Little Nightmares II (2021)
mijn stem
15 stemmen
PC / PlayStation 4 / PlayStation 5 / Nintendo Switch / Xbox One / Xbox Series X/S
Platform / Puzzle
single player
Ontwikkeld door Tarsier
Uitgegeven door Bandai Namco
Het is tijd voor een nieuwe nachtmerrie! Vervolg Six' reis op het vasteland, waar ze Mono ontmoet, een jongen met een zak over zijn hoofd. Trotseer samen deze wrede nieuwe wereld en baan je een weg naar de Signal Tower, die zijn constant flikkerende schaduw over het land werpt.
2
Fonzzz002 (crew)
geplaatst: 14 februari 2021, 10:58 uur
Een sfeervol vervolg die het mindfuck gehalte lekker hoog houd. Het speelt zich op geheel nieuwe locaties af, nieuwe personages, nieuwe monsters en je leert meer van de lore (tenminste, voor zover het verhaal te begrijpen valt).
Little Nightmares 2 voelt precies als zijn voorganger: dezelfde sfeer, dezelfde besturing, soortgelijke puzzels en soortgelijke monster confrontaties. Dit gebrek aan nieuwe aspecten vond ik ergens een gemis omdat het verrassingselement verminderd was, maar dit deel maakt het goed door de nieuwe locaties, nieuwe monsters en vreemde wendingen in het verhaal.
Dit is een game die je gooit in een vreemde wereld, niet wetende wat er precies aan de hand is. Er gebeurd van alles, je ziet van alles, maar of je er iets van snapt is de vraag. Zelfs met kennis van deel 1 waren er heel wat dingen die ik niet goed begreep. Dit is geen kritiekpunt, want soortgelijk als Inside is het juist één van Little Nightmare z’n krachten: het geeft je voldoende stof om te snappen wat er ongeveer gebeurd, maar het laat ook heel wat vragen over. Het is dit een kwestie van theorieën en uitleggen op het internet opzoeken, of zelf met een invulling komen.
Toch vond ik dit deel minder dan zijn voorganger. Zonder het verrassingselement was er simpelweg geen angst meer en viel het merendeel van de puzzels in één oogopslag te doen. Het platformen is klunzig en niet leuk om te doen. Aan de ene kant past dat juist goed bij een game als dit: je voelt je een slap, klein figuur in een grote gevaarlijke wereld. Aan de andere kant ging ik in dit deel (voor mijn gevoel) wel 2x vaker dood dan in zijn voorganger, waardoor het teveel frustratie wekte. Vooral de combat sequenties konden voor een boel frustratie zorgen in hoe onprettig het was om te besturen, evenals dat er wel 6 achtervolging sequenties in dit deel zaten. Op den duur ging het spektakel en de spanning er voor mij af, en nam het plaats om frustratie als het personage voor de zoveelste keer niet goed over een rand wou springen of tegen iets aanliep etc. Meer ruimte voor kleine fouten had gemogen.
Ergens voel ik teleurstelling. Ik hoopte op een 4,5*, kreeg een 3,5*. Maar ik heb dit deel vooralsnog met plezier gedaan. Uren vlogen voorbij en voelde altijd belangstelling te zien waar het heenging
3,5*
Little Nightmares 2 voelt precies als zijn voorganger: dezelfde sfeer, dezelfde besturing, soortgelijke puzzels en soortgelijke monster confrontaties. Dit gebrek aan nieuwe aspecten vond ik ergens een gemis omdat het verrassingselement verminderd was, maar dit deel maakt het goed door de nieuwe locaties, nieuwe monsters en vreemde wendingen in het verhaal.
Dit is een game die je gooit in een vreemde wereld, niet wetende wat er precies aan de hand is. Er gebeurd van alles, je ziet van alles, maar of je er iets van snapt is de vraag. Zelfs met kennis van deel 1 waren er heel wat dingen die ik niet goed begreep. Dit is geen kritiekpunt, want soortgelijk als Inside is het juist één van Little Nightmare z’n krachten: het geeft je voldoende stof om te snappen wat er ongeveer gebeurd, maar het laat ook heel wat vragen over. Het is dit een kwestie van theorieën en uitleggen op het internet opzoeken, of zelf met een invulling komen.
Toch vond ik dit deel minder dan zijn voorganger. Zonder het verrassingselement was er simpelweg geen angst meer en viel het merendeel van de puzzels in één oogopslag te doen. Het platformen is klunzig en niet leuk om te doen. Aan de ene kant past dat juist goed bij een game als dit: je voelt je een slap, klein figuur in een grote gevaarlijke wereld. Aan de andere kant ging ik in dit deel (voor mijn gevoel) wel 2x vaker dood dan in zijn voorganger, waardoor het teveel frustratie wekte. Vooral de combat sequenties konden voor een boel frustratie zorgen in hoe onprettig het was om te besturen, evenals dat er wel 6 achtervolging sequenties in dit deel zaten. Op den duur ging het spektakel en de spanning er voor mij af, en nam het plaats om frustratie als het personage voor de zoveelste keer niet goed over een rand wou springen of tegen iets aanliep etc. Meer ruimte voor kleine fouten had gemogen.
Ergens voel ik teleurstelling. Ik hoopte op een 4,5*, kreeg een 3,5*. Maar ik heb dit deel vooralsnog met plezier gedaan. Uren vlogen voorbij en voelde altijd belangstelling te zien waar het heenging
3,5*
* denotes required fields.
* denotes required fields.