In het begin heel leuk, maar na 10+ uur begon het te minderen tot ik rond het einde (ongeveer 40 uur) er weinig zin meer in had. Strikers is een Dynasty Warriors-achtige spin-off / vervolg, daarom is het logisch niet een soortgelijke ervaring te verwachten als de originele Persona 5. Toch werkt dit type gameplay niet voldoende om 40 uur te vullen en zelfs het verhaal begon op den duur te vervelen. Desalniettemin heb ik aardig wat uren plezier eruit gehaald.
De Persona 5 touches zijn overal terug te herkennen in Strikers. Het oogt, klinkt en voelt precies zoals de originele Persona 5. Soortgelijk als een non-canon film van een animeserie volgt Strikers een geinig bonus verhaal dat niet gezien hoeft te worden als een groots hoofdvervolg, maar wel leuk kan zijn om te volgen: een road trip met The Phantom Thieves. Dit concept leid naar allerlei geinige scenes waarin je ze plezier ziet maken in nieuwe gebieden, ze allerlei eetgelegenheden afgaan, nieuwe vrienden of nieuwe vijanden ontmoeten etc. Voor een groot deel vond ik het leuk om de characters weer terug te zien, leuk om al hun gesprekken te volgen of de gekkigheid te zien die ze meemaakte.
De gameplay is, zoals gezegd, Dynasty Warriors-achtig. Ik heb echter niets met Dynasty Warriors omdat ik ze te langdradig en eentonig vind. Strikers wist dit voor een aardig deel op te lossen door een aantal laagjes toe te voegen aan de standaard button-mash gameplay. Nu kun je gebruik maken van Persona’s met al hun spreuken en vaardigheden, je hebt standaard 4 characters tot je beschikking, er zijn objecten in de omgeving die je tegen de vijanden kan gebruiken, en natuurlijk het elementen-systeem waarbij bepaalde aanvallen effectiever zijn tegen bepaalde vijanden. Ondanks dat het merendeels nog steeds neerkomt op button mashen en spreuken spammen zit er hier gemiddeld meer diepgang in dan de Dynasty Warriors games die ik gedaan heb. Vooral de boss battle / hidden enemies konden behoorlijk pittig en tijdrovend, maar juist daardoor erg leuk zijn.
Op dit punt merkte ik wel hoe goed de non-palace sequenties van Persona 5 eigenlijk zijn. In Strikers is het letterlijk niets anders dan cutscenes en palaces, en de palaces voelen meer als dezelfde levels die toevallig een andere vormgeving hebben. Goede vormgeving met catchy muziek en veel variatie, maar het zijn allemaal grote velden om tegen hordes vijanden te button mashen. Keer op keer. Zelfs de hoofdvijanden in het verhaal miste diepgang in hoe weinig haat ik voor ze voelde ten opzichte van de bastards uit het origineel. Na de zoveelste keer dat de Phantom Thieves zaten feest te vieren over hoe goed de lokale maaltijd was, of vijand een speech hield over hoe z’n leven niet eerlijk was en ie zich in een hoekje gedreven voelde om drastische actie te ondernemen, begon ik de cutscenes over te slaan. Zelfs toen de main badguy zich onthulde in een "plot twist" die zelfs Scooby Doo aan zag komen kon het me niet meer bekoren wat de badguy te zeggen had. Ik denk dat deze game beter had gewerkt als een 20 uur ervaring ipv de wijzes hoe het nu langer is gemaakt.
Als je een groot Persona 5 fan bent die ook waardering voor Dynasty Warriors kan vinden, en het niet erg vind om meer van hetzelfde te doen en minder diepgang in zijn verhalen te hebben, dan kan dit een leuke tijd zijn. Ik heb me aardig vermaakt, maar kan niet zeggen dat dit een aanrader is die de Personas 5 fan ervaren moet hebben.
3*