Voor het eerst in tijden dat ik een horrorgame
te eng vond om door te spelen..
De laatste keer dat ik een horrorgame niet verder durfde te spelen was bij
DreadOut: Keepers of the Dark uit 2016. Aka Manto slaagt daarom in waar vele horrortitels falen. De PS1 stijl doet de game angstiger ogen dan de realistische stijl van moderne horrortitels. Juist door de oude, blokkerige ruis-stijl heerst er een sterke uncanny valley-vibe. De game voelt alsof het alle horrogame trekjes pakt waar ik een zwak voor heb en zich volledig daarop stort: nare geluiden door de koptelefoon horen alsof er een figuur achter je zit te hijgen, benauwde gangen waar geen ontkomen is aan een monster (met als enige optie omdraaien en wegrennen indien er iets voor je komt te staan), korte draw distance waardoor je dreigingen past ziet als ze voor je neus staan en een creepy design voor het monster waarbij een blik erop werpen al voor een schrik kan zorgen. Ik had een sterk gevoel van paranoïa dat niet weg ging, zelfs na meerdere pogingen.
Aka Manto sloeg er erg goed in om naar het monster op te bouwen en in mysterie te wekken over hoe het monster precies werkt. Er zitten bv maskers verspreid waarbij je, zodra je in zicht bent, opeens het monster op je af hoort stormen vanuit de verte. Naarmate je verder komt verschijnen er meerdere kleine dreigingen (zoals spinnen) om je op de hoede te houden. Het monster kan later op gebieden komen waar het voorheen niet kwam en het gedrag word gemiddeld agressiever, waardoor je minder tijd hebt je in het openbaar te vertonen. Er zitten visuele cues die aangeven of het monster dichtbij is, en als hij je ziet dan komt er een akelig luid geluid dat klinkt als het geluid van The Grudge met de Psycho theme eroverheen geplakt. Zelfs tijdens het kijken van een walktrough vloog ik op meerdere punten naar achteren, met mijn schouders omhoog gedurende de hele video. Knap hoor. Er waren momenten dat ik van schrik de controle over de besturing verloor, terwijl de youtubers kalm bleven en vlug de juiste handelingen verrichte om van het monster te ontkomen.
Echter… ik twijfel of dit spel een positief cijfer verdiend. Hoe goed de angstfactor ook was, het verhaal gaat nergens over en de gameplay had heel wat vreemde / frustrerende ontwerpkeuzes. Het is een game die tussen de 45 – 120 minuten duurt indien je het goed doet, maar je hebt slechts één leven; zodra je verliest mag je alles weer opnieuw doen. 30 minuten bezig zijn met het verzamelen van items om vervolgens dood te gaan en alles opnieuw te moeten doen werkte te frustrerend en na een aantal pogingen was ik er gewoon klaar mee. Het hoofdpersonage kan ook maar 3 items vasthouden, wat gewoon te weinig is. Merendeels van de tijd is 1 van deze item-slots bezet door de aansteker (die je nodig hebt om te kunnen zien), waardoor er eigenlijk maar 2 vrije slots zijn. Er zitten momenten in het spel waarin je rond de 5-7 items moet verzamelen om naar een specifiek punt te brengen. Als gevolg moet je constant heen en weer rennen naar dezelfde punten om de items te verplaatsen. Dit maakte de ervaring teveel van hetzelfde.
Het geluid dat het monster maakte is beangstigend, maar wel veel te luid. Ik kreeg pijn aan mijn oren en speelde op gegeven n moment het spel met de koptelefoon af. Zelfs met koptelefoon af kon ik haar kreten nog prima uit mijn koptelefoon horen. Luide geluiden kunnen werken om van tijd tot tijd een jumpscare te maken, maar wanneer het langdurig luide kreten zijn dan word het vervelend. Dit had echt geminderd mogen worden.
Een twijfelgeval. Als het een soort easy mode had waarin checkpoint waren toegevoegd, de jumpscare geluiden milder waren en je meerdere items kon vasthouden dan zou het zomaar een gave indie-horrorgame kunnen zijn. Nu is het een horrorgame die qua sfeer, design en scare-factor in de roos schiet, maar in de gameplay erg frustrerend is en qua verhaal niets voorstelt. Het scheelt dat dit een goeddope korte horrorgame is. Ik heb games gespeeld die wel 10x duurder waren en nog korter ook. Voor de indruk die het maakte wijkt mijn mening toch naar het positieve uit, zelfs met de mindere ontwerpkeuzes.
3*