Grandia II (2000)
Sega Dreamcast / PC / PlayStation 2 / PlayStation 3 / Nintendo Switch / PlayStation 4 / Xbox One
RPG
single player
Ontwikkeld door Game Arts
Uitgegeven door Enix, Sega en Ubisoft
Ryudo is een jonge Geohound, die samen met zijn reisgezel Skye af een toe klussen doet. Hij staat er om bekend dat hij zowat IEDERE opdracht aankan en heeft de reputatie van een echt werkpaard gekregen - en dat hij wil doen wat niemand anders wil aanpakken. Hij gaat van klus naar klus om de goudstukken binnen te laten stromen; en op een zekere dag neemt hij, al is het met tegenzin, een klus aan van de kerk van Granas in het dorpje Carbo. Als hij in Carbo aankomt hoort hij een mooie stem in de wind die liederen voor Granas zingt. Nieuwsgierig geworden gaat Ryudo een vlakbij gelegen kerk binnen en ontmoet daar de Zangeres Elena, die hard aan het oefenen is voor een binnenkort te houden ceremonie. En hier hoort Ryudo wat zijn taak is, namelijk Elena's bodyguard zijn. En aldus beginnen twee vreemdelingen aan wat op het eerste gezicht een eenvoudige opdracht lijkt te zijn...
4*
Om het eerste grote kritiekpunt te benoemen: de PC-port is schandalig slecht. Het heeft irritante bugs en veel lag (?) dat je niet verwacht bij een deugdelijke port, waarbij recht wordt gedaan aan het medium waarop je de game speelt. Bij een van de eerste 'boss battles' (tegen Millenia) bleek er dus zelfs een bug in te zitten waardoor je niet verder kan spelen en de game vastloopt. (Je verzint het niet: als je de battle tutorial doet voordat je de boss battle ingaat, loopt de game automatisch vast. Kun je niks anders aan doen dan opnieuw beginnen...) Behalve dat ik moest wennen aan de gedateerde graphics en het langzamere speeltempo t.o.v. moderne games, was het dus een extra hobbel dat ik de slordige oneffenheden erbij op de koop toe moest nemen.Gelukkig bleek 'Grandia II' (2000) als klassieker op zichzelf staand krachtig genoeg om door te bijten en mee te gaan in de epische vertelling.
Meer nog dan in het vorige deel heeft het een beklijvende verhaallijn vol met religieuze verwijzingen naar een klassieke oerstrijd tussen goed en kwaad. Ryuodo is een sympathieke protagonist als de archetypische rebelse jongere die God noch gebod kent. Hij vloekt en daagt God (uit deze wereld) meermalen uit om te bewijzen dat Hij bestaat. Vrouwen worden ronduit seksistisch bejegend. Als dertiger vind ik hem iets minder stoer dan ik hem als tiener had gevonden, maar ergens is het ook de charme van dit soort games dat je zo bekend bent met de gelijksoortige personages en voorspelbare verhaallijnen. Ook 'love interest' en maagdelijk nonnetje Elena is leuk, zeker als het plot een absurde wending neemt en ze onverwacht een duistere kant krijgt. De andere personages laat ik even in het midden om spoilers te voorkomen.
Maar een game staat of valt met de gameplay, en die is gelukkig meer dan oké. Het begint wat traag als je nog met één of twee karakters op stap bent, maar hoe meer karakters, speciale vaardigheden en magische spreuken in de groep komen, hoe hectischer en sneller het wordt. Uiteindelijk is het gewoon turn based, maar door de snelheid van de gevechten voelt het als realtime. En elke aanval levert vermakelijke CGI-sequenties op die de gevechtssituaties wat sjeu geven. Het upgrade-systeem werkt wat omslachtig met verschillende punten voor 'moves' en 'magic', maar na verloop van tijd is het makkelijk te volgen en levert het verschillende mogelijkheden op om de teamtactiek zelf mee vorm te geven. Toch is het jammer dat - zoals bij wel meer JRPG's- het veranderen van statistieken weinig uitmaakt, want de game is makkelijk genoeg als je de battles niet overslaat en enigszins het juiste level hebt voor de betreffende boss. Het speelt door de toegankelijke moeilijkheidsgraad wel lekker vlot weg, met weinig momenten dat je moet grinden of belemmerd wordt omdat je eerder essentiële fouten hebt gemaakt.