook niet.
Het middelpunt van dit alles is de charismatische Ulala en haar dansbewegingen. Het is heel makkelijk om bij dit soort vrouwelijke personages in het ordinaire te vallen, maar dat is zeker niet het geval in Space Channel 5. Ulala is cool, sexy en speels tegelijk. In een van de latere levels loopt ze bijvoorbeeld met een zelfverzekerde danspas naar de camera, waarna ze ineens een knipoog geeft. Op dat moment kan je alleen maar glimlachen. Het stemwerk van Apollo Smile is de kers op Ulala's oranje-roze taart en maakt het plaatje compleet.
Helaas is de game op het gebied van gameplay een beetje een product van zijn tijd. De basis is solide: de aliens doen hun dansbewegingen en het is aan jou om Ulala hetzelfde te laten doen. Hierbij moet je timing op de frame nauwkeurig zijn, want anders ga je gelijk de mist in. Hierbij helpt het niet dat Space Channel 5 zeer pittig kan zijn.
De game is opgedeeld in vier levels die 'Reports' worden genoemd. Aan het einde van elk level moet je een vastgesteld kijkerspercentage halen om door te gaan naar het volgende level. Een duidelijk principe, maar er zit een kanttekening aan. Bij sommige choreografieën verschijnen er namelijk hartjes in beeld die een extra laag aan de moeilijkheidsgraad toevoegen.
In deze situaties wordt een fout in jouw beurt bestraft met het verliezen van zo'n hartje. In het 'gewone' deel van het level kan je, zelfs bij het verliezen van al deze hartjes, gewoon doorspelen. De bosses aan het eind van een Report zijn een ander verhaal. Het verliezen van al je hartjes is hier een onmiddellijke game over, waarna je het hele level opnieuw moet doen. In de eerste twee Reports is dit nog wel te overzien, in het derde Report is het heel lastig en in het vierde Report is het, in mijn geval, gewoon niet te doen.
Ik ben niet iemand die uitdagingen uit de weg gaat in games, maar stel je dit eens voor: drie bosses achterelkaar met alle drie de hartjesmechaniek, waarbij je ook het benodigde kijkerspercentage moet halen. Hoewel laatstgenoemde goed te doen is, was eerstgenoemde iets te veel gevraagd voor deze 30-jarige opa. Ik was dan ook genoodzaakt om het laatste deel van de game zichzelf te laten spelen met een cheatcode.
Toch wegen de negatieve punten niet op tegen het plezier dat ik met Space Channel 5 heb gehad. Ulala is uitgegroeid tot een van mijn favoriete gamepersonages en Part 2 ga ik binnenkort zeker spelen. Dit neemt niet weg dat de game nét wat te moeilijk is. Ik hoop dan ook dat Sega ooit een remake van Space Channel 5 maakt. Een opgepoetste versie met dezelfde persoonlijkheid die toegankelijker is voor een groter publiek? Dat is een game die mijn top 10 zou binnenstormen.
Voor nu doe ik een up, down, left, right, chu chu, chu chu en zeg ik: "This was your gamer DarthSolidKevin. Good night, Space Cats and see you in Part 2!" 4*