Onlangs nog eens opnieuw doorgespeeld. Mijn initiële 'klachten', voor zover je daarvan kan spreken, gelden nog steeds: Half-Life 1 had qua verhaal, sfeer, vijanden, en wapens meer originaliteit en had wat meer verbeelding. Echter, Half-Life 2 was zeker toen het uitkwam een enorm indrukwekkend spel qua physics, verhaal, en eigenlijk qua alles. Dat het niet de perfecte opvolger is in mijn optiek, doet niets af aan het feit dat dit spel gewoon de volle mep verdient op eigen kracht. Of het nou de gravity gun is, de heerlijke gunplay, de veelzijdige missies, of gewoon de prachtige manier waarop het verhaal vertoond wordt - de typische Valve manier van "show, don't tell" - Half-Life 2 is gewoon een meesterwerk.
Het begint wat traag en moeizaam met die boottocht, maar daarna begint het avontuur. Met plezier denk ik terug aan Ravenholm, die snelweg missie, Nova Prospekt, en uiteindelijk de voltallige oorlog waar je door de straten van City 17 vecht tegen de zogeheten Striders, en dan... het citadel! De levels zijn ontworpen als een soort speeltuin, met losse, gooibare objecten vrijwel overal verstopt. Er zijn zoveel manieren hoe je dit spel kan spelen. Ook de AI wordt dikwijls geprezen, en met recht. De Combine, hoewel gewoon soldaatjes met een likje verf, zijn een leuke vijand om tegen te vechten. Gemengd met een scala aan zombievarianten en de zogeheten Antlions, is het ook leuk om in bijvoorbeeld Garry's Mod je eigen battles op te zetten.
Nu is het wachten op het vervolg... wordt zo onderhand wel weer een keer tijd na 14 jaar...