The Last of Us: Part II (2020)
mijn stem
90 stemmen
PlayStation 4
Action / Adventure
single player
Ontwikkeld door Naughty Dog
Uitgegeven door Sony
Vijf jaar na de gebeurtenissen uit het eerste deel strijken Joel en Ellie neer in de Amerikaanse staat Wyoming. Daar kiezen ze ervoor om zich te voegen in een gemeenschap die, ondanks de voortdurende bedreiging van geïnfecteerden, voor stabiliteit zorgt. Maar wanneer een gewelddadige gebeurtenis de rust verstoort, is Ellie gedwongen te vluchten – en gaat ze op zoek naar gerechtigheid.
- nummer 123 in de top 250
3
geplaatst: 29 januari, 22:52 uur
Jaren van bloedvergieten en eeuwen van onbeantwoorde vragen drijven muren tussen nog kloppende harten. Ethische dillema’s die geen pasklaar antwoord kennen en etterende wraakgevoelens, ze vormen de cement van een kroniek waarin iedereen met lege handen achterblijft.
De wereld is meer dan mijn voorstelling, pas wanneer alle puzzelstukken samengelegd worden krijgt men enig overzicht. En dan nog ligt de waarheid steeds voorbij de horizon. Talloze stemmen, verhalen, drijfveren en hartstochten - bevroren in de tijd en zich in de gedaante van onbekenden herhalend.
Als rimpels op het wateroppervlak deinen onze acties uit naar regionen waarvan we het bestaan niet eens vermoeden. Tot de naweeën ons kermend van de pijn achterlaten, we zijn nu gevangenen van de geest - wat onderscheidt ons zo langzamerhand nog van de gruwel die we ontvluchten? Wat is er van ons geworden.
In de chaos een zweem van stabiliteit. Het witte raamkozijn verbindt verleden en toekomst, het in de wind wiegende gordijn glijdt ongeïnteresseerd langs beiden heen. Verminkt door het leven laat ik me uitzwaaien door de lome avondzon en het wuivende koren, op weg naar een begin dat ook mijn einde is.
De wereld is meer dan mijn voorstelling, pas wanneer alle puzzelstukken samengelegd worden krijgt men enig overzicht. En dan nog ligt de waarheid steeds voorbij de horizon. Talloze stemmen, verhalen, drijfveren en hartstochten - bevroren in de tijd en zich in de gedaante van onbekenden herhalend.
Als rimpels op het wateroppervlak deinen onze acties uit naar regionen waarvan we het bestaan niet eens vermoeden. Tot de naweeën ons kermend van de pijn achterlaten, we zijn nu gevangenen van de geest - wat onderscheidt ons zo langzamerhand nog van de gruwel die we ontvluchten? Wat is er van ons geworden.
In de chaos een zweem van stabiliteit. Het witte raamkozijn verbindt verleden en toekomst, het in de wind wiegende gordijn glijdt ongeïnteresseerd langs beiden heen. Verminkt door het leven laat ik me uitzwaaien door de lome avondzon en het wuivende koren, op weg naar een begin dat ook mijn einde is.
0
geplaatst: 29 januari, 23:53 uur
synec schreef:
John de Mol types van deze wereld ook de gameindustrie verneuken
John de Mol types van deze wereld ook de gameindustrie verneuken
Dan zijn er genoeg loketten waar je terecht kan.
2
centurion81 (moderator)
geplaatst: 30 januari, 07:52 uur
Oude Observator schreef:
Jaren van bloedvergieten en eeuwen van onbeantwoorde vragen drijven muren tussen nog kloppende harten. Ethische dillema’s die geen pasklaar antwoord kennen en etterende wraakgevoelens, ze vormen de cement van een kroniek waarin iedereen met lege handen achterblijft.
De wereld is meer dan mijn voorstelling, pas wanneer alle puzzelstukken samengelegd worden krijgt men enig overzicht. En dan nog ligt de waarheid steeds voorbij de horizon. Talloze stemmen, verhalen, drijfveren en hartstochten - bevroren in de tijd en zich in de gedaante van onbekenden herhalend.
Als rimpels op het wateroppervlak deinen onze acties uit naar regionen waarvan we het bestaan niet eens vermoeden. Tot de naweeën ons kermend van de pijn achterlaten, we zijn nu gevangenen van de geest - wat onderscheidt ons zo langzamerhand nog van de gruwel die we ontvluchten? Wat is er van ons geworden.
In de chaos een zweem van stabiliteit. Het witte raamkozijn verbindt verleden en toekomst, het in de wind wiegende gordijn glijdt ongeïnteresseerd langs beiden heen. Verminkt door het leven laat ik me uitzwaaien door de lome avondzon en het wuivende koren, op weg naar een begin dat ook mijn einde is.
Jaren van bloedvergieten en eeuwen van onbeantwoorde vragen drijven muren tussen nog kloppende harten. Ethische dillema’s die geen pasklaar antwoord kennen en etterende wraakgevoelens, ze vormen de cement van een kroniek waarin iedereen met lege handen achterblijft.
De wereld is meer dan mijn voorstelling, pas wanneer alle puzzelstukken samengelegd worden krijgt men enig overzicht. En dan nog ligt de waarheid steeds voorbij de horizon. Talloze stemmen, verhalen, drijfveren en hartstochten - bevroren in de tijd en zich in de gedaante van onbekenden herhalend.
Als rimpels op het wateroppervlak deinen onze acties uit naar regionen waarvan we het bestaan niet eens vermoeden. Tot de naweeën ons kermend van de pijn achterlaten, we zijn nu gevangenen van de geest - wat onderscheidt ons zo langzamerhand nog van de gruwel die we ontvluchten? Wat is er van ons geworden.
In de chaos een zweem van stabiliteit. Het witte raamkozijn verbindt verleden en toekomst, het in de wind wiegende gordijn glijdt ongeïnteresseerd langs beiden heen. Verminkt door het leven laat ik me uitzwaaien door de lome avondzon en het wuivende koren, op weg naar een begin dat ook mijn einde is.
Genieten weer van je schrijfsel!
* denotes required fields.
* denotes required fields.