The Painscreek Killings (2017)

Van dit genre game komt er tegenwoordig ook elk jaar wel wat uit; walking simulator met minimale interactie met de omgeving, waar je één of ander mysterie moet ontcijferen. In dit geval is de omgeving een volledig verlaten, waarschijnlijk Brits, dorpje, waar in korte tijd een aantal mensen op niet-natuurlijke wijze het leven hadden gelaten. Je speelt een private detective die is ingehuurd om de boel uit te vogelen. Het verhaal is behoorlijk tof gedaan en ik heb de game in een weekend ofzo gedaan, omdat ik echt benieuwd was waar het verhaal heen ging.

Ik heb ook vrijwel nooit het gevoel gehad dat ik niet een lijstje had van plekken die ik wou bezoeken of opnieuw wou bezoeken in verband met nieuwe inzichten, wat ook duidt op goede game design. In z’n algemeenheid is het patroon dat je naar een gebouw gaat, die zoveel mogelijk verkent; vooral dagboeken/brieven/kranten etc. leest, een aantal gesloten deuren tegenkomt en daar dan een sleutel bij vindt of een andere manier om in de kamer te komen. Cool moment was dat ik al een poosje een aantal namen had waarvan ik graag het huis wilde bezoeken, maar niet wist waar ze wonen. Op een gegeven moment kom je dan op een logische plek de adressen tegen, wat ik goed gedaan vond. Ik heb tijdens de game notities zitten maken in een schriftje; positief punt bij dit soort games.

Er zijn wel een paar minpunten: de graphics zien toch wel een beetje gedateerd, en dat maakt het nog frustrerender dat de game matig runt. Het tweede minpunt is iets wat ik steeds storender begin te vinden in dit soort games: documenten vinden op totaal onlogische plekken. Het voorbeeld is een huis waar duidelijk is dat de mensen verhuisd zijn (iedereen heeft het dorp verlaten in verband met de gebeurtenissen van de laatste jaren), er zitten van die witte doeken over de meubels die er nog staan. En bovenop een tafel met z’n wit doek ligt een krant die een paar maanden oud is. Het is gewoon stom dat die krant daar ligt, puur voor jou om te vinden. De game doet het, zoals ik eerder al zei, meestal wel goed. Dat maakt de keren dat het niet logisch is om iets op een specifieke plek te vinden opvallender en storender zijn.

Uiteindelijk een prima entry in het genre, zeker de moeite waard om te spelen als je dit soort games tof vindt.

4/5

Ik sluit me bijna volledig aan bij Finidi. Je wordt als journalist gedropt in het verlaten dorpje Painscreek om een onopgeloste moord van een aantal jaar geleden te onderzoeken. Dat is het enige wat je weet, en hints zul je ook nooit krijgen in de game. Maar ik vond het een fantastische ervaring, ik heb nog nooit een dergelijk trage game gespeeld die toch zo enorm weet te boeien.

Ik heb de game op de Steam Deck gespeeld en ondanks dat je daardoor tegen wat kleine beperkingen aanloopt qua controls, was het prima speelbaar. Technisch laat de game wat steekjes vallen, het is ook niet de allermooiste game, maar qua sfeer zit het echt helemaal goed. Je bent alleen, maar toch heb je constant een naar gevoel dat je elk moment iemand kan tegen komen. De muziek is een beetje eentonig op den duur, al weet ook dit wel bij te dragen aan de sfeer.

Het verhaal is zeer goed geschreven. Door middel van kranten artikelen en dagboeken kom je steeds meer te weten over wat zich heeft afgespeeld in het dorpje en het verhaal hield me, los van de 15 uur gameplay, ook buiten het spelen bezig. Ik heb 2 keer echt goed vast gezeten, 1 keer had ik niet goed gekeken en vond ik ergens nog een sleutel in een laatje. De andere keer kon ik een code niet vinden en dat heb ik helaas toch even moeten googelen. Zonder het op te zoeken had ik hier ook nooit op gekomen.
De game kent meerdere eindes, bij mijn einde werd het zelfs nog behoorlijk creepy!. Maar ik had een completion rate van 97%, daar was ik best blij mee.

Dikke vette aanrader voor eigenlijk iedereen. Mijn vriendin is er nu mee begonnen en het is ook echt een leuke game om met iemand mee te kijken. Ik heb gelijk zin om meer van dit soort games te spelen.