menu

Doom Eternal (2020)

mijn stem
4,03 (36)
36 stemmen

PlayStation 4 / Xbox One / PC / Nintendo Switch / Google Stadia / PlayStation 5 / Xbox Series X/S
Shooter
single player / multi player / online

Ontwikkeld door id
Uitgegeven door Bethesda

De Aarde is opnieuw ten prooi gevallen aan een demonische invasie. Als DOOM Slayer is het aan jou om dit helse gespuis een kopje kleiner te maken. Je krijgt hiervoor de beschikking over de laatste technologische snufjes – zoals een geavanceerd combat-suit inclusief vlammenwerper en zwaard. Andere wapens zoals de Super Shotgun zijn voorzien van een upgrade. Zo functioneert de Meat Hook -upgrade als een grijphaak welke je in de richting van de betreffende demoon slingert.

Trailer

https://www.youtube.com/watch?v=_oVwrpfo_QA

Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.

Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.

zoeken in:
avatar van Knight of Round
5,0
Werkelijk adembenemend goed. Als er een aspect in het huidige tijdperk enorm is geëvolueerd is dat toch echt de game industrie. Dit is een van de overduidelijke bewijzen.

avatar van lennert
4,5
Top-werkje weer, maar niet zonder zijn flaws. Waar Doom 2016 gewoon een fantastische shooter was die op de een of andere manier - ondanks een compleet omgooien van het soort gameplay van de oude games - aanvoelde als een echte Doom-game en me vele uren plezier heeft opgeleverd, heeft Doom: Eternal een aantal dingen die het verbetert en een flink punt dat het erger maakt.

De combat is weergaloos, beter nog dan het vorige spel. De toevoeging van extra items als granaten, een vlammenwerper, de meat-hook op de dubbelloops shotgun (iemand die dit niet als favoriete wapen heeft?), maar ook de uitgebreide en meer afwisselende levels (niet alleen militaire basissen, maar ook kastelen met Quake sfeer en fantastische levels op een verziekte Aarde) zorgen allemaal voor een ultieme ervaring. Er zijn meer monsters en de stukken vlees vliegen er dit keer ook echt vanaf om aan te geven hoeveel kogels er nog nodig zijn om het gedrocht uit elkaar te laten spatten en de glory-kills zijn nog creatiever dan voorheen het geval was. Sommige nieuwe vijanden halen het bloed onder je nagels vandaan (ik kijk naar jou Whiplash, er zijn niet genoeg malen waar ik je hoofd doorboor met het afgebroken bot uit je onderarm) en anderen zorgen voor een blij weerzien (jeej, eindelijk de arachnatron!).

Dan is er echter het platform element, waar ik beduidend minder enthousiast over ben. Door de lucht vliegen om dat andere stukje vaste grond te bereiken is prima, maar op het moment dat ik door de lucht vlieg om een upgrade te pakken, die me daarna weer twee extra boosts geeft om door te blijven vliegen, terwijl rondvliegende stukken rotsblok me tegenhouden en ervoor zorgen dat ik een heel stuk opnieuw moet doen, DAT zijn de momenten dat ik er echter weinig zin in blijf houden.

De lore is flink uitgebreid. Misschien bij vlagen iets teveel van het goede, maar je hoeft niet te luisteren/lezen. Leuk ook om bevestigd te hebben dat Doom-slayer dus praktisch een god is. Wat er daarna flink is toegenomen, is de humor. Welk ander spel krijg je dit soort opmerkingen?

"You can't just shoot a hole into the surface of Mars"
Objective: shoot a hole into the surface of Mars

"That is a weapon, not a teleporter"
Doom-slayer schiet zichzelf vervolgens door de ruimte via dit kanon.

Daarnaast is het op Aarde genieten van de hologrammen die steeds verschijnen om aan te geven dat de demonen-invasie echt niets is om je zorgen over te maken. Demonen zijn onze vrienden. Ik heb meerdere malen gegrijnst en een keer zelfs behoorlijk moeten schaterlachen. Klassewerk.

De bosses zijn interessant. Twee keren er uiteindelijk terug als recurring enemies, waarbij de tactieken om ze te bevechten flink verschillen. Het eindgevecht tegen The Icon Of Sin is daarnaast zenuwslopend en kostte me flink wat tijd. Uiteindelijk was het spel hier duidelijk wel de meerdere van zijn voorganger.

Toch voelde Doom 2016 iets compacter en gestroomlijnder. Of dit op de lange termijn er ook voor zorgt dat ik duidelijk kan zeggen dat ik een van de twee beter vind, zal de tijd moeten wijzen. Dat Doom: Eternal een weergaloze game is, moge echter duidelijk zijn.

*note: deze game is uitgespeeld op Hurt Me Plenty de eerste keer en dit heeft me al flink wat moeite gekost (die uiteindelijk steeds minder werd).

avatar van mrdig
Overname van Bethesda door Microsoft werpt zijn vruchten af. Vanaf volgende week op GamePass: Doom Eternal joins Xbox Game Pass next week - trueachievements.com

Heb geen Doom meer gespeeld sinds Doom3, maar hier stiekum wel benieuwd naar. Wellicht es aanslingeren.


avatar van Confusie
En gelijk hebben ze.

Is toch ook een farce van heb ik jou daar dat je een cartridge koopt en vervolgens het overgrote deel alsnog moet downloaden.

avatar van Sinner
Confusie schreef:
En gelijk hebben ze.

Is toch ook een farce van heb ik jou daar dat je een cartridge koopt en vervolgens het overgrote deel alsnog moet downloaden.


Dat is inderdaad een farce, net zoals de Mega Man collecties bvb en die passen MAKKELIJK op een cartridge. Of je pleurt alles op een cartridge of je doet het digitaal. Maar dit half / half zaken vind ik ook onzin. En dat zou bij Doom Eternal vast het geval zijn.

avatar van Manny Calavera
Het is technisch gezien een farce, voor de tweedehands verkoop is digital only een ramp. Ik hoop dat fysiek nog heel lang blijft bestaan.

avatar van Sinner
Manny Calavera schreef:
Het is technisch gezien een farce, voor de tweedehands verkoop is digital only een ramp. Ik hoop dat fysiek nog heel lang blijft bestaan.


Obviously. Daar ben ik het mee eens. Maar dat is het grote probleem dus idd bij Switch Cartridges. Al ben ik wel al blij dat de games uberhaupt op te slaan zijn en de SD kaarten uitwisselbaar.

avatar van Confusie
Of dat de meeste spellen met een patch komen die net zoveel download tijd in beslag neemt als het hele spel digitaal vind ik ook altijd maar bedenkelijk.

avatar van Manny Calavera
Confusie schreef:
Of dat de meeste spellen met een patch komen die net zoveel download tijd in beslag neemt als het hele spel digitaal vind ik ook altijd maar bedenkelijk.


Ik ook, maar als me dat een uurtje kost vind ik het niet zo erg. Ik speelde laatst CoD Modern Warfare en daar was het wel echt genant bij met een download van 100 gig en daarna nog iets van 25 ofzo. Beschamend dat je zoiets flikt. Maar zeker bij de Switch vind ik de meeste downloads van patches vrij snel afgehandeld. Paar minuten vaak. Dan is het jammer dat er bv van Doom geen fysieke release komt, al zou ik niemand aanraden om dit op de Switch te spelen als je ook een Xbox of PS zou bezitten.

avatar van Confusie
Ik ben wel voor 90% klaar met de zogeheten tastbare uitgave. Dit soort dingen tonen mij enkel aan dat het echt op z'n retour is. Vind koopjes afstruinen in de eshop daarnaast eigenlijk al bijna net zo leuk als het tweedehands rek van weleer.

avatar van Sinner
Confusie schreef:
Vind koopjes afstruinen in de eshop daarnaast eigenlijk al bijna net zo leuk als het tweedehands rek van weleer.


Bij de Switch wel. Buiten de 'grote' Nintendo titels. Maar op een Xbox of PS heb ik toch liefst een fysieke versie en liefst een Gold Edition of GOTY of dergelijks waar de content vaak op de disc staat.

Want het is zoals Ajax&Litmanen1 zegt wel vaak frustrerend imo. Krijg je je spel thuis, eerst 50 of meer gig installeren en dan vaak nog eens hetzelfde downloaden. Vaak val ik in slaap en heb ik geeneens zin in spelen als ik wakker wordt. Of als je een vriend op bezoek hebt is 'oh zullen we snel even een potje...' of... 'laat me deze even zien' er niet meer bij.

Gelukkig zijn de downloads van de Switch relatief klein en snel. En de E-shop aanbiedingen zodanig goedkoop dat het browsen idd net zo spannend is als door de winkelrekken lopen. Allen 10x zo goedkoop.

Maar eh nee, Doom Eternal zie ik me ook eerder op de xbox kopen. De oudere Dooms e.d zijn wel weer leuk om op de Switch te spelen, en je zou me erg blij maken met een Hexen of Blood port ala Duke Nukem maar voor moderne shooters is een grotere console toch beter.

avatar van Confusie
In ieder geval fair dat ze er nu dus voor kiezen om dat geintje maar helemaal achterwege te laten.

avatar van Sinner
Hier ben ik dan wel weer benieuwd naar de youtube reviews op bvb Switch Up en Switch Corner vanavond of morgen te zien, alleen om even te kunnen vergelijken hoe de diverse versies zich onderling verhouden. Kopen zal ik het zelf sowieso niet, maar erg benieuwd hoe ze het er met deze port vanaf hebben gebracht.

avatar van Sinner
Doom Eternal Nintendo Switch Performance Review | Handheld Gameplay, Frame Rate and Impressions
Doom Eternal Nintendo Switch Review

...en verdorie. Het ziet er toch uit alsof Panic Button het voor elkaar gekregen heeft om de game meer dan behoorlijk te porten. Natuurlijk heeft het niet de pracht en praal van de xbox en ps en loopt het op 30fps. Maar het ziet er toch echt wel goed uit en loopt erg stabiel als ik die reviews zo mag geloven. En de gyro controls in handheld zijn ook weer prima.

Maar ook daar dezelfde bemerking - domme move om geen cartridge versie uit te brengen voor een 18gb spel en daarna het volle pond (59.99€!) ervoor te vragen.

Maar ben best wel onder de indruk wat ze steeds uit die feitelijk underpowerde hardware weten te halen. Zowel Nintendo als bvb Panic Button dat nu toch al meerdere goede ports op hun naam heeft staan.

avatar van Manny Calavera
Sinner schreef:
Hier ben ik dan wel weer benieuwd naar de youtube reviews op bvb Switch Up en Switch Corner vanavond of morgen te zien, alleen om even te kunnen vergelijken hoe de diverse versies zich onderling verhouden. Kopen zal ik het zelf sowieso niet, maar erg benieuwd hoe ze het er met deze port vanaf hebben gebracht.


DOOM Eternal Graphics Comparison (Switch vs. PS4 Pro) - YouTube

Je ziet echt maar minimaal verschil. Bijzonder knap hoe ze dit zo op Switch krijgen.

Wat ook weer zegt dat veel andere bedrijven gewoon lui zijn als ze beweren dat de Switch hun game niet kan dragen.

avatar van Sinner
Idd ben ik het mee eens. Het is echt bijzonder indrukwekkend om te zien hoe Panic Button zich de ins en out van de Switch intussen toch heeft meester gemaakt. Ik zeg wel 'kopen zal ik het toch niet' maar was het fysiek te verkrijgen (mits volledig op cartridge) zou je haast het spel in huis halen om dergelijke ontwikkelaars dan toch te ondersteunen.

En wie weet. Misschien dat ik het in een sale alsnog oppik want het is verdorie indrukwekkend. (moet ik intussen wel een nieuw SD kaartje halen want die van mij van 200gb is op 30 na al bijna vol). Maar hulde verdient het wel. Om een topper uit 2019 op deze manier draaiende te krijgen.

avatar van bettafish14
4,5
Meer dan prima vervolg op DOOM 2016.

Toch wel wat negatieve puntjes, voor mij persoonlijk had het platform jumpen niet gehoeven, ondanks dat het prima speelt, deden die barren waar je aan swingt mij een beetje denken aan de gymzaal van de basis school en vond ik die barren vaak totaal niet passen in de design van de levels..Overigens vond ik het eind gevecht een beetje underwhelming. Had liever een groot open veld gehad waar je vecht tegen die titan, beetje Serious Sam style in het laatste level.

Toch wel een goede 4,5* waard.

avatar van legian
4,5
Eerder deze week hier eindelijk mee begonnen en vanmiddag de eerste keer de Marauder ontmoet, vond dat wel een mooi moment om even samen te vatten hoe de game bevalt.

Qua combat is het weer heerlijk, zo niet beter dan Doom 2016. De toevoeging van de granaat en ijs granaat, vlammenwerpen en de meathook zijn heerlijk en zorgen voor een geweldige flow. Daar helpt de Dash ook enorm aan bij. Een van de fijnste toevoegingen die ze gedaan hebben.

Ook de toevoeging van veel nieuwe type demonen (of mortally challenged) zorgt voor een heerlijke power fantasy. Dat komt vooral doordat er veel meer grotere en sterkere demonen tegenover je staan. En elke eerste ontmoeting is even slikken en ontdekken. Maar als ze eenmaal bekend zijn, wordt het een stuk makkelijker om ze ook in de grotere groepen snel weg te werken. En op die momenten is de game absoluut op zijn best. Iets wat het perfect bewijst in de Slayer Gates. Momenten voor pure actie waarbij er geen enkel moment is om bij te komen. Op dat soort momenten kom je in een zen modus van constante adrenaline. Simpelweg heerlijk.

Ook de locaties zijn heerlijk om te zien en je doorheen te bewegen. Wat geholpen wordt van de toevoeging van meer Lore. Er was voldoende verhaal te vinden in Doom zelf en dat vond ik toch een leuk aspect. Hier hebben ze het echter flink uitgebreid. Er wordt veel dieper ingegaan op de geschiedenis en er is een wereld aan mogelijkheden opengetrokken. Ik ben er, voor zover wel fan van in ieder geval.

Helaas hebben ze besloten om er platform elementen aan toe te voegen. Veruit de meest frustrerende onderdelen van de game. De logica waarom er spinnende vlammende kettingen in de lucht hangen is compleet afwezig. Het is dan ook niet eventjes van spring op deze muur naar die muur. Nee er moeten obstakels tussen zitten, powerups om je verder te kunnen laten dashen en platformen die zodra je het vastgrijp naar beneden vallen. Het zijn de bijzonder storende momenten in de game, helemaal als je de sprong net niet goed timed en je te pletter valt om vervolgens het hele parcours weer opnieuw te mogen doen. Het ontgaat mij volledig wat deze Mario invloeden in Doom moeten.

Mijn tweede irritatiepunt komt voort uit de aanleiding dat ik dit schrijf. De Marauder. Een vijand waar ik vooraf al veel over gehoord heb. Mensen die dit het slechste deel van de game noemen en mensen die het een van de sterkste dingen van de game noemen. Mijn ervaring is vrij kort dus dit kan zeker nog veranderen. En de eerste ontmoeting met een nieuwe vijand is altijd even lastig. Maar deze spande in mijn optiek toch wel de kroon. Een bijzonder coole introductie, hij ziet er tof uit en er wordt een interessante geschiedenis en koppeling met Doom Guy zelf gemaakt. Maar het gevecht zelf was alles behalve leuk. In no-time was ik door mijn extra levens. En de overwinning voelde meer alsof de game me maar tegemoet kwam dan dat ik daadwerkelijk enige vorm van skill tegen hem had ontwikkeld en zijn patroon begon te herkennen. Een gevoel van overwinning ontbrak dan ook volledig. Terwijl de game juist zo sterk is om je dat gevoel te geven bij zo'n beetje elk groot gevecht. Iets anders wat me stoort is dat hij totaal niet werkt al de andere vijanden. Je wordt gedwongen je aan zijn patroon te houden, iets wat de hele game nog niet voorgekomen is. Het zorgt voor een bijzonder sterk contrast in de gevechten. Zover ben ik geen fan van hem.

Voor zover vermaak ik me in ieder geval erg goed met Doom Eternal, het is alleen nog even zien of alle kritieken of irritaties overeind blijven. En of er nog wat leuke verrassingen in zitten.

avatar van The_CrY
4,5
De Marauder is een bitch inderdaad, maar naar mate je m vaker tegenkomt zul je je ritme terugwinnen. Zo niet, begin dan zéker niet aan de DLC

avatar van legian
4,5
Ja dat verwacht ik eigenlijk ook wel, maar in tegenstelling tot alle andere vijanden moet je voor deze echt een andere tactiek leren. Aan de ene kant opzich ook wel leuk natuurlijk. Maar op het moment zelf frustreerde het alleen maar. Ach misschien moet ik dat stuk gewoon een aantal keer opnieuw gaan doen om hem wat beter te leren kennen.

avatar van legian
4,5
Zo eindelijk uitgespeeld. En net zoals bij Doom eindig ik hier ook weer met een gemixt gevoel. De game doet enorm veel dingen goed en weet goed te boeien, maar heeft toch best wat irritatiepunten die het plezier wat wegnemen.

- Qua Lore en verhaal gaan ze hier helemaal los. En ik ben er fan van. Het levert zeer diverse werelden op om in los te gaan. Een heel stuk beter dan Mars en Hell. Helaas eindigen ze weer op een cliffhanger en wordt je haast verplicht om The Ancient Gods te spelen.

- De combat is nog steeds het sterkste onderdeel van Doom, niet geheel vreemd ook natuurlijk. En Doom Eternal weet bij vlagen haast perfectie te leveren. Vooral de Slayer Gates zijn daar perfecte voorbeelden van. De pure snelle en haast chaotische actie is daar haast perfect uitgedacht. Die overwinningen geven een heerlijk gevoel.

- De vijanden zijn een genot om aan stukken te schieten. Wat volledig komt door het schade model. Het zorgt ervoor dat het managen van de prioriteiten wat makkelijker is. En met de tweede DLC heeft de base game ook een update gekregen waarbij de UI en wat kleine zaken duidelijker geworden zijn.

- Sowieso zijn de uitgebreidere weapon management en weakpoints fijne toevoegingen. Het ontdekken welke wapens het best werken en hoe je snel demonen kan uitschakelen is leuk. En tijdens de gevechten zoeken naar de juiste slachtoffers om weer wat ammo, health of armor te krijgen zorgt voor een bevredigend gevoel.

- Wat ook helpt is de toevoeging van de Dash. Het zorgt voor extra mobiliteit in de snelle combat en dat is zeer welkom. Het gebruik ervan wordt helaas wel wat lastiger als de demonen dusdanig groot zijn dat je er niet meer overheen of langs kan dash-jumpen. Dat is vooral vervelend als ze je in een hoek drijven. Iets wat in de latere levels vaker voorkomt. En nu ik het daar toch over heb. Het feit dat je niet door glas heen kan, terwijl er aan de andere kant vijanden staan en je even daarvoor nog een complete muur hebt weggeslagen is een bijzonder vreemde design keuze geweest. Daarbij komt ook nog dat sommige randen net te hoog zijn om overheen te lopen waardoor je niet verder komt. Daar moet je dan weer overheen springen. Aangezien de randen altijd onder in beeld zijn en in de chaos van de gevechten niet opvalt is het erg storend als je naar links dashed om tegen zo’n randje vast te komen zitten.

- Ik ben geen fan van de Marauder. Na de eerste ontmoeting komt hij nog regelmatig terug en hij is simpelweg geen leuke vijand om tegen te vechten. Als je het door hebt is het goed te doen, maar het is vooral een spelletje van ontwijken en wachten terwijl elke andere vijand simpelweg als een Rambo te benaderen is. Wat ook niet helpt is dat hij altijd achter je spawned als je druk bent met andere vijanden. Hij breekt, voor mij in ieder geval, de combat op.

- Wel ben ik een fan van de Archvile, die gelukkig niet al te vaak voorkomt. Zodra hij op het toneel verschijnt veranderd de gehele dynamiek van het gevecht. En het moment dat je hem niet direct vind levert dan ook een flinke horde van demonen op.

- De Mario achtige platform momenten, die vooral in de tweede helft een frustrerend grote rol innemen hadden ze van mij volledig achterwege laten maken. Ik speel het niet om de sprong precies te timen en op het juiste moment een power-up te pakken voor extra dashes. Om nog maar niet te spreken over de nutteloze draaiende kettingen die er alleen maar zijn om als obstakel te dienen. Het wordt helemaal vervelend als je later van platform naar platform moet springen terwijl je van alle kanten beschoten wordt. Ze krijgen het dan ook voor elkaar om je precies op het juiste moment te raken waardoor je dus niet het platform kan vastpakken en je weer te pletter valt. Zucht.

- Doom Eternal heeft net als Doom het probleem dat mijn interesse in de game na verloop van tijd afneemt. En hoewel de wisselende werelden en de uitgebreidere lore goed helpen. Merkte ik dat ik in de laatste missies vooral zo snel mogelijk door de gevechten wilde om het maar af te ronden. Het wordt uiteindelijk toch wel wat eentoning.

- Een laatste constatering is dat je met een controller toch serieus knoppen mist. Of eigenlijk meer dat ze op de verkeerde plek zitten. Om van weapon-mods en granaten te wisselen of de crucible selecteren moet ik de D-pad gebruiken. Dat betekent dat ik op datzelfde moment niet kan bewegen. En dat is toch wel een cruciaal onderdeel van de combat. Hetzelfde geldt ook voor de flame-belch en de chainsaw waarbij je op dat moment niet kan rondkijken. Ik zit dan ook serieus te twijfelen om een Elite controller te halen mocht ik de DLC een kans geven.

Uiteindelijk is Doom Eternal een geweldig vervolg geworden die de sterke punten nog wat sterker maakt. Niet alle nieuwe toevoegingen zijn even goed geslaagd. Gelukkig zijn de positieve onderdelen in de meerderheid en blijft de power fantasy geweldig. Ik heb, ondanks de frustraties er toch goed van genoten en zie mijzelf hem nog wel eens doorspelen. Wat met de cheatcodes om de laatste paar collectibles te halen wel leuk kan worden.

avatar van BoordAppel
5,0
BoordAppel (moderator)
Ik heb een nieuwe pc gekocht en Doom Eternal was de eerste game die ik heb gedownload. Ik moet zeggen, het is een genot om dit te spelen met ultra nightmare settings op 144 hz. Zo heerlijk vloeiend. En als de actie even stopt kan je genieten van de prachtige ray tracing effecten. Het ziet er echt heel indrukwekkend uit en ik kan niet wachten om open world games met mooie uitzichten te spelen met ray tracing.

avatar van leatherhead
4,5
Nu ook sinds een tijdje begonnen te spelen en wat speelt het heerlijk zeg. Soms pittig en inderdaad ligt het tempo belachelijk hoog, maar nergens frustrerend moeilijk en het vloeit gewoon geweldig allemaal. Kritiek op de platforming vind ik echt onbegrijpelijk, zorgt nou net voor het beetje variatie waardoor het niet compleet eentonig wordt. Echt heel lastig is het ook niet, op de pc iig zijn de controls erg fijn en de game laat aardig wat room for error.

avatar van Nomak
leatherhead schreef:
Kritiek op de platforming vind ik echt onbegrijpelijk, zorgt nou net voor het beetje variatie waardoor het niet compleet eentonig wordt. Echt heel lastig is het ook niet, op de pc iig zijn de controls erg fijn en de game laat aardig wat room for error.
Die platforming kritiek is er toch vooral op dat voorlaatste level waar een bepaalde sprong wel heel erg moeilijk te timen is. Kan me voorstellen dat de meerderheid geen Doom game speelt om vast komen te zitten bij een sprong die perfect getimed moet worden.

avatar van legian
4,5
leatherhead schreef:
Kritiek op de platforming vind ik echt onbegrijpelijk, zorgt nou net voor het beetje variatie waardoor het niet compleet eentonig wordt.
Hoewel ik het met dat laatste deels eens ben, speel ik Doom niet voor de platforming, maar voor de heerlijke combat loop. Daarnaast is het doodgaan omdat de sprong net niet goed getimed is vele malen frustrerender dan dood gaan omdat je een fout maakt in de combat loop.

Ondertussen ben ik beter bekend met de verschillende platform stukken en is het allemaal wel goed te doen. Maar bij het opnieuw spelen merk ik ook dat ik geen enkel plezier haal uit de platform stukken. Het is fijn om meer vrijheid te hebben in de arena's, dat zeker. Maar de spring van platform naar platform voordat ze naar beneden vallen momenten zijn niet de momenten waardoor de game een grotere herspeelbaarheid krijgt. Ze worden alleen maar saaier hoe vaker je ze moet doen. En daarmee verschillen ze eigenlijk niet van de wandel door gangen naar de volgende arena uit de vorige Doom. Waardoor het uiteindelijk alsnog eentonig wordt.

avatar van leatherhead
4,5
legian schreef:
(quote)
Hoewel ik het met dat laatste deels eens ben, speel ik Doom niet voor de platforming, maar voor de heerlijke combat loop. Daarnaast is het doodgaan omdat de sprong net niet goed getimed is vele malen frustrerender dan dood gaan omdat je een fout maakt in de combat loop.

Ondertussen ben ik beter bekend met de verschillende platform stukken en is het allemaal wel goed te doen. Maar bij het opnieuw spelen merk ik ook dat ik geen enkel plezier haal uit de platform stukken. Het is fijn om meer vrijheid te hebben in de arena's, dat zeker. Maar de spring van platform naar platform voordat ze naar beneden vallen momenten zijn niet de momenten waardoor de game een grotere herspeelbaarheid krijgt. Ze worden alleen maar saaier hoe vaker je ze moet doen. En daarmee verschillen ze eigenlijk niet van de wandel door gangen naar de volgende arena uit de vorige Doom. Waardoor het uiteindelijk alsnog eentonig wordt.

Maar het platformen is juist ook onderdeel van de combat loop. En juist dankzij de platform secties wordt je er steeds beter in en die vaardigheden gebruik je juist weer in de combat arena's. Vind het wat dat betreft een zeer waardevolle toevoeging. Maakt de gameplay een stuk dynamischer.

Zie ook dat je de game op een console hebt gespeeld, geen idee hoe soepel de controls wat dat betreft zijn tijdens het platformen, dus misschien dat dat een factor is. Ik heb op de pc in elk geval nog zelden gehad dat ook maar één keer een platform gedeelte opnieuw moest doen.

avatar van legian
4,5
leatherhead schreef:
(quote)

Maar het platformen is juist ook onderdeel van de combat loop. En juist dankzij de platform secties wordt je er steeds beter in en die vaardigheden gebruik je juist weer in de combat arena's. Vind het wat dat betreft een zeer waardevolle toevoeging. Maakt de gameplay een stuk dynamischer.

De platforming in de combat arena's zie ik los van de platforming waarbij je van arena naar arena huppelt. Die eerste is onderdeel van je bewegingsvrijheid, nauwelijks straffend, voornamelijk optioneel en grotendeels een hulpmiddel in de combat loop (welke zich focust op de juiste vijand op het juiste moment/manier wegwerken en daarbij je ammo en health op peil houden.). Die tweede is een variant van 'wandel door gang naar volgende arena'. En dat zijn ook degene die het meest irriteren.

begrijp me niet verkeerd, het is een stap vooruit ten opzichte van de vorige Doom. En de extra bewegingsvrijheid vind ik heerlijk. Zo zou ik de meathook absoluut niet meer willen missen. Maar dat ik van platform naar platform moet springen terwijl die dingen maar een beperkte tijd in de lucht blijven hangen. Of dat ik op precies het juiste moment een switch raak moet schieten zodat de monkey bar verschijnt of de deur open gaat zodat ik door kan platformen naar de volgende arena. Dat had van mij niet gehoeven. Net zoals die in de lucht zwevende brandende kettingen ala Mario. Geef me dan maar een extra Slayer gate waarbij je lekker mag zweten.

Zie ook dat je de game op een console hebt gespeeld, geen idee hoe soepel de controls wat dat betreft zijn tijdens het platformen, dus misschien dat dat een factor is. Ik heb op de pc in elk geval nog zelden gehad dat ook maar één keer een platform gedeelte opnieuw moest doen.

Zowel op de One als op de Series X gespeeld. Op beide liepen ze prima, maar op de Series X net even wat soepeler. Ook geholpen door de hogere framerate. Een controller legt het echter wel af tegen een muis en toetsenbord hier. Juist door de hoge snelheid van Eternal waardoor je regelmatig het bewegen of kijken moet opgeven om iets te kunnen doen. Dat probleem wordt gelukkig wat minder dankzij de elite controller trouwens.

avatar van leatherhead
4,5
Die tweede is een variant van 'wandel door gang naar volgende arena'. En dat zijn ook degene die het meest irriteren.


Fair enough hoor, maar.. wat wil je dan vraag ik me af? Enkel doorlopend aan elkaar arena's zonder tussenstukken? De game bestaat al gewoon voor 90% uit pure combat, vind dat kleine beetje platformen dan een welkome afwisseling. Denk ook dat het platformen het mogelijk maakt dat sommige levels een wat meer open en wijdse indruk maken, met veel geheimen, mogelijkheid tot exploratie en verstopte collectibles, iets wat ik persoonlijk ook wel leuk vindt. En nogmaals, niet dat ik wil claimen één of andere pro in dit spel te zijn, maar bij mij waren de pure platform stukken steeds ook weer voorbij voordat ik er erg in had.

Overigens, de Air Control Rune maakt de besturing in de lucht nog wat fijner, mocht je daar nog niet mee gespeeld hebben.

avatar van legian
4,5
leatherhead schreef:
(quote)


Fair enough hoor, maar.. wat wil je dan vraag ik me af? Enkel doorlopend aan elkaar arena's zonder tussenstukken?

Eerlijk gezegd, geen idee. In de vorige hadden ze de gangetjes, in deze de platforming. Het zijn hoognodige rustpunten tussen de actie. En een constante lange arena haalt juist de kracht eruit. In dat opzicht zijn de platformmomenten ook wel een stap voorwaarts, helemaal met de betere verdeling van vijanden en arena's. Maar het zijn niet de sterke onderdelen van de game. Hoe je dat echter goed kan oplossen in een Doom game? geen idee. Je gaat natuurlijk ook nooit iedereen tevreden maken en dan zie ik liever zoiets als dit dan wat ze in de vorige deden.

De focus had er van mij echter wel wat minder op gemogen. Maar ik stop niet met spelen vanwege de platforming. Het is vooral een van die kleine onderdelen irritaties. Ik ben tijdens mijn eerste run regelmatig tegens platform secties aangelopen die meer frustreerde dan de arena's ervoor en erna. Tijdens het herspellen is het allemaal bekend en dan gaat het makkelijker. Maar als je tijdens Horde mode dan ineens weer een platform puzzel onder de begeleiding van een countdown timer mag afronden. Dan is de lol snel weg.

Misschien ook wel omdat 3D platforming sowieso niet mijn favoriete game type is, ben meer van de 2D in dat opzicht (tegenwoordig dan, vroeger was dat wel anders). Tegelijkertijd moet ik ze wel kudos geven voor hoe ze het allemaal erin verwerkt hebben. Na het zien van de streams van Hugo Martin en verschillende docu's over Doom, is wel duidelijk dat het een onderdeel van hun design was. En ze hebben op die manier Eternal wel echt een eigen feel en uitstraling gegeven. De voordelen ervan zijn in mijn optiek groter dan de nadelen, maar die nadelen zijn dan niet ineens verdwenen.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:18 uur

geplaatst: vandaag om 09:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op GamesMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.