Blasphemous (2019)

De gotische, Bruegel'achtige artstyle vind ik erg sterk. Verder ben ik altijd wel geïnteresseerd in souls-like videogames. Laat maar komen.

De Eerste 17 minuten aan gameplay van IGN. stemmen mij i.i.g optimistisch.

...metroidvania achtige videogames. Of we hadden hier ook een andere term voor die ik even kwijt ben ? Maar dat gelul op sites van 'wow Dark Souls in 2D' - nou goh. Had je al ooit van Symphony of the Night en verder gehoord dan. ?

Ach, ik vind de term soulslike zodanig descriptief dat ik een spel die zo wordt omschreven vaak wel tof zal vinden. Dat is bij een metroidvania niet altijd het geval. De eerste term ziet meer op combat/sfeer de tweede term meer op de structuur van de wereld: abiltygates, non-linear progression etc.

Moet overigens eerlijk toegeven Symphony of the Night en andere Castlevania's (op de nes en sness-titles na) nog niet gespeeld te hebben.

Dat laatste was overigens niet op jou gericht, wel op de zogenaamde journalisten die plots doen alsof er een heel nieuw genre is uitgevonden 'een 2D soulslike!'. Terwijl dit toch echt wel beantwoord aan de alles wat er onder een 'metroidvania' valt (aldus open wereld, diverse abilities, 2D). Maar goed - ik volg het spel al een tijd en kijk er wel naar uit - maar het heeft (ook grafisch) toch wel heel wat weg van een Deadcells of Slaine, met wat meer religieuze en horror invloeden. (of dus een Symphony of the Night dus). Ik koop hem sowieso wel een keertje.

Wow ik kijk nu voor het eerst een trailer en de gameplay is echt bruut..
Koppen fijn stampen lichamen open snijden en het heeft echt een eigen duistere en donkere stijl.
even stoom afblazen met dit spel.

Nog maar een kleine 45 gespeeld maar verdorie - het is wel een heel erg sfeervol spel. De pure wanhoop en troosteloosheid die het spel grafisch uitstraald in combinatie met de muziek is werkelijk overdenderend. Je zou er haast een depressie van oplopen. Overigens ook best een taai spel - niet iets waar je zo op je gemak doorheen loopt heb ik de indruk - maar qua gameplay doet het mij dus het meest denken aan (zoals ik al zei) de Castlevania's op de DS/3DS. Wat overigens een compliment is aangezien dat allemaal toch wel toppers zijn. Was me de vroege aanschaf van de Humble Bundle wel waard dus - later in de week op mijn gemak wat verder mee gaan.

Nu in de aanbieding in de Nintendo e-shop.

Prachtige, sfeervolle Indie

Wat uurtjes in zitten nu, maar dit is niet makkelijk zeg. Pittig level design en enemy’s.
Daarbij erg uitgebreid kwa upgrades, collectibles en side quest.
Soms is het echt een doolhof.
Ook is het een lastig verhaal en is niet altijd alles even duidelijk.
Maar wel verslavend en blijft leuk. Ben al een eind op weg, denk ik....

Zojuist Blasphemous op true ending en op 95%, niet slecht al zeg ik het zelf

Wat een geweldige game zeg, eindelijk weer een game die me bij de strot greep

Net aan mijn inmiddels vrij immense PS4 bieb toegevoegd. Wat ik zie, hoor en lees is veelbelovend, mocht ik er toch mee nokken zal dit waarschijnlijk zijn vanwege de moeilijkheidsgraad.

Voor meer duistere middeleeuwse taferelen van verderf, hoewel wat aardser, kan ik Plague Tale: Innocence aan raden. Die heeft geweldige muziek en een beklemmende, aangrijpende sfeer.

Vreemd dat ik deze nu pas heb ontdekt.

Dit is namelijk echt een spel naar mijn hart: Blasphemous wordt vaak vergeleken met Hollow Knight, en dat is één van mijn favoriete spellen. En die vergelijking is mijns inziens helemaal terecht. Uitdagende gameplay waarbij je vaardigheden in gevechten en taaie platformsecties tot het uiterste op de proef worden gesteld? Check. Een grote wereld die je naar eigen inzicht kan verkennen, met flink wat ruimte tussen savepoints waardoor je vaak bevend zit te zoeken naar een rustpunt? Check. Een mooie grafische stijl met veel sfeer? Check. En een uitstekende soundtrack die die sfeer perfect ondersteunt? Nog een check.

Als je een liefhebber was van Hollow Knight zal dit spel je waarschijnlijk dus ook wel gaan bevallen - en het is aanzienlijk korter dus het vergt een stuk minder tijd. In sommige opzichten verschillen de spellen uiteraard wel van elkaar - Blasphemous is bijvoorbeeld een stuk donkerder en gewelddadiger, met overal groteske monsters die in een bloedige pulp uit elkaar vallen als je ze verslaat, en ontbindende lijken op de grond - maar ze hebben een stuk meer met elkaar gemeen dan dat ze van elkaar verschillen.

Uiteindelijk is Blasphemous mijns inziens echter toch duidelijk de mindere van de twee. Vooral later in het spel stelt het je geduld soms erg op de proef. Ik hou er zelf altijd wel van om voor optionele uitdagingen (collectibles, side quests, etc) te gaan, maar hier maakt het spel je dat soms wel erg moeilijk. De meeste collectibles zijn wel redelijk te vinden, maar als je voor de 100% wil gaan is eigenlijk je enige keuze om er een gids bij te pakken: een goed middel om je in de eindfase de juiste weg op te helpen is er niet, en een aantal zijn alleen met puur geluk (of heel veel doorzettingsvermogen) te vinden. Zo zijn er optionele platformuitdagingen ("Miriam's Challenges") waarbij je in een bepaalde tijd een parcours door moet komen, en een aantal daarvan zitten er letterlijk achter muren verstopt, zonder ook maar één visuele aanwijzing. En om nog een voorbeeld te noemen: om een bepaalde upgrade vrij te spelen (die nodig is om een aantal collectibles te verzamelen) moet je een NPC op bepaalde locaties helpen, en dan uiteindelijk op een bepaalde locatie met hem praten terwijl je de items die hij je heeft gegeven hebt geactiveerd. Mij is dat uiteindelijk gelukt met een gids erbij, maar als je een walkthrough nodig hebt om upgrades vrij te spelen of collectibles te vinden - en dat is regelmatig zo in het spel - is het ontwerp van het spel gewoon niet goed. Dat soort dingen moeten kunnen lukken met je eigen vaardigheden, niet vanwege een gids of puur geluk. Bovendien zijn sommige secties behoorlijk frustrerend (vooral de instant death traps kunnen erg op de zenuwen werken, en die platformuitdagingen worden steeds langer - in plaats van slechts moeilijker - waardoor je ze keer op keer opnieuw door moet spelen), maar dat was voor mij een minder groot probleem, want over het algemeen is de moeilijkheidsgraad - mede vanwege de zeer responsieve besturing - gewoon prima: tough but fair. Taai, maar daardoor des te bevredigender.

Zeker een aanrader voor liefhebbers van Hollow Knight (en taaie metroidvanias in het algemeen) dus. Een aantal frustrerende ontwerpkeuzes (instant death traps, en soms te obscure puzzels en side quests) staan een hogere score uiteindelijk net in de weg, maar op die stoorpunten na speelt het over het algemeen zeer fijn weg, en de sfeer, vormgeving en soundtrack zijn stuk voor stuk uitmuntend. 4*

Gaaf spel. De moeilijkheidsgraad vond ik zelf over het algemeen behoorlijk meevallen. Sommige eindbazen waren wel pittig, maar dan op een leuke, uitdagende manier. Ook al verlies je, dan heb je vaak toch iets geleerd (een patroon opgemerkt, of zwak punt) en dus een idee hoe je het de volgende keer beter kan doen. Esdras en Crisanta vond ik de leukste eindbazen. Level design en pixel-art waren super. Muziek had iets eentonigs, maar verveelde nooit.

Sinds ik recentelijk het gamen weer op heb gepakt, is dit het spel waar ik het meest ingezonken ben.
Hele fijne sfeer en het ziet (en luistert) er prachtig uit. De gameplay is prima, zij het ietwat langzaam en oneerlijk af en toe. Het is denk ik de eerste keer dat ik zo`n soort spel speel, dus ik weet niet of het er altijd bij hoort, maar ik vind het wel erg vervelend dat je sommige taken niet kan volbrengen als je niet bepaalde handelingen vericht in een specifieke volgorde. Het helpt ook niet dat de verhalen en dialogen zo bombastisch en cryptisch zijn, dat ik daar precies niets van begrijp. Kwam de sfeer wel ten goede, maar is ook wat irritant Waar ik in het begin van het spel er nog wel mee weg kwam door te brute forcen lukte dit meer aan het einde niet meer. Dat was ook wel even schakelen, dan moet je opeens goed opletten qua timing en patronen, maar als het lukt is het ook wel weer motiverend.

Al met al vele uurtjes vermaakt hiermee!

Er komt een deel 2 en deze zomer al

Deze game speelt niet lekker op de PS5. Regelmatig begint het beeld te schudden. Ondanks dat toch doorgezet om de game uit te spelen.

Ja het is een goede MetroidVania, maar ik heb mezelf vermoed ik te veel laten beïnvloeden door de vele lyrische berichten. Want ik ben namelijk niet zo lyrisch.

Het is allemaal iets te veel van het goede. Vooral in de eerste paar uur kom je geregeld iets tegen waar je iets kan doen, maar wat dat is is (nog) onduidelijk. De map geeft bij een aantal belangrijke kamers aan dat daar iets is, maar heel vaak ook niet. Dus ik onthoud dat niet allemaal. Hoogstwaarschijnlijk is dit gewoon normaal voor MetroidVania's en ben ik als gamer verpest vanwege de moderne games die wel alles aangeven op de map. Oja, en er zitten echt te veel collectibles verstopt achter geheime muren. Ook sommige platform stukken zijn ronduit irritant.

Alsnog blij dat ik dit gespeeld heb. De uitdaging is er, maar overdreven moeilijk is het niet. De sfeer is overtuigend en er zitten indrukwekkende ontwerpen in de game wat betreft bazen en NPC's. Deze game is eigenlijk volledig trouw aan het MetroidVania principe en hoewel ik dit blijkbaar niet meer gewend ben hou ik wel van dit soort games!

Een dikke 3,5*