Doom: Eternal (2020)

Ik ben eerlijk, dit is zo'n ADHD shooter, daar ben ik niet goed genoeg meer in, denk niet dat ik het ga spelen. Heb wel al lange stukken op Youtube bekeken, ik vind dit echt vreselijk gaaf eruit zien en de actie is gruwelijk. Lijkt me echt smullen voor de fans.

Ik heb dit ooit meegemaakt in 2011 met Call of Duty. Als je een pre-order had geplaatst voor Mw3 kreeg je CoD Classic gratis erbij in de vorm van een code. Code had ik dus niet ontvangen dus had ik eerst Bol.com gemaild want daar kwam die vandaan, die stuurde mij door naar Activision want de codes waren op? Heel frappant maar oké. Heel wat heen en weer gemaild en eindstand kreeg ik de code dus via de mail. Kostte me meer moeite dan ik dus had gewild maar ja kwam eindstand wel goed.

Nou idem ditto voor het eerste stuk...ik ben er NIET GOED IN - maar maakt niet, er is niemand die kijkt dus ik kan zo slecht zijn als ik maar wil

Ook al zal dat dus eerder in potjes van een half uur zijn dan uren aan een stuk. Kopen doe ik hem vroeg of laat wel, want ik vind het toch net weer wat te veel genieten. En misschien schiet mijn bijzondere roestige hand-oog coordinatie weer eens een beetje in actie. (heb gisteren de vorige weer eens geinstalleerd alleen nog niet gespeeld).

Kwestie van ik raak gelukkig niet gefrustreerd, of toch niet heel snel, ook al ben ik bijzonder slecht in iets. Soms is het weer net een uitdaging. Maar ik begrijp het wel - dezelfde reden dat hopen van mijn vrienden geen fighters spelen (en ook daar ben ik extreem matig in - speel ik online zie je me letterlijk 9/10 keer verliezen).

Maar het ziet er gewoon weer zo geweldig uit dat ik dus echt wel zin heb om hem te spelen. En hier ook niet onbelangrijk als metalfan (waar op het moment veel geld naartoegaat aangezien zowat iedereen zijn album tegelijk uitbrengt) - de toch wel weer ongemeen goeie soundtrack. Die deed ook bij de vorige game al heel voor mij. En hoe meer ik van gameplay zie hoe beter het tot zijn recht komt, en dat is vanwege embargo (de reviews) enkel maar het begin van het spel.

Dus mwa...ja...ik ben hier lichtelijk enthousiast over, maar ik ga niet herhalen wat op er op het gebied van games prio heeft voor mij. (tenslotte is 50/60 euro alweer ongeveer 1/6de van 'dat ding').

Aaa laat ik nou die super kracht Adhd nou wel bezitten en als ik 1 keer in mijn flow kom ben ik onoverwinnelijk hahahahaa!!. Maar deze Doom begint gelijk al heerlijk zoals je gewent bent maar dan net even volwassener en sneller en.... snel even door spelen..

‘t Is weer DOOM zoals we gewend zijn: bruut, bloederig en extreem metal. Zo heb je het toch het liefst.

Op mijn PC draait ‘ie niet lekker, wat voor enige teleurstelling zorgde. Ik was om die reden ook niet zo heel enthousiast. Maar op mijn laptop doet ‘ie het uitstekend.

DOOM is uiteindelijk knallen, knallen, knallen. Vandaar dat al die (nieuwe) upgrademogelijkheden wat overweldigend zijn en niet echt mijn interesse wekken. Het haalt de flow er ook uit.

Wat de flow ook wat remt, is de hoeveelheid munitie. Daar wordt namelijk flink op bezuinigd. Met name in het eerste level stond ik regelmatig met lege wapens voor een groepje demonen. Daar moet ik wat meer handigheid in krijgen. Moet lukken, aangezien zelfs mijn 9-jarige dochter op dit moment steeds beter in de game aan het worden is.

Ik heb hier echt nog maar een uurtje mee gespeeld, maar ik vermoed dat DOOM: Eternal (fantastische naam overigens, vinden jullie niet?) heel goed is, maar dat mijn voorkeur naar DOOM (2016) uit zal gaan. Maar er kan nog van alles gebeuren natuurlijk.

Haha Jouw dochter van 9 speelt dit?

Vind ik wel mooi. Ik speelde als kind ook al keiharde, bloederige games. Maar ik had het niet meer verwacht in deze snowflake-maatschappij.

Vandaag ook al mee bezig geweest, nu bij level 3. Zeer uitdagend spel dit, zeer intens, maar wel heel erg tof. Mobiliteit, afwisselen van wapens, en weten wanneer je health, armour of ammunitie uit de demonen moet persen is essentieel voor het overleven. Als ik niet gauw beter word toch maar een skill level naar beneden

Ja vreemd genoeg heb ik dat idee ook wat maar ik kan zeker nog niet oordelen.
En ik vind Doom Eternal er grafisch soms wat grauw uitzien sommige monsters ogen wat flets.

Ik vond Doom (2016) prima te doen op Nightmare (na hem eerst op Hurt me plenty te hebben uitgespeeld), maar deze is dus nog een tandje moeilijker begrijp ik?

Klinkt allemaal erg goed wat ik erover lees. Ik houd wel van die games die de moeilijkheidsgraad langzaam omhoog schroeven a la Ninja Gaiden (2004) of Borderlands. Dan heb je echt het gevoel dat je beter wordt. Hoeveel GB is de game? Even kijken of ik hem nog kan installeren op mijn SSD, misschien dat ik hem dan toch al wel aanschaf.

De game is maar 50GB. Volgens mij zelfs minder de voorganger.

Met maar liefst 50GB. Ik heb de vorige geinstalleerd op de Xbox en die is 100GB. Hangt natuurlijk een beetje af waar je hem op gaat installeren denk ik ook.

Is dat niet met heel veel spellen zo?

Bijzonder. Grafisch vrijwel hetzelfde als zijn voorganger en toch vele malen zwaarder om te draaien. Vorige deel was ik echt 'hooked', maar dat gevoel heb ik nu nog niet echt. Misschien toch teveel van hetzelfde? Wel leuk hoor, maar niet overdonderd.

Nomak heb je al contact op genomen met de winkel wat betreft de download code van Doom 64?. Ik koop hem wel gewoon los het is ook maar 5 euro he....

Beste game die ik in mijn leven heb gespeeld!

Hehe ja op zich wel, ik leg het niet helemaal goed uit.

Je hebt games die er gewoon voor zorgen dat de vijanden bullet sponges zijn en meer schade uitdelen en zo de moeilijkheidsgraad omhoog brengen. En dan heb je games die er langzaamaan voor zorgen dat je de concepten van de game beter begrijpt en zo beter wordt. Bij Ninja Gaiden zie je dat bijvoorbeeld goed. De vijanden in het begin zijn lastig te verslaan maar door hun patronen te kennen en je eigen mogelijkheden beter te leren kennen versla je ze na een paar uur met gemak. Keer dan terug naar het begin en je vraagt je af waarom je dit ooit zo moeilijk vond. Doom Eternal lijkt ook zo'n game te zijn.

Ik ga deze overigens op de pc spelen dus hopelijk is die dan ook maar 50gb.

Winkels zijn allemaal dicht, ik heb een mail gestuurd, nog geen reactie gekregen.

Het gaat niet om die 5 euro. Het gaat om het principe. Ik hoefde Doom Eternal niet meteen op de releasedag te hebben, ik had ook kunnen wachten. Maar Doom 64 als DLC erbij vond ik wel een mooie stimulans om toch een pre-order te plaatsen.

Als je bonnetjes en dergelijke nog hebt zou ik gewoon eens met Bethesda zelf via de mail contact opnemen.

Voor die 5 Euro koop ik Doom 64 ook wel op de Switch binnenkort. Heb Doom 1 al gespeeld, Doom 2 staat al op mijn Switch om dit jaar te spelen en dan kan D64 er ook nog wel bij. Lekker oldschool knallen.

Code gekregen van Game Mania voor Doom 64, goede service!

Daar betaal je dan ook vijf euro extra voor.

Om daarop terug te komen. Ik heb Doom 2016 dus terug geinstalleerd en eens opnieuw opgezet en gespeeld en ja hoor. Een regelrechte ramp. Mijn shooter skills zijn niet bepaald wat ze geweest zijn en ze waren al niet bijster goed. Hoewel coverbased shooters op zich wel meevallen. Maar ik werd me toch een potje ingemaakt in de campaign. Ik verwacht dus dat dit bij Doom Eternal vroeg of laat niet anders zal zijn

Gisteravond de campaign uitgespeeld. Als je het mij vraagt is Doom Eternal nog wel even wat intenser dan Doom 2016, puur qua gameplay. De vele upgrades blijven leuk om te verzamelen en de vele combinaties van vijanden zijn tot het einde uitdagend en fris. Qua verhaal vind ik het echt een gigantische bal kaas, maar goed, daar speel je natuurlijk niet voor. Wel voelde het voor mij erg kort aan, ondanks het feit dat de teller bij mij alweer op 25 uur staat, maar dat komt meer omdat bepaalde vijanden en wapens vrij laat in het spel worden geïntroduceerd en dat je niet echt de ruimte krijgt om er goed mee te spelen voor mijn gevoel. Bij Doom 2, bijvoorbeeld, krijg je de BFG volgens mij in Map 15; dan heb je meer dan de helft van het spel om daar goed gebruik van te kunnen maken. Ach ja, wellicht moet ik de Master Levels nu maar trotseren, en de campaign nog een keer doorspelen, dit keer op Nightmare. Misschien dat ik ooit nog een keer een iets uitgebreidere recensie schrijf.

Met ruim veertien uur op de teller heb ik dan eindelijk een einde gemaakt aan het demonentuig dat onze aarde teisterde. Dat heb ik redelijk vluchtig gedaan: hier en daar heb ik wel wat moeite gedaan om een collectible te pakken of een extra challenge te doen, maar het was vooral dóórgaan naar de volgende puinhoop.

Want dat is Doom: Eternal bij vlagen: een puinhoop. Maar dat mag best als compliment worden opgepakt. De game is namelijk uitermate geslaagd. Vond je DOOM 2016 goed? Dan ga je dit ook goed vinden. Er is weinig aan de formule gesleuteld, maar er is toch óók veel verandert. Het is nog steeds een knalfestijn zoals alleen id dat kan maken. Alleen zijn álle aspecten opgewaardeerd tot 11.

Het upgrade- en collectible systeem is intimiderend uitgebreid. Je kunt je Praetor Suit upgraden met wagonladingen Praetor Tokens. Met de Modbots kun je je wapenarsenaal modificeren. Met de Runes kun je acties als snellere Glory Kills of tijdmanipulaties bemachtigen. Met de Sentinel Crystals kun je je armor, health en munitie upgraden. Met de Sentinel Batteries kun je je Fortress of Doom (de main hub waar onze Doom Guy even kan chillen) upgraden om toegang te krijgen tot nieuwe secties. En daarnaast kun je die batterijen ook gebruiken om je character te customizen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de Slayer Gates, die je door middel van Empyrean Keys kunt openen en die je, als je ze alle zes hebt gevonden, belonen met de Unmaker. En je kunt natuurlijk ook cheat codes, vinyl en bobble heads verzamelen. Ja mensen, ik volg het ook allemaal niet meer.

Ook iets nieuws en waar ik amper aandacht aan heb kunnen besteden: Demonic Corruption. Dat is een metertje rechtsboven het scherm dat aangeeft hoeveel demonen je al over de kling hebt gejaagd per level. Heb je een deel van die meter groen, dan krijg je een weapon point waarmee je een wapen kunt upgraden. Er is veel informatie beschikbaar in je hud, en het valt soms niet mee om dat allemaal in de gaten te houden.

Nog iets dat flink aangezwengelt is: de snelheid van de gevechten. Het was regelmatig zó'n feest op mijn arme laptopscherm dat hordes demonen letterlijk mijn scherm vulden. Met name wanneer je jezelf in een hoek heb gedreven wordt je letterlijk overrompelt door dat geteisem. Zie daar maar eens tussenuit te komen. Het enige wat je dan nog ziet zijn een hele hoop kleurige lichtflitsen waar hier en daar een lelijke demonenkop in doorschemert. Je laat dan ook regelmatig het leven, want de game is best pittig. Met name enkele boss fights zijn zeer intens. En denk je dat je na een stevig gevecht klaar bent, dan gaat het gewoon vrolijk door. De Doom Hunters geven je bijvoorbeeld slapeloze nachten. Ook de Marauders zijn pittige tegenstanders, met hun enorme schild en spookhonden.

Nieuw is de focus op platforming - het lijkt soms Super Mario wel. Met van die draaiende vuurbalken waar je overheen moet springen. De Doom Slayer heeft ook een abonnement op de gymnastiekclub genomen, want hij slingert zich moeiteloos van balk naar balk en klimt als een spin tegen muren. Het level design is ook uitstekend. Voelt DOOM 2016 nogal claustrofobisch aan, daar worden in Doom: Eternal de maps gigantisch opengetrokken, met spectaculair resultaat. Met name wanneer je een gigantisch gat in het oppervlak van de planeet Mars heb geschoten komt het sublieme ruimtelijk design goed tot zijn recht: hoog boven de atmosfeer van Mars spring je door middel van double jumps, double dashes en jump pads van brokstuk naar brokstuk, van muur tot muur, en vaak nog in heel uitdagende afstanden ook.

Het ziet er gewoon allemaal erg mooi uit. Ook de architectuur van bepaalde gebouwen zijn een genot om te zien. En aan de andere kant van het esthetische spectrum weet id nog altijd de spijker op de kop te slaan met behoorlijk (vermoedelijk) accurate visualiseringen van hoe de hel eruit ziet. Gangen die begroeid zijn met slijmerige, organische smerigheid, kooien waar gelaatsloze lichamen krioelen en hier en daar een arm hulpeloos uitsteekt. Ook je relatief groot uitgevallen man cave, de Fortress of Doom, is een prima ontworpen ruimteruïne met een mooi uitzicht op de aarde en een aparte kamer om te ontspannen. Waar je je tegoed kunt doen aan literatuur zoals Fifty Shades of Slay, Dungeons and Demons, 6th Edition, The Very Hungry Cacodemon, Why I'm so Great Part II (by Dork Norkem) en How to Comb Your Mustache.

En dat allemaal onder de vrolijke deuntjes van Mick Gordon, de man die niet ver in de toekomst een eigen standbeeld zal krijgen voor zijn bijdragen aan de soundtrackindustrie. Het sound design is geweldig bruut: het geknal klinkt moddervet, de Doom Slayer bonkt weer stevig door muren en tegen deuren, en alles klinkt gewoon behoorlijk metal. En het is ook besmettelijk. Want ja, zeker in deze dramatische tijden waar het Coronavirus de wereldbevolking aan het uitdunnen is ga je zelfs het boodschappen doen vergelijken met deze game. Je slingert je een weg door de smalle gangen, en strafet met een grote boog om iedereen heen. Je probeert geen seconde stil te staan, want voor je het weet breek je de anderhalve meter-regel. En dan is het maar de vraag of je het na kunt vertellen. Doom: Eternal maakt van social distancing een kunst.

Ik ben hier dus uitermate positief over, maar tóch prefereer ik DOOM 2016 boven Eternal. En dat komt denk ik vooral omdat die relatief eenvoudiger van opzet is. Die voelt veel overzichtelijker en ook wat vertrouwder aan. Doom: Eternal gaat er in ieder geval met de schoonheidsprijs vandoor, zowel op grafisch vlak als qua naamgeving. Maar liefhebbers zullen niet teleurgesteld worden: de campaign is een vlezige ervaring boordevol geheimen, collectibles, upgrades en demonen. Héél... véél... demonen.

Heerlijk. Dork Norkem

Ze hebben in deze Doom wel alles uit de kast gehaald hoor, ik ben nog wel erg benieuwd hoe het er op de Switch uit gaat zien dit lijkt me niet een makkelijke opgave voor Panic Button.

Wat langer gespeeld en begin het nu toch wel weer leuk te vinden

Groter en meer is niet altijd beter, hoe geweldig ik dit deel ook vind.
Ik vond Doom (2016) toch wat fijner en leuker om te spelen.
Het was daar allemaal wat compacter en nieuwer daar door kreeg je een intensere sfeer.
Deze Doom zit ook wel zo in elkaar dat je het niet zo snel allemaal kan beoordelen en een 2de run is heel erg aan te raden waar ik nu mee bezig ben.

Mensen die zeggen dat DOOM 2016 beter is weten niet waarover ze praten. DOOM 2016 is fucking nice, maar is een opwarmer in vergelijking met DOOM Eternal.

Ik vond Doom (2016) leuker om te spelen maar niet beter.
Deze Doom Eternal is veel uitgebreider en complexer maar vooral als je op een hogere moeilijkheid's graad speelt dan heb al snel te veel monsters in te klein gebied. En het komt vaak voor dat ik niet meer die oude fijne "Rip And Tear" flow heb die ik toen wel had in Doom (2016)