Persona 5 Royal (2019)

Urgh, weer 150 uur down da drain...

31 oktober in Japan, Q1 2020 hier. Helaas toch niet voor Switch...
Komt wel ook nog een musou game van Omega Force voor beide consoles, P5 Scramble.

Persona 5 Royal Review - Ideal And The Real - GameSpot

Een 10! ik heb geen idee wat dit voor soort spel is maar een 10...

Jij blijft een echte topper!

Post de link naar de review, ziet de omschrijving hier, is al een spel van een paar jaar oud maar zo ver zit je niet - een 10! Een 10! Van Gamespot! Geen idee wat het is maar een 10! Ik zou maar snel naar de winkel rennen hoor

Als iets een 10 krijgt dan heb je mijn aandacht wel wat voor soort spel het dan ook is...

Ik ga inderdaad niet zo op onderzoek uit vooral niet bij de X-box One spellen die nu rond de 20 euro zitten.
Dan haal ik binnen een korte tijd zeg maar 5 spellen, en voor je het weet zit er weer zo'n spel tussen waar ik weer verslaafd aan raak een spel die ik elke dag wil spelen...

Maar we moeten maar eens een keer bijpraten dan leg ik je mijn idee eens fijntjes uit.
Deze afstand is te groot Sinner .
Als die crisis voorbij is kom ik naar België daar zijn de meeste mensen nog tof!

Dat idee ken ik toch al? Je ging natuurlijk voor de achievement 'most useless post ever' Dat was vrij makkelijk te doorzien aangezien je het hebt over een spel uit 2016 met wat extra content dat iedere geinteresseerde al lang kent zonder dat ze daarvoor een 10 van een 'gerenomeerde' site als Gamespot voor nodig hebben.

Maar goed dat terzijde kan ik me voorstellen dat het als 'ultimate editie' wellicht ook echt wel de moeite van het oppikken waard is.

Ik moet bekennen dat ik om een of andere, mij nu duistere reden, nooit echt veel met Persona 5 heb gespeeld. Maar dat het steeds hoog op mijn to-do lijst bleef staan om ermee verder te gaan. Onlangs gelezen dat deze versie heel wat toevoegt, de totale speeltijd echter gelijkaardig blijft aan het "vorige", na heel wat wikken en wegen besloten deze aan te schaffen en er direct aan te beginnen. De eerste speelsessie gisteren was al heel veelbelovend, nu blijven tijd vinden. Overdag Trails of Cold steel (met heel kleine mate) en 's avonds deze, dat is het plan.

Ik pak hem op als deze op de switch uitkomt... ideale handheld game

Niet per se, ik vind dit een ideaal PS4 game. Je zet je neer en geniet van het gameplay. Dit is niet echt een pick-up and play titel voor onderweg.

Voordeel van de Switch blijft dat het allebei kan. Wordt het een warme zomer in quarantaine kan je in ieder geval buiten op een stoel verder spelen s'nachts. Mocht er alsnog een port van komen, en dat ziet er momenteel niet zo uit.

6 uur gespeeld en het visual novel gedeelte van de eerste 4 uur is nu voorbij en het eigenlijke tutorial level is nog volop bezig. Was dat ook zo bij het origineel?

Het hele eerste 'palace' is zo'n beetje tutorial die je de game mechanics introduceren. Daar gaan inderdaad al wel een aantal uurtjes inzitten. Dat is bij het origineel niet anders.

Troost je in het feit dat je na dit 'tutorial-gedeelte' nog zeker zo'n 90 uur aan gameplay-goodness te gaan hebt.

Voor zo een gevierde reeks vind ik het wel bizar dat een heel simpele comfort-functie ontbreekt: opslaan wanneer je wil.

Ik wilde gisteren eigenlijk slechts een half uur spelen, maar omdat plots verplichte story-events optraden gevolgd door een boss-battle, en je gedurende die 45 minuten of zo niet kunt saven was mijn korte speel-sessie plots een lange geworden.

Dat weerhoudt me er vaak van even hiermee te beginnen, een (J)RPG is natuurlijk normaal niet gedacht voor korte speelsessies, maar spijtig genoeg heb ik vaak niet de tijd lang achtereen te spelen.

Voor alle duidelijkheid, verveeld heb ik me geen seconde

Voor de originele Persona 5 had ik al een recensie geschreven. Deze recensie focust zich dus op alle andere/nieuwe dingen van deze uitbreiding.

Het herspelen van Persona 5 had ik uitgesteld voor deze uitbreiding. Dit is een goed idee gebleken! Persona 5 heeft teveel content om in één keer te beleven, maar niet voldoende om twee keer 100 uur aan nieuwe content te bieden. Royal heeft een perfecte hoeveelheid aan nieuwe snufjes, waardoor ik zowel de overgebleven dingen van het origineel kon beleven als alle nieuwe elementen. Royal geeft je 2 nieuwe characters om een band mee te ontwikkelen, evenals dat je ditmaal de Warden Twins naar allerlei locaties kunt meenemen. Er zijn nieuwe gebieden voor uitjes met vrienden, nieuwe personas om te verzamelen, nieuwe (optionele) missies en zelfs één nieuw paleis. Dit maakt Royal een must-play voor de Persona 5 fan, al moet ik erbij zeggen dat het grotendeels dezelfde ervaring is; indien je uitgekeken was op het origineel dan ben ik bang dat de vernieuwingen niet voldoende frisheid geven.
De nieuwe personages hebben duidelijke persoonlijkheden, wat ze leuk maakte om mee om te gaan. De nieuwe locaties kunnen voor nieuwe goede cutscenes met bekende personages zorgen, en er zijn zelfs leuke minigames toegevoegd waar ik menig tijd in heb gestoken (darts en tycoon).

Naast de nieuwe elementen heeft Royal ook opmerkelijke aanpassingen aan de hoofdgameplay gedaan: levels stijgen is een heeeeel stuk makkelijker. Je krijgt meer geld, vaardigheden verbeteren gaat sneller, confidants stijgen sneller, en je kunt via aanpassingen aan Mementos & the velvet room een stuk meer experience points krijgen dan voorheen. Deze veranderingen ben ik niet denderend positief over, maar ook niet negatief. Het nadeel hieraan is dat je minder offers moet maken, waardoor de beloningen een deel van hun kracht verliezen. Een confidant levelen na wekenlang met de persoon om te gaan kon heel bevredigend zijn. Hier is het “vlug een paar dagen ff farmen” en klaar. Het voordeel is daarentegen dat je altijd iets hebt om op kort termijn naar uit te kijken. Waar je in het origineel soms lang bezig kon zijn met één confidant of vaardigheid kun je hier er in relatief korte tijd een aantal achter elkaar doen.

De paleizen zijn ditmaal iets groter en Mementos bied meer content. Geen grootste toevoegingen die niet meer weg te denken zijn, maar ze boden leuke nieuwe snufjes om meer uit de ervaring te halen. In Mementos kun je nu “flowers” verzamelen die je handige items of handige upgrades geven. Dit maakte het verkennen van Mementos extra belonend, wetende dat je er meer uitkreeg. Maar mijn persoonlijke favorieten toevoegingen zijn de showtime attacks: cinematische genadeklappen van 2 teamgenoten. Deze waren heel humoristisch en sierlijk gedaan. Zeker als je een tijdje over een sterke enemy deed kon het fijn zijn om het gevecht met deze aanval te eindigen.

Nu kom ik bij het controversiële deel van de recensie… ik vind deze versie om eerlijk te zijn niet beter dan het origineel. Niet vanwege de genoemde punten. Sterker zelfs, door de pluspunten had ik deze zelfs een 5* willen geven en het als de definitieve Persona 5 gezien. Waar Royal echter totaal niet aansloeg is bij het verhaal omtrent het nieuwe paleis. Om eerlijk te zijn vond ik dit geforceerd, overbodig en het leek de rest van de game zelfs tegen te spreken. Het verhaal hoort te eindigen wanneer de Phantom Thieves Mementos offeren: ze geven hun krachten op om een einde aan de ramp te maken. Dit is een passende afronding van de reis die je hebt afgelegd. Maar nu verzinnen ze plots een vreemde wending om het verhaal anti-climax uit te rekken: de psychiater heeft een alternatieve realiteit gecreëerd waarin niemand meer ellende meemaakt. Geen somberheid, pijn, overledenen of zelfmoordpogingen. Het bestaan is voor ieder beter. Toch word hij als een badguy neergezet omdat hij mensen van hun “echte realiteit” ontnam. Ik ben het volkomen oneens met deze filosofie. Of het nou de realiteit is waarmee je begon of niet, een goed leven = een goed leven. De Phantom Thieves kiezen voor een realiteit waarin letterlijk iedereen slechter af is dan ze waren in de alternatieve realiteit. Dit kwam over als ronduit egoïstisch en kwaadaardig, niet als iets voor de maatschappelijke bestwil.
Het is pas wanneer bekend word gemaakt dat deze realiteit in ellende zal eindigen, door nogmaals Mementos met de realiteit te smelten, dat de game met een geldige reden komt dat dit plan niet door kan gaan. Neemt niet weg dat de Phantom Thieves als de goodguys worden neergezet en de psychiater als badguy, terwijl het op mij meer op het omgekeerde neerkwam. En nu ik toch met een rant bezig ben: waarom word Akechi ineens als een goodguy gezien? Zijn ze vergeten dat hij massamoord heeft gepleegd, o.a. Haru d'r vader heeft vermoord, en dat hij duidelijk plezier had in het moorden? Dit voelde alsof fan-fictie het overnam.

Voor mij ontnamen de laatste paar uur van het plezier uit de rest van de game. Het beschadigde zowel het beeld dat ik had van de nieuwe characters als de oude. Maar, het paleis zelf was leuk om te doen. Wanneer het verhaal meer op de achtergrond wordt gezet en alle uren zitten in het paleis verkennen dan word de game weer ijzersterk. Visueel een genot, designs creatief en muzikaal hoogstaand.

Voor mij was dit de ‘definitieve’ Persona 5 totdat ik rond het einde zat. Als geheel gaat mijn voorkeur toch uit naar het origineel. Vind dat het verhaal ronder en beter werkt daar. Ben het niet eens met de filosofie achter de nieuwe verhaalelementen en de geforceerde anti-climax. Desalniettemin blijft het Persona 5, een ontiegelijk hoogstaande game boordevol charme. Heb er nu 110 uur inzitten en wil het herspelen voor de overige trophies.

4,5*

Berichten verplaatst naar Persona 5 Strikers (2020)

Na een 40-tal uren te spelen begin ik er eindelijk in te geraken. Het heeft tot nu geduurt om een ritme te krijgen in het behandelen van de dungeons en de dagdagelijkse taken. Het stressseerde me lange tijd dat het moeilijk in te zien is wat het ideale pad is. Dat heb ik natuurlijk verre van gevolgd, maar ik heb nu wel de indruk dat ik niet meer helemaal verkeerd bezig ben.

Dat er trouwens nog niemand heeft geklaagd over de manier waarop dit spel opstart? Je moet misschien 5 keer de knop drukken en verschillende animaties ondergaan voordat je een goede 50 seconden na het opstarten eindelijk je save-game kunt ophalen. Dat irritieert me elke keer weer.

https://64.media.tumblr.com/tumblr_lqbnqdnZvS1qlcyauo1_r1_500.gif
It really does...

Inmiddels 74 uur in het spel, een paleis of 3 nog te gaan. Heb het eindelijk na een jaar pauze weer opgepikt en ben weer gemotiveerd het verder te spelen!

Nog een voordeel van op de PS5 spelen, heropstarten moet ik maar zelden doen, dankzij de pauze-play functie.

Hulp! Huulep!! Ik kom niet verder met de twins wardens confidant. Ik heb een Eligor nodig, maar die heb ik toen hij frequent langs kwam gemist om te vangen, en nu ben ik een veel te hoog level. Hem vinden is al een probleem, maar met one-hit kills is het moeilijk een gesprek op te starten. Tips?

Je kan hem gewoon smeden in de velvet room, goedkoopste is Angel + Jack-o'-Lantern, maar chiller om een combo te zoeken met een persona die de benodigde skill al heeft om te inheritten...

Hier de fusion calculator.

Interessant, ik was al aan het zoeken naar een manier om hem te smeden, maar hij was nodig om een andere persona te creeren, en het spel geeft niet aan hoe die mix werkt. Of kan ik dat ergens vinden?

Je kan in't fusion menu met de L+R knoppen wisselen naar fuse by result, kan je checken welke 't opleverd. Vroeger stond die fusion table gewoon achterin de manual...

Niet vergeten dat je ook cards hebt waarmee je personae de juiste skill kan geven. Yusuke kan deze voor je kopiëren. En je kan met de electric chair personae itemizen (kan je ook op result zoeken) om skill cards te maken. Tijdens een fusion alarm geven ze ook hogere level items. Zo kan je ook uiteindelijk de ultimate weapons en armors smeden...

raar, ik was al aan het zoeken via results, maar vond hem niet, volgende keer er nog eens naar kijken.

Whoops, crappy uitgelegd, die results tab laat alleen zien welke er mogelijk zijn met je huidige stash. Om de juiste combo te vinden voor personae die je nog niet hebt, heb je echt die calculator nodig.

De mogelijke itemizations kan je in je compendium lijst met L2 bekijken...

Na 3 jaar en 144 uur spelen heb ik eindelijk de eindcredits van dit game gezien. De laatste battle was achteraf gezien waarlijk episch, heeft me heel wat moeite gekost, ook al was mijn team al op level 95.
De eindgenerieken waren een beetje teleurstellend, een beetje onderkoeld na zo een episch gevecht en zo een lange tijd samen. Maar al bij al heb ik natuurlijk enorm genoten van dit spel. Ik ben uiteindelijk ook erg dicht bij een platinum trophy gestrand. Ik heb er slechts nog 2 nodig: Conquer the reaper en Complete Mementos. De eerste zou ik nog kunnen doen maar die tweede heb ik om een of andere reden gemist, zou er heel wat memento werk in moeten steken. Maar of ik daar nog zin in heb...

EDIT: nog 1 trophy te gaan nu, erg spijtig dat ik de 33ste "request" in memento's gemist heb...

...en ik blij dat na mijn laatste bericht 2 jaar terug die port er als nog gekomen is

Vandaag een eerste review gezien op Switchcorner wat betreft de performance en buiten het hier en daar licht terugschroeven van de resolutie loopt het blijkbaar uitstekend - geen FPS drops of stuttering. Geen absurde laadtijden.

Dus...ook deze beland weer op de wishlist. Het blijft voor mij nog altijd een klein mirakeltje wat ze bij tijd en wijlen uit het ding blijven halen.

PSA: Persona 5 Royal's Massive £50 DLC Bundle Is Free Right Now on PS4 in Europe | Push Square - pushsquare.com

50 euro dlc bundel blijkbaar ineens gratis!

merci, centurion81, heb het ook maar direct ge-claimed

Persona 5 Royal is zo’n type game dat al jaren op mijn lijst stond, maar waar ik om allerlei redenen niet aan toe kwam. In dit geval werd ik nogal afgeschrikt door enerzijds de (erg) lange speelduur en anderzijds de sociale simulatie componenten die mij niet alleen niet aanspraken, maar eigenlijk zelfs hiervan weghielden. Maar richting het einde van de herfst leek me dit de ideale tijd om een lange RPG te spelen. Na een nogal lange tutorial en wat introductiedingetjes heeft P5R mij eigenlijk vanaf het begin meteen gegrepen en niet meer losgelaten tot na de aftiteling, een kleine 140 uur later.

Bij uitstek het beste dat Persona 5 Royal te bieden heeft, is de gameplay tijdens dungeon crawling en met name het gevechtssysteem. Het visuele en UI design is daarbij zo ontzettend slick en stijlvol dat ik na honderden gevechten altijd wel uitkeek naar het volgende gevecht. Bovendien is het gevechtssysteem behoorlijk diep, althans voor een JRPG leek als ik. Het arsenaal dat je tot je beschikking hebt, bestaat naast ‘gewone’ fysieke en magische aanvallen ook uit snelle pistolen en geweren, het uitbuiten van vijandelijke zwakheden, die zwakheden vervolgens ‘doorpassen’ naar andere teamgenoten voor verdere uitbuiting, combinatieaanvallen met paren of het hele team, en zelfs het onderhandelen met vijanden voor hun steun of extra geld en loot. Zo gevarieerd heb ik een gevechtssysteem eigenlijk niet eerder gezien in een JRPG.

Ook het punt dat mij vooraf het minst aansprak, de sociale simulatie, viel achteraf reuze mee. Sterker nog, het was eigenlijk best leuk om na uren van zware en intense dungeon crawling een beetje te ‘niksen’ en op een lager pitje met mensen te chillen. Omdat je dagelijks maximaal 2 momenten hebt om dingen te doen, zit er altijd een stukje (strategie wil ik het niet echt noemen, maar) prioritering die je moet aanbrengen in de keuzes die je maakt. Besteed je de tijd aan zelfontplooiing of aan het ontwikkelen van je vriendschappen? Dat houdt de boel altijd wel fris.

Die gameplay-loop en contrast tussen vechten en socializen werkt vrijwel altijd heerlijk. In de praktijk neigt de verhouding (althans op basis van het aantal uur) wel meer naar sociale simulatie en eigenlijk had ik dat liever andersom gewild, maar dat stoorde niet echt. Vooral omdat je met die sociale simulatie steeds meer over de mensen om je heen komt te weten en daarmee het al interessante – maar soms wel ietwat trage – verhaal allemaal net wat beter meekrijgt. Als je bereid bent er (kostbare) tijd en moeite in te steken, beloont het zich altijd wel uit tot een verdere uitdieping van een memorabel personage.

Wat ik soms wel jammer vond, is dat er soms gebeurtenissen plaatsvinden die je planning in de soep kunnen gooien. Heel vaak komt het gelukkig niet voor, maar eens in de zoveel tijd gebeuren er in relatief korte tijd veel dingen waardoor je voor een periode minder – en soms helemaal niet – toekomt aan die twee acties per dag. Verder zijn sommige baasgevechten disproportioneel moeilijk. Bij twee of drie van de bazen had ik dusdanig veel moeite dat ik de moeilijkheidsgraad moest aanpassen. En dan niet omlaag maar juist helemaal omhoog, hoe onintuïtief dat ook klinkt, want Baton Passes zijn dan veel effectiever. Daarnaast, ondanks dat Royal mijn eerste kennismaking met Persona 5 is, kun je toch wel aanvoelen waar het origineel eindigt en waar Royal begint. En in die overbrugging komt dat het tempo niet echt ten goede. Na de climax van het eindgevecht van het origineel gaat het verhaal alsnog door en heb je nog een uur of 20 aan gameplay in het vooruitzicht, wat dan uiteindelijk wel resulteert in het “echte” eindgevecht van Royal (overigens een geweldige antagonist).

Ten slotte zijn er dingen die weliswaar niet per se Persona 5 te verwijten zijn, maar die mij desalniettemin soms toch wel eventjes uit het verhaal haalden. Als 16/17-jarige jongen kun je bijvoorbeeld relaties aangaan met (jong)volwassene vrouwen van in de eind 20 of begin 30, en menig 17-jarige meisjes – waaronder eigen teamgenoten – worden regelmatig ongepast aangesproken of seksueel geïntimideerd (en enkele gevallen zelfs de suggestie dat er meer gebeurt?) door volwassen mannen. Daar wordt niet echt lacherig ofzo over gedaan, maar in zekere zin wordt het in-game wel genormaliseerd. Zou dat iets Japans zijn? Ik heb geen flauw idee, maar dat was voor mij dan wel een cultuurshockdingetje.

Samengevat, om een (heel) lang verhaal kort te maken: Persona 5 Royal is een geweldig spelende en stijlvol ontworpen game met memorabele personages die een interessant (maar soms traag) verhaal vertelt, en als totaalpakket gezien absoluut verplichte kost voor liefhebbers van (Japanse) turn-based RPGs.