Astral Chain (2019)

Dit spel ziet er gewoon te goed uit voor een Switch game....
En het word zeker een aparte beleving met kettingen? waarschijnlijk het het iets weg van Xenoblade Chronicles (2010). Dit gaat iets bijzonders worden Platinum natuurlijk he...

Waar is de hype man? nog 10 dagen en dan is deze bijzondere game te koop!.
En er zijn hier 0 berichten te vinden.. onbegrijpelijk dat het niet leeft onder de leden van Gamesmeter.
Wat houd jullie tegen?.

Jij houdt ons tegen! We wachten op je start-signaal!!!

Astral Chain kent nauwelijks zwakke schakels | Review | Gamer.nl

Schijnt erg goed te zijn.

Hmm. Ben benieuwd.

Ziet er goed uit maar ik had hier nog nooit van gehoord. Wat is dit voor type game? Een soort open wereld RPG?

Cult hit van het jaar ! dat klinkt goed vrijdag ligt hij op de deur mat.
PS: back log is al enorm maar verslaafd aan het kopen van nieuwe games hebben jullie dat ook?

@ richiedoom

dit spel heeft het hoge tempo actie gehalte van Bayonetta (2010) gemengd met de (tragere) traditionele Rpg.

Bayoneta zegt me ook niks hahaha
Ik moet nog een hoop leren geloof ik! Ik wacht de reacties hier wel af.

richiedoom Bayonetta wordt vaak met Devil May Cry vergeleken
Dit lijkt een action game te worden, maar van wat ik gezien heb heeft het nog een hele hoop andere gameplay elementen, waaronder onderzoek doen op crime-scenes en tijdens battles speciale krachten van gevangen monster gebruiken.
Ziet er veel belovend uit vind ik

Mijn eerste indruk is prima ik speel met koptelefoon op en dan is de beleving net als in een film.
Met mooie opzwepende muziek, de gameplay is eerst wat verwarrend maar het begint te wennen...
Dit spel bevat zeker ook dingen die ik nog niet in een ander spel heb gezien, maar zoals ik al zei de gameplay is echt wennen en behoorlijk intensief..

Dag 2: buiten is het al weer 30 graden en ik ben van plan om flink wat tijd in dit spel te steken.
De naadloze soepelheid in beeld en verhaal, met echt vette tegenstanders en mind fucks maakt dit spel erg verslavend. Ik kon niet wachten om weer in die stad te duiken.
De beste game die ik in tijden heb gespeeld...

Op dit moment een verhuizing. En natúúrlijk moet ik in mijn nieuwe woning langdurige denksessies houden over welke nieuwe game ik als eerste ga spelen hier. De strijd gaat dus tussen die Zelda-remake en deze.

Hypes krijg ik nooit mee. Ben ik ook totaal niet vatbaar voor.

Met de games van Platinum Dunes heb ik meestal heel dubbele gevoelens. Bayonetta heb ik na een half uurtje maar opzij gelegd omdat het gewoon niet tussen ons klikte. Over Vanquish en Nier: Automata ben ik enthousiaster, al heb ik die na een uurtje of zes ook weer even aan de kant gelegd. Wat op zich heel vreemd is, want die games hebben enorme potentie.

Dus ik wacht dit toch nog even af. Maar de enthousiaste reacties maken de game (wederom) verleidelijk.

Het spijt me, Maiky, maar dat laatste is wat men noemt vatbaar voor hype

De combat gameplay is best even wennen, maar als je een beetje weet wat je moet doen wordt het wel erg gaaf! Ik ben er nog niet heel goed in, maar het zal op een gegeven moment wanneer de handelingen als een tweede natuur beginnen te voelen al helemaal geweldig zijn. Momenteel heb ik nog alleen op Casual gespeeld aangezien ik het in het begin nogal verwarrend vond, maar ik denk dat ik het de volgende speelsessie op de normale/wat hogere stand zet, ik denk dat je dan ook wat meer gepushed word om het goed te leren.
Het onderzoeken van omgevingen is ook zeer vermakelijk, de designstijl en muziek zijn echt prachtig, je waant je helemaal in een duistere Bladerunner achtige anime wereld
Ik verwacht dat dit wel een van de meest memorable games van het jaar zal zijn!

Wat ik wel belachelijk vind is dat ze je nog gaan over horen met domme vragen na een opgeloste zaak.
Daar ga ik niet serieus over nadenken dat is onzinnig. En de besturing werkt niet altijd even precies...
Voor de rest is het een uitstekende verslavende game die niet verveeld en je steeds weer weet te verbazen..

4 sterren

Touché. Ik neem mijn woorden terug. Zo stoer ben ik dus ook niet! Maar eigenlijk wilde ik dit zeggen: als iedereen het erover heeft, als Twitter volstaat met enthousiaste reacties en de (professionele) gamessites er niet over kunnen ophouden, dan laat me dat echt volledig koud. Dat circus aan verwachtingen neem ik niet zo serieus. Wanneer ik echter op Gamesmeter zie dat er een paar mensen enthousiast over zijn dan begin ik toch voorzichtig overwegingen te maken.

Maar goed, ik ben uiteindelijk ook maar een mens!

Was maar grappig bedoeld hoor, ik weet wel wat je meent. En in het echte leven zijn dingen nu eenmaal niet enkel zwart of wit. Je kunt dus ook eerder niet beinvloed worden door hype maar in sommige gevallen wel enthousiast worden over zaken

Ikzelf heb bijvoorbeeld de eigenschap mijn nieuwsgierigheid helemaal af te schakelen (en dat kunnen veel mensen heus niet hoor), zo kan ik bijvoorbeeld aan een ongeval voorbij rijden zonder ook maar een blik te werpen, maar ben ik wel nieuwsgierig in andere zaken.

Sommige spellen verdienen meer aandacht (hype) maar vallen dan net weer tussen wal en schip.
En dan kan jij (of ik) er dan toch zo van overtuigd zijn, dat het toch een geweldig spel is die iedereen moet spelen!. Dat heb ik wel vaak... maar ja dan kijk ik ook niet verder dan Gamesmeter of andere sites.
Misschien verkoopt het spel wel als een malle zonder dat ik het door heb .

The internet is just to big!

Nog maar 2 stemmen? wat houd jullie tegen dat het erg Japans is?

Waslijst aan andere games misschien?

Iets specifieker in mijn geval: Octopath Traveler.
Japanse karakter van dit spel is eerder een voordeel

2 jaar na datum ben ik nog in Hyrule ondergedompeld. Maar deze switch exclusive zegt me wel iets.

Natuurlijk die waslijst ik versla er eerlijk gezegd ook in hoor zo veel goede games!

Maar Astral Chain is wel een spel wat echt bijzonder is en heel apart.
Het heeft een uniek concept ik heb zo iets nog niet eerder beleefd op de Switch..
voor mij is het een aanwinst..

Dit is wel wat ja.

Maar wel érg druk in het begin. Verschillende originele gameplay elementen, combinatie van actie en research, verschillende vechtstijlen, een hoop sidequests enzo. Volgens mij ook levels die je opnieuw kan spelen en waar je dan nieuwe dingen kan doen ...

Maar het oogt gaaf en speelt ook best lekker. Maar net iets meer inloop was wel leuk geweest, want het overdondert een beetje. Wél veel zin in om verder te spelen.

Het oogt heel erg gaaf idd. Maar helaas nog geen Switch - maar dit is dus eentje die ik naast Fire Emblem (zowel Warriors als de gewone game en Xenoblade Chronicles) toch best hoog op mijn wishlist heb staan. Maar goed - mijn wishlist is zo langzaam wel bijzonder lang aan het worden (en de to-do stapel ook) - maar toch hoop ik hier wel eens binnen afzienbare tijd mee aan de slag te kunnen. (lees: voor de zomer wil ik nog een Switch hebben - nu in het echt).

Ondertussen in File 5 beland en File 2 al een keertje opnieuw gespeeld. Op magische wijze begint het toch een beetje te vlotten, al vind ik het nog steeds zo hectisch dat ik er zelf af en toe een beetje van schrik Toch wel een erg gaaf spel. Véél sfeer, véél afwisseling in gameplay, een hoop grappige en leuke side quests, geweldige visuals.

Al is het wel een spel dat best gewoon in volle glorie op de TV gespeeld wordt. In handheld mode is het wel te doen, maar verliest het toch wat van z'n charme. En is het ook weer wat wennen aan de controls, die wat mij betreft toch al complex genoeg zijn.

Iemand dit trouwens al uitgespeeld. Ben nu aan de post-game File 12 bezig en vind het toch écht wel taai worden. Battles op het scherpst van de snee, die toch ook best wat taktiek vereisen, en dat terwijl de vijanden steeds groter worden en de choas steeds hectischer. Adrenaline-verhogende gameplay, daar waar het spel zelf toch net iets chiller was. Maar rewarding is het wel!

Ondertussen aan de laatste loodjes bezig in File 12, maar elke challenge is een ware martelgang. Om even een impressie te geven:

Level R3-12: Gewone bazen in het spel zijn lastig, maar zeker niet onoverkomelijk. In de latere levels van File 12 vindt men het echter leuk om gewoon 2 bazen tegelijkertijd op je los te laten. R3-12 begint met vier waves van dubbele boss-fights. Daarna een breather van wat lastigere gewone vijanden, om dan de finale boss fight te starten.

Die verloopt in 3 stages, waarbij hij elke nieuwe stage de hulp krijgt van shield enemies. Die attachen zich aan de boss en zorgen ervoor dat je niks damage kan doen. Ze loskrijgen is ook niet meteen de meest makkelijke opgave, zeker niet gezien de range en kracht van aanvallen van de boss. En als je ze dan eindelijk los hebt, moet je ze ook nog vernietigen vooraleer ze terug hun functie kunnen vervullen.

Al bij al duurt me dan 20-25 minuten, waarbij eigenlijk elke 10 seconden binnen de battle compleet fataal kunnen zijn als het even foutloopt. En in de laatste levels is dood = dood, dus geen revives. Gewoon stress & adrenaline galore

Je kunt natuurlijk ook een nagelbed onder je armen leggen en de controller recht voor je in de lucht houden plus een blinddoek op 1 oog dat af en toe je ander oog ook bedekt. Gewoon een tip moest de marteling tot nu toe niet erg genoeg zijn

Zo!

Ik heb nog een paar kleinere challenges over, maar dit ga ik laten schieten denk ik. Nu ik File 12 volledig gehaald heb, heb ik ook wel het gevoel dat ik het spel wel voldoende gespeeld heb. De laatste challenges zijn echt gestoord, de laatste baas heeft me gewoon een uur of 5 aan proberen gekost.

Het grappige is dat het aanvoelt alsof ik spel nu écht wel onder de knie heb, maar als je dan even op YouTube kijkt dan lijk ik wel een noob. Gasten die de finale baas in 35 seconden neerhalen, terwijl ik 20 minuten heen en weer moet lopen. Ach ja, een beetje nederigheid is ook niet verkeerd.

Vond dit echt een geniaal spel, moet ook wel als je doorheen File 12 wil geraken, waar daar wordt het echt wel taai en wordt je gedwongen de kleinere details van het spel onder de knie te krijgen. Is ook wel een beetje de manier waarop spellen gebouwd worden tegenwoordig. Enerzijds wat jammer, vroeger was de eindbaas ook écht de moeilijkste, tegenwoordig speel je een spel uit om daarna aan postgame te beginnen en écht in de details te duiken. Ik begrijp waarom en vind het op zich ook niet zo'n heel groot probleem, maar er gaat zo wel iets verloren bij het uitspelen van een spel.

Verder een erg fijne en uniek combo van actie, RPG elementen en meer plotgedreven stukken. Al is het dan toch vooral ook de stilering die mij erg aansprak. Heerlijk over the top, kick-ass cyberpunk gedoe, enemy design is geniaal en ook de setting ziet er gewoon erg cool uit

Voor een RPG-liefhebber als mezelf is het eigenlijk iets te complex/moeilijk, zowel qua besturing als qua intensiteit. Het besturen van twee personages was qua learning curve wel erg stijl, de nauwe timing en weelderige graphics maken de battles er ook niet makkelijker op. Het is dat de rest van het spel mij zo aansprak dat ik kon volharden, en ook wel een beetje omdat ik te koppig ben om toe te geven dat ik het niet zou kunnen. Er zijn in mijn leven maar weinig games die ik nooit uitgespeeld heb, ook deze zal niet op dat lijstje terechtkomen.

Verder wat leuke quirky details (zoals de katten, sommige kostuumaccessoires, de toiletten etc) en aardig wat zaken om te verzamelen, up te graden en te onderzoeken. Een spel dat uiteindelijk erg veel te bieden heeft. Het was bedoeld als actietussendoortje, maar ik heb er uiteindelijk toch meer dan 100 uur inzitten. Eigenlijk abnormaal als je vroeger 40 uur aan Final Fantasy al veel moest vinden. Maar zeker de moeite, al kies ik nu toch maar voor een wat rustigere RPG denk ik. Dat nachtelijke gamen + adrenaline van het spel was ook geen beste combinatie voor de nachtrust.

5.0*

Een paar uur inzitten, maar het wil onvoldoende klikken. Soortgelijk als Bayonetta 3 houd ik er niet zo van om een monster op te roepen dat een deel van het vechten voor je doet. Het voelt alsof belangrijke controle van mij is afgenomen en ik bestuur veel liever zelf die legions. Het gebeurt ook weleens dat er vijanden opduiken waarbij weinig te doen valt, anders dan op afstand staan en op ze schieten met een geweer, ipv erop ingaan en counteraanvallen doen (wat juist hetgeen is dat hack and slash zo leuk maakt).

Vaak heb ik geen behoefte aan een verhaal volgen bij games en Astral Chain gooit te vaak uitgerekte verhaal sequenties (of saaie politietaken) op je bord, waardoor het niet een game is die deze speelstijl goed ondersteund. Verder is het wel een originele draai aan het genre: samenwerken met verschillende legions die ieder hun krachten hebben. Wanneer de combat eenmaal wat uitgebreider is dan komt er aanzienlijk meer diepgang bij kijken zoals teamcombo's, counter aanvallen of special attacks. De ketting zelf is ook één van je wapens en kan o.a. gebruikt worden om vijanden mee vast te binden of op te vangen. Creatief bedacht, maar niet een concept dat voldoende land.

De eerste 6 uur vond ik ook vervelend om door te zetten.. Maar het spel begint pas na die uren van onderzoeken en vreemde opdrachten uitvoeren. Zet door het gaat echt beter worden!