Fire Emblem: Three Houses (2019)

Vandaag aan Three Houses begonnen, en voor de Golden Deer gekozen geen idee waarom maar ik wil ze uiteindelijk allemaal spelen natuurlijk. Nog veel te vroeg om wat inhoudelijk over het spel te zeggen, maar ik heb er zin in

Ben nu nog met BotW bezig, en ook in China, maar alles dat eens voorbij is schaf ik me deze aan. Grote FE fan!

Eenmaal ik een Switch heb (winter?) zal dit samen met Fire Emblem Warriors tot mijn eerste games behoren. Blijft een van mijn favoriete franchises en we zijn de laatste jaren best wel verwend op het vlak van de Fire Emblem games.

Ha, hier in China de Europese versie gevonden voor een scherpe (normale) prijs van 55 EUR, ondanks de zeer ongunstige EUR/RMB koers.

Da's wel weer leuk. Ook al had je al een hele waslijst aan games bij

Ja, kan het niet laten

Oke eerste verhaallijn zit er op! In het begin vond ik het nogal complex en een overdosis aan informatie, daarom de eerste keer op casual gespeelt. Dit neemt wel wat van de spanning weg, toch vond ik battles vaak spannend genoeg mogelijk omdat ik er nogal op gebrand ben iedereen het te laten overleven ook al was dat nog niet noodzakelijk. Battles geven veel ruimte om eigen strategie te spelen en het is verslavend om je characters te zien ontwikkelen door de combi van ervaring in lessen en gevechten. Daarnaast blinkt dit spel uit in de verhaallijn en persoonlijke achtergronden die alle characters veel diepgang geven, het zijn niet zomaar wat poppentjes die op het slagveld staan, je krijgt steeds meer het gevoel dat je ze persoonlijk kent.
Na het uitspelen van Golden Deer heb ik toch nog niet het gevoel dat ik er klaar me ben, sterker nog ik ben pas op een derde. Ik begin nu een new game+ in classic mode met de Blue Lions, gevechten zullen nog spannender worden, daarentegen wel met het gevoel dat ik weet waar ik mee bezig ben Ik denk dat het spel alleen maar beter word na het een keer gespeeld te hebben. Ook omdat je dan de andere kanten van het verhaal te zien krijgt (neem ik aan) waar je wel nieuwsgierig naar wordt.
Voor mijn eerste ervaring alvast een 4,5*
Ik heb nauwelijks echte minpunten te noemen behalve die lelijke lage resolutie afbeeldingen van 3D ruimtes waarin de characters staan tijdens sommige persoonlijke gesprekken, dit had makkelijk beter gekunt al was het maar door gewoon een mooie illustratie als achtergrond te gebruiken. ( helemaal erg wanneer je de naad ziet waar de afbeelding aan elkaar gemaakt is ) Maar op het geheel is het maar een kleinigheid en let je er op een gegeven moment ook niet meer zo op (het helpt dan ook om vooral naar de characters te kijken) Buiten dat ben ik wel content met de graphics, vooral qua design is het top!
De game geeft een enorme dosis waar voor je geld en gaat niet vervelen, het heeft een tijdloze verslavende gameplay.

Damn, ik ben gewoon versteld over hoe goed dit spel is! Ik ging het spelen met de verwachtingen dat het “leuk zou zijn om eens te proberen..” maar dat het zo dusdanig verslavend zou zijn, met als gevolg dat het merendeel van mijn vrije tijd in beslag nam, had ik niet verwacht.

Kritisch gezien zijn er een aantal ondermaatse punten in Three Houses: de graphics zijn nogal zwakjes (de omgevingen zagen er soms zelfs lelijk uit), cutscenes bestaan voor het merendeel uit characters die lange gesprekken houden terwijl dezelfde animaties worden herhaalt, en je voert dezelfde routine voor tientallen uren uit. Toch laat Three Houses zien dat dergelijke verbeteringen niet essentieel zijn voor een ijzersterke game ervaring. Natuurlijk, verbeterpunten hadden de kers op de taart kunnen zijn en het zou me niets verbazen als deze aspecten bepaalde gamers heeft afgestoten, maar voor mij ontnamen ze nergens van de positieve kanten.
De hoofdfocus zit op het verhaal, alle sterk uitgewerkte characters en de turn based board-combat. Hier is waar de game in de roos schiet. Als leraar ga je een band vormen met je studenten en andere mensen die je tegenkomt. Ik kon uren besteden aan gesprekken houden met de mensen in het klooster, ze gemotiveerd houden door het naar hun zin te maken, of ze te trainen zodat ze uiteindelijk konden afstuderen in een masterclass die bij hun talent paste. Alle personages hebben een duidelijke eigen persoonlijkheid die leuk op elkaar konden afwerken. Vaak wou ik met ze praten, gewoon om te horen wat ze te zeggen hadden over de gang van zaken, maar ook vaak genoeg keek ik met plezier naar scenes waarin 2 studenten met elkaar aan het praten waren over van alles en niets. Op gegeven moment begon ik gehecht te raken aan dagelijks tijd besteden met deze personages, ervan te balen als dingen niet goed voor ze liepen of ik zat voor ze te juichen wanneer ze het opnamen tegen een sterke vijand in een veldslag.

Er zijn van allerlei manieren om banden te vormen met studenten. Dit kan door activiteiten met ze te doen zoals eten, zingen of thee drinken. Misschien vind je een object dat ze kwijt zijn geraakt, waarbij je moet raden van wie het betreffende object is aan de hand van hun persoonlijkheid. Je kunt ze ook cadeaus geven waarbij de hoeveelheid motivatie die ze krijgen afhangt van hoe passend het cadeau is, of je helpt ze in de veldslagen. Hierdoor bleef ik constant gedreven om voor zoveel mogelijk studenten daden te doen.
Het hoofdverhaal omtrent Byleth en zijn verleden deed me niet heel veel (voornamelijk de “main bad guy” viel tegen qua diepgang, in het verhaal van Claude tenminste..), maar het is de interactie met alle personages, de conflicten die onderling ontstaan of de invloed die het verhaal op de personages heeft dat voor een pakkende, immersieve ervaring zorgt.

De combat is erg leuk om te doen. Het begint simpel met kleine velden, kleine teams en weinig aanvallen, maar gaandeweg worden je opties steeds uitgebreider en de uitdagingen worden complexer. Het is belangrijk een flexibel team samen te stellen die tegen meerdere soorten vijanden is opgewassen. Lulraak iedereen sterke aanvallen geven en ze in de aanval zetten gaat averechts werken. Sommige units zijn sterk tegen close range aanvallen maar zwak tegen magie, sterk tegen magie maar zwak tegen close range aanvallen, sommige hebben goede support maar zijn niet het handigste in combat etc. Door te experimenteren met verschillende speelstijlen, en te plannen wat je uiteindelijk met ieder character wilt bereiken, maak jij je ideale team. Omdat er zoveel verschillende classes zijn, verschillende type krachten of verschillende characters om te trainen was er altijd iets om naartoe te werken, waardoor ik zelfs na tientallen uren nog steeds bezig was met plannen maken voor wat met characters te doen.

Bij de combat kwamen wel mijn enige 2 minpunten kijken: op Normal – Casual mode is Three Houses veel te makkelijk. Er waren maar een handvol aan gevechten waarin een paar characters zich terugtrokken, maar zelfs dan was er geen één gevecht dat ik verloor. Fire Emblem heeft schijnbaar altijd een permadeath mode gehad. Phoef.. met permadeath zou het inderdaad een heel stuk moeilijker zijn geweest, maar ik moet er niet aan denken de studenten permanent kwijt te raken. In dat opzicht zou ik mensen die ervaring hebben met het genre aanraden om Three Houses op Hard – Casual mode te doen, zodat je wel uitgedaagd word maar niet de characters verliest. Het andere minpunt (al woog het uiteindelijk weinig) is dat er niet bijzonder veel afwisseling in de maps zit. De hoofdmissies hebben meestal nieuwe maps, maar voor gewone battles om characters te trainen krijg je steeds dezelfde levels. Hier had meer afwisseling in gemogen.

Ondanks dat de graphics ondermaats zijn hebben de characters wel leuke designs die goed overeenkomen met hun persoonlijkheid. Voornamelijk de 2D artworks en menu’s zijn mooi vormgegeven. Ik heb de game in het Engels gespeeld en de stemacteurs zijn erg goed. Alle dialogen zijn ingesproken wat de cutscenes het leven geeft dat ze nodig hebben. Op gegeven moment vielen de stemmen niet weg te denken bij de characters. Misschien hier en daar wat stemklanken die anders hadden gemogen (het hoge stemmetje van Mercedes was misschien niet de meest prettige klank om voor te gaan), maar zeker 95% zit goed in elkaar.

Inmiddels ben ik al bezig met een New Game+ op Hard - Casual waarin ik een andere klas ga doen. Aan de hand van de reacties die ik hoorde lopen de verhaallijnen uiteindelijk heel anders, wat herspeelsessies zeker de moeite waard maken. Dit is één van fijn favorieten Nintendo exclusives geworden en tevens één van mijn favorieten games van de afgelopen paar jaar.

Een welverdiende
4,5*

Kan je de animatie van de gevechten uitzetten?

Die mogelijkheid staat bij Options. Je kunt ook door op + te klikken een gevecht-animatie overslaan, of zelfs de gehele beurt van de vijand.

Kijk dat scheelt, want daar zal ik mij wel het meest aan storen. Totaal overbodig toevoeging

Toch blij dat hij bevalt. Heb je toegang tot een 3DS dan zou ik zeker de overige delen (behalve misschien Shadow Dragon) ook niet laten liggen - het is inderdaad de band die je met de karakters smeed en hun persoonlijkheid die het hele spel zo uniek maken t.o.v een Advance Wars (hoewel ik deze ook altijd graag gespeeld heb). Maar idd - het is ook een spel dat het niet meteen moet hebben van geweldige graphics - maar zoals gezegd is dat niet eens zo storend aangezien de rest zodanig meeslepend is dat je hier na een paar beurten wel overheen kijkt. En ook - zoals gezegd op 'normal / hard' (afhankelijk van hoe de optie heet in welk spel) en MET permadeath spelen is een must. Dan breekt het je ook echt zuur op als je een karaktertje of twee verliest tijdens een ronde - zeker als het eentje van je favorieten is - en kom je voor het dillema te staan, savepositie herladen of uiteindelijk toch nog maar eens herladen om een perfect run te doen. Iets wat het stukken uitdagender en spannender maakt.

Overigen wat betreft de beurten van de tegenstander overslaan of de gevechtsanimaties overslaan? Is iets wat ik nog nooit heb gedaan. Dus wat mij betreft niet overbodig. Gevechtsanimaties kan ik me nog iets bij voorstellen maar de beurt van een tegenstander overslaan is nets als blind schaken - dan sta je in de volgende ronde plots met een hele andere opstelling van het bord en heb je geen idee wat er in de tussentijd is gebeurt, wie of wat gekwetst is of gestorven is en voor wie of wat je specifiek moet uitkijken (aangezien er ook altijd units met specifieke wapens rondlopen). Ik laat in ieder geval altijd alles aanstaan.

Maar nogmaals ben benieuwd. Zal in ieder geval wellicht mijn eerste Switch game worden. Een van DE topseries van de laatste 15 jaar toch wel al (mijn eerste delen heb ik in ieder geval op de GBA gespeeld).

Dus...ik heb er al dik 40 uur ingestoken. Gekozen voor de Black Eagles. Op Hard. En natuurlijk als vanouds op de permadeath mode. En ik zit nu hopeloos vast

Al dik 5 keer dezelfde (lange!) battle herspeeld na een kritisch keuzemoment en als ik het morgen niet haal vrees ik dat van voor af aan ga beginnen. Maar dan wel met een ander huis.

Ik kan echter wel zeggen dat dit mijn favoriete Fire Emblem is na Awakening en de tweede GBA release in de EU. De vele bijna life-sim achtige toevoegingen zorgen toch weer voor een heel ander sfeertje tussen de gevechten en hoewel de graphics naar moderne standaard misschien niet oogverblindend zijn kan ik wel zeggen dat na dik 20 jaar Fire Emblem spelen het toch een aardige stap vooruit is. Het voldoet alleszins voor dit genre.

Nou hoop ik dus stiekem dat we er binnen een jaar of 2 weer eentje krijgen. (de 3DS had er tenslotte maar liefst 4 (!!)). Deze is in ieder geval geslaagd.

Een score volgt nog, maar je kan er vanuit gaan dat dit voor mij een 5 wordt. Ook al zou het kunnen dat ik uit pure frustratie morgen het spel even aan de kant ga leggen en binnenkort weer overnieuw ga beginnen. (tenzij ik als bij wonder toch noch een overwinning behaal...)...

if you play with fire...you get an emblem... on your gravestone

En wat betreft opvolgers, Big-N probeert ook dit eerst uit te melken met DLC dacht ik.

Yup. Dit was het dan. Gisteren na mijn bericht nog een keer geprobeerd, vandaag nog een keertje geprobeerd - close but no cigar en met twee doden in mijn team voordat mijn main stierf heb ik dan maar besloten mijn saves te erasen en binnenkort eens overnieuw te proberen. Nu ken ik alleszins de mechanics van het lesgeven e.d toch wel goed genoeg om op andere dingen te letten.

En idd...er is een season pass. De costumes doen me niet veel maar naar ik begrijp zijn er wel wat meer paralogues e.d verkrijgbaar om personages uit te diepen.

In ieder geval is dit net zoals Awakening of eentje waar ik wel makkelijk 100-150 uur in kwijt kan (die heb ik een keer of 2-3 doorlopen). Zeker met drie verschillende huizen en althans bij de Black Eagles ook nog verschillende paden.

Nog geen complete review maar alvast mijn eerste indruk en een tip om te beginnen met Normal en Casual tenzij je een soort Fire Emblem veteraan bent. Het begon meteen al te pittig voor mij met Hard Classic.

Je wordt in het begin ook echt gebombardeerd met informatie dus de dosering is slecht. Maar uiteindelijk zal ik de overduidelijke diepgang die erin zit ook leren waarderen denk ik. Ik verwacht met de ervaring in Normal wel het inzicht te krijgen om de volgende playthrough, als dat zover komt. Verslaafd ben ik nog niet door een te moeizame start. Je spendeert in het begin veel te veel tijd in dat klooster. Op den duur moet dat ongetwijfeld vlotter gaan als je dat op je duimpje kent. En door op alle details te letten kun je met die ervaring meer voordeel uit elke strijd te halen. Het spel ademt ook kwaliteit en is erg goed verzorgd. Of het echt zo tof is als Valkyria Chronicles durf ik nog niet te zeggen, in eerste instantie niet maar het moet meer wennen doordat er veel meer informatie wordt gegeven.

Eigenlijk heb ik speciaal een Switch gekocht (en toch maar een 2e hands Lite om het niet te duur te maken en omdat ik dan ook iets heb om buiten te spelen) voor Fire Emblem, dus dat was best een gok (gelukkig blijken er ook een aantal briljante spellen spotgoedkoop te zijn, zoals de exclusive She Remembered Caterpillars die ik voor 1 euro op de kop tikte via de eStore, dus ben ik eigenlijk al tevreden met mij investering). Ik heb me eerst veel verdiept in allerlei adviezen erover en las de tip om Hard mode te spelen en Classic. Nou dat ging dus tegenvallen, ik kreeg mijn kont aan mijzelf overhandigd hoewel de eerste nog wel ternauwernood lukte. Zelfs op Normal kreeg ik problemen met Classic door de permadeath (ik kon niet genoeg terugdraaien of vergat het en raakte hierdoor mijn halve team kwijt). Ik ben dus al voor de 3e keer overnieuw begonnen en vind Normal en Casual wel prima, hoewel ik inderdaad voorzie dat door de vele levelups mijn karakters monsterlijk sterk worden. Leuk vind ik wel dat elk karakter echt daadwerkelijk moet vechten om XP te krijgen dus dan kun je ook zwakkere en sterkere teams vormen (alleen je leiders worden echt beulen volgens mij omdat ze altijd meevechten).

Lijkt me vreselijk. Ik vond het al erg dat ik na 10 uur van ellende maar overnieuw begon omdat ik teveel karakters kwijtraakte aan Classic mode (ik had eigenlijk niet zo goed door hoe die permadeath werkte omdat de verslagen karakters alleen maar zeiden dat ze verzwakt waren en zich moesten terugtrekken uit de strijd, niet dat ze doodgingen. Dat gaan ze niet echt maar het is permanent in de ziekenboeg en nooit meer eruit dus dat is wel heftig).

Kennelijk kun je niet meer grinden door skirmishes overnieuw te doen? Ik vind het wel slecht van een spel, ook al zit je in Hard mode, als je met de beste tactieken en een geoptimaliseerde crew nog te weinig succes boekt, dan kun je niets anders doen dan overnieuw beginnen.

Nee maar er zijn zat zijmissies die je wel kan doen. Mijn probleem was dat ik gewoon te veel rondgelopen heb in het kasteel praatjes te maken ipv ook dergelijke dingen te doen. Het ging best redelijk TOT dat punt. (in ieder geval met de Black Eagles).

Fire Emblem vind ik toch wel tof. Inmiddels toch meer dan 20 uur bezig geweest na een paar valse starten en het heeft langzaamaan mijn hart veroverd. Ik denk dat ik het zo ga doen:
-eerst uitspelen met Blue Lions op normal casual en ik sla zijmissies en kloostergedoe over als ik er geen zin in heb (ik wil wel de finesses leren dus doe het nu nog wel en heb ook een uitgeprint overzichtje met info over de karakters om tijd te besparen). Het kost echt tijd alles te leren dus dat het nu allemaal wat makkelijk gaat, is geen ramp;
-dan op hard casual met Golden Deer en dan echt alles doen w.b. optimalisatie, bonussen etc;
-dito voor hard classic met Black Eagles (meer healers?) en dan waarschijnlijk de terugdraai truc van Sothis nog meer gebruiken.

Sterke tactiek is in ieder geval duidelijk om eerst afstandsaanvallen te doen op melee vijanden. En het omgekeerde met ranged vijanden.

Inderdaad. Meer Magic Users / Healers.